Wat valt er bij u uit de ‘lucht’?
Bert Reinds • 89 - 2013 • Uitgave: 19
‘Lieflijke woorden zijn een honingraat, zoet voor de ziel, en genezing voor de beenderen’ (Spreuken 16:24, HSV).
Ons milieu heeft al jaren te kampen met zure regen. Het maakt de natuur kapot en zelfs gebouwen worden aangetast. Bij een rondleiding in Delft, afgelopen zomer, vertelde een gids dat de top van een kerktoren zwart was vanwege de zure regen.
Niet alleen in de natuur en bij gebouwen hebben we met zure regen te maken. Ook mensen kunnen met ‘azijn doordrenkte’ opmerkingen zure regen verspreiden. Zij die het leven van een ander, maar uiteindelijk ook van zichzelf, verzuren met uitspraken als: “Doe toch niet zo overdreven, denk maar niet dat het leven altijd zo leuk is, nu heb je nog zekerheid van het geloof, maar er komt vast een dag dan ga ook jij twijfelen, ik weet het beter.” Zielen worden aangetast, mensen worden verbitterd en sluiten hun hart!
Zure regen
Gouden randen om wolken, uw zoon die met enthousiasme zijn ‘Nachtwacht’ laat zien, mensen die enthousiast vertellen over hun vreugde in het geloof, de herfstgeuren in het bos; kan het leven u nog ontroeren, of heeft u die tijd gehad?
Een voorbeeld van ‘zure regen’ kwam naar voren tijdens een groepsgesprek op een conferentie. Nadat de bevlogen spreker ‘amen’ had gezegd gingen de toehoorders in groepen uit elkaar. De bedoeling was dat de groepsleden aan de hand van vragen met elkaar het thema verder mochten uitwerken. En tijdens het groepsgesprek ging het ‘mis’. Er was nog geen vraag hardop gelezen of een groepslid reageerde nogal fel en geïrriteerd op de preek. Het thema van de preek was: ‘De kunst van een vreugdevol leven!’
Met zijn scherpe tong werd de inhoud van de preek en de voorganger neergesabeld: “Ik vind zo’n preek ver van de werkelijkheid staan, emotioneel gesnotter. Laten we toch realistisch zijn en om ons heen kijken. Er zijn oorlogen, hongersnoden, mensen worden mishandeld en al dat opgewekte gedoe in de kerk is ook maar een uitholling van het evangelie, ik vind het echt overdreven, ik ben blij dat het er bij ons ten minste nuchter en verstandig toe gaat, niks geen fratsen.”
Nadat het groepslid was uitgeraasd bleef het stil in de groep, iedereen keek wat naar de grond en bleef stil. Het leek wel of er een grote plensbui zure regen over hen was gevallen. En na zo’n bui is de motivatie om nog iets te zeggen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Plasregens
Bovenstaande reacties hoor je wel vaker. Het zijn mensen die altijd op veranderende gevaren wijzen en haarfijn de onzuivere of verborgen motieven weten op te noemen. Je bent, volgens hen, kortzichtig als je blind vertrouwt en als je naastenliefde belangrijk vindt is dat soft. Enthousiasme heeft, volgens hen, met onvolwassenheid te maken, en als je ‘in-de-Heer’ bent, ben je doelwit van spotters en critici.
Zij zijn de mensen die de onopgesmukte werkelijkheid proclameren. Ze laten zich niet misleiden, op geen enkel gebied. Zij weten het altijd beter! Maar in de omgang lijkt het wel of deze groep geboren is in azijn.
Zuur cynisme is wat ze verspreiden en dat doet bij de meesten de deur dicht. Er is bij hen weinig ruimte voor vragen want: Het is zo en niet anders!
Cynisme gaat uiteindelijk over in bitterheid, bitterheid veroorzaakt wrok en wrok maakt van de mens een (emotioneel)wrak!
Er is een lied in de bundel van Johannes de Heer dat spreekt over plasregens van zegen die neerdalen:
Er komen stromen van zegen
Dat heeft Gods Woord ons beloofd,
Stromen, verkwikkend als regen,
Vloeien tot elk die gelooft.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.
Er komen stromen van zegen,
Heerlijk, verkwikkend zal ’t zijn.
Op de valleien en bergen
Zal er nieuw leven dan zijn.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.
Er komen stromen van zegen,
Zend ons de Heilstroom nu neer!
Geef ons die grote verkwikking;
Geef z’ ons voortdurend, O Heer.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.>
Wat ‘valt er bij u uit de lucht’? Naar uw niet altijd meewerkende partner, in de omgang met uw puberende, sociale media-gebruikende kinderen? Hoe is uw houding naar uw ongelovige familie, buren broeders en zusters van de (andere) kerk? Is het zure regen dat valt, of zijn het de dorstlessende, verkwikkende, vernieuwende plasregens van genade?
God nodigt u ook dit nieuwe seizoen weer uit het zuur te laten voor wat het is. Hij wil uw ziel vullen met Zijn lieflijke woorden, zoet voor uw ziel (is overigens iets anders dan zoete broodjes) en een medicijn voor uw gebeente, met de opdracht dit niet voor u zelf te houden, maar dit zoet door te geven aan uw naaste. Mag mildheid steeds meer het kenmerk worden van uw leven.
