Zoals het klokje thuis tikt!
Bert Reinds • 89 - 2013 • Uitgave: 22
Het gezinsleven anno 2013 staat onder druk. Relationeel en financieel. Kinderen worden opnieuw de dupe van deze door economie opgejaagde samenleving. Ze groeien op van scharrelkinderen naar hangjongeren. Hun thuissituatie wordt een hangplek in plaats van een plek waar verlangend naar elkaar wordt uitgezien. Ze worden gebruikt als reclameprojecten, of weggezet als spelbrekers in het grote mensen spel. In ieder geval de groep waar het snelst op allerlei fronten bezuinigd wordt.
De kaders van onvoorwaardelijk liefde en inzet verdwijnen als sneeuw voor de zon. Er komen nieuwe kaders voor in de plaats; vrijblijvendheid, als jij aardig bent voor mij ben ik aardig voor jou, trouw als het uitkomt! Christengezinnen verschillen, in dat opzicht, helaas niet zoveel van de gezinnen die zonder de Bouwmeester gezin willen zijn! Ook deze gezinsleden lijken, het elkaar vooral niet lastig willen maken, als hoog ideaal te hebben.
Zorgelijk, omdat wij hierin een enorme kans laten liggen. We kunnen toch als christenouders, met zo’n geweldige Bouwmeester, juist in onze gezinnen een gij-geheel-anders-boodschap laten horen?
Het is absoluut nodig dat het gezin regelmatig een gezins-APK-keuring ondergaat. Niet omdat er problemen zijn, maar juist preventief, om problemen te voorkomen. Zodat het gezin de werkplaats van God blijft in plaats van een hangplek wordt voor individuen. Het gezin is ook de etalage voor de wereld waarin de liefde van de Here zichtbaar wordt. Wat zien mensen bij u in de etalage?
Eenheid door verscheidenheid
Elk gezin is weer anders. Op zich heel logisch. Twee ‘vreemde’ mensen met hun eigen (levens)geschiedenis, met verschillende karakters, gaan onder één dak wonen en maken vanaf dat moment een nieuwe, gemeenschappelijke geschiedenis.
Man en vrouw nemen hun levenservaringen en gewoonten mee. Zo ontwikkelt elk gezin zijn eigen manier van met elkaar omgaan, gewoonten en tradities. De bronnen die ouders hanteren, zijn de ervaringen die zij in hun jeugd hebben opgedaan. De goede ervaringen worden gehandhaafd, natuurlijk wel weer op een eigen manier en in een nieuwe situatie toegepast. De negatieve ervaringen worden weggelaten, en dit kan nog wel eens strijd geven, vooral wanneer een van beiden er wel waarde aan hecht. Gewoonten geven natuurlijk ook veiligheid, en om die te verlaten is het voor sommigen een enge actie.
Ondanks deze verschillen hebben de meeste gezinnen eenzelfde gemeenschappelijk functie: Het gezin is een thuisbasis waar bescherming wordt gegeven. Waar iedereen zich prettig en veilig voelt. Niemand hoeft naar andermans pijpen te dansen om geliefd te zijn. Het gezin is de plaats waar je echt en jezelf kunt zijn. Het gezin is geen vesting waar iets anders niet binnen mag/kan komen. Het gezin staat niet op zichzelf, maar in direct contact met de buitenwereld, en het wisselt informatie uit met ‘buiten’.
Het is de plaats waarin elk persoon wordt gestimuleerd en uitgedaagd te groeien naar een emotionele, relationele, economische zelfstandige volwassene. Waar je vragen mag stellen over thema’s waar liever niet over gesproken wordt. Weet dat in een huis waar gezwegen wordt een ieder zichzelf en elkaar tekort doet.
Het gezin heeft de functie van een werkplaats. Er wordt, binnen kaders van onvoorwaardelijke liefde en trouw, gebouwd aan de vorming naar en in volwassenheid, zoals bedoeld is.
Beleven uw kinderen uw gezinsleven ook als een thuis? Waar ze harder gaan lopen omdat u ze aanmoedigt? Omdat u ze stimuleert in het ontdekken wie ze zijn? Waar u ze vragen stelt in plaats van volpropt met op zich waardevolle theorieën?
De sfeer en de kwaliteit in het gezin heeft een geweldige uitwerking op de ontwikkeling van de kinderen. Bijvoorbeeld door het ‘applaus’ als er iets goed gaat en de gezonde correctie, wanneer het kind de neiging heeft om de kantjes eraf te lopen, of de ander gebruikt voor zijn eigen heil, een heilloze weg bewandeld.
APK-aandachtspunten
Werk aan persoonlijke relaties, ga zo af en toe eens met elkaar op stap, leer uw kind kennen, zonder zijn/haar leven te willen controleren of te beheersen. Wees u bewust van uw voorbeeldfunctie. ‘Waar je mee omgaat, daar ga je op lijken.’ Als dat wat u zegt niet klopt met uw gedrag, zal uw kind niet echt naar u luisteren, laat staan uw advies overnemen. Durf uw kind los te laten, zonder hem/haar aan zijn lot over te laten, geef het vertrouwen en verantwoordelijkheid.
En wanneer het niet gaat, durf de eerste te zijn die problemen bespreekbaar maakt, ook als het niet uw schuld is. Geef uw kind een Bijbels verantwoord en gezond mensbeeld/-waarde besef mee. Stel uw huis open voor de vrienden van uw kinderen, en leer ze kennen. Betrokkenheid en echte interesse tonen in elkaars leven heeft een stimulerende werking in het gezin. Dat vraagt om 24-uurs begeleiding en daarvoor ben u ‘aangesteld’.
