De Week van de Lentekriebels 2024

Inhoudelijk
Vluchtig beschouwd lijkt er dus gekozen te zijn voor matiging in onderwerpen en uitwerkingen voor de komende Week van de Lentekriebels 2024, maar dat is schijn. Een instructiefilmpje voor de leerkracht bespreekt bijvoorbeeld onderwerpen als het uit kunnen komen voor je lesbische geaardheid en met de klas bespreken of ‘jongens op jongens kunnen vallen’ (kijk maar eens hier rond).
In online beschikbare lesideeën voor de hoogste groepen van het basisonderwijs zijn sexting en porno een onderwerp. In de Powerpoint die bij deze les hoort zit een verwijzing naar een aflevering van ‘Dr. Corrie’ waarin op een ongepaste manier voor kinderen van groep 7 en 8 over dit onderwerp wordt gesproken (zo zit er na vijf en een halve minuut getekende porno met kreun-geluiden in, is er een interview met een pornoster en rond 12-13 minuten in het filmpje gaat het over de grootte van mannelijke geslachtsdelen). De interviews met kinderen in dit programma zijn met jongeren van een jaar of 16 en zijn daarmee inhoudelijk ongepast voor 11 en 12 jarigen.

Theorie erachter
Dit is echter allemaal wel genoegzaam bekend bij de meesten van ons. Vorig jaar zijn dit soort zaken al breed uitgemeten (en nog veel meer). Waar we in dit artikel daarom verder op willen inzoomen is de maatschappij- en mensvisie achter de Week van de Lentekriebels en het filosofische en levensbeschouwelijke model van waaruit keuzes worden gemaakt. Want ook daarover vertelt ons het aangeboden materiaal het een en ander. 
Zo staat er op bladzijde 17 van de handleiding dat je als leerkracht jezelf moet onderzoeken op je ‘normen, waarden en privileges als onderwijsprofessional’. En dat woord ‘privileges’ is een woord waarbij alarmbellen afgaan. Terecht zo blijkt, want even verderop lezen we van een verwijzing naar een Ted Talk van wetenschapper Kimberlé Crenshaw waarbij de term ‘intersectionaliteit’ valt. Crenshaw is de geestelijk moeder van de Critical Race Theory en kwam in de jaren ’80 met de term intersectionaliteit op de proppen. Het is sindsdien een van de buzzwoorden binnen het gedachtengoed van deze theorie. Valt het, dan moet je de oren spitsen. Critical Race Theory is namelijk een extreem-links, marxistisch leer. Het is de basis achter wat wij ‘woke’ en progressief links noemen vandaag de dag.

Dat zit zo: het marxisme als ideologie begint in een economische klassenstrijd van haves en have-nots, van de kapitalistische eigenaar en directeur tegenover de arbeider. In de geschiedenis zijn vanuit deze basisgedachte allerhande communistische regimes ontstaan die heel veel schade hebben veroorzaakt en vele miljoenen slachtoffers hebben gemaakt. Dat werkte dus niet. De linkse, marxistische denkers in het westen gooiden het daarom over een andere boeg. Zij legden de principiële ongelijkheid waar het marxisme vanuit gaat niet langer uit in economische termen, maar in sociale en raciale termen (klasse werd ras). In de jaren ’90 werd dit de Critical Race Theory, een naam gekozen omdat de term ‘marxisme’ terecht niet heel veel fans had en heeft. Het draait daarbij om (groeps)identiteit; waar jij bij hoort als individu definieert wie je bent en je doet pas mee als je slachtoffer bent van een onderdrukker (dit is ook waar de term intersectionaliteit betrekking op heeft, want deze groepen beïnvloeden en raken elkaar wat zich uit in een systeem van maatschappelijk onrecht, ongelijkheid en onderdrukking in zaken als zogenaamd institutioneel racisme en discriminatie). Het is dus de klassieke klassenstrijd van kapitalisten en arbeiders, vertaald naar sociale groepen en rassen. De grote boosdoeners daarbij is de blanke, heteroseksuele, christelijke man. Het einddoel is het omverwerpen van de bestaande orde, het kerngezin, man- en vrouwrollen en verhoudingen, een einde aan persoonlijk eigendom en de (Bijbelse) normen en waarden. Critical Race Theory is zo verderfelijk dat het in tien staten in de VS verboden is in het onderwijs.  
Misschien klinkt dit allemaal nog erg abstract en zegt dit u allemaal niet zoveel, daarom vertaald een citaat van onderzoeker Christoffer F. Rupo (journalist voor onder andere de New York Post):

