Wat is precies de waarde van het kruis?
Theo Niemeijer • 97 - 2021 • Uitgave: 1
Waarom zijn verschillende boeken, onder andere het boek Henoch, niet opgenomen in de Bijbel? (A. W. te W.)
Antwoord:
In Romeinen 3:1-2 lezen we dat de ‘Woorden Gods aan het Joodse volk toevertrouwd zijn’. God heeft dit volk gebruikt om de 39 boeken van het Oude Testament te schrijven en door alle eeuwen heen voor ons ongewijzigd te bewaren. Hoewel het Joodse volk in vele Oudtestamentische boeken als een rebellerend en afvallig volk in zijn relatie met God beschreven wordt, werd geen enkele zinsnede door de Joden gewijzigd!
Toen tussen 250-150 v. Chr. zeventig Joodse geleerden het Hebreeuwse Oude Testament in het Grieks vertaalden (de Septuaginta) was de canon (richtsnoer, meetlat) van het Oude Testament onder het Joodse volk allang bekend. Algemeen werd aangenomen dat het laatste boek van het Oude Testament, Maleachi, de bezegeling van de gehele profetie was.
De Hebreeuwse Tenach bestaat tot op vandaag uit drie delen: de Torah (de vijf boeken van Mozes), de Nebiïm (de profeten) en de Kethubim (de Geschriften), waarin de 39 boeken van het Oude Testament opgenomen zijn, die ook wij in onze Bijbel hebben. Ook de Here Jezus zien we letterlijk deze indeling gebruiken bij Zijn uitleg aan de Emmaüsgangers (Lukas 24:27).
De Apocriefe (letterlijk, geheime, verborgen) boeken, waar ook het boek van Henoch bij hoort, werden pas tussen de tweede eeuw voor Chr., ja zelfs tot in de tweede eeuw na Chr. geschreven.
Flavius Josephus, de Joodse geschiedschrijver heeft deze boeken nooit geciteerd, net zoals de Here Jezus en de apostelen ook nooit vanuit deze boeken leerden. Judas vers 14 maakt misschien een toespeling op het boek Henoch, een pseudo-epigraaf, dat in de canonieke boeken niet voorkomt. Men zal zeker wel op de hoogte geweest zijn van de inhoud van deze boeken, maar ze werden als zodanig nooit gelijk gesteld aan de canonieke boeken van het Oude Testament.
Vooral in 1 Makkabeeën vindt men interessante geschiedkundige informatie en een paar mooie gedachten in het boek Wijsheid. Maar de overige boeken bevatten veelal absurde legenden, platvloerse verhalen en geschiedkundige, geografische en chronologische fouten, evenals duidelijke ketterse leerstellingen. Ze bevelen zelfs onzedelijke daden aan (Judith 9:13)!
De christenen van de eerste eeuwen hebben de apocriefe boeken nooit gerekend tot de geïnspireerde boeken van het Oude Testament. In de vijfde eeuw voegde Hieronymus de apocriefe boeken bij zijn Latijnse vertaling van de Bijbel, de Vulgata, waarbij hij duidelijk onderscheid maakte in de Goddelijke inspiratie en geestelijke waarde tussen de canonieke boeken en deze apocriefe boeken. Ook de Hervormers maakten een duidelijk onderscheid tussen de canonieke- en apocriefe boeken. In de negentiende eeuw werden de apocriefe boeken niet meer in de protestantse uitgaven van de Bijbel opgenomen.
Daarentegen vaardigde de roomse kerk, tijdens het concilie van Trente in 1546, het volgende decreet uit: “Indien iemand niet als heilig en canoniek deze boeken (de apocriefe boeken) aanneemt, geheel en in alle onderdelen… zij vervloekt!’’ Door dit decreet werd Hieronymus veroordeeld, terwijl het zeer besliste standpunt van de Joodse godsdienst over de canon werd afgekeurd.
