Wordt het echt 21 december 2012?
Wim Embregts • 88 - 2012 • Uitgave: 25
Het bericht kwam zomaar uit de lucht vallen: op 21 december 2012 vergaat de wereld. Al snel rees ook de gedachte: de wederkomst van Jezus is op 21 december 2012. En al even snel was het een enorme hype. Bij het schrijven van dit artikel gaf het even ‘googelen’ met ‘21 december 2012’ een resultaat van 2.390.000 hits.
Volgens het Nederlands Dagblad van 12 mei 2011 is het bericht de wereld ingekomen door een tv-uitzending van Discovery Channel in 2009 over de Maya-kalender, die de ondergang van de wereld zou voorspellen op 21 december 2012. Dat zou dan moeten gebeuren door de omkering van de Noord- en de Zuidpool, door plotselinge veranderingen in het planetenstelsel, of door aardbevingen.
Natuurlijk ging iedereen zich ermee bemoeien, al of niet met kennis van zaken. De wildste verhalen deden de ronde: er zouden ‘aliens’ uit de ruimte komen op dit te bewerkstelligen, er zou een totale ondergang van de wereld zijn, of er zou juist een geweldige nieuwe wereld komen; de mensheid zou in een andere dimensie komen te leven, enzovoorts.
Maya’s
Nu kun je je in de eerste plaats afvragen: wat moeten wij nu met die Maya-kalender? Over het algemeen weten we maar weinig van de Maya’s, hoewel er nog steeds anderhalf miljoen Maya’s in Mexico wonen. We hebben misschien gehoord dat ze afstammelingen zijn van een heel oud volk waarvan nog steeds indrukwekkende archeologische bouwsels terug worden gevonden met geheimzinnige ‘hiëroglyfen’ en afschrikwekkende stenen koppen. Misschien hebben we ook gehoord dat ze een afgoderij naliepen die de meest gruwelijke mensenoffers van hen vroeg.
Maar we wisten natuurlijk helemaal niet dat die oude Maya’s er een ingewikkelde kalender op na hielden, die vroeger ook op schrift heeft gestaan, want alles op schrift is door de Spaanse veroveraars vernietigd. Alleen de stenen getuigen zijn er nog. Op zichzelf is dat een heel opvallend feit. Als we de evolutionisten moeten geloven, waren het vroeger allemaal achterlijke culturen die zich later evolueerden tot de huidige ‘beschaving’, maar de Maya’s waren bepaald niet achterlijk.
Nu zitten we met die moeilijk te ontcijferen stenen inscripties, waar je eigenlijk helemaal geen touw aan kunt vast knopen, laat staan er voorspellingen door doen over het einde van de wereld. En zeker geen jaartallen aan kunt verbinden.
Kalender
De huidige Maya’s vinden dat wij maar aan het sollen zijn met hun kalender en dat wij helemaal niets begrijpen van wat er eigenlijk mee bedoeld is. Hun kalender was een soort hulpmiddel om belangrijke punten in hun geschiedenis mee aan te geven. Dat deden ze door reeksen perioden achter elkaar te zetten. Als de ene periode voltooid was, begon gewoon de volgende periode. Dus helemaal geen einde van de wereld. Als dus die datum van 21 december 2012 zou kloppen (maar hij klopt niet!), dan betekent dat gewoon, dat er dan een nieuwe kalenderperiode aanbreekt. Net zoals wij na 31 december het laatste kalenderblaadje omslaan en dan gewoon verdergaan met 1 januari.
Nu over die datum van 21 december 2012. Daar hebben de moderne rekenaars zich mee beziggehouden. Die hebben zelfs gemeend een begindatum voor de Mayakalender te kunnen vaststellen, dus een scheppingsdatum, van 13 augustus 3114 voor Christus. Om hier iets zinnigs voor ons begrip van te maken, moesten ze die datum herleiden naar de hedendaagse westerse kalender en daar gaan ze direct al mee de fout in. De westerse kalender is in de loop van de vele eeuwen al zoveel keren bijgesteld en herberekend, dat we de tel zijn kwijtgeraakt. Het is gewoon onmogelijk om met een scheppingsdatum in de hand via berekeningen van nu een datum, een dag of zelfs een uur te berekenen. Bovendien is nu al bewezen dat de berekening van 2012 er twee eeuwen naast zit. We moeten dus nog even wachten, tot 2208. Dus als we de vraag boven dit artikel: ‘Wordt het écht 21 december 2012?’ moeten beantwoorden, dan kunnen we een hartgrondig ‘nee’ laten horen.
