Zijn de leiders vrij om te doen wat het volk wil?
Kees Middelbeek • 97 - 2021 • Uitgave: 7
Recent publiceerde de NOS een aantal artikelen over hoe de Duitse overheid bewust heeft geprobeerd de angst onder het Duitse volk voor het coronavirus te versterken. De reden waarom ze dit deed, zo bleek, was om begrip te kweken voor hun coronamaatregelen. Het bewust verdraaien van de waarheid om mensen bang te maken is liegen. Is er reden om aan te nemen dat dit ook in ons land gebeurt? En zo ja, zou dat dan alleen zo zijn met corona of ook met andere onderwerpen?
Tot er gegevens komen dat de overheid bewust heeft gelogen, is dit moeilijk te bewijzen. Wel blijkt dat de maatregelen van de overheid, net als in Duitsland, veel angst opleveren onder het volk en dat die angst de regering goed van pas komt om haar maatregelen door te voeren. Dit zagen we goed bij het invoeren van de avondklok en het verplichten van mondkapjes: Beide maatregelen waar geen wetenschappelijke basis voor is, maar wel het gevoel wekken dat we in een levensgevaarlijke situatie zijn gekomen. Ook voor lockdowns zijn geen bewijzen dat ze helpen de verspreiding van een virus te verminderen. Het is niet eenvoudig om logica te ontdekken in de coronamaatregelen van de overheid. Zo mogen mensen wel samen in de trein en het vliegtuig, maar eenzelfde hoeveelheid mensen mag niet in een restaurant. Ook hoeven mensen in een bordeel geen 1,5 meter afstand te houden, maar in de winkel wel.
Opgelucht adem?
Er zijn meer moeilijk te begrijpen zaken. Zo werd vorig jaar maart voorspeld dat 10% van de wereld ziek zou worden en dat daarvan 3,5% zou sterven. Het aantal mensen dat overlijdt aan een coronabesmetting blijkt na een jaar echter geen 3,5% te zijn, maar 0,13%. Ook lagen de lijken afgelopen jaar in Nederland niet op straat, zoals we dat op tv over de situatie in het buitenland hadden gezien. Dit is fijn, maar er haalt niemand opgelucht adem en de maatregelen worden niet afgeschaft.
Rutte stelde vorig jaar een korte lockdown van twee weken voor. ‘Flatten the curve’ was de oproep. Dit was volgens hem nodig om de druk op de zorg te beperken. Die twee weken werden vele maanden en onderdelen van die lockdown zijn zelfs nu na een jaar nog van kracht. Het was na de schrik vorig jaar dat de zorg het niet aan kon, te verwachten dat er daarin veel zou zijn geïnvesteerd om te voorkomen dat dit lang zou duren of zich zou herhalen. Dit werd niet gedaan. Toch lijkt het dat de zorg, ondanks de door de voorgaande kabinetten Rutte gehalveerde capaciteit op de ic’s, het wel aankon. De twee noodziekenhuizen die vorig jaar in allerijl werden opgericht zijn ongebruikt afgebroken.
De bereidheid vergroten
Iets anders wat de angst onder het volk bleef voeden, en zo de bereidheid voor de maatregelen vergroten, zijn de statistieken over de omvang van corona. Tot de zomer vorig jaar stonden in de statistieken coronazieken. Toen die er in de zomer bijna niet meer waren, was er plotseling het argument dat de volgende coronagolf eraan kwam omdat jongeren het virus van hun vakantie mee terugnamen. Omdat jongeren zelden ziek worden van het coronavirus, werd er vanaf toen gekeken hoeveel mensen positief getest waren. Deze positief geteste mensen worden nu door de overheid beschouwd alsof zij ziek zijn. Dit is zelden zo. Het merendeel van hen die positief getest wordt is dat niet en zal het ook niet worden. Omdat er nu landelijk zo ontzettend veel getest wordt, kan het zomaar gebeuren dat er op één dag 8000 coronagevallen bij komen. Rekenen met de uitslag van die test is sowieso lastig, omdat de PCR-test geen medisch instrument is en veel vals positieven oplevert.
