Zachtmoedigheid
Jef de Vriese • 80 - 2004/05 • Uitgave: 5
Zachtmoedigheid
Zachtmoedigheid is zich bewust van haar kracht en mogelijkheden, maar heeft die laten insnoeren in de teugels van Jezus karakter. Zachtmoedigheid is geen eigenschap die vanaf de geboorte is meegegeven. Een zachtmoedig mens is getemd. Zoals een wild dier aan de mens gewend is gemaakt, is een zachtmoedig mens gewend aan Christus. Hij is krachtig,
maar toch getemperd, zonder ongebreidelde krachtexplosie, zonder behoefte te tonen wat hij kan om indruk te maken.
Denk aan Mozes: bekwaam gemaakt in leiderschap, politiek en wetenschap, maar ongeduldig en eigengereid. Pas na de uitschakeling van zijn gaven, door een verblijf bij de schapen, komt Mozes tot zachtmoedigheid, geduld, en een krachtig en vruchtbaar leven waarin God zijn capaciteiten ten volle inzet en benut. Veertig jaar woestijn hebben dat proces van groei in de vrucht van de Geest nog verder verrijkt.
Sommigen hebben het voor hun vruchtbaarheid niet nodig om hun gaven in te zetten, maar om de woestijn in te gaan, zodat ze later met de juiste houding, beteugeld en getemd door de Geest, aan de slag kunnen.
drs. Jef De Vriese
Zachtmoedigheid is zich bewust van haar kracht en mogelijkheden, maar heeft die laten insnoeren in de teugels van Jezus karakter. Zachtmoedigheid is geen eigenschap die vanaf de geboorte is meegegeven. Een zachtmoedig mens is getemd. Zoals een wild dier aan de mens gewend is gemaakt, is een zachtmoedig mens gewend aan Christus. Hij is krachtig,
maar toch getemperd, zonder ongebreidelde krachtexplosie, zonder behoefte te tonen wat hij kan om indruk te maken.
Denk aan Mozes: bekwaam gemaakt in leiderschap, politiek en wetenschap, maar ongeduldig en eigengereid. Pas na de uitschakeling van zijn gaven, door een verblijf bij de schapen, komt Mozes tot zachtmoedigheid, geduld, en een krachtig en vruchtbaar leven waarin God zijn capaciteiten ten volle inzet en benut. Veertig jaar woestijn hebben dat proces van groei in de vrucht van de Geest nog verder verrijkt.
Sommigen hebben het voor hun vruchtbaarheid niet nodig om hun gaven in te zetten, maar om de woestijn in te gaan, zodat ze later met de juiste houding, beteugeld en getemd door de Geest, aan de slag kunnen.
drs. Jef De Vriese
