De waanzinnige gevolgen van ingezet beleid
Een persoon die zich niet man en niet vrouw voelt (een zogenaamde ‘non-binaire’ persoon), stapt naar de rechter om zich officieel te kunnen laten registreren als X en niet als man of vrouw, zo lezen we in het Reformatorisch Dagblad van 4 oktober. Mensen kunnen al een X in het paspoort krijgen, maar deze persoon wil dit ook op andere terreinen voor de Nederlandse wet. Hier zien we het gevolg van ingezet beleid. Gevolgen die komen en die steeds waanzinniger worden.
Het is op dit moment zo dat een wijziging in het paspoort naar X een stap naar de rechter vraagt. Voor de Nederlands wet en al het verdere dat daaraan hangt bestaat een X-registratie echter niet. X wordt simpelweg niet als genderidentiteit erkend. Voor verandering in geslachtsregistratie van man (M) naar vrouw (V) in je identiteitsdocument kun je bij de gemeente terecht. Voor deze zelfde stap naar X moet je dus naar de rechter. Voor de verandering van M naar V is dan weer wel een verklaring van een deskundige nodig, maar voor een verandering naar X weer niet. Ondertussen wordt er een wetsvoorstel voorbereid om dit te wijzigen en gelijk te trekken. Ook de gang naar de rechter ligt ter discussie in de kamer. Snapt u het nog? Het is het gevolg van ingezet beleid. Bizar en eigenlijk waanzinnig.
Dieperliggende gevolgen
De persoon die nu naar de rechter stapt wil weten hoe het zit met iemand die zich als ‘non-binair’ definieert en een X in officiële identiteitsdocumenten heeft, als die bijvoorbeeld wil trouwen. Feitelijk sta je met een X buiten de wet, zoals we zagen, omdat de wetgeving deze identiteit niet kent. En dus zijn er vragen. Kun je met een X trouwen en kan die X in de huwelijksakte? En hoe zit het met zwangerschapsverlof bij non-binaire mensen? Logische vragen als je het pad volgt dat de politiek is ingeslagen. Van het een komt immers het ander. Maar nuchter beschouwt hebben we het over bizarre dingen.
En dat zien we steeds weer in allerlei kwesties rond LHBTI. Zo zijn er vragen rondom het beleid dat homostellen met draagmoeders en spermadonoren, meeroudergezinnen kunnen stichten. Er is onduidelijkheid over de status van ouders ten opzichte van de kinderen, al dan niet biologisch. Moet er wat geregeld worden zodat er gezinnen mogen komen met twee vaders en een moeder, een moeder en twee vader, twee vaders en twee moeders en wat je nog meer kunt bedenken? Misschien moeten polyamoreuze huwelijken wel mogelijk worden?
Hetzelfde zie je bij moreel-ethische vraagstukken. Neem abortus. De wetgeving stelt dat je tot de 24e week een kindje mag doden in de schoot van de moeder. De redenering daarachter? Vanaf de 24e week is het kindje levensvatbaar buiten de baarmoeder en dus in staat om te overleven. Daarvoor niet. Maar… in Nederland zijn er neonatologie-afdelingen die kinderen van 23 weken soms al behandelen en die het overleven. Waarom dan nog 24 weken hanteren? Het schuurt en dat is het gevolg van ingezet beleid. Of neem de kwestie euthanasie. De wetgeving hieromtrent is ooit bedacht en ingevoerd om mensen die ondraaglijk en uitzichtloos lijden aan het einde van hun leven te ‘verlossen’. Men dacht toen aan eindfases van terminale kanker en dergelijke. Nu wordt de vraag net zo makkelijk gesteld naar euthanasie bij psychisch lijden wat niet direct tot de dood zal leiden. Mag iemand bijvoorbeeld euthanasie bij levensmoeheid zonder verdere lichamelijke problemen? En hoe moet dat worden uitgevoerd? Wie mag dat beslissen? Is dat een taak van de samenleving?
Wanneer je de weg opgaat van het loslaten van Gods Woord en wat daarin geschreven staat over een goed en heilig leven, ontspoor je kortom. Je raakt verzeild in allerlei bizarre consequenties van je zonden. Dat is een Bijbelse wijsheid en wetmatigheid die we al terug zien komen in bijvoorbeeld Romeinen 1. En hier in de bovenbeschreven ontwikkelingen zien we de waarheid daar ook van. Daaruit wordt de waanzin van de doorwerkingen van zonde duidelijk. Het is de waanzin van de gevolgen van de weg van het kwaad. Uiteindelijk leidt het tot de ondergang van de goddeloze, maar ook in het leven nu al verdwaalt een zondaar in de wereld van het kwaad en raakt hij of zij van het een in het ander en wordt de bizarre uitwerking van de zondige wandel meer en meer duidelijk. Dat geldt voor individuen, maar dus ook voor onze samenleving.
Wanneer wij op Gods paden blijven hebben wij dat niet. Gods Weg is de beste, altijd. Zijn richtlijnen zijn goed en helder. Wij die dat weten mogen daarom daarvoor gaan staan. Het zal ons misschien niet in dank worden afgenomen, maar we mogen weten dat veel mensen dit niet normaal vinden wat we hier allemaal hebben beschreven, zelfs buiten het geloof. En wij die Gods Woord als richtlijn hebben, mogen en kunnen daarin een licht zijn en een zout. Durf het aan en blijf volhouden in het goede. Iemand moet het doen!
