Advies over LHBTI-veilige kerken in Oxford
Het Reformatorisch Dagblad maakt melding van een lijst ‘veilige kerken’ voor LHBTI-ers uitgegeven door studenten van de universiteit van Oxford. Criterium voor deze lijst is inclusiviteit: hoe meer een kerk inclusief is, hoe hoger op de lijst. Dertig kerken zijn onderzocht.
De bedoeling van de lijst is om de standpunten van lokale kerken rondom LHBTI-kwesties duidelijk te maken, zodat studenten niet zelf op zoek hoeven naar een kerk die bij hen past. De laagste score viel toe aan St. Ebbe. Deze kerk die geplaatst moet worden in de evangelische hoek van de Anglicaanse Kerk, scoorde het laagst op alle onderdelen. In het rapport lezen we dat LBHTI-ers binnen deze gemeenschap celibatair moeten leven en zich moeten conformeren naar het geslacht dat ze bij hun geboorte hadden. De parochie zelf heeft trouwens niet meegewerkt aan het onderzoek. De uitslag is alleen gebaseerd op getuigenverslagen van derden. Opvallend detail: de rector van de kerk, Vaughan Roberts, kent zelf homoseksuele gevoelens, maar leeft celibatair vanuit zijn geloofsovertuiging.
Een veilige kerk?
Al met al een opvallend bericht, waarbij de Kerk van Jezus wordt beoordeeld aan de hand van het criterium van veiligheid. Klinkt misschien mooi, maar de centrale vraag die je daarbij eerst moet stellen is: wat is eigenlijk een veilige kerk? De lijst en het rapport gaan er vanuit dat een veilige kerk een inclusieve kerk is. Hoe inclusiever, hoe veiliger, is de stelling. Maar klopt dit? Is meer inclusie per definitie een veiligere kerk?
Dat zal afhangen van hoe je inclusie definieert. Als je inclusie definieert als iedereen is welkom bij Jezus, want het evangelie is voor alle mensen, kom daarom tot Hem, bekeer je en word een nieuw mens en wij zullen je daarbij helpen en begeleiden, dan is het inderdaad een goed criterium. Als je het echter definieert als iedereen is welkom, ongeacht wie je bent en wij vieren jouw LHBTI-schap als iets moois, zonder dat we praten over bekering, zonde en hoe God het wil, dan is inclusie het tegenovergestelde van veilig. Immers dan worden dingen niet meer benoemd voor wat ze zijn.
Neem homoseksualiteit. Dit wordt in de Bijbel als een zonde omschreven en als een consequentie van goddeloosheid en rebellie (zie bijvoorbeeld Rom. 1: 26-27). Als daar niet meer over gesproken wordt dan zullen mensen op deze zondige weg vrolijk doorgaan zonder dat er wat verandert. Maar dat zal hen op geen enkele manier goed doen. Zonde maakt immers mensenlevens kapot, zonde heeft verschrikkelijke consequenties en als er geen bekering en verlossing plaatsvindt, leidt het zelfs tot de eeuwige ondergang. Wij zouden dat op geen enkele wijze als veilig willen bestempelen.
Een veilige kerk is een plaats waar iedereen mag komen en waar met zachtmoedigheid en liefde alle zondaren en verdwaalde mensen welkom zijn, omdat het evangelie juist voor deze mensen is. Maar het is ook een plaats waar de waarheid onversneden klinkt in en uit liefde en waar mensen begeleid worden naar de genade van vergeving en verlossing. Ja, de veilige kerk is die plaats waar vergeving, heling en heiliging gepraktiseerd wordt en Gods Woord wordt gelooft en in de praktijk gebracht. Of je nu LHBTI-er bent of niet, dan heb je een veilig thuis gevonden.
