Wat zijn de argumenten van de pro-Palestina beweging?

Genocide
Het belangrijkste argument dat de pro-Palestina beweging geeft voor haar standpunt is dat er genocide plaatsvindt in Gaza en dat deze genocide moet stoppen. 
Genocide is een heel specifiek woord: het is de misdaad van het stelselmatig en opzettelijk uitroeien van een etnische groep, of een deel ervan (Amnesty International), ook wel volkerenmoord genoemd. De Verenigde Naties (VN) definieert het als: ‘De ontzegging van het recht van bestaan van een gehele menselijke groep.’ Waarbij de praktijk dan neerkomt op massamoord van die groep. Het gaat dus om dit ene doel: het vernietigen van een ras of groep.
Maakt Israël hier zich daadwerkelijk schuldig aan? Laten we kijken naar de feiten. Volgens de autoriteiten in Gaza zijn er tot op dit moment ongeveer 34000 doden gevallen. Daarvan zijn, naar schatting van de VN, 13000 vrouwen en kinderen. Hoeveel van deze 34000 doden Hamas-strijders zijn en hoeveel burgers is vanuit Palestijnse kant onbekend. Israël heeft aangegeven dat zij 12000 Hamas-strijders heeft gedood. Nou zijn beide getallen omstreden, maar laten we voor het argument deze getallen als kloppend zien. Dan zijn er dus 12000 strijders op 22000 burgers omgekomen. 22000 burgers op een bevolking van ongeveer 2 miljoen. Dat is een sterftecijfer onder de burgers van Gaza van net iets meer dan 1%. Nog steeds zijn tienduizenden doden verschrikkelijk, maar van genocide als in het stelselmatig uitroeien van een bevolking of groep, is geen sprake. Er moet daarbij niet vergeten worden dat het Israëlische leger een van de meest geavanceerde ter wereld is. Als zij echt een genocide wilde uitvoeren, had zij dat kunnen doen, maar daar wijzen de getallen dus totaal niet op. Daarnaast zijn er voorbeelden te over van het IDF dat contact opneemt met bewoners van huizenblokken die worden gebombardeerd met de boodschap dat ze moeten vertrekken, voordat de bommen komen. Er zijn filmpjes en beelden van flyers die door het IDF worden uitgestrooid boven bepaalde gebieden met oproepen om te evacueren en ga zo maar door. Dat zijn geen acties die horen bij een genocide.

Conclusie: er is feitelijk geen sprake van genocide in Gaza en de acties van het IDF onderstrepen deze conclusie.

Het is een bezetting die over moet zijn
‘End the occupation’ (‘beëindig de bezetting’), zo klinkt het veelvuldig bij de protesten voor Gaza. Het gaat dan om de bezetting door Israël,  maar Gaza is al sinds 2005 niet meer in handen van Israël geweest. Op 15 augustus 2005 trok het land zich eenzijdig uit het gebied terug. Daarna duurde het niet lang of Hamas nam de Gaza-strook over. Ook hier spreken de feiten dus de bewering tegen. Als er sprake is van een bezetting, dan is dat omdat de lokale bevolking onderdrukt wordt door Hamas en niet door Israël.
Israël heeft daarbij ook al meermaals aangegeven geen ambities te hebben om Gaza in de toekomst weer in te nemen. 

Conclusie: Gaza wordt niet bezet door Israël en zal ook niet bezet worden door Israël.

Israël is een apartheidsstaat
De term apartheid, valt nogal eens bij de pro-Palestina aanhangers als ze praten over Israël. Maar is dat terecht?
De definitie van apartheid is: een politiek die er naar streeft een bepaald ras systematisch te laten domineren over een of meerdere andere rassen. Hoe zit dat in Israël? De bevolking van Israël bestaat grotendeels, maar niet alleen, uit Joodse mensen: 73% van de inwoners van het land zijn Joods. Dit komt neer op ongeveer 7,2 miljoen. Daarnaast leven er in het land met een kleine 10 miljoen inwoners ook 2 miljoen Arabieren (die samen ongeveer 20% van de bevolking vormen). Verder wonen er Druzen (ca. 140.000), Bedoeïenen (ca. 250.000) en nog meer kleine groepen. Al deze groepen hebben dezelfde rechten en leven in vrijheid. Zo hebben ze bijvoorbeeld allen stemrecht, kunnen ze studeren aan de universiteiten en betalen ze belasting. De 20% Israëlische burgers van Arabische komaf hoeven daarbij niet het leger in, terwijl de Joodse burgers, de Druzen en Bedoeïenen dat bijvoorbeeld wel moeten.
Dit is de situatie in het land Israël zelf. De situatie op de Westelijke Jordaanoever is anders. Dit gebied is omstreden en onveilig, maar is dit nog Israël? De pro-Palestina beweging zal onmiddellijk zeggen van niet: dit is Palestina. Hoe dan ook, het is op z'n minst omstreden. En ja, daar in dat omstreden gebied zijn incidenten en conflicten. Daar gebeuren dingen die niet goed zijn en daar worden mensen gediscrimineerd, maar dat maakt nog niet dat heel Israël als staat een apartheidsstaat kan worden bestempeld.
Voor Gaza is de situatie nog weer anders. Zoals we hierboven al schreven, is dat al bijna 20 jaar niet meer onder controle of bestuur van Israël. 

Conclusie: Israël is geen apartheidsstaat. Israëlische burgers in het land hebben dezelfde rechten in vrijheid. Misstanden zijn er wel, met name op de Westelijke Jordaanoever. 