Bert Reinds
Ons milieu heeft al jaren te kampen met zure regen. Het maakt de natuur kapot en zelfs gebouwen worden aangetast. Bij een rondleiding in Delft, afgelopen zomer, vertelde een gids dat de top van een kerktoren zwart was vanwege de zure regen.
Niet alleen in de natuur en bij gebouwen hebben we met zure regen te maken. Ook mensen kunnen met ‘azijn doordrenkte’ opmerkingen zure regen verspreiden. Zij die het leven van een ander, maar uiteindelijk ook van zichzelf, verzuren met uitspraken als: “Doe toch niet zo overdreven, denk maar niet dat het leven altijd zo leuk is, nu heb je nog zekerheid van het geloof, maar er komt vast een dag dan ga ook jij twijfelen, ik weet het beter.” Zielen worden aangetast, mensen worden verbitterd en sluiten hun hart!
Zure regen
Gouden randen om wolken, uw zoon die met enthousiasme zijn ‘Nachtwacht’ laat zien, mensen die enthousiast vertellen over hun vreugde in het geloof, de herfstgeuren in het bos; kan het leven u nog ontroeren, of heeft u die tijd gehad?
Een voorbeeld van ‘zure regen’ kwam naar voren tijdens een groepsgesprek op een conferentie. Nadat de bevlogen spreker ‘amen’ had gezegd gingen de toehoorders in groepen uit elkaar. De bedoeling was dat de groepsleden aan de hand van vragen met elkaar het thema verder mochten uitwerken. En tijdens het groepsgesprek ging het ‘mis’. Er was nog geen vraag hardop gelezen of een groepslid reageerde nogal fel en geïrriteerd op de preek. Het thema van de preek was: ‘De kunst van een vreugdevol leven!’
Met zijn scherpe tong werd de inhoud van de preek en de voorganger neergesabeld: “Ik vind zo’n preek ver van de werkelijkheid staan, emotioneel gesnotter. Laten we toch realistisch zijn en om ons heen kijken. Er zijn oorlogen, hongersnoden, mensen worden mishandeld en al dat opgewekte gedoe in de kerk is ook maar een uitholling van het evangelie, ik vind het echt overdreven, ik ben blij dat het er bij ons ten minste nuchter en verstandig toe gaat, niks geen fratsen.”
Nadat het groepslid was uitgeraasd bleef het stil in de groep, iedereen keek wat naar de grond en bleef stil. Het leek wel of er een grote plensbui zure regen over hen was gevallen. En na zo’n bui is de motivatie om nog iets te zeggen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Plasregens
Bovenstaande reacties hoor je wel vaker. Het zijn mensen die altijd op veranderende gevaren wijzen en haarfijn de onzuivere of verborgen motieven weten op te noemen. Je bent, volgens hen, kortzichtig als je blind vertrouwt en als je naastenliefde belangrijk vindt is dat soft. Enthousiasme heeft, volgens hen, met onvolwassenheid te maken, en als je ‘in-de-Heer’ bent, ben je doelwit van spotters en critici.
Zij zijn de mensen die de onopgesmukte werkelijkheid proclameren. Ze laten zich niet misleiden, op geen enkel gebied. Zij weten het altijd beter! Maar in de omgang lijkt het wel of deze groep geboren is in azijn.
Zuur cynisme is wat ze verspreiden en dat doet bij de meesten de deur dicht. Er is bij hen weinig ruimte voor vragen want: Het is zo en niet anders!
Cynisme gaat uiteindelijk over in bitterheid, bitterheid veroorzaakt wrok en wrok maakt van de mens een (emotioneel)wrak!
Er is een lied in de bundel van Johannes de Heer dat spreekt over plasregens van zegen die neerdalen:
Er komen stromen van zegen
Dat heeft Gods Woord ons beloofd,
Stromen, verkwikkend als regen,
Vloeien tot elk die gelooft.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.
Er komen stromen van zegen,
Heerlijk, verkwikkend zal ’t zijn.
Op de valleien en bergen
Zal er nieuw leven dan zijn.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.
Er komen stromen van zegen,
Zend ons de Heilstroom nu neer!
Geef ons die grote verkwikking;
Geef z’ ons voortdurend, O Heer.
Stromen, stromen van zegen,
Komen als plasregens neer.
Nu vallen drupp’len reeds neder
Zend ons die stromen, O Heer.>
Wat ‘valt er bij u uit de lucht’? Naar uw niet altijd meewerkende partner, in de omgang met uw puberende, sociale media-gebruikende kinderen? Hoe is uw houding naar uw ongelovige familie, buren broeders en zusters van de (andere) kerk? Is het zure regen dat valt, of zijn het de dorstlessende, verkwikkende, vernieuwende plasregens van genade?
God nodigt u ook dit nieuwe seizoen weer uit het zuur te laten voor wat het is. Hij wil uw ziel vullen met Zijn lieflijke woorden, zoet voor uw ziel (is overigens iets anders dan zoete broodjes) en een medicijn voor uw gebeente, met de opdracht dit niet voor u zelf te houden, maar dit zoet door te geven aan uw naaste. Mag mildheid steeds meer het kenmerk worden van uw leven.
Bert Reinds