Hoe kwam Rome dan tot zo’n nieuwe en vermetele stellingname? Omdat het tegenover de Hervormers geen argumenten had om zijn on-Bijbelse afwijkingen te rechtvaardigen. Rome meende in de apocriefe boeken steun te vinden voor: het gebed voor de doden (1 Makkabeeën 12:44); het zoenoffer (wat later de mis werd) 2 Makkabeeën 12:39-46); het geven van aalmoezen als zoenoffer voor de zonde en tot verlossing van de dood (Tobias 12:9, 4:11); het aanroepen en de tussenkomst van de heiligen (2 Makkabeeën 15:14, Baruch 3:4); de engelenverering (Tobias 12:12); het vagevuur en de verlossing van de zielen na de dood (2 Makkabeeën 12:42, 46); enz.
(Voor meer informatie: ‘Inspiratie en gezag van de Bijbel, Réné Pache)
Als lezer van Het Zoeklicht heb ik een vraag over dat wat Jezus voor ons aan het kruis bewerkt heeft. Vaak wordt gezegd dat Hij voor onze zonden stierf, omdat God onze zonden anders niet kan vergeven. Ik heb moeite met deze leer omdat het volgens mij afbreuk doet aan God als Vader. Volgens mij overwon Jezus aan het kruis de satan, zodat wij de macht krijgen om door wedergeboorte kinderen van God te worden. Wanneer er berouw is, wordt er pas vergeven en doet Hij de zonden weg, zover als het Oosten van het Westen verwijderd is! Daarbij denken we er toch niet aan dat Hij die vergeven zonden op zijn Zoon legt? Dat kan toch niet? God is toch goed en hoe kan een goede Vader Zijn eigen Zoon straffen voor onze zonden? Aan het kruis vinden we geen verzoening door voldoening, maar verzoening om wedergeboorte mogelijk te maken. Deelt u mijn conclusie? (J. O. te @)
Antwoord:
Johannes begint zijn Evangelie met het optreden van Johannes de Doper die de Here Jezus aankondigt met de woorden: ‘Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt’. Nee, het is hier niet de ‘Leeuw van Juda’ die aangekondigd wordt, maar het Lam Gods! Zeker zal hij hierbij gedacht hebben aan Jesaja 53:4-5 ‘Nochtans, onze ziekten heeft Hij op Zich genomen, en onze smarten gedragen…om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem; en door Zijn striemen is ons genezing geworden’. Petrus schrijft hierover in 1 Petrus 2: 24 ‘Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam op het hout gebracht heeft, opdat wij, aan de zonden afgestorven, voor de gerechtigheid zouden leven; en door Zijn striemen zijt gij genezen’.
In Hebreeën 9 lezen we: ‘zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving’ (vers 22). En Johannes leert ons: ‘Het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonden’ (1 Johannes 1:7).
Net zoals het onbegrijpelijk is dat de Here God Abraham de opdracht gaf, zijn zoon Izaäk te offeren, is het voor ons niet te bevatten dat de Here God Zijn geliefde Zoon aan het kruis liet ‘slachten’ om ons te redden. Toen de Here Jezus op aarde verscheen, kwam Hij als slachtoffer en offergave, om met Zijn zondeloze lichaam het volmaakte slachtoffer voor de zonde der mensheid te worden (Hebreeën 10:5-7).
Vergeving is alleen mogelijk door het onschuldige bloed dat de Here Jezus aan het kruis liet vloeien. Op grond van dit offer mogen we inderdaad onze zonden belijden en vergeving ontvangen. Maar belijden van zonden loskoppelen van dat wat aan het kruis gebeurde is on-Bijbels en gaat tegen de waarheid in! Door de vergeving van zonden worden we gereinigd en geheiligd en wordt de weg geopend voor de inwoning van de Heilige Geest, waardoor we opnieuw geboren worden. Hierdoor worden we met een heilig en rechtvaardig God verzoend en kinderen van God genoemd. Door het kruis werden inderdaad de duivel, en met daaropvolgend de dood overwonnen, waardoor we overgegaan zijn vanuit de dood in het leven.
Wanneer we alleen door het berouw hebben over onze zonden gered zouden worden, dan zou niemand gered worden omdat ieder mens vele onbewuste zonden doet, die we vergeten of niet belijden! Wat mogen we God dankbaar zijn voor het complete verlossingswerk, volbracht aan het kruis op Golgotha, Halleluja!
