Zingen in quarantaine-tijd
Paul Prijt • 96 - 2020 • Uitgave: 5
Het coronavirus heeft de wereld behoorlijk in haar greep met alle gevolgen van dien. Het zorgde ervoor dat landen, bedrijven en scholen ‘op slot’ gingen, sociale contacten beperkt werden, handen geven achterwege gelaten. Het voorbehoud van Jakobus, waarbij we vandaag niet weten hoe de dag van morgen eruitziet en onze plannen altijd afhankelijk zijn van de wil van de Heer en leven en welzijn, werd maar al te zeer in de samenleving en ons leven duidelijk.
Zo hadden we met ons bedrijf het plan om met ons personeel naar de meubelbeurs in Milaan te gaan en daar een cultureel bezoekje aan vast te knopen. Tickets en hotels waren gereserveerd en iedereen keek er naar uit. Maar de grootste beurs van de wereld werd in tijd verplaatst en inmiddels zat Italië geheel op slot en werd de zaak afgelast. Natuurlijk zijn er grotere gevolgen waarbij natuurlijk niets boven het persoonlijke leed van mensen gaat. Een wereld in zo’n grote mate van quarantaine en beperkingen is iets dat in de moderne geschiedenis nauwelijks voorgekomen is. Iedereen zal er op zijn of haar manier mee moeten leren omgaan, persoonlijk maar ook in groter verband.
Niet vanzelfsprekend
Het woord quarantaine zelf is trouwens ook van Italiaanse oorsprong. Het stamt uit de 14e eeuw in de tijd van de grote pestuitbraak waar de schepen die Italië aandeden verplicht werden 40 dagen (‘quaranta giorni’) in de havens stil te blijven liggen en de bemanning verboden werd van boord te gaan om het risico op infectie tegen te gaan. Bij het schrijven van deze bijdrage zitten we midden in de veertigdagentijd waarbij we stil staan bij het lijden en sterven van onze Heer. De overeenkomst tussen die veertigdagentijd en het begrip quarantaine vind ik treffend en zet me tot nadenken. Juist in de lijdenstijd is het ook goed om een tijd van afzondering en bezinning te hebben, van onthouding om je juist meer en meer te kunnen richten op de betekenis van het offer dat de Heer gebracht heeft. Hij die ons telkens naar de binnenkamer voor gebed roept. Ik hoop en bid dat misschien naast alle nare gevolgen er ook een positief bij-effect mag zijn van de quarantainetijd die we doormaken. Ik wil het zeker niet mooier maken dan het is, want de coronagevolgen kunnen wereldwijd zeer ernstig zijn maar dat moderne mensen leren dat het leven niet vanzelfsprekend is en dat je je soms moet beperken is in ieder geval een les in ‘voorbehoud’.
Wandel in het licht
Ik moest ook denken aan een bezoek dat ik de afgelopen tijd bracht aan een oude tante van me. Ze leeft al een paar jaren in geestelijke quarantaine als ik het zo zeggen mag. De dementie heeft haar sociale contacten op slot gezet, mensen in haar omgeving herkent ze al lang nauwelijks of niet meer. Samen met haar dochter bezocht ik haar in een warm verzorgingshuis. We hadden een soort gesprek over zaken waarvan we beide niet precies wisten waar het over ging. Maar op het laatst besloten we te doen wat ze nog wel kan: zingen! We zongen een paar oude bekende Johannes de Heer liederen en bij ‘Ik wandel in het licht met Jezus’ zong ze geanimeerd mee! We baden samen en ze antwoordde met een Amen dat welgemeend en volmondig uit haar ‘in quarantaine geest’ kwam. Met een traan en een bemoedigd gemoed reisde ik terug naar huis. ‘Ik wandel in het licht met Jezus’ als je geest op slot zit, geblokkeerd. Misschien kan ze nog wat leren aan deze wereld dacht ik.