Voleinding der wereld?
Maar nu moeten we goed zien, dat dit hele verhaal helemaal niets met de christelijke beschaving en met het christelijk geloof te maken heeft. Daarom is het verbazingwekkend dat er ook onder christenen over gesproken wordt dat we ons toch een beetje zorgen moeten maken nu 21 december 2012 er aan zit te komen. Mensen, waar zijn we nu toch met onze Bijbelkennis?
Want Jezus heeft Zich, ook na desbetreffende vragen van Zijn discipelen, behoorlijk duidelijk uitgesproken. De aanleiding was dat de discipelen Hem op de gebouwen van de Tempel in Jeruzalem wezen, die daar in al hun indrukwekkendheid en schoonheid stonden te pronken alsof ze tot in alle eeuwigheid zouden bestaan. Toen sprak Jezus de ontnuchterende woorden: ‘Voorwaar, Ik zeg u, er zal hier geen steen op de andere gelaten worden, die niet zal worden weggebroken.’ Die woorden hebben kennelijk een enorme indruk op de discipelen gemaakt, want als ze even later op de Olijfberg, waar je alles goed kon overzien, onder elkaar zijn, brandt hun de vraag op de tong: ‘Zeg ons, wanneer zal dat geschieden, en wat is het teken van uw komst en van de voleinding der wereld?’ (Matteüs 24:1-3).
In feite bestaat die vraag uit drie delen en daaruit blijkt dat zij de opmerking over de afbraak van de Tempel, die inderdaad in het jaar 70 na Chr. heeft plaatsgevonden, koppelen aan twee andere gebeurtenissen: de terugkomst van Christus en de voleinding van de wereld. Vooral het derde deel heeft later veel verwarring gegeven, aangezien men dat ging uitleggen als het einde van de wereld, terwijl het gaat om de voltooiing van een bepaald tijdsbestek. Nu is het opvallend, dat Jezus niet meteen antwoord geeft op deze drieledige vraag, maar begint een aantal feiten te noemen die men kan opvatten als aanwijzingen dat men in de buurt komt van de genoemde gebeurtenissen. Men is dit later gaan benoemen met ‘tekenen der tijden’, een uitdrukking die men alleen in Matteüs 16:3 tegenkomt.
We weten het niet
Maar, Jezus is heel zorgvuldig om uit te sluiten dat iemand zich zal gaan indenken het antwoord op de vraag van de discipelen te weten en gaat proberen data te vinden: ‘Doch van die dag en van die ure weet niemand, ook de engelen der hemelen niet, ook de Zoon niet, maar de Vader alleen’ (Matteüs 24:36), om dit even later aan te vullen met: ‘op een uur dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen’ (Matteüs 24:44). Tegen Zijn discipelen zei Hij bovendien: ‘Waakt dan, want gij weet niet, op welke dag uw Here komt… want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen.’ Zelfs kort voor Zijn hemelvaart krijgt Jezus de vraag door Zijn discipelen voorgelegd: ‘Here, herstelt Gij in deze tijd het koningschap voor Israël?’, waarop Jezus Zijn laatste waarschuwing geeft: ‘Het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft.’
Vier belangrijke uitspraken hieruit moeten ons tot grote voorzichtigheid manen: ‘Van die dag en van die ure weet niemand’; ‘op een uur dat gij het niet verwacht’; ‘gij weet niet, op welke dag’; ‘het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten’. Het is dus al zo onverantwoord dat christelijke gelovigen mee doen in het spel van databerekeningen. Helaas trappen velen in die val. Maar het wordt helemaal onbegrijpelijk als we het antwoord in andere culturen gaan zoeken en daar waarde aan gaan hechten.
We zijn er voorlopig nog niet van af. Achterin mijn boek ‘Dag noch uur; de vergeefse zoektocht naar de einddatum’ (Uitgeverij Elia Media) heb ik een lange lijst van voorspelde data opgenomen. Daarvan zijn er ongeveer 40 nog aanstaande. Het meest nabij zijn 2014, 2015, 2016, 2020. Zo nodig kom ik daar later nog op terug.