Dit alles leidt ertoe dat velen bang zijn. Als ze dat niet waren zouden ze de maatregelen waarschijnlijk niet accepteren en zich ook niet massaal laten inspuiten met een experimenteel middel. Ze worden zelfs opgeroepen om zich te laten vaccineren, nadat ze al corona hebben gehad. Waar ons lichaam vroeger een eerder binnengedrongen virus herkende en daar immuun voor was, wordt ons nu gezegd dat immuniteit voor corona maar vijf maanden duurt. Dit wordt nu overigens ook gezegd over de duur van de werking van het vaccin. We dreigen vanaf nu een test- en vaccinatiesamenleving te worden. Er is een groeiende groep mensen die over deze zaken vragen begint te stellen.
Goede journalistiek
Het is voor ons burgers niet te bevatten dat onze eigen regering inzake dit soort ernstige dingen zou kunnen liegen. Goede journalistiek zou duidelijkheid moeten kunnen geven, maar de media staan openlijk aan de kant van de regering en stellen geen kritische vragen. Hoe kunnen we hier dan toch iets over zeggen?
Wij zijn als stemmers geneigd om te denken dat politici niet liegen en dat ze onze belangen dienen. Wij denken dat journalisten wanbeleid aan het licht brengen en de leiders bij de volgende verkiezingen naar ‘huis worden gestuurd’. Is dat zo? Zijn de leiders van de meeste gekozen regeringen vrij om te doen wat het volk wil? Dat zijn ze niet. Er liggen allerlei, dikwijls hele oude, internationale afspraken op het politieke speelveld.
Het was de Verlichtingsfilosoof Jean Jacques Rousseau die stelde dat het individu moet worden beschermd door de staat. Rousseau was geen democraat: hij sprak over een bindend maatschappelijk contract. Dat contract regelde de economie, de waarden en normen en de religie van de gemeenschap. Iedere burger diende zich daaraan te houden. Het bekendste voorbeeld waarin dit contract is uitgeprobeerd, is in het communisme. Het communisme is een totalitaire linkse ideologie.
De betere wereld in gevaar
Ondanks dat het communistische experiment heeft gefaald, is het idee van Rousseau in links progressieve kringen doorgegaan. De Verenigde Naties en een verenigd Europa hebben zich na de val van de Berlijnse muur verder ontwikkeld als overkoepelende wereldwijde overheden. Deze organisaties streven, net als in het communisme, naar een soort centrale wereldregering. Deze regering moet de rijkdom eerlijk verdelen en zo ervoor zorgen dat iedereen gelukkig is. Dit huidige progressieve idee is minder expliciet dan het communisme, maar niet minder vastberaden. De meeste journalisten zijn links-progressief. Zij zullen niet veel aan het licht willen brengen dat de agenda van de betere wereld in gevaar brengt.
De situatie waar we na de oorlog voor de meeste mensen ongemerkt in zijn terechtgekomen is dat hun landen vazalstaten zijn geworden van bovengenoemde instituten. De toekomst wordt niet meer door landelijke politiek bepaald, maar door het Wereld Economisch Forum, de Verenigde Naties en voor de landen in Europa, door de Europese gemeenschap. De belangrijkste besluiten over de richting waarin we gaan, staan in Agenda 2021 en Agenda 2030. Deze agenda’s moeten leiden tot een duurzame en rechtvaardige aarde. De uitwerking van deze internationale voornemens ligt op de bordjes van de nationale regeringen. Zoals vazalstaten regeren bij de goedkeuring van de bezettende macht, zo regeren de meeste regeringen in de wereld op veel vlakken binnen de bandbreedte van Europa en de VN.
Niet altijd met tegenzin
Omdat er zo weinig speelveld is, lijken in de praktijk ook vrijwel alle politieke partijen van ons land op elkaar. Wie van ons weet hoe welke partij staat ten opzichte van bijvoorbeeld het Marrakesh-akkoord, de bewaking van de Europese buitengrenzen, de ontwikkeling van Europa naar een monetaire unie, Europese belastingen of een Europees leger.