Theo Niemeijer
Antwoord:
In Romeinen 3:1-2 lezen we dat de ‘Woorden Gods aan het Joodse volk toevertrouwd zijn’. God heeft dit volk gebruikt om de 39 boeken van het Oude Testament te schrijven en door alle eeuwen heen voor ons ongewijzigd te bewaren. Hoewel het Joodse volk in vele Oudtestamentische boeken als een rebellerend en afvallig volk in zijn relatie met God beschreven wordt, werd geen enkele zinsnede door de Joden gewijzigd!
Toen tussen 250-150 v. Chr. zeventig Joodse geleerden het Hebreeuwse Oude Testament in het Grieks vertaalden (de Septuaginta) was de canon (richtsnoer, meetlat) van het Oude Testament onder het Joodse volk allang bekend. Algemeen werd aangenomen dat het laatste boek van het Oude Testament, Maleachi, de bezegeling van de gehele profetie was.
De Hebreeuwse Tenach bestaat tot op vandaag uit drie delen: de Torah (de vijf boeken van Mozes), de Nebiïm (de profeten) en de Kethubim (de Geschriften), waarin de 39 boeken van het Oude Testament opgenomen zijn, die ook wij in onze Bijbel hebben. Ook de Here Jezus zien we letterlijk deze indeling gebruiken bij Zijn uitleg aan de Emmaüsgangers (Lukas 24:27).
De Apocriefe (letterlijk, geheime, verborgen) boeken, waar ook het boek van Henoch bij hoort, werden pas tussen de tweede eeuw voor Chr., ja zelfs tot in de tweede eeuw na Chr. geschreven.
Flavius Josephus, de Joodse geschiedschrijver heeft deze boeken nooit geciteerd, net zoals de Here Jezus en de apostelen ook nooit vanuit deze boeken leerden. Judas vers 14 maakt misschien een toespeling op het boek Henoch, een pseudo-epigraaf, dat in de canonieke boeken niet voorkomt. Men zal zeker wel op de hoogte geweest zijn van de inhoud van deze boeken, maar ze werden als zodanig nooit gelijk gesteld aan de canonieke boeken van het Oude Testament.
Vooral in 1 Makkabeeën vindt men interessante geschiedkundige informatie en een paar mooie gedachten in het boek Wijsheid. Maar de overige boeken bevatten veelal absurde legenden, platvloerse verhalen en geschiedkundige, geografische en chronologische fouten, evenals duidelijke ketterse leerstellingen. Ze bevelen zelfs onzedelijke daden aan (Judith 9:13)!
De christenen van de eerste eeuwen hebben de apocriefe boeken nooit gerekend tot de geïnspireerde boeken van het Oude Testament. In de vijfde eeuw voegde Hieronymus de apocriefe boeken bij zijn Latijnse vertaling van de Bijbel, de Vulgata, waarbij hij duidelijk onderscheid maakte in de Goddelijke inspiratie en geestelijke waarde tussen de canonieke boeken en deze apocriefe boeken. Ook de Hervormers maakten een duidelijk onderscheid tussen de canonieke- en apocriefe boeken. In de negentiende eeuw werden de apocriefe boeken niet meer in de protestantse uitgaven van de Bijbel opgenomen.
Daarentegen vaardigde de roomse kerk, tijdens het concilie van Trente in 1546, het volgende decreet uit: “Indien iemand niet als heilig en canoniek deze boeken (de apocriefe boeken) aanneemt, geheel en in alle onderdelen… zij vervloekt!’’ Door dit decreet werd Hieronymus veroordeeld, terwijl het zeer besliste standpunt van de Joodse godsdienst over de canon werd afgekeurd.
