Zekerheid is wél te vinden! - Toogdag 2012
Peter de Haan • 88 - 2012 • Uitgave: 21
Momenten van stilte en van uit volle borst meezingen wisselden elkaar af tijdens de Zoeklicht Toogdag. Zingen mag natuurlijk niet ontbreken bij een beweging die groot is geworden met Johannes de Heer, hetzelfde geldt ook voor een inspirerende boodschap. Theo Niemeijer en Otto de Bruijne waren allebei zeer duidelijk: er ís zekerheid in deze onzekere wereld!
Zowel de zanggroep Mission Grace als Remco Hakkert wisten met hun teksten velen te raken. Het was muisstil tijdens het lied ‘Gebed voor mijn kinderen’, dat Remco Hakkert zong. Een lied dat iedere ouder in het hart raakt. Meegedanst en geklapt werd er tijdens het gebed om de vrede van Jeruzalem, dat Mission Grace uit Katwijk ten gehore bracht. Mooi is het ook als twaalfhonderd stemmen zingen: “Ik weet dat mijn Verlosser leeft”, wat een zekerheid!
Weet u iets zeker?
“Zekerheden, ankerpunten zijn ons afgenomen en dat is zesduizend jaar geleden begonnen,” stelt Theo Niemeijer vast. “Uitspraken van God worden door de duivel ‘im Frage gestellt’, twijfel wordt gezaaid en de leugen wordt geoogst. Vanaf de jaren ’60 wordt openlijk getwijfeld aan fundamentele waarheden. Je mag niet meer zeggen ergens zeker van te zijn. Alles is relatief, men noemt dat de tijd van het postmodernisme.”
De onzekerheid neemt toe op verschillende terreinen. Als eerst noemt Niemeijer Europa. De naam komt uit de Griekse mythologie, ze was een dochter van de koning van Sidon en Tyrus, een enorm rijk in de tijd van Israël. Van daar uit was een grote handel ontstaan, maar in één moment was dat voorbij. “Dat kan met Europa ook zomaar ineens gebeuren, het heeft geen fundament,” verwijst hij naar het beeld van Daniël dat staat op een voetstuk van leem en ijzer.
De vermenging van oosterse godsdiensten met het christendom, de charismatische verwarring en vrijzinnige theologie zorgen ook voor veel onzekerheid. We weten niet waar het heengaat met milieu, medisch-ethische vragen, het leven wordt gezien als een aaneenschakeling van toevalligheden. “Is er nog iets waar u nog echt zeker van bent?” is dan de persoonlijke vraag aan de bezoekers van de Toogdag. “Zekerheid is niet te koop, te winnen, of te verdienen, maar die ontvang je alleen door de genade van God. Paulus zegt: ‘Want ik ben verzekerd.’ Dat ging niet over ziekte of lijden, maar hij wist dat hij onafscheidelijk verbonden is aan de liefde van God. Zijn relatie met Christus kon door niemand verbroken worden.”
Onder christenen is nog veel onzekerheid. “Maarten Luther ontdekte dat zijn zekerheid berustte op genade alleen, niet op wat je zelf moet doen. Dat was de geestelijke erfenis van de reformatorische kerken. Toch komt die zekerheid zo weinig meer naar voren. Mensen twijfelen: ik ben toch niet goed genoeg. Maar we moeten niet in onszelf geloven, want dan zijn we inderdaad niet goed genoeg. Tussen mij en God staat de Here Jezus. In Jezus zijn al mijn zonden verdwenen. We zijn nog steeds zondaren, maar God dank, wel verloste zondaren.
Alleen in Christus komt zekerheid naar een onzekere wereld. Straks mondiaal, maar ook nu persoonlijk. Als je niet in jezelf gelooft, maar in Jezus, dan weet je zeker: Ik heb eeuwig leven. Laat je niet in vertwijfeling brengen door satan die dit met een vraagteken stelt.”
