Muziek als spiegel van de tijd

De inzending van Ierland van 2024 is een lied dat amper nog een lied kan worden genoemd. Het is meer een act, een performance die je gerust in de categorie satanisme en occultisme mag plaatsen. Openlijk danst een vrouw in een pentagram met daarom heen kaarsen. Er is veel geschreeuw en weinig zang. Later maakt het pentagram plaats voor de dierenriem uit de astrologie. Ze draagt hoorns en heeft demonische kleding voor het grootste deel van het optreden, totdat dit uitgaat en ze praktisch naakt op het podium staat. Haar begeleidende danser is verkleed als demon. Ze zingt over magie, hekserij en betovering.
De artieste noemt zich Bambie Thug en identificeert zich als 'non-binary'. Ze gebruikt de voornaamwoorden 'they/them' (zij meervoud) en rekent zich tot de LHBTI-mensen. Haar muziek omschrijft ze als ouija-pop (ja, van het occulte bord) en ze is een belijdend heks die onder andere doet aan bloedmagie tijdens haar menstruatie. Je bedenkt het niet...

Muziek als spiegel
Ergens vorig jaar, schreven wij in ons magazine een beschouwend artikel over muziek als spiegel van onze tijd (zie hieronder voor het hele artikel). We noemden toen Miley Cyrus en Sam Smith als exponenten van onze tijd en cultuur. Dat was dus nog niet eens een jaar geleden. En nu zijn we bij deze Bambie Thug aangeland; een act waarbij de vorige twee nog relatief braaf lijken.

Als muziek werkelijk een spiegel van onze tijd is, wat zegt dat dan?

Volgens ons laat het ons zien dat we niet alleen op weg zijn naar het einde en het laatste der dagen zoals de Bijbel daarover leert en schrijft, maar dat we er naartoe aan het sprinten zijn.

Muziek als spiegel van de tijd - uit het magazine

Het woord ‘tijdspiegel’ dat we voor deze rubriek gebruiken kon niet beter passen bij het onderwerp van dit artikel over muziek. Cultuuruitingen als muziek zijn in essentie namelijk een spiegel van de maatschappij en tijd waarin wij leven. De Middeleeuwse kunst bijvoorbeeld weerspiegelt de gerichtheid op het christelijke geloof en het leven met de focus op het hiernamaals, juist in een harde wereld waar het bestaan verre van zeker was. En zo ook onze tijd: kunstuitingen als muziek zijn de weerslag van wie wij zijn. Daarom hier een blik in de moderne, populaire muziek en de artiesten van nu die onze hitlijsten bevolken. Wat zegt dit over ons?
 
Miley Cyrus
Op het moment van schrijven staat in Nederland Miley Cyrus op één in de top 100 met het nummer ‘Flower’ (Bloem). Dit nummer gaat over een vrouw die – nadat haar relatie voorbij is – zingt dat ze helemaal geen man (?) nodig heeft. Ik kan het beste van mezelf houden, klinkt het in het refrein. Geen spijt en geen berouw.
Ik weet niet of u Miley Cyrus kent, maar ze is een wereldster, die graag provoceert en uitdaagt. Ze begon ooit als kind-ster in de Disneystal, maar is dat stadium allang ontgroeit. Ze speelt met haar seksualiteit, schuwt naaktheid niet en presenteert zich als een losbandige vrouw. Vies is het woord dat opkomt. Ze zingt over lesbische relaties (het lied ‘Midnight Sky’) en provoceert met satanische schoenen (zogenaamde ‘satan sneakers’) op de sociale media waarin menselijk bloed in de zool zit verwerkt en waar 666 paar van zijn gemaakt.
 
Toch wordt hier niet of nauwelijks aandacht aan besteed. Het schokt mensen niet meer. O ja, dat bestaat ook, lijken moderne mensen te denken. Laat haar. Dit is een complete omslag in ons denken in slechts enkele decennia. In de jaren ’50 werd Elvis bijvoorbeeld nog geboycot vanwege zijn schuddende heupen. Nu staat deze vrouw op één met haar muziek en niemand interesseert het hoe ze doet of wie ze is.
We krijgen zoveel drek en vunzigheid voor de kiezen dat het niet meer raakt. We zijn ongevoelig geworden, onheilig, onmatig en losbandig. Wij zijn meer liefhebbers van zinsgenot dan liefhebbers van God. Het meest houden we van onszelf. En de rest? Ach, we hebben het allemaal al eens gezien.
 
Grammy’s
Een andere grote hit van het afgelopen jaar was ‘Unholy’ (Onheilig) van Sam Smith en Kim Petras. Smith, een Britse, zelfbenoemde ‘Queer’ artiest en zijn Duitse collega en transvrouw Petras, zingen in dit lied over vreemdgaan in een stripclub. De videoclip – die ik u niet aanraad om te kijken – draait om een of andere geheime, duistere club waar allerlei LHBTI-figuren seksueel uitdagend dansen. Dit is al erg genoeg, maar het wordt nog veel erger.
Op de laatste Grammy’s trad dit duo namelijk live op. De zanger zong zijn lied in een satanskostuum compleet met hoorns, terwijl Petras als een stripper danste in een kooi. Onder luid gejuich werd op het podium een of ander duivelse dans opgevoerd, met felle, rode kleuren, vuur en enge vrouwen met lang zwart haar voor de ogen. Het publiek vond het geweldig.
 