Hoe kwam Rome dan tot zo’n nieuwe en vermetele stellingname? Omdat het tegenover de Hervormers geen argumenten had om zijn on-Bijbelse afwijkingen te rechtvaardigen. Rome meende in de apocriefe boeken steun te vinden voor: het gebed voor de doden (1 Makkabeeën 12:44); het zoenoffer (wat later de mis werd) 2 Makkabeeën 12:39-46); het geven van aalmoezen als zoenoffer voor de zonde en tot verlossing van de dood (Tobias 12:9, 4:11); het aanroepen en de tussenkomst van de heiligen (2 Makkabeeën 15:14, Baruch 3:4); de engelenverering (Tobias 12:12); het vagevuur en de verlossing van de zielen na de dood (2 Makkabeeën 12:42, 46); enz.
(Voor meer informatie: ‘Inspiratie en gezag van de Bijbel, Réné Pache)
Als lezer van Het Zoeklicht heb ik een vraag over dat wat Jezus voor ons aan het kruis bewerkt heeft. Vaak wordt gezegd dat Hij voor onze zonden stierf, omdat God onze zonden anders niet kan vergeven. Ik heb moeite met deze leer omdat het volgens mij afbreuk doet aan God als Vader. Volgens mij overwon Jezus aan het kruis de satan, zodat wij de macht krijgen om door wedergeboorte kinderen van God te worden. Wanneer er berouw is, wordt er pas vergeven en doet Hij de zonden weg, zover als het Oosten van het Westen verwijderd is! Daarbij denken we er toch niet aan dat Hij die vergeven zonden op zijn Zoon legt? Dat kan toch niet? God is toch goed en hoe kan een goede Vader Zijn eigen Zoon straffen voor onze zonden? Aan het kruis vinden we geen verzoening door voldoening, maar verzoening om wedergeboorte mogelijk te maken. Deelt u mijn conclusie? (J. O. te @)
Antwoord:
Johannes begint zijn Evangelie met het optreden van Johannes de Doper die de Here Jezus aankondigt met de woorden: ‘Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt’. Nee, het is hier niet de ‘Leeuw van Juda’ die aangekondigd wordt, maar het Lam Gods! Zeker zal hij hierbij gedacht hebben aan Jesaja 53:4-5 ‘Nochtans, onze ziekten heeft Hij op Zich genomen, en onze smarten gedragen…om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem; en door Zijn striemen is ons genezing geworden’. Petrus schrijft hierover in 1 Petrus 2: 24 ‘Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam op het hout gebracht heeft, opdat wij, aan de zonden afgestorven, voor de gerechtigheid zouden leven; en door Zijn striemen zijt gij genezen’.
In Hebreeën 9 lezen we: ‘zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving’ (vers 22). En Johannes leert ons: ‘Het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonden’ (1 Johannes 1:7).
Net zoals het onbegrijpelijk is dat de Here God Abraham de opdracht gaf, zijn zoon Izaäk te offeren, is het voor ons niet te bevatten dat de Here God Zijn geliefde Zoon aan het kruis liet ‘slachten’ om ons te redden. Toen de Here Jezus op aarde verscheen, kwam Hij als slachtoffer en offergave, om met Zijn zondeloze lichaam het volmaakte slachtoffer voor de zonde der mensheid te worden (Hebreeën 10:5-7).
Vergeving is alleen mogelijk door het onschuldige bloed dat de Here Jezus aan het kruis liet vloeien. Op grond van dit offer mogen we inderdaad onze zonden belijden en vergeving ontvangen. Maar belijden van zonden loskoppelen van dat wat aan het kruis gebeurde is on-Bijbels en gaat tegen de waarheid in! Door de vergeving van zonden worden we gereinigd en geheiligd en wordt de weg geopend voor de inwoning van de Heilige Geest, waardoor we opnieuw geboren worden. Hierdoor worden we met een heilig en rechtvaardig God verzoend en kinderen van God genoemd. Door het kruis werden inderdaad de duivel, en met daaropvolgend de dood overwonnen, waardoor we overgegaan zijn vanuit de dood in het leven.
Wanneer we alleen door het berouw hebben over onze zonden gered zouden worden, dan zou niemand gered worden omdat ieder mens vele onbewuste zonden doet, die we vergeten of niet belijden! Wat mogen we God dankbaar zijn voor het complete verlossingswerk, volbracht aan het kruis op Golgotha, Halleluja!
Theo Niemeijer