Zekerheid wordt weggerelativeerd
Kunstenaar en spreker Otto de Bruijne sprak ’s middags aan de hand van Filippenzen 3. “Ik mag getuigen dat ik gegrepen ben. Ik vraag me af of ik wel voor Jezus gekozen heb, alsof het een etalage was. Ik ben gegrepen door de liefde van Jezus die ik vond, niet in de stalen zekerheid van christenen, maar in de vreugde in de ogen van mensen die Jezus Christus kennen.” Hij roept dan ook op om de dingen die je meemaakt met de Here, als Hij iets in jouw leven doet, te delen met de mensen die je zijn toevertrouwd. Het gaat erom dat uw leven tot eer van God is gesteld. “Paulus zegt dat we onze prioriteiten juist moeten hebben. Als wij onze handen naar God uitstrekken, dan strekt Hij Zijn hand naar ons uit. Als wij een stap naar Hem toe zetten, dan zet Hij tien stappen naar ons toe. Sterker nog, Hij heeft die afstand aan het kruis al overbrugd.”
De afgelopen tijd heeft De Bruijne in het kader van Er is meer gesprekken gehad met geïnteresseerde niet-gelovigen. “Ze zoeken al jaren naar God, maar willen Hem niet vinden. Alles moet te bediscussiëren zijn. Als we een landschap van zekerheid voor ons hebben, kunnen we dat niet zien door alle relativering. Alle huisjes moeten sneuvelen, cynisme, ironie en relativisme heersen. Daardoor is het niet te accepteren dat er zekerheden zijn.” Hij omschrijft de zekerheden als bergen, zoals trouw in het huwelijk, heiligheid van het gezin, sociale gerechtigheid. “Echte bergen die je niet kunt relativeren. Zorg voor de armen, weduwe en wees in uw midden. God is duidelijk over het publieke terrein in uw midden. God is duidelijk over de zekerheid voor Israël.”
“Je bent veilig in Gods hand. Die zekerheid brengt je wel in heel veel onzekere posities. Mijn leven zit vol merkwaardige wendingen, omdat ik die Ene zekerheid, Jezus Christus, in mijn leven heb. U heeft door die zekerheid mensen op uw pad gekregen die in nood waren, anders had u ze gemeden. U heeft lasten gedragen die u kon vermijden, maar Jezus heeft ze op uw schouders gelegd. Als wij vastzitten aan God, dan maakt Hij ons los van alles waarin we menen onze zekerheid te moeten vinden.” Met bewogenheid vertelt de spreker over God die met ontferming bewogen is met deze wereld, met armoede, met een wereld die in barensweeën is. “We kunnen de wereld niet laten voor wat die is. God ziet uw hand omhoog gaan en beweegt die hand tegelijkertijd naar de wereld. Elk mens en ook de schepping zijn een roeping voor ons. We hebben deze wereld te bereiken met de liefde voor Jezus Christus. Opzien naar God is omzien naar de ander.
Peter de Haan / Foto’s: Frans Etienne
Zowel de zanggroep Mission Grace als Remco Hakkert wisten met hun teksten velen te raken. Het was muisstil tijdens het lied ‘Gebed voor mijn kinderen’, dat Remco Hakkert zong. Een lied dat iedere ouder in het hart raakt. Meegedanst en geklapt werd er tijdens het gebed om de vrede van Jeruzalem, dat Mission Grace uit Katwijk ten gehore bracht. Mooi is het ook als twaalfhonderd stemmen zingen: “Ik weet dat mijn Verlosser leeft”, wat een zekerheid!
Weet u iets zeker?
“Zekerheden, ankerpunten zijn ons afgenomen en dat is zesduizend jaar geleden begonnen,” stelt Theo Niemeijer vast. “Uitspraken van God worden door de duivel ‘im Frage gestellt’, twijfel wordt gezaaid en de leugen wordt geoogst. Vanaf de jaren ’60 wordt openlijk getwijfeld aan fundamentele waarheden. Je mag niet meer zeggen ergens zeker van te zijn. Alles is relatief, men noemt dat de tijd van het postmodernisme.”
De onzekerheid neemt toe op verschillende terreinen. Als eerst noemt Niemeijer Europa. De naam komt uit de Griekse mythologie, ze was een dochter van de koning van Sidon en Tyrus, een enorm rijk in de tijd van Israël. Van daar uit was een grote handel ontstaan, maar in één moment was dat voorbij. “Dat kan met Europa ook zomaar ineens gebeuren, het heeft geen fundament,” verwijst hij naar het beeld van Daniël dat staat op een voetstuk van leem en ijzer.
