Schuivende kerken inzake LHBTI
De afgelopen week maakte zowel de Anglicaanse Kerk als de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) bekend dat zij stappen zetten in kwesties rond LHBTI personen. In de Anglicaanse Kerk is besloten dat homoseksuele stellen een officiële zegen kunnen meekrijgen voor hun relatie. Het NGK-studiedisputaat ‘homoseksualiteit in de kerk’ adviseert om zowel de ambten als het Avondmaal open te stellen voor LHBTI stellen.
Geen kerkelijke inzegening huwelijk
Zowel de Anglicaanse Kerk als de NGK nemen niet de stap tot het inzegenen van stellen in een huwelijksrelatie. Bij de NGK is daarover te veel verdeeldheid, zowel in het disputaat als in de synode. Bij de Anglicaanse Kerk past dit niet bij de officiële leer over het huwelijk welke is voorbehouden aan één man en één vrouw.
Glijden en opschuiven
Toch is dit wel degelijk een volgende stap in het verschuiven van de waarden van de kerken. Ondanks verzet uit de meer conservatievere geledingen binnen deze richtingen, worden langzamerhand de bakens verzet. Het is als het kneden van een deeg, eerst is het stug en vol weerstand, maar gaandeweg het kneden wordt het geheel steeds zachter en meer en meer vormbaar.
Dat is wat we ook hier zien bij de Anglicaanse Kerk en de NGK. Een radicale ommekeer is een brug te ver, maar het onderwerp constant onder aandacht brengen, een platform geven aan mensen die de welgevallige mening en bijbehorende theologie verkondigen en kleine stapjes nemen die tot niet al grote weerstand zullen leiden, zijn bekende tactieken die ook buiten de kerken toegepast worden om veranderingen te bewerkstelligen. Neem de discussie rond zwarte Piet of de jaarlijks terugkerende discussie rond het particulier afsteken van vuurwerk. Eigenlijk is al duidelijk waar het naar toe zal en moet gaan, maar ‘het volk’ moet nog mee. Dat kost tijd en middels dit soort stappen wordt eraan gewerkt. En willen mensen echt niet mee? Dan gaan we net zolang door tot ze op een gegeven moment murw zijn geslagen en hun verzet staken (en/of eventueel vertrekken).
Het klinkt cynisch, maar dit is wel hoe dit soort processen gaan. Helaas heeft dit zeer verstrekkende gevolgen. Zeker in de kerk. Waar in politieke en maatschappelijke discussies standpunten en meningen meer vloeibaar zijn en op maatschappelijke concensus berusten, kennen wij Gods Woord dat onfeilbaar en eeuwig is. Daar moeten we ons dus aan houden, hoe moeilijk dat ook wordt in onze tijd, want wat God zegt is altijd en overal waar. Dat geldt niet alleen voor LHBTI-kwesties, maar voor veel meer zaken in het leven. Zo mag onze tolerantie als moderne mensen nooit ertoe leiden dat wij de exclusiviteit van het evangelie van Jezus als de Weg, de Waarheid en het Leven loslaten. Of neem onze zorg om het klimaat. Ook dat mag nooit de gestalte aannemen van een quasi-religieuze zelfverlossing, waarbij we de aarde aanbidden als was zij goddelijk en we boete moeten doen voor onze klimaatschulden, zodat het paradijs bereikt wordt. Dit alles staat namelijk haaks op de genade van de Bijbel en het plan dat God met deze wereld heeft, waarin Hij ons én Zijn schepping verlost.
Vasthouden aan wat ons geleerd is
Wij hopen en bidden dan ook om kracht, trouw en standvastigheid voor ons als behoudend en Bijbelvaste deel van Gods Gemeente, zodat we staande kunnen blijven. Welke druk er ook op ons wordt uitgeoefend, hoe groot de indoctrinatie van de goddeloze wereld ook wordt en hoe sterk de demonische dwalingen ook zullen zijn die door de kerken van ons land gaan... God is getrouw. Hij is gisteren, heden en morgen dezelfde. Nu en voor altijd. Dat geldt ook voor zijn Woord. We mogen vasthouden aan wat ons geleerd is. Of zoals het in 2 Tim. 3: 14 en 15 staat: ‘Maar jij, blijf bij alles wat je geleerd hebt en met overtuiging hebt aangenomen. Je weet wie je leraren waren en bent van kindsbeen af vertrouwd met de heilige geschriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus.’