Joden hebben het land afgepakt dat niet van hun was
Met een verwijzing naar 1948, wordt door de pro-Palestina beweging vaak gezegd dat het land is afgepakt en ingenomen. 
Echter lang voordat er ooit nog maar een gedachte was gewijd aan de Palestijnse staat en Arabische en Palestijnse moslims, bestond Israël al als land en woonde het volk er al eeuwen. Dat is omdat dit land aan dit volk is toegekomen als onderdeel van Gods plan. Het is het land van melk en honing waar God hen naar toe gebracht heeft. Het land waar aartsvader Abraham al een stukje van had gekocht voor de graven van hem en zijn vrouw en waarvan God al aan hem had beloofd dat zijn nakomelingen er zouden wonen. Als iemand vandaag de dag het oudste recht op dit land heeft dan is dat het Israëlische volk. Het land is namelijk van God en Hij heeft het aan zijn volk gegeven.
Daarbij is de oprichting van de staat Israël in de twintigste eeuw ook volgens het toen geldende internationale recht gegaan. De staat Israël ontstond doordat de Volkerenbond (de voorloper van de VN), het Brits mandaatgebied deels aan de Joden ter beschikking stelde. Het grootste deel van dit gebied werd aan de Palestijnen gegeven (wat nu Jordanië is, maar toen Trans-Jordanië werd genoemd) en het deel ten westen van de Jordaan kwam toe aan Israël. Toen dan ook in 1948 de staat Israël werd opgericht hebben de toenmalige politieke leiders van het land de hand van vrede uitgestoken naar de omliggende Arabische volken, om zo tot een samenleven te komen. Die werd pertinent afgewezen; vrijwel onmiddellijk volgde oorlog. Wat er toen gebeurde is niet altijd netjes of goed gegaan. Zo is er bijvoorbeeld door de Arabische omliggende volken tegen de Palestijnen in Israël gezegd: trek maar tijdelijk weg uit jullie gebieden, totdat wij de Joden hebben verslagen en vernietigd, dan kunnen jullie daarna terugkeren. Dat liep even anders, maar toen was het te laat. Ook Israël gaat hier niet in vrijuit, maar dat maakt nog niet dat zij het land hebben afgepakt of dat het historisch en volkenrechtelijk niet aan hen toebehoorde. 

Conclusie: Israël is volgens de regels van het toenmalige volkenrecht legitiem geboren. Ook historisch heeft Israël de sterkste claim op het land. Door omstandigheden is helaas de situatie ontstaan waarin we nu in verzeild zijn geraakt. 

‘We zijn geen antisemieten, we willen gewoon dat het stopt in Gaza’
Deze uitspraak of iets soortgelijks, hoor je vandaag de dag vaak. 'Wij hebben geen hekel aan Joden, alleen aan het beleid van de Joodse staat, etc. Het heeft niets met Jodenhaat te maken.' Opnieuw: wat zeggen de feiten?
In de wereld zijn op dit moment plaatsen waar daadwerkelijk genocide plaatsvindt. Sudan is een voorbeeld. Daar gaan islamitische groepen rond om in navolging van IS moordend, plunderend en verkrachtend allerlei mensen en bevolkingsgroepen te doden en te vernietigen. Het gaat hierbij om gerichte aanvallen op de Massalit en niet-Arabische gemeenschappen. De BBC spreekt in onderzoek over ‘etnische zuiveringen’. Je hoorde en hoort hier echter geen student of activist over. In Syrië was nog niet zolang geleden IS actief. Ook zij pleegden genocide op de Jezidi’s en vielen christenen aan als groep door hen te onthoofden, te kruisigen en ga zo maar door. Het doel was hen uitroeien. Destijds was er geen universiteit die werd bezet. Vorig jaar nog zijn alle Armeniërs uit Nagorno-Karabach verwijderd door Azerbeidzjan, nadat even daarvoor een aanval op de enclave was geopend. Internationale rechtsgeleerden spraken openlijk van etnische zuiveringen en misdaden tegen de menselijkheid. Ook toen bleef het op de straten van onze steden oorverdovend stil. En zo kunnen we doorgaan. Alleen nu het Joden betreft, nu gaan de mensen de straat op. Dat lijkt ons een duidelijk bewijs van waarover we het hier hebben.
De spreekkoren die klinken en uitspraken die gedaan worden tijdens demonstraties, spreken daarbij voor zich (spreekkoren als 'From the river to the sea, Palestine will be free' en 'viva, viva, intifada' bijvoorbeeld). Verder worden er racistische stereotypes voor Joden gebruikt (de 'rijke Jood' die alles bestuurd), klinken er liederen over ‘one solution’ en wordt Hamas gesteund voor 7 oktober. In app-verkeer in groepen van activisten wordt openlijk antisemitisch gereageerd, er zijn steeds meer antisemitische incidenten in het land en Joodse studenten durven niet meer naar school of universiteit. 
En hoor je nog iemand in de pro-Palestina beweging over de gegijzelden?

Een geïnterviewde Joodse vrouw in Nederland zei het in het Nederlands Dagblad treffend: ‘Zijn de protesten antisemitisch? ‘Ik hoor demonstranten zeggen dat ze geen Joden haten. Maar hun acties resulteren in uitsluiting van Joden. Antisemitisme is een virus dat zich constant aanpast: vroeger werden wij gehaat om onze religie, in het Derde Rijk om ons ‘ras’ en vandaag de dag om onze natiestaat, Israël.’

Conclusie: de pro-Palestina beweging is antisemitisch tot in haar kern. Niet alle mensen die mee demonstreren zullen zich antisemiet voelen of het zijn, maar in de kern wordt de beweging wel gedreven door selectieve haat tegen Joden.

Lees ook:

• Valse insinuaties weerlegd: massagraven in Gaza al voor komst IDF gegraven

• Als je een probleem niet benoemt kun je het niet oplossen