Wim Embregts
Meer over dit onderwerp leest u in het boekje ‘2012 - De Bijbel en het einde van de wereld’, uitgegeven door Het Zoeklicht.
Volgens het Nederlands Dagblad van 12 mei 2011 is het bericht de wereld ingekomen door een tv-uitzending van Discovery Channel in 2009 over de Maya-kalender, die de ondergang van de wereld zou voorspellen op 21 december 2012. Dat zou dan moeten gebeuren door de omkering van de Noord- en de Zuidpool, door plotselinge veranderingen in het planetenstelsel, of door aardbevingen.
Natuurlijk ging iedereen zich ermee bemoeien, al of niet met kennis van zaken. De wildste verhalen deden de ronde: er zouden ‘aliens’ uit de ruimte komen op dit te bewerkstelligen, er zou een totale ondergang van de wereld zijn, of er zou juist een geweldige nieuwe wereld komen; de mensheid zou in een andere dimensie komen te leven, enzovoorts.
Maya’s
Nu kun je je in de eerste plaats afvragen: wat moeten wij nu met die Maya-kalender? Over het algemeen weten we maar weinig van de Maya’s, hoewel er nog steeds anderhalf miljoen Maya’s in Mexico wonen. We hebben misschien gehoord dat ze afstammelingen zijn van een heel oud volk waarvan nog steeds indrukwekkende archeologische bouwsels terug worden gevonden met geheimzinnige ‘hiëroglyfen’ en afschrikwekkende stenen koppen. Misschien hebben we ook gehoord dat ze een afgoderij naliepen die de meest gruwelijke mensenoffers van hen vroeg.
Maar we wisten natuurlijk helemaal niet dat die oude Maya’s er een ingewikkelde kalender op na hielden, die vroeger ook op schrift heeft gestaan, want alles op schrift is door de Spaanse veroveraars vernietigd. Alleen de stenen getuigen zijn er nog. Op zichzelf is dat een heel opvallend feit. Als we de evolutionisten moeten geloven, waren het vroeger allemaal achterlijke culturen die zich later evolueerden tot de huidige ‘beschaving’, maar de Maya’s waren bepaald niet achterlijk.
Nu zitten we met die moeilijk te ontcijferen stenen inscripties, waar je eigenlijk helemaal geen touw aan kunt vast knopen, laat staan er voorspellingen door doen over het einde van de wereld. En zeker geen jaartallen aan kunt verbinden.
Kalender
De huidige Maya’s vinden dat wij maar aan het sollen zijn met hun kalender en dat wij helemaal niets begrijpen van wat er eigenlijk mee bedoeld is. Hun kalender was een soort hulpmiddel om belangrijke punten in hun geschiedenis mee aan te geven. Dat deden ze door reeksen perioden achter elkaar te zetten. Als de ene periode voltooid was, begon gewoon de volgende periode. Dus helemaal geen einde van de wereld. Als dus die datum van 21 december 2012 zou kloppen (maar hij klopt niet!), dan betekent dat gewoon, dat er dan een nieuwe kalenderperiode aanbreekt. Net zoals wij na 31 december het laatste kalenderblaadje omslaan en dan gewoon verdergaan met 1 januari.
Nu over die datum van 21 december 2012. Daar hebben de moderne rekenaars zich mee beziggehouden. Die hebben zelfs gemeend een begindatum voor de Mayakalender te kunnen vaststellen, dus een scheppingsdatum, van 13 augustus 3114 voor Christus. Om hier iets zinnigs voor ons begrip van te maken, moesten ze die datum herleiden naar de hedendaagse westerse kalender en daar gaan ze direct al mee de fout in. De westerse kalender is in de loop van de vele eeuwen al zoveel keren bijgesteld en herberekend, dat we de tel zijn kwijtgeraakt. Het is gewoon onmogelijk om met een scheppingsdatum in de hand via berekeningen van nu een datum, een dag of zelfs een uur te berekenen. Bovendien is nu al bewezen dat de berekening van 2012 er twee eeuwen naast zit. We moeten dus nog even wachten, tot 2208. Dus als we de vraag boven dit artikel: ‘Wordt het écht 21 december 2012?’ moeten beantwoorden, dan kunnen we een hartgrondig ‘nee’ laten horen.