‘Wat betekent Critical Race Theory in de praktijk? Vorig jaar heb ik een serie rapporten geschreven waarin ik me focuste op Critial Race Theory in de federale overheid… Het Amerikaanse Ministerie van Binnenlandse Veiligheid vertelde aan hun blanke werknemers dat ze ‘micro ongerechtigheden’ pleegden en dat ze ‘gesocialiseerd waren in de onderdrukkende rol’. Het Ministerie van Financiën in de VS hield een training waarin staf werd verteld dat ‘alle witte mensen bijdragen aan racisme’ en dat ze iedereen in de overheid moesten bekeren tot antiracisme. Een ander Amerikaans instituut dat zich bezig houdt met het nucleaire arsenaal van de VS stuurde mannelijke managers naar een driedaags re-educatiekamp waar ze werd verteld dat ‘witte mannencultuur’ gelijk stond aan de ‘Ku Klux Klan’, ‘witte suprematie’ en ‘massamoorden’. De managers moesten hun ‘witte privileges’ afzweren en excuusbrieven schrijven aan vrouwen en mensen van kleur.
Dit jaar schreef ik een aantal rapporten over CRT in het onderwijs. In Cupertino (Californië) dwong een basisschool zijn kinderen van 6 en 7 jaar tot deconstructie van hun raciale en seksuele identiteit. Ze moesten zichzelf op een ranglijst plaatsen aan de hand van hun ‘macht en privilege’. In Springfield, Missouri, moesten leerkrachten van hun school zichzelf plaatsen op een ’onderdrukkingsmatrix’, gebaseerd op het idee dat hetero, blanke, Angelsaksische, christelijke mannen lid zijn van de onderdrukkende klasse en daarom boete moeten doen voor hun privilege en ‘verborgen witte superioriteit’. …In Seattle vertelde het schoolbestuur hun blanke leerkrachten dat zij schuldig waren aan ‘spirit murder’ van hun zwarte kinderen en dat ze hun ‘witte privilege moesten afschrijven in erkenning van hun gestolen erfenis’.

Alles wat we horen, lezen en zien van de extreme LHBTI- en transgender-ideologie, alles van partijen en organisaties als Antifa, alles wat we ‘woke’ noemen, gaat terug op Critical Race Theory. Het is de ideologie erachter en dit is dus wat ook de organisaties achter de Week van de Lentekriebels drijft getuige hun eigen handleiding. 

Tot slot
De Week van de Lentekriebels is daarmee een vehikel voor links-progressieve ideologie, het is een nieuwe variant van het oude marxisme (ook wel neo-marxisme genoemd). Dat aanhangers hun ideeën via de scholen proberen door te laten sijpelen naar onze kleinsten, hoort hierbij. Het ondermijnt de positie van het gezin, de ouders en hun ‘onderdrukkende’ levensovertuiging (met name de christelijke). Terecht kan de vraag gesteld worden of dit een taak is van het onderwijs. Er wordt daarbij geroepen dat je niet mee hoeft te doen als school, maar die vrijheid wordt door verschillende leerkrachten betwist. 
Daarbij nog dit: de Week van de Lentekriebels is dit jaar eerder dan normaal vanwege de Ramadan en volgend jaar om dezelfde reden later. Ook dit past binnen het woke-denken van de Critical Race Theory. Islamieten vormen immers een onderdrukte groep (door de christelijke, blanke man met zijn cultuur) waar je rekening mee moet houden. Dat veel moslims ook niet op dit soort van ideologisch gedreven ‘onderwijsprogaganda’ zitten te wachten, wordt dan maar even vergeten…

Roelof Ham

Lees ook:

• Kind bij ouders weggehaald om geloof en gender

• Wat is er mis met moderne kinderentertainment - een opinie over beïnvloeding