Na de quarantainetijd van de lijdensweken volgen de 40 dagen voor Hemelvaart. Ook Jezus Zelf, de opgestane levende Heer, doorbrak de gesloten huizen en gesloten gedachten van bijvoorbeeld Thomas. De Here Jezus toonde Zijn wonden om ze te delen met beschadigde mensen, met een beschadigde wereld en nodigt ons uit tot Zijn wederkomst te wandelen in Zijn licht!
Paul Prijt
Zo hadden we met ons bedrijf het plan om met ons personeel naar de meubelbeurs in Milaan te gaan en daar een cultureel bezoekje aan vast te knopen. Tickets en hotels waren gereserveerd en iedereen keek er naar uit. Maar de grootste beurs van de wereld werd in tijd verplaatst en inmiddels zat Italië geheel op slot en werd de zaak afgelast. Natuurlijk zijn er grotere gevolgen waarbij natuurlijk niets boven het persoonlijke leed van mensen gaat. Een wereld in zo’n grote mate van quarantaine en beperkingen is iets dat in de moderne geschiedenis nauwelijks voorgekomen is. Iedereen zal er op zijn of haar manier mee moeten leren omgaan, persoonlijk maar ook in groter verband.
Niet vanzelfsprekend
Het woord quarantaine zelf is trouwens ook van Italiaanse oorsprong. Het stamt uit de 14e eeuw in de tijd van de grote pestuitbraak waar de schepen die Italië aandeden verplicht werden 40 dagen (‘quaranta giorni’) in de havens stil te blijven liggen en de bemanning verboden werd van boord te gaan om het risico op infectie tegen te gaan. Bij het schrijven van deze bijdrage zitten we midden in de veertigdagentijd waarbij we stil staan bij het lijden en sterven van onze Heer. De overeenkomst tussen die veertigdagentijd en het begrip quarantaine vind ik treffend en zet me tot nadenken. Juist in de lijdenstijd is het ook goed om een tijd van afzondering en bezinning te hebben, van onthouding om je juist meer en meer te kunnen richten op de betekenis van het offer dat de Heer gebracht heeft. Hij die ons telkens naar de binnenkamer voor gebed roept. Ik hoop en bid dat misschien naast alle nare gevolgen er ook een positief bij-effect mag zijn van de quarantainetijd die we doormaken. Ik wil het zeker niet mooier maken dan het is, want de coronagevolgen kunnen wereldwijd zeer ernstig zijn maar dat moderne mensen leren dat het leven niet vanzelfsprekend is en dat je je soms moet beperken is in ieder geval een les in ‘voorbehoud’.
Wandel in het licht
Ik moest ook denken aan een bezoek dat ik de afgelopen tijd bracht aan een oude tante van me. Ze leeft al een paar jaren in geestelijke quarantaine als ik het zo zeggen mag. De dementie heeft haar sociale contacten op slot gezet, mensen in haar omgeving herkent ze al lang nauwelijks of niet meer. Samen met haar dochter bezocht ik haar in een warm verzorgingshuis. We hadden een soort gesprek over zaken waarvan we beide niet precies wisten waar het over ging. Maar op het laatst besloten we te doen wat ze nog wel kan: zingen! We zongen een paar oude bekende Johannes de Heer liederen en bij ‘Ik wandel in het licht met Jezus’ zong ze geanimeerd mee! We baden samen en ze antwoordde met een Amen dat welgemeend en volmondig uit haar ‘in quarantaine geest’ kwam. Met een traan en een bemoedigd gemoed reisde ik terug naar huis. ‘Ik wandel in het licht met Jezus’ als je geest op slot zit, geblokkeerd. Misschien kan ze nog wat leren aan deze wereld dacht ik.
Na de quarantainetijd van de lijdensweken volgen de 40 dagen voor Hemelvaart. Ook Jezus Zelf, de opgestane levende Heer, doorbrak de gesloten huizen en gesloten gedachten van bijvoorbeeld Thomas. De Here Jezus toonde Zijn wonden om ze te delen met beschadigde mensen, met een beschadigde wereld en nodigt ons uit tot Zijn wederkomst te wandelen in Zijn licht!
Paul Prijt
