Polyamorie, de nieuwste trend in de seksuele revolutie
Het is een trend onder bepaalde groepen in onze samenleving: de opkomst van polyamoreuze relatie. Deze relaties bestaan uit meer dan twee partners tegelijkertijd. Concreet bijvoorbeeld een vrouw met twee mannen, twee mannen en twee vrouwen en bedenk maar welke combinaties er verder mogelijk zijn. Het is de volgende stap in de ‘seksuele bevrijding’ die mensen nastreven.
Het woord polyamorie betekent letterlijk ‘meervoudige liefde’ en het wijst op alle relatievormen waarbij je een intieme band hebt met meer dan één persoon tegelijkertijd, met instemming van de betrokken personen. Voorstanders van deze relatievorm spreken daarbij over een ‘ethische omgang met relaties’, hoe bizar dat voor ons Bijbelvaste christenen ook klinkt.
Volgende stap in de seksuele revolutie
Polyamorie is de volgende stap in de seksuele revolutie die in jaren ’60 van de vorige eeuw is ingezet. Toen wilden vooral jonge mensen het ‘juk’ van de seksuele onderdrukking van de mensheid afwerpen. De norm van een man en een vrouw in een huwelijkse band voor het leven, werd als beknellend gezien. De eerste stap die gezet werd, was die van de vrije liefde: als je met elkaar wilde gaan, dan deed je dat. Ook al was dat eenmalig. Dat moest maar kunnen. In de jaren ’70 groeide deze gedachte uit en zagen we een gestage toename van het aantal echtscheidingen. Het begrip huwelijkse trouw werd uitgehold. Ook de opkomst van het fenomeen samenwonen moet in dit licht worden gezien. De volgende stap was de emancipatie van de homo- en biseksuele medemens. Dit resulteerde in verdere acceptatie van van wat wij nu de lhbti noemen en uiteindelijk kreeg het beslag in het wettelijk vastleggen van het homohuwelijk met alle rechten en plichten die daarbij horen.
Sommigen dachten dat daarmee de seksuele revolutie wel af was. Iedereen kon immers op seksueel gebied doen of laten wat hij of zij wilde (binnen de wettelijke kaders, met toestemming van de betrokken en niet ten koste van en met schade aan minderjarigen). Maar dat is niet zo, want nu is er dus de trend van polyamorie. Bladen als de Linda en de Libelle geven er aandacht aan in hun uitingen, er zijn stichtingen voor opgericht en vooral ook de linkse partijen zien hier voor de politiek wel mogelijkheden.
De wetmatigheid van losbandigheid
Wellicht denkt u nu, overdrijft Het Zoeklicht hier niet een beetje? Is dit nu echt een probleem? Misschien nu nog niet zo, maar het begint altijd ergens en de mens die goddeloos leeft heeft nooit genoeg. Want een van de wetmatigheden van losbandig gedrag is dat het altijd van kwaad tot erger gaat. Bij veel individuen zien we dit, maar in samenlevingen helemaal. De Bijbel schetst dit ook. We citeren Romeinen 1 waar gesproken wordt over de mens die Gods bestaan ontkent. De mens kan weten dat God bestaat door om zich heen te kijken, schrijft Paulus, maar als je dat ontkent gaat het van kwaad tot erger:
‘Want de dingen van Hem die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn goddelijkheid, zodat zij niet te verontschuldigen zijn. Want zij hebben, hoewel zij God kennen, Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar zij zijn verdwaasd in hun overwegingen en hun onverstandig hart is verduisterd. Terwijl zij zich uitgaven voor wijzen, zijn zij dwaas geworden, en hebben zij de heerlijkheid van de onvergankelijke God vervangen door een beeld dat lijkt op een vergankelijk mens, op vogels en op viervoetige en kruipende dieren. Daarom ook heeft God hen in de begeerten van hun hart overgegeven aan de onreinheid om hun lichamen onder elkaar te onteren. Zij hebben de waarheid van God vervangen door de leugen, en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, Die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen. Daarom heeft God hen overgegeven aan schandelijke hartstochten, want ook hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke. En evenzo hebben ook de mannen de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven en zijn in wellust voor elkaar ontbrand: mannen doen schandelijke dingen met mannen en ontvangen het gepaste loon voor hun dwaling in zichzelf. En omdat het hun niet goeddacht God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan verwerpelijk denken, om dingen te doen die niet passen. Ze zijn vervuld van allerlei ongerechtigheid, hoererij, boosaardigheid, hebzucht, slechtheid. Ze zijn vol afgunst, moord, ruzie, bedrog, kwaadaardigheid. Kwaadsprekers zijn het, lasteraars, haters van God, smaders, hoogmoedigen, grootsprekers, bedenkers van slechte dingen, ongehoorzaam aan hun ouders, onverstandigen, trouwelozen, mensen zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, onbarmhartig. Zij kennen het recht van God, namelijk dat zij die zulke dingen doen de dood verdienen, en toch doen zij niet alleen zelf deze dingen, maar stemmen ook van harte in met hen die ze doen.’
Romeinen 1 schrijft hier wat er gebeurt als God wordt losgelaten. Dan verdwijnt namelijk de grond onder moraal, onder wat goed en fout is en welke waarden er universeel zijn. Zeker op seksueel gebied zal dit altijd plaatsvinden, omdat de mens voor een groot deel gedreven wordt door seksuele begeerten en die drive is heel sterk. Het is als zodanig een uiting van de rebellie tegen God en dat is wel degelijk ook een teken van de tijd, want de mens van de laatste dagen zal zich aan niets gelegen laten en losgeslagen zijn, omdat ze zelf God willen zijn (2 Tim. 3: 1-4, 2 Tess. 2: 11 en 12 bijvoorbeeld).