De regeringen van de meeste democratische landen gedragen zich steeds minder als volksvertegenwoordigers. De meeste van hen, of ze nu links of rechts zijn, staan voor de opgaaf internationaal beleid aan hun volk te verkopen alsof zij het zelf bedacht hebben. Zij doen dat lang niet altijd met tegenzin. Dikwijls willen zij zelfs niet anders. Als je mensen, hun gang laat gaan, denken progressieve liberalen, buiten ze elkaar uit, verwoesten ze de natuur en zelfs de planeet. De progressieve regeringen moeten niet de belangen van de burgers in hun land beschermen, maar die van alle burgers van de internationale gemeenschap. Dit doen ze via bijvoorbeeld de Wereldbank, de Wereld Gezondheidsorganisatie of de Veiligheidsraad.
Een wereld zonder God
Voor wie niet gelooft in hun linkse, progressieve liberale ideologie en wie wel heeft geleerd van de geschiedenis, ziet al snel een verband in veel van de huidige crisissen en vooral de bijbehorende maatregelen. Of het nu gaat om het milieu, corona, stikstof, PFAS, CO2 en de opwarming van de aarde, vluchtelingen en wat er morgen nog allemaal in het nieuws komt, het zijn allemaal grote en kleine crisissen die allemaal alleen op internationaal niveau kunnen worden opgelost. Al deze oplossingen slopen lokaal onze economie, onze vrijheid, onze burgerrechten, ons recht om naar de kerk te gaan, en zelfs onze lichamelijke zelfbeschikking om medicijnen te weigeren. Dit alles voor een hoger doel: Een betere, duurzame, centraal geregeerde rechtvaardige op de wetenschap gebaseerde, spirituele wereld, zonder God. Als voor dat doel de waarheid een ‘beetje’ moet worden opgerekt en mensen een beetje bang moeten worden gemaakt, dan is dat uiteindelijk voor ieders bestwil.
Liegen en angst zijn gevaarlijke hulpmiddelen voor een politicus. De links-liberale progressieve ideologie drijft, in haar ogen met de beste bedoelingen, de wereld met haar kleine en grote leugens, steeds verder in de handen van de vader van de leugen.
We weten dat als deze binnenkort over zijn hoogtepunt zal zijn, hij wordt opgeborgen. Er zal dan 1000 jaar vrede op aarde zijn.
Kees Middelbeek
Tot er gegevens komen dat de overheid bewust heeft gelogen, is dit moeilijk te bewijzen. Wel blijkt dat de maatregelen van de overheid, net als in Duitsland, veel angst opleveren onder het volk en dat die angst de regering goed van pas komt om haar maatregelen door te voeren. Dit zagen we goed bij het invoeren van de avondklok en het verplichten van mondkapjes: Beide maatregelen waar geen wetenschappelijke basis voor is, maar wel het gevoel wekken dat we in een levensgevaarlijke situatie zijn gekomen. Ook voor lockdowns zijn geen bewijzen dat ze helpen de verspreiding van een virus te verminderen. Het is niet eenvoudig om logica te ontdekken in de coronamaatregelen van de overheid. Zo mogen mensen wel samen in de trein en het vliegtuig, maar eenzelfde hoeveelheid mensen mag niet in een restaurant. Ook hoeven mensen in een bordeel geen 1,5 meter afstand te houden, maar in de winkel wel.
Opgelucht adem?
Er zijn meer moeilijk te begrijpen zaken. Zo werd vorig jaar maart voorspeld dat 10% van de wereld ziek zou worden en dat daarvan 3,5% zou sterven. Het aantal mensen dat overlijdt aan een coronabesmetting blijkt na een jaar echter geen 3,5% te zijn, maar 0,13%. Ook lagen de lijken afgelopen jaar in Nederland niet op straat, zoals we dat op tv over de situatie in het buitenland hadden gezien. Dit is fijn, maar er haalt niemand opgelucht adem en de maatregelen worden niet afgeschaft.