De vermenging van oosterse godsdiensten met het christendom, de charismatische verwarring en vrijzinnige theologie zorgen ook voor veel onzekerheid. We weten niet waar het heengaat met milieu, medisch-ethische vragen, het leven wordt gezien als een aaneenschakeling van toevalligheden. “Is er nog iets waar u nog echt zeker van bent?” is dan de persoonlijke vraag aan de bezoekers van de Toogdag. “Zekerheid is niet te koop, te winnen, of te verdienen, maar die ontvang je alleen door de genade van God. Paulus zegt: ‘Want ik ben verzekerd.’ Dat ging niet over ziekte of lijden, maar hij wist dat hij onafscheidelijk verbonden is aan de liefde van God. Zijn relatie met Christus kon door niemand verbroken worden.”
Onder christenen is nog veel onzekerheid. “Maarten Luther ontdekte dat zijn zekerheid berustte op genade alleen, niet op wat je zelf moet doen. Dat was de geestelijke erfenis van de reformatorische kerken. Toch komt die zekerheid zo weinig meer naar voren. Mensen twijfelen: ik ben toch niet goed genoeg. Maar we moeten niet in onszelf geloven, want dan zijn we inderdaad niet goed genoeg. Tussen mij en God staat de Here Jezus. In Jezus zijn al mijn zonden verdwenen. We zijn nog steeds zondaren, maar God dank, wel verloste zondaren.
Alleen in Christus komt zekerheid naar een onzekere wereld. Straks mondiaal, maar ook nu persoonlijk. Als je niet in jezelf gelooft, maar in Jezus, dan weet je zeker: Ik heb eeuwig leven. Laat je niet in vertwijfeling brengen door satan die dit met een vraagteken stelt.”
Zekerheid wordt weggerelativeerd
Kunstenaar en spreker Otto de Bruijne sprak ’s middags aan de hand van Filippenzen 3. “Ik mag getuigen dat ik gegrepen ben. Ik vraag me af of ik wel voor Jezus gekozen heb, alsof het een etalage was. Ik ben gegrepen door de liefde van Jezus die ik vond, niet in de stalen zekerheid van christenen, maar in de vreugde in de ogen van mensen die Jezus Christus kennen.” Hij roept dan ook op om de dingen die je meemaakt met de Here, als Hij iets in jouw leven doet, te delen met de mensen die je zijn toevertrouwd. Het gaat erom dat uw leven tot eer van God is gesteld. “Paulus zegt dat we onze prioriteiten juist moeten hebben. Als wij onze handen naar God uitstrekken, dan strekt Hij Zijn hand naar ons uit. Als wij een stap naar Hem toe zetten, dan zet Hij tien stappen naar ons toe. Sterker nog, Hij heeft die afstand aan het kruis al overbrugd.”
De afgelopen tijd heeft De Bruijne in het kader van Er is meer gesprekken gehad met geïnteresseerde niet-gelovigen. “Ze zoeken al jaren naar God, maar willen Hem niet vinden. Alles moet te bediscussiëren zijn. Als we een landschap van zekerheid voor ons hebben, kunnen we dat niet zien door alle relativering. Alle huisjes moeten sneuvelen, cynisme, ironie en relativisme heersen. Daardoor is het niet te accepteren dat er zekerheden zijn.” Hij omschrijft de zekerheden als bergen, zoals trouw in het huwelijk, heiligheid van het gezin, sociale gerechtigheid. “Echte bergen die je niet kunt relativeren. Zorg voor de armen, weduwe en wees in uw midden. God is duidelijk over het publieke terrein in uw midden. God is duidelijk over de zekerheid voor Israël.”
“Je bent veilig in Gods hand. Die zekerheid brengt je wel in heel veel onzekere posities. Mijn leven zit vol merkwaardige wendingen, omdat ik die Ene zekerheid, Jezus Christus, in mijn leven heb. U heeft door die zekerheid mensen op uw pad gekregen die in nood waren, anders had u ze gemeden. U heeft lasten gedragen die u kon vermijden, maar Jezus heeft ze op uw schouders gelegd. Als wij vastzitten aan God, dan maakt Hij ons los van alles waarin we menen onze zekerheid te moeten vinden.” Met bewogenheid vertelt de spreker over God die met ontferming bewogen is met deze wereld, met armoede, met een wereld die in barensweeën is. “We kunnen de wereld niet laten voor wat die is. God ziet uw hand omhoog gaan en beweegt die hand tegelijkertijd naar de wereld. Elk mens en ook de schepping zijn een roeping voor ons. We hebben deze wereld te bereiken met de liefde voor Jezus Christus. Opzien naar God is omzien naar de ander.
Peter de Haan / Foto’s: Frans Etienne