Voleinding der wereld?
Maar nu moeten we goed zien, dat dit hele verhaal helemaal niets met de christelijke beschaving en met het christelijk geloof te maken heeft. Daarom is het verbazingwekkend dat er ook onder christenen over gesproken wordt dat we ons toch een beetje zorgen moeten maken nu 21 december 2012 er aan zit te komen. Mensen, waar zijn we nu toch met onze Bijbelkennis?
Want Jezus heeft Zich, ook na desbetreffende vragen van Zijn discipelen, behoorlijk duidelijk uitgesproken. De aanleiding was dat de discipelen Hem op de gebouwen van de Tempel in Jeruzalem wezen, die daar in al hun indrukwekkendheid en schoonheid stonden te pronken alsof ze tot in alle eeuwigheid zouden bestaan. Toen sprak Jezus de ontnuchterende woorden: ‘Voorwaar, Ik zeg u, er zal hier geen steen op de andere gelaten worden, die niet zal worden weggebroken.’ Die woorden hebben kennelijk een enorme indruk op de discipelen gemaakt, want als ze even later op de Olijfberg, waar je alles goed kon overzien, onder elkaar zijn, brandt hun de vraag op de tong: ‘Zeg ons, wanneer zal dat geschieden, en wat is het teken van uw komst en van de voleinding der wereld?’ (Matteüs 24:1-3).
In feite bestaat die vraag uit drie delen en daaruit blijkt dat zij de opmerking over de afbraak van de Tempel, die inderdaad in het jaar 70 na Chr. heeft plaatsgevonden, koppelen aan twee andere gebeurtenissen: de terugkomst van Christus en de voleinding van de wereld. Vooral het derde deel heeft later veel verwarring gegeven, aangezien men dat ging uitleggen als het einde van de wereld, terwijl het gaat om de voltooiing van een bepaald tijdsbestek. Nu is het opvallend, dat Jezus niet meteen antwoord geeft op deze drieledige vraag, maar begint een aantal feiten te noemen die men kan opvatten als aanwijzingen dat men in de buurt komt van de genoemde gebeurtenissen. Men is dit later gaan benoemen met ‘tekenen der tijden’, een uitdrukking die men alleen in Matteüs 16:3 tegenkomt.
We weten het niet
Maar, Jezus is heel zorgvuldig om uit te sluiten dat iemand zich zal gaan indenken het antwoord op de vraag van de discipelen te weten en gaat proberen data te vinden: ‘Doch van die dag en van die ure weet niemand, ook de engelen der hemelen niet, ook de Zoon niet, maar de Vader alleen’ (Matteüs 24:36), om dit even later aan te vullen met: ‘op een uur dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen’ (Matteüs 24:44). Tegen Zijn discipelen zei Hij bovendien: ‘Waakt dan, want gij weet niet, op welke dag uw Here komt… want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen.’ Zelfs kort voor Zijn hemelvaart krijgt Jezus de vraag door Zijn discipelen voorgelegd: ‘Here, herstelt Gij in deze tijd het koningschap voor Israël?’, waarop Jezus Zijn laatste waarschuwing geeft: ‘Het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft.’
Vier belangrijke uitspraken hieruit moeten ons tot grote voorzichtigheid manen: ‘Van die dag en van die ure weet niemand’; ‘op een uur dat gij het niet verwacht’; ‘gij weet niet, op welke dag’; ‘het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten’. Het is dus al zo onverantwoord dat christelijke gelovigen mee doen in het spel van databerekeningen. Helaas trappen velen in die val. Maar het wordt helemaal onbegrijpelijk als we het antwoord in andere culturen gaan zoeken en daar waarde aan gaan hechten.
We zijn er voorlopig nog niet van af. Achterin mijn boek ‘Dag noch uur; de vergeefse zoektocht naar de einddatum’ (Uitgeverij Elia Media) heb ik een lange lijst van voorspelde data opgenomen. Daarvan zijn er ongeveer 40 nog aanstaande. Het meest nabij zijn 2014, 2015, 2016, 2020. Zo nodig kom ik daar later nog op terug.
Wim Embregts
Meer over dit onderwerp leest u in het boekje ‘2012 - De Bijbel en het einde van de wereld’, uitgegeven door Het Zoeklicht.