Rutte stelde vorig jaar een korte lockdown van twee weken voor. ‘Flatten the curve’ was de oproep. Dit was volgens hem nodig om de druk op de zorg te beperken. Die twee weken werden vele maanden en onderdelen van die lockdown zijn zelfs nu na een jaar nog van kracht. Het was na de schrik vorig jaar dat de zorg het niet aan kon, te verwachten dat er daarin veel zou zijn geïnvesteerd om te voorkomen dat dit lang zou duren of zich zou herhalen. Dit werd niet gedaan. Toch lijkt het dat de zorg, ondanks de door de voorgaande kabinetten Rutte gehalveerde capaciteit op de ic’s, het wel aankon. De twee noodziekenhuizen die vorig jaar in allerijl werden opgericht zijn ongebruikt afgebroken.
De bereidheid vergroten
Iets anders wat de angst onder het volk bleef voeden, en zo de bereidheid voor de maatregelen vergroten, zijn de statistieken over de omvang van corona. Tot de zomer vorig jaar stonden in de statistieken coronazieken. Toen die er in de zomer bijna niet meer waren, was er plotseling het argument dat de volgende coronagolf eraan kwam omdat jongeren het virus van hun vakantie mee terugnamen. Omdat jongeren zelden ziek worden van het coronavirus, werd er vanaf toen gekeken hoeveel mensen positief getest waren. Deze positief geteste mensen worden nu door de overheid beschouwd alsof zij ziek zijn. Dit is zelden zo. Het merendeel van hen die positief getest wordt is dat niet en zal het ook niet worden. Omdat er nu landelijk zo ontzettend veel getest wordt, kan het zomaar gebeuren dat er op één dag 8000 coronagevallen bij komen. Rekenen met de uitslag van die test is sowieso lastig, omdat de PCR-test geen medisch instrument is en veel vals positieven oplevert.
Dit alles leidt ertoe dat velen bang zijn. Als ze dat niet waren zouden ze de maatregelen waarschijnlijk niet accepteren en zich ook niet massaal laten inspuiten met een experimenteel middel. Ze worden zelfs opgeroepen om zich te laten vaccineren, nadat ze al corona hebben gehad. Waar ons lichaam vroeger een eerder binnengedrongen virus herkende en daar immuun voor was, wordt ons nu gezegd dat immuniteit voor corona maar vijf maanden duurt. Dit wordt nu overigens ook gezegd over de duur van de werking van het vaccin. We dreigen vanaf nu een test- en vaccinatiesamenleving te worden. Er is een groeiende groep mensen die over deze zaken vragen begint te stellen.
Goede journalistiek
Het is voor ons burgers niet te bevatten dat onze eigen regering inzake dit soort ernstige dingen zou kunnen liegen. Goede journalistiek zou duidelijkheid moeten kunnen geven, maar de media staan openlijk aan de kant van de regering en stellen geen kritische vragen. Hoe kunnen we hier dan toch iets over zeggen?
Wij zijn als stemmers geneigd om te denken dat politici niet liegen en dat ze onze belangen dienen. Wij denken dat journalisten wanbeleid aan het licht brengen en de leiders bij de volgende verkiezingen naar ‘huis worden gestuurd’. Is dat zo? Zijn de leiders van de meeste gekozen regeringen vrij om te doen wat het volk wil? Dat zijn ze niet. Er liggen allerlei, dikwijls hele oude, internationale afspraken op het politieke speelveld.
Het was de Verlichtingsfilosoof Jean Jacques Rousseau die stelde dat het individu moet worden beschermd door de staat. Rousseau was geen democraat: hij sprak over een bindend maatschappelijk contract. Dat contract regelde de economie, de waarden en normen en de religie van de gemeenschap. Iedere burger diende zich daaraan te houden. Het bekendste voorbeeld waarin dit contract is uitgeprobeerd, is in het communisme. Het communisme is een totalitaire linkse ideologie.