Weet u geleid door de instructies van de Bouwmeester (Psalm 127:1a).
Bert Reinds
De kaders van onvoorwaardelijk liefde en inzet verdwijnen als sneeuw voor de zon. Er komen nieuwe kaders voor in de plaats; vrijblijvendheid, als jij aardig bent voor mij ben ik aardig voor jou, trouw als het uitkomt! Christengezinnen verschillen, in dat opzicht, helaas niet zoveel van de gezinnen die zonder de Bouwmeester gezin willen zijn! Ook deze gezinsleden lijken, het elkaar vooral niet lastig willen maken, als hoog ideaal te hebben.
Zorgelijk, omdat wij hierin een enorme kans laten liggen. We kunnen toch als christenouders, met zo’n geweldige Bouwmeester, juist in onze gezinnen een gij-geheel-anders-boodschap laten horen?
Het is absoluut nodig dat het gezin regelmatig een gezins-APK-keuring ondergaat. Niet omdat er problemen zijn, maar juist preventief, om problemen te voorkomen. Zodat het gezin de werkplaats van God blijft in plaats van een hangplek wordt voor individuen. Het gezin is ook de etalage voor de wereld waarin de liefde van de Here zichtbaar wordt. Wat zien mensen bij u in de etalage?
Eenheid door verscheidenheid
Elk gezin is weer anders. Op zich heel logisch. Twee ‘vreemde’ mensen met hun eigen (levens)geschiedenis, met verschillende karakters, gaan onder één dak wonen en maken vanaf dat moment een nieuwe, gemeenschappelijke geschiedenis.
Man en vrouw nemen hun levenservaringen en gewoonten mee. Zo ontwikkelt elk gezin zijn eigen manier van met elkaar omgaan, gewoonten en tradities. De bronnen die ouders hanteren, zijn de ervaringen die zij in hun jeugd hebben opgedaan. De goede ervaringen worden gehandhaafd, natuurlijk wel weer op een eigen manier en in een nieuwe situatie toegepast. De negatieve ervaringen worden weggelaten, en dit kan nog wel eens strijd geven, vooral wanneer een van beiden er wel waarde aan hecht. Gewoonten geven natuurlijk ook veiligheid, en om die te verlaten is het voor sommigen een enge actie.
Ondanks deze verschillen hebben de meeste gezinnen eenzelfde gemeenschappelijk functie: Het gezin is een thuisbasis waar bescherming wordt gegeven. Waar iedereen zich prettig en veilig voelt. Niemand hoeft naar andermans pijpen te dansen om geliefd te zijn. Het gezin is de plaats waar je echt en jezelf kunt zijn. Het gezin is geen vesting waar iets anders niet binnen mag/kan komen. Het gezin staat niet op zichzelf, maar in direct contact met de buitenwereld, en het wisselt informatie uit met ‘buiten’.
Het is de plaats waarin elk persoon wordt gestimuleerd en uitgedaagd te groeien naar een emotionele, relationele, economische zelfstandige volwassene. Waar je vragen mag stellen over thema’s waar liever niet over gesproken wordt. Weet dat in een huis waar gezwegen wordt een ieder zichzelf en elkaar tekort doet.
Het gezin heeft de functie van een werkplaats. Er wordt, binnen kaders van onvoorwaardelijke liefde en trouw, gebouwd aan de vorming naar en in volwassenheid, zoals bedoeld is.
Beleven uw kinderen uw gezinsleven ook als een thuis? Waar ze harder gaan lopen omdat u ze aanmoedigt? Omdat u ze stimuleert in het ontdekken wie ze zijn? Waar u ze vragen stelt in plaats van volpropt met op zich waardevolle theorieën?
De sfeer en de kwaliteit in het gezin heeft een geweldige uitwerking op de ontwikkeling van de kinderen. Bijvoorbeeld door het ‘applaus’ als er iets goed gaat en de gezonde correctie, wanneer het kind de neiging heeft om de kantjes eraf te lopen, of de ander gebruikt voor zijn eigen heil, een heilloze weg bewandeld.
APK-aandachtspunten
Werk aan persoonlijke relaties, ga zo af en toe eens met elkaar op stap, leer uw kind kennen, zonder zijn/haar leven te willen controleren of te beheersen. Wees u bewust van uw voorbeeldfunctie. ‘Waar je mee omgaat, daar ga je op lijken.’ Als dat wat u zegt niet klopt met uw gedrag, zal uw kind niet echt naar u luisteren, laat staan uw advies overnemen. Durf uw kind los te laten, zonder hem/haar aan zijn lot over te laten, geef het vertrouwen en verantwoordelijkheid.
En wanneer het niet gaat, durf de eerste te zijn die problemen bespreekbaar maakt, ook als het niet uw schuld is. Geef uw kind een Bijbels verantwoord en gezond mensbeeld/-waarde besef mee. Stel uw huis open voor de vrienden van uw kinderen, en leer ze kennen. Betrokkenheid en echte interesse tonen in elkaars leven heeft een stimulerende werking in het gezin. Dat vraagt om 24-uurs begeleiding en daarvoor ben u ‘aangesteld’.
Weet u geleid door de instructies van de Bouwmeester (Psalm 127:1a).
Bert Reinds
