De verkiezingen in de VS:
‘k Stel mijn vertrouwen op…?

In een artikel als dit is natuurlijk nooit het hele verhaal van deze verkiezingen te vertellen. Bovendien moeten we als dit artikel op je deurmat valt nog een maand tot de verkiezingen wachten en zoals we al eerder in deze campagne-race hebben gezien: er kan nog van alles gebeuren. Daarom in dit artikel de focus op twee zaken.
Ten eerste de tegenstelling links tegenover rechts, of zo je wilt progressief tegenover conservatief. Dit is een tegenstelling die we in de VS het extreemst uitgevochten zien worden, maar het zijn uitersten waar het hele Westen mee worstelt. De abortusdiscussie is hier een goed voorbeeld van. Het maakt in deze polarisatie uit wie er aan de macht komt. Alleen de vraag is: hoeveel eigenlijk? Met die vraag zal ik als tweede afsluiten.

Progressief tegenover conservatief
Het politieke landschap in de VS is mede door het tweepartijenstelsel, al jaren geradicaliseerd. Links en rechts staan in het land lijnrecht tegenover elkaar. Dit zie je niet alleen in de staten, maar ook in de media en zeker op sociale media. De progressieve Amerikaan denkt dat de conservatieve een domme, racistische, onbeleefde ‘kneus’ is die met zijn geweren het liefst alles zou schieten wat God geschapen heeft. Hillbilly’s en rednecks met hun benzine-slurpende trucks die het milieu slopen, omdat ze niet geloven in klimaatverandering. Het liefst zouden ze alle lhbti’ers over de grens willen zetten (of homoseksualiteit op z’n minst weer strafbaar willen maken). Conservatieven denken op hun beurt dat het progressieve deel van het land alle bezit wil afschaffen, vlees wil verbieden en mensen aan een dieet van insecten wil hebben. Deze linkse socialisten willen vrijheden afnemen en het wapenbezit illegaal wil maken. Ze hebben allemaal gekleurd haar, dragen regenboogvlaggen en zijn seksueel pervers en doorgeslagen. Ze gebruiken massaal drugs (die ze uiteraard willen legaliseren), willen iedereen dwingen om een elektrische auto te rijden (of helemaal geen) en de staat moet de vinger in de pap krijgen in het dagelijks leven van iedere dag. En immigranten? Die zijn natuurlijk altijd en zoveel mogelijk welkom. Zet de grenzen maar open.

De media, ook de grote media van het land, doen hier volop aan mee. Zo viel het op dat in de campagne de afgelopen maanden progressieve politici en progressieve media ineens massaal spraken over hoe ‘weird’ (raar/vreemd) Trump en zijn vice-presidentskandidaat Vance waren. Ook hun beleidsvoornemens en standpunten waren ‘weird’. Het woord klonk een tijdlang voortdurend. Andersom hakten conservatieve media als Fox News ook met de botte bijl in op Harris en haar running-mate Walz. Zo waren ze op een gegeven moment kritisch over de al dan niet militaire carrière en verdiensten van Walz en zelfs de term ‘stolen valor’ viel (deze term wijst op mensen die net doen alsof ze oorlogshelden zijn om…). En dit zijn dan alleen nog maar de mainstream media. Over wat er online op de sociale media wordt gezegd zwijgen we maar.

Deze tegenstelling tussen links en rechts zien in we heel het Westen terugkomen. Zo is de opstand op de universiteiten in het Westen tegen Israël er een uitwerking van, de Black Lives Matter beweging die ook in Nederland destijds protesteerde eveneens en zelfs de politieke tegenstellingen tussen partijen als PVV en D66 kunnen in dit licht worden geduid. Daarbij doen ook in ons land de media eraan mee, hoewel in minder heftige mate (gelukkig). Herinnert iemand zich bijvoorbeeld nog de bijna propagandistisch aandoende ‘documentaire’ van de publieke omroep over Sigrid Kaag bij de verkiezingen die uit zouden monden in Rutte 4, nog maar enkele jaren geleden?

Abortus
De abortusdiscussie is een van de terreinen waar deze radicale tegenstelling concreet zichtbaar wordt. Al heel vroeg in de campagne voor de presidentsverkiezingen werd duidelijk dat dit een politiek issue was dat ertoe deed. De grote stappen die gezet zijn door het terugdraaien van Roe vs Wade in de VS (waardoor abortus een zaak werd van de staten) en de enorme impact ervan op de abortuspraktijk, heeft de kwestie rond abortus weer teruggebracht in het centrum van de politieke arena. Harris heeft al aangegeven dat zij zich zal inzetten voor het herstellen van ‘abortusrechten’ als zij president zal worden. Ze kan niet anders, zonder een opstand in de partij te riskeren. Op de nationale conventie voor de Democratische Partij stond zelfs net buiten de poort van het terrein een bus waar iedereen gratis een abortus (of sterilisatie) kon krijgen als blijk van steun aan deze toezegging.