De betere wereld in gevaar
Ondanks dat het communistische experiment heeft gefaald, is het idee van Rousseau in links progressieve kringen doorgegaan. De Verenigde Naties en een verenigd Europa hebben zich na de val van de Berlijnse muur verder ontwikkeld als overkoepelende wereldwijde overheden. Deze organisaties streven, net als in het communisme, naar een soort centrale wereldregering. Deze regering moet de rijkdom eerlijk verdelen en zo ervoor zorgen dat iedereen gelukkig is. Dit huidige progressieve idee is minder expliciet dan het communisme, maar niet minder vastberaden. De meeste journalisten zijn links-progressief. Zij zullen niet veel aan het licht willen brengen dat de agenda van de betere wereld in gevaar brengt.
De situatie waar we na de oorlog voor de meeste mensen ongemerkt in zijn terechtgekomen is dat hun landen vazalstaten zijn geworden van bovengenoemde instituten. De toekomst wordt niet meer door landelijke politiek bepaald, maar door het Wereld Economisch Forum, de Verenigde Naties en voor de landen in Europa, door de Europese gemeenschap. De belangrijkste besluiten over de richting waarin we gaan, staan in Agenda 2021 en Agenda 2030. Deze agenda’s moeten leiden tot een duurzame en rechtvaardige aarde. De uitwerking van deze internationale voornemens ligt op de bordjes van de nationale regeringen. Zoals vazalstaten regeren bij de goedkeuring van de bezettende macht, zo regeren de meeste regeringen in de wereld op veel vlakken binnen de bandbreedte van Europa en de VN.
Niet altijd met tegenzin
Omdat er zo weinig speelveld is, lijken in de praktijk ook vrijwel alle politieke partijen van ons land op elkaar. Wie van ons weet hoe welke partij staat ten opzichte van bijvoorbeeld het Marrakesh-akkoord, de bewaking van de Europese buitengrenzen, de ontwikkeling van Europa naar een monetaire unie, Europese belastingen of een Europees leger.
De regeringen van de meeste democratische landen gedragen zich steeds minder als volksvertegenwoordigers. De meeste van hen, of ze nu links of rechts zijn, staan voor de opgaaf internationaal beleid aan hun volk te verkopen alsof zij het zelf bedacht hebben. Zij doen dat lang niet altijd met tegenzin. Dikwijls willen zij zelfs niet anders. Als je mensen, hun gang laat gaan, denken progressieve liberalen, buiten ze elkaar uit, verwoesten ze de natuur en zelfs de planeet. De progressieve regeringen moeten niet de belangen van de burgers in hun land beschermen, maar die van alle burgers van de internationale gemeenschap. Dit doen ze via bijvoorbeeld de Wereldbank, de Wereld Gezondheidsorganisatie of de Veiligheidsraad.
Een wereld zonder God
Voor wie niet gelooft in hun linkse, progressieve liberale ideologie en wie wel heeft geleerd van de geschiedenis, ziet al snel een verband in veel van de huidige crisissen en vooral de bijbehorende maatregelen. Of het nu gaat om het milieu, corona, stikstof, PFAS, CO2 en de opwarming van de aarde, vluchtelingen en wat er morgen nog allemaal in het nieuws komt, het zijn allemaal grote en kleine crisissen die allemaal alleen op internationaal niveau kunnen worden opgelost. Al deze oplossingen slopen lokaal onze economie, onze vrijheid, onze burgerrechten, ons recht om naar de kerk te gaan, en zelfs onze lichamelijke zelfbeschikking om medicijnen te weigeren. Dit alles voor een hoger doel: Een betere, duurzame, centraal geregeerde rechtvaardige op de wetenschap gebaseerde, spirituele wereld, zonder God. Als voor dat doel de waarheid een ‘beetje’ moet worden opgerekt en mensen een beetje bang moeten worden gemaakt, dan is dat uiteindelijk voor ieders bestwil.
Liegen en angst zijn gevaarlijke hulpmiddelen voor een politicus. De links-liberale progressieve ideologie drijft, in haar ogen met de beste bedoelingen, de wereld met haar kleine en grote leugens, steeds verder in de handen van de vader van de leugen.
We weten dat als deze binnenkort over zijn hoogtepunt zal zijn, hij wordt opgeborgen. Er zal dan 1000 jaar vrede op aarde zijn.
Kees Middelbeek
