Het Eros-festival en de normalisering van pornografie
Het Eros-festival is een eendaags festival rond pornografie dat zichzelf omschrijft als: ‘EROS, het allereerste festival gewijd aan artistieke, ethische en vernieuwende pornofilms.’ Ja, u leest het goed: ethisch en artistiek. Dat dit nog eens van pornografie zou worden gezegd.
Het festival zal vrijdag 14 februari gehouden worden in een Alkmaars theater. Het wordt georganiseerd door jongvolwassenen van 18 tot 40 jaar, zo stelt de site van het festival zelf en het is bedoeld om het taboe op porno bespreekbaar te maken. De organisatie omschrijft zichzelf zo: ‘EROS biedt podium aan films die seksualiteit en intimiteit op een respectvolle, creatieve en diverse manier belichten. Het festival richt zich op de kunstzinnige en culturele kant van porno en creëert een veilige ruimte waar discussie, kennis uitwisseling en openheid centraal staan.'
Het is de bedoeling om een pornografische film te kijken en er dan op te reflecteren. Dit zal gedaan worden door Daan Borrel (journalist) die het feministische perspectief op porno zal bespreken (wat dat dan ook is). Zij gaat in op de vraag: moet seksualiteit gecensureerd, gedeeld of juist gevierd moet worden?
Dan na een pauze volgt een tweede pornografische film, een nagesprek, borreltijd en workshop literaire erotiek.
Woke feminisme
In welke hoek we dit moeten plaatsen blijkt niet alleen uit het feministische perspectief van de reflectie van Daan Borrel. Op de site van het festival staat: ‘EROS is voor een breed publiek: van film- en kunstliefhebbers tot nieuwsgierigen die meer willen weten over nieuwe perspectieven op erotiek en seksualiteit. Het festival zet zich in voor inclusiviteit en diversiteit, en biedt alle bezoekers een verrijkende en respectvolle ervaring.’ Daarbij ben je echter alleen welkom als je zelf ook in de categorie ‘jong volwassen’ valt en je niet komt voor ‘seksuele activiteiten’. Anders word je verwijderd, zo lezen we uitdrukkelijk op de site van het festival. Dat klinkt echt allemaal heel erg ‘inclusief en divers’, precies zoals we dat vaker zien en inmiddels gewend zijn: iedereen is welkom, zolang je tenminste denkt en bent zoals wij, anders…
Duiding
Als stichting Het Zoeklicht kunnen wij hier heel veel over zeggen. Laten we het voor nu hierbij houden: het is een teken van de tijd dat de goddeloze mens zich zo overgeeft aan dit soort dingen. Het leven van mensen is niet beter geworden door pornografie, dat blijkt uit vele onderzoeken. Het is een groot probleem in onze maatschappij, omdat het niet onschuldig is om je hiermee bezig te houden. Het verziekt relaties als ook de verhouding tussen man en vrouw. Het verknipt onze visie op gezonde seksualiteit. Het hangt altijd samen met uitbuiting en exploitatie van mensen. Het ontmenselijkt de ander tot een lustobject. Dit normaliseren is niet goed.
Opvallend is dat dit geluid ook in eigen kring klinkt. Er zijn tegenwoordig feministen die zich hier actief tegen verzetten (bijvoorbeeld feministe Louise Perry). De seksuele revolutie is niet goed geweest voor de vrouw (maar ook niet voor de man), zo vinden zij. Wij kunnen hen daar geen ongelijk ingeven.
Dit soort evenementen tonen aan hoe ‘het vlees’ en zijn begeerte, mensen doen ontsporen. De Bijbel waarschuwt daar op meerdere plaatsen uitdrukkelijk voor en is daar heel duidelijk over: pas hiervoor op! Seksualiteit is gegeven door God als een mooi geschenk voor de monogame relatie van het huwelijk. Daarin kan liefde beleefd worden, kan genoten worden van elkaar, ook fysiek en seksualiteit kan de zegen van kinderen geven. Dat mag gezegd en benadrukt worden!
De begeerte en losbandigheid van de zondige mens, maakt dit echter kapot en vervormt dit tot het gedrocht dat de goddeloze samenleving ervan gemaakt heeft. De mens van de laatste dagen jaagt daarin blind de eigen begeerten en verlangens na. Wat is daar mis mee?
Het is kenmerkend voor onze tijd, want de eindtijd mens is een liefhebber van zichzelf, zonder natuurlijke liefde, onmatig en vooral meer liefhebber van zingenot dan liefhebbers van God, zo zegt 2 Tim. 3 al.
Dit festival is daar een bewijs van.