Geschokt? Ik kan het me voorstellen en dan leest het alleen nog maar in letters van papier.
Ik heb het gezien en kan u zeggen dat ik ervan ontdaan was. Maar vraag u zich eens af: heeft u hier iets over gehoord of gelezen? Ik niet. Ja, enkele Bijbelgetrouwe Amerikaanse broeders en zusters bespraken het op hun mediakanalen, maar verder is er bijna geen aandacht aan gegeven. Het totaal losbandige en losgeslagene is normaal geworden. Sterker nog, zelfs het satanische is alledaags. Niemand kijkt ervan op. Het is evenzo ‘normaal’ en ‘gewoon’ als een pak melk kopen in de supermarkt.
 
Zieke wereld
Hierin zien we hoe onze tijd van God los is. Alles moet kunnen en overal om ons heen worden we bedolven met goddeloze losbandigheid. Drugs en drankgebruik is tegenwoordig net zo normaal als wekelijks een rondje joggen voor je ontspanning. Porno is vrij verkrijgbaar met een muisklik of twee en onze seksualiteit is ontspoord. Vrij willen zijn, seksueel vrij! Daar draait het om. En als je zwanger raakt? Dan is er abortus, want dat is een vrouwenrecht. Tegenwoordig sturen jongeren elkaar zelfs naaktfoto’s van zichzelf. Sexting heet dat. Deskundigen vinden dit niet iets dat moet worden afgewezen. Nee, het is een normaal onderdeel van het tienerleven, het hoort bij opgroeien, jongeren moeten er alleen mee leren omgaan. Ook polyamoureuze relaties (met meerdere mensen in één relatie tegelijk), worden normaler, want hoe kan meer liefde fout zijn? En omdat vrijwel niemand meer gelooft in de duivel, negeren we hem en staan we te lachen, te klappen en te juichen bij zijn verheerlijking. Wij zijn in het westen de weg kwijt.
 
Tekenen
We hebben het in Het Zoeklicht vaak over de tekenen van de tijd. Zo kijkend in de spiegel van de hedendaagse muziek, moet je constateren dat dit er een is. Een die je in hoofdletters kunt schrijven. Eerder in dit artikel schreef ik over onheilig, losbandig en onmatig zijn. Over het liefhebben van genot boven God en over het houden van jezelf. Misschien had u het al door, maar dit is een verwijzing naar de Schrift. In 2 Tim. 3 staat: ‘En weet dit dat in de laatste dagen zware tijden zullen aanbreken. Want de mensen zullen liefhebbers zijn van zichzelf, geldzuchtig, grootsprekers, hoogmoedig, lasteraars, hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, kwaadsprekers, onmatig, wreed, zonder liefde voor het goede, verraders, roekeloos, verwaand, meer liefhebbers van zinsgenot dan liefhebbers van God.’
 
Conclusie
De muziek als spiegel van de tijd laat zien hoe wij ontsporen en ons zouden moeten schamen. Misschien valt het ons als christenen niet altijd op, want we leven in deze verdorven wereld en dat heeft helaas ook zijn invloed op ons. Ongemerkt schuiven wij langzaamaan mee. Maar als we eerlijk in de spiegel kijken, dan springen je als kind van God tranen in de ogen. Zo erg is het en zo verdorven.
Maar, zullen sommigen zeggen, muziek is toch altijd al zo geweest? Dat is waar. Ook in mijn jeugd waren er bands die seks gebruikten voor de verkoop van hun muziek, die drugs promoten en ga zo maar door. Maar openlijk satanisme en platte pornografie in videoclips, de verheerlijking van alles wat de Bijbel verbiedt tot in het extreme, dat was er vroeger veel minder. Het laat zien hoe we steeds verder afdrijven en steeds meer het tot voor kort onvoorstelbare normaal zijn gaan vinden.
Totdat God zegt: het is genoeg. Dan, als de Antichrist zijn rijk heeft gevestigd en de Grote Verdrukking aanbreekt, zal Hij al deze zaken oordelen met verschrikkelijke oordelen. Zullen de mensen dan tot inkeer komen? Nee. De Bijbel zegt dat zij dan hun hart zullen verharden en door zullen gaan op hun weg (Opb. 9: 20). Daarop zal God vervolgens zelf hun harten verharden (2 Tess. 2: 11 & 12), zodat ze niet anders meer kunnen. Zo zullen ze achter het Beest aan dansen, de grote draak, en hem verheerlijken. Ze zullen zijn teken nemen en ten onder gaan (Opb. 13: 16 & 17).
 
Als ik hieraan denk, wordt het me koud te moede. Wat een leed, wat een verschrikking. Maar, broeders en zusters, nog is er tijd! God staat klaar voor iedere zondaar die zich bekeert en die Jezus wil aannemen als Heer. Als u dit leest en u kent die Heer nog niet, kom dan tot Hem. Hij geeft rust, vergeving en verlossing (Mt. 11: 28 & 29, Rom. 3). Kent u die Heer wel? Ga dan op weg en vertel mensen van het goede nieuws van Jezus. Laat mensen niet verloren gaan. Deel Gods genade en liefde uit. Spreek Bijbelwoorden, zodat mensen uit het duister in het licht mogen komen. Zaai het evangelie, zover de winden waaien. Zodat niemand kan zeggen, dat ze het niet geweten hebben. En onthoud dat onze Heer Jezus dan belooft: ‘Zie, ik ben met u alle dagen, tot aan voleinding van de wereld.’ 

Roelof Ham

Vond je dit artikel de moeite waard? Neem dan ook een abonnement op het magazine.

Bekijk ook:

• Zoeklichtavond - 'Misleiding en verleiding als teken van de eindtijd'

• Het Songfestival komt eraan. Een kans voor Jodenhaters om zich te laten horen