Europese defensie, de rode loper voor de Antichrist
De NAVO, het ooit zo oersterke bondgenootschap, is op dit moment instabiel. In Europa zijn er daarom steeds meer stemmen die vragen naar een Europese defensie. Wat houdt dat dan in en waar gaan we dan naartoe?
Het paard van Troje binnen de NAVO
De NAVO heeft een aantal vriendschapsverdragen gesloten met landen die de westerse normen niet zo nauw nemen. Dit zorgt nu al voor complicaties bij ingewikkelde en gevoelige beslissingen en dat zal in de toekomst nog sterker kunnen spelen. Zo is Turkije lid van de NAVO. Dit land heeft vaak een heel andere visie dan de andere landen en heeft als volwaardig lid veel invloed. Turkije werd lid toen het nog een seculiere staat was onder Atatürk, maar dat is het al lang niet meer. Aan het Turkse lidmaatschap lagen toen mede strategische overwegingen ten grondslag (de ligging ten opzichte van het Midden-Oosten, de Zwarte Zee en Rusland bijvoorbeeld). Het land heeft ondertussen een heel andere draai aan haar politiek gegeven. Zij voeren nu een politiek die openlijk aan de kant van terreurstaten staat. Organisaties zoals Hamas en niet te vergeten Rusland, het land dat de grootste vijand is van de NAVO, worden gesteund. Turkije heeft verder lange tijd het lidmaatschap van Zweden tegengehouden. Het land mocht pas toetreden tot het bondgenootschap, als de Zweden bogen voor het bevel om de Koerdische PKK als terreurorganisatie te beschouwen. Zweden stemde hier toen voor de ‘lieve vrede’ maar mee in. Maar wat als Turkije nu zegt dat de NAVO zich niet mag verdedigen tegen Rusland, zou Turkije dan ook zijn zin krijgen?
De wedloop naar één leider
Door die verdeeldheid en soms zelfs interne vijandigheden gaan er steeds meer stemmen op in Europa die om een Europese defensiemacht vragen. Daarbij speelt op de achtergrond ook nog de mogelijkheid dat Donald Trump wederom president van de VS wordt en wat gaat hij doen met en ten opzichte van de NAVO?
Op dinsdag 28 mei jl. dienden Polen en Griekenland een voorstel in bij een defensietop van de EU om een Europees gezamenlijk luchtverdedigingssysteem uit te bouwen als verdediging tegen Rusland. De EU-buitenlandvertegenwoordiger Josep Borrell was laaiend enthousiast over het voorstel en zei dat we het Europees luchtruim als “één geheel” moeten beschouwen. Het grote verschil tussen de NAVO en de EU is dat de NAVO vooral gericht is op de natiestaten die samen een militair verbond hebben om elkaar te verdedigen terwijl bij het uiteindelijke doel van een gezamenlijke defensie binnen de EU geen aparte natiestaten meer bestaan. Ja, dat dit juist in de weg staat voor de macht van de EU. In die zin is de transformatie van een intercontinentale defensie naar een Europese defensie wel een enorme ontwikkeling en kunnen we het plaatsen in de stroomversnelling naar één unie op vele andere vlakken. De roep hierom wordt steeds sterker, zowel bij progressieve als bij conservatieve partijen. En dat is een duidelijke verandering ten opzichte van het verleden toen vooral progressieve partijen af wilden van dat “middeleeuwse” natiestaten-systeem. Nu lijkt het erop dat ook steeds meer conservatieve partijen die kant op willen, omdat de wereldproblemen zich zo opstapelen. Steeds meer hoor je dat het ook volgens hen niet anders meer kan.
Het lijkt op dit moment misschien nog onmogelijk, maar dit alles zal uiteindelijk culmineren in een alomvattende staat waarbij het huidige systeem van soevereine landen niet meer zal bestaan. We zullen dan allemaal een Europees leger hebben i.p.v. een Nederlands of Belgisch. Het lijkt futuristisch maar het zal niet de laatste fase zijn. Het zal uiteindelijk gaan zoals in Openbaring 13 staat waarbij één wereldleider - de antichrist - zal opstaan. We lezen daarover: ‘...en hem werd macht gegeven over elke stam, taal en volk’. Naar mijn idee zal de antichrist uit het herstelde Romeinse Rijk komen zoals in Daniël 7:23-24 staat. De Europese Unie past perfect in dat beeld dat hier wordt geschetst.
Ons burgerschap is in de hemel
Deze ontwikkelingen kunnen als zorgwekkend worden ervaren, maar dat hoeven ze voor ons als christenen niet te zijn. Wij hoeven ons ook geen zorgen te maken over wat er zal gebeuren met ons land of met Europa, want wij zijn immers burgers in de hemel waaruit wij ook onze Verlosser mogen verwachten (Fil. 3:20). Corrie ten Boom zei eens heel mooi: ‘Voor de wereld wordt het steeds slechter maar voor ons, christenen, wordt het steeds beter.’
Sebastiaan Hoedt
