Image

Liefde zonder grenzen?

Opinie
12 oktober 2024

In het artikel 'Liefde zonder grenzen?' maakt Armand Gimbrère een aantal goede en belangrijke punten over de manier waarop mensen naar de lhbti-beweging mogen kijken, ook binnen de kerken. Maar is dat het hele verhaal? Ik geloof dat er nog meer te zeggen is. Daarom ter aanvulling deze opinie.

In het artikel ‘Liefde zonder grenzen?’ van het augustus-nummer van het magazine schrijft Armand Gimbrère over de manier waarop we naar mensen binnen de lhbti-beweging kijken, als reactie op de verscherping van de visie rondom seksualiteit in diverse kerken. Met zijn woorden deed hij recht aan het offer van Jezus en de nodige vergeving die daaruit vloeit. We kunnen mensen die worstelen met hun seksuele identiteit de goede boodschap van het evangelie niet onthouden. Want gedrag is geen gebrokenheid, maar een verantwoordelijkheid. Seksuele relaties die de grenzen van geslachtelijke tegenstelling, verwantschap of soort overschrijden, doen niet recht aan Gods intentie met de mens, noch aan onze roeping of ons evenbeeld van God. Het gedrag van mensen (grensoverschrijdende gemeenschap) is een zonde en brengt hen bij God vandaan.

Maar ik geloof dat dit niet het hele verhaal is. Het evangelie is meer dan vergeving van zonden, omdat mensen wél gebroken kunnen zijn. Daarom is er hoop op herstel, bevrijding, genezing en uiteindelijk ook de wederopstanding. De opstanding van Jezus en de vervulling met de Heilige Geest geven ons de kans om onze identiteit in Jezus te zoeken, het enige fundament waarin we stevig staan. Zijn zondeloze leven roept ons op om ons leven - vanuit de kracht van de Heilige Geest - te laten veranderen naar Zijn evenbeeld. Een van de sleutels in de omgang met mensen die worstelen met hun seksuele identiteit is dan ook een bezinning op wat het betekent om je identiteit in Jezus te vinden en wat het betekent om Hem te volgen.[1] Want zonde is ten diepste geen gedragsprobleem, het is een identiteitsprobleem.

Veilige plek
Om hun identiteit te kunnen ontdekken is het nodig dat de kerk een veilige plek wordt om ook deze kwetsbare vragen te stellen. Durven we die ontdekkingstocht aan te gaan met iemand die worstelt met identiteit, zonder direct met ‘het antwoord’ aan te komen? Want die bereidheid is, denk ik, de kern van discipelschap: iemand langzaam helpen om zijn/haar identiteit in Christus te ontdekken en eigen te maken. Pas wanneer we daadwerkelijk volgeling van Jezus worden, omringd door anderen, gaan we meer lijken op Jezus. lhbti’ers hebben een gemeenschap nodig waarin ze niet uitgekotst worden om hun vragen en zoektocht. Anders stappen ze over naar de lhbti-community, die ze met alle liefde meeneemt in hoe het ook kan. 

Wanneer we in gesprek met iemand gedragsverandering als doel hebben, proberen we de ander te overtuigen. Het gereedschap wat we daarvoor gebruiken is zondebesef. Dit resulteert in schuldgevoel en schaamte aan de ontvangende kant. De impact daarvan zal over het algemeen niets anders zijn dan boosheid en wrok tegenover ons en zelfs ook tegenover God.[1] Geen wonder dat de grootste lhbt-influencers van origine zijn opgegroeid in de kerk…
Maar wanneer we ons doel leren verschuiven naar transformatie door de kracht van de Heilige Geest, wordt het onze prioriteit om mensen te helpen zich te identificeren met Jezus en Hem op een goede manier (die Hem recht doet) te volgen. We mogen met elkaar leren om gedragsverandering niet te starten vanuit onze eigen wil of ons eigen vlees. Wanneer we dat doen vallen we binnen de kortste keren terug, of we vervangen het oude gedrag met ander onhandig en/of zondig gedrag. Maar wanneer we ruimte maken voor God om ons te veranderen, is het mogelijk. Maar dit gaat van binnenuit, door ons te bekeren en ons denken te vernieuwen in onze (eigen) tijd met Hem, in Bijbelstudie en gebed. Christopher Yuan schreef in Christianity today[1]: “Heiliging is niet het afkomen van verleidingen, maar het najagen van heiligheid te midden van die verleidingen. Wanneer je doel is om mensen hetero te ‘maken’, praktiseer je een vals evangelie.”

Mensen groeien in hun geloof wanneer ze in het leven van volwassen christenen kunnen kijken en zien hoe deze mensen met hun eigen zwaktes en zonden omgaan en die onder het gezag van Christus brengen.

Vragen
De vragen van veel jonge christenen zijn vaak heel praktisch: wat is ‘stille tijd’? Hoe spreekt de Heilige Geest tot ons? Hoe vernieuw je je denken? Wat betekent het eigenlijk om je identiteit in Christus te hebben? En: hoe hoort het leven als christen er eigenlijk uit te zien? Onze enige kans om het hart van mensen die worstelen te bereiken - ook met seksualiteit - is om het geloof uit te leven door hoop én waarheid te verkondigen en een voorbeeld te zijn zonder te oordelen. Binnen de kerk van vandaag mogen we leren om mensen te gidsen, in plaats van dat we doelmannen en -vrouwen worden die medegelovigen proberen te weerhouden om bepaalde keuzes te maken. Jezus kwam niet eerst met regeltjes bij de mensen die in zonden leefden. Hij liet bij zovelen eerst zien wie Hij was, wie zij waren en hoe het leven ook kon zijn voordat Hij hen weg liet gaan met de opdracht om niet meer te zondigen.[1]

Alleen zo kunnen we mensen die worstelen helpen om niet alleen te geloven dat ze gebroken zijn, maar dat ze geroepen heiligen zijn[1]. Laat hen zien dat de kerk een veilige plek is om te zoeken naar de betekenis van wat je identiteit in Christus is. Geef hen de acceptatie, liefde en waardering die ieder mens nodig heeft (zonder gedrag goed te praten). Want ook deze mensen - die zo het gevoel hebben dat ze anders zijn - zijn het waard om erbij te horen.

Thirza


Noten:

[1] “Aan alle geroepen heiligen die in Christus Jezus zijn.”, de opening van Paulus in zowel de eerste als de tweede brief aan Korinthe (HSV)
[1] Denk aan de samaritaane vrouw (Joh.4:5-43) en de overspelige vrouw (Joh.8:3-11).
[1] 9 Juni, 2014, https://www.christianitytoday.com/ct/2014/june-web-only/why-matthew-vines-is-wrong-about-bible-same-sex-relationshi.html
[1] Messy Truth (2021), Caleb Kaltenbach, how to foster community without sacrificing conviction (p.175-176)
[1] Michael Goeke, Lausanne movement Cape Town 2010 advance paper Homosexuality and the church: why the church must speak into the lives of those impacted by homosexuality.  https://lausanne.org/content/homosexuality-and-the-church-why-the-church-must-speak-into-the-lives-of-those-impacted-by-homosexuality Lees ook https://lausanne.org/content/equipping-the-church-to-respond-with-truth-and-grace

Deze opinie is een ingezonden reactie van onze lezers. Wil jij ook reageren? Stuur je reactie naar r.ham@zoeklicht.nl Dan kijken wij of wij het plaatsen.