Aan de andere kant zien de Republikeinen in dat zij niet veel verder kunnen gaan dan ze nu zijn gegaan rond abortus. Het brede electoraat van het Amerikaanse volk, laat dat niet toe. Trump matigt dan ook in deze campagne zijn retoriek. Hij zegt over abortus eigenlijk niet veel, zeker niet in vergelijking met voorgaande campagnes. Het moet vooral een zaak van de staten blijven, zo horen we. De federale staat moet zich er niet mee bemoeien. Ook hier is politiek opportunisme leidend, maar liggen de ideologische lijnen vast.

Duiding
Deze polarisatie is al op vele mogelijke manieren geduid, maar ten diepste moet zij theologisch, Bijbels worden verklaard. Als mensen namelijk God loslaten, wat meer en meer in het Westen en ook in de VS is gebeurd, dan raken ze steeds verder losgeslagen. 2 Timotheüs 3 zegt over de mens van de laatste dagen dat zij daarom ‘liefhebbers van zichzelf zullen zijn, geldzuchtig, grootsprekers, hoogmoedigen, lasteraars, hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, kwaadsprekers, onmatig, wreed, zonder liefde voor het goede, verraders, roekeloos, verwaand, meer liefhebbers van zingenot dan liefhebbers van God’ (vers 2-4).  Dát is het gevolg van het loslaten van God. Romeinen 1 laat zien hoe dat in zijn werk gaat. Het beschrijft vanaf vers 18 hoe de toorn van God over goddelozen komt en hoe hun losbandige ontaarding steeds verder en verder gaat, als een spiraal naar de ondergang.

Het begint met het loslaten van God als Schepper en van wat Hij vindt. Daarna volgt het aanbidden van nepgoden: het geschapene wordt aanbeden, in plaats van de God Die het maakte. Dit resulteert in een ontaard mensenras waarin allerlei basisveiligheden en waarheden van vroeger aan de kant worden geschoven. Eerst in het loslaten van de veiligheid van het huwelijk en dan verder en verder in steeds meer perverse seksuele zonden. Vervolgens verderft het hart omdat ongerechtigheid, hebzucht, slechtheid en wat dies meer zij, het gaan overnemen in de mens. Er is geen grond meer, geen basis en men doet en vindt wat men maar wil. Het is de verklaring voor veel van de bizarre gekkigheid die we tegenwoordig overal zien. Zaken waarvan velen met hun verstand en geweten (wat God heeft gegeven hiervoor), aanvoelen dat het niet klopt. De tegenbeweging hiertegen in de steeds conservatiever wordende politieke richting, is dan ook begrijpelijk. Maar helaas, ook daar ontbreekt meestal het fundament van geloof. En ja, dan kun je wel signaleren, maar een oplossing heb je ook niet. Daar ben je immers ook enkel op jezelf teruggeworpen. En dus krijg je wat we nu zien: twee elkaar bestrijdende uitersten die geen van allen de morele of geestelijke autoriteit hebben om echt gezag te krijgen.

Een man of vrouw alleen?
En dat brengt ons bij de invloed en de macht van de president van Amerika. Voor ons in het Westen doet het ertoe wie de baas is in de VS. Dat bepaalt voor een groot deel immers de buitenlandse politiek van dat land en dat is van invloed op ons hier in Europa. Krijgen we een isolationistische president dan wordt de wereld anders dan als er een president zit die de hegemonie van de VS in de wereld in stand wil houden in een grote clash van beschavingen. Begrijpelijk daarom dat de wereld en ook wij, naar deze verkiezingen kijken.
Maar wie er ook president van Amerika wordt, diegene zal nooit de problemen van het land of de mensen, laat staan van de wereld kunnen oplossen. Het is lood om oud ijzer als het erop aankomt. Of Trump of Harris straks het Witte Huis zal betrekken, betekent wel iets, maar ook weer niet alles. Ze zullen geen van beide de verlosser van de mensheid zijn, want geen mens kan zichzelf, laat staan een ander verlossen, leren we al in Gods Woord (zie bijvoorbeeld Romeinen 3).

Er zal ooit iemand komen die beweert dat wel te kunnen doen. Deze antichrist zal de wereld verleiden, maar hij draait mensen een rad voor de ogen. Hij zal uiteindelijk de grootste en slechtste dictator zijn die wereld ooit gekend heeft.
Er is er maar Eén Die werkelijk vrij maakt, Die werkelijk verlost en Die werkelijk redt. Hij Die alle dingen nieuw zal maken (Openbaring 21:5) en Die komt op de wolken. Zijn Naam is Jezus. Hij heeft ons verlost toen Hij stierf aan het kruis. Hij is Overwinnaar. Alle problemen die mensen hebben en die ze veroorzaken, zullen eerst nog veel erger worden, maar Hij komt en herstelt wat door de zonden kapot is gemaakt.

Wat er in de wereld gebeurt, verbaast een waakzaam christen niet. Wat er nog gaat gebeuren zal dat ook niet doen. Gods Woord heeft het allemaal voorzegd. Wij stellen ons vertrouwen daarom niet in mensen, ook niet in de Amerikaanse president. Wij kijken op Christus!

 Roelof Ham

Lees ook:

• Serieuze bedreiging voor de vrijheid van geloof in de EU