Wat bekering niet is (2)
Joh. de Heer / ds. Henk Schouten • 91 - 2015 • Uitgave: 11
Om te gaan ontdekken wat bekering is, is het wel zo belangrijk om te weten wat bekering niet is, we schreven daar al eerder over en vervolgen ons onderzoek, want helaas is er veel dat voor bekering wordt aangezien maar beslist niet aan Bijbelse bekering beantwoordt.
Godsdienstige handelingen
Door allerlei gebeurtenissen komen mensen tot een andere leefstijl. Vroeger lazen ze weinig in de Bijbel, nu regelmatig. Vroeger was er een stil gebed, nu hardop. Vroeger sloeg men de kerkdienst nogal eens over, nu is men getrouw daarin. Vroeger ging er een fooi in de collectezak, nu lijkt het meer een offer. Vroeger liet men zich niet veel aan de kerkelijke beslommeringen liggen, nu draagt men een ambt en heeft andere activiteiten binnen de gemeente. Vroeger gingen de kinderen naar een openbare school. Nu gaan ze naar een christelijke school. Nu lezen we andere bladen, kijken naar andere programma’s. Wat een goede dingen allemaal! Al deze dingen zijn wellicht zelfs vruchtbaar in de samenleving, maar helaas geven ze dikwijls slechts schijn van een ommekeer en ontbreekt het wezen van bekering.
Godsdienstige opvoeding
Duizenden hebben genoten van een godsdienstige opvoeding. Niet zelden heeft dit een keurig leven bewerkt en treden mensen anders naar buiten dan zij die een vrije opvoeding genoten. Men kan een afkeer hebben van grove onreinheid wat bij zovelen in onze wereld gevonden wordt. Mensen zullen geen spel kaarten in de hand nemen, geen theater bezoeken, geen danszaal betreden, zich niet afgeven in het nachtleven. Wellicht zitten deze mensen in allerlei besturen van maatschappelijk nut. In alles drukken ze de vrome voetsporen van hun ouders en grootouders. Niet zelden zijn het zelfs steunpilaren binnen de kerk. Alleen men vergisse zich niet door te denken dat dit alles te doen heeft met persoonlijke bekering. Ook onkreukbare, eerbare en achtbare personen van vrome families moeten bekeerd worden.
Emotionele aandoeningen
Een preek of een gebeurtenis kan ons raken en tot tranen toe beroeren. Het kan ertoe bijdragen dat we zaken met andere mensen in orde maken, waar we wellicht oneerlijk waren, anderen bedrogen hebben. En toch na verloop van tijd blijkt dat we niet echt veranderd zijn. Hoe kan dat?
Dat komt omdat we de emotionele aandoening niet vervolgden met de stap van bekering. Felix had zo’n aandoening (Handelingen 24:25) Herodes had ze meerdere malen (Marcus 6:20), Agrippa was zelfs zo aangegrepen dat hij bijna christen werd… Maar toch niet geworden is (Handelingen 26:28).
Aandoeningen zijn heerlijk; ik wenste wel, dat u onder het lezen zo bewogen werd, dat u zich als te gronde gericht voelde… alleen ze zijn de bekering niet, die moet erop volgen.
Overtuiging van zonde
Dit is een element dat bij bekering hoort, maar je kunt overtuigd zijn, zonder je te bekeren. Er zijn mensen die jaren lang overtuigd zijn van hun zonde, maar het zo laten en er niets mee doen. Ik moet christen worden, ik moet beginnen dit of dat, maar ze beginnen nooit. Overtuigd zijn van zonde is nog geen bekering.
(Uit: ‘Hoe kom ik tot bekering?’, Joh. de Heer. Overgenomen en bewerkt door Henk Schouten.)
Godsdienstige handelingen
Door allerlei gebeurtenissen komen mensen tot een andere leefstijl. Vroeger lazen ze weinig in de Bijbel, nu regelmatig. Vroeger was er een stil gebed, nu hardop. Vroeger sloeg men de kerkdienst nogal eens over, nu is men getrouw daarin. Vroeger ging er een fooi in de collectezak, nu lijkt het meer een offer. Vroeger liet men zich niet veel aan de kerkelijke beslommeringen liggen, nu draagt men een ambt en heeft andere activiteiten binnen de gemeente. Vroeger gingen de kinderen naar een openbare school. Nu gaan ze naar een christelijke school. Nu lezen we andere bladen, kijken naar andere programma’s. Wat een goede dingen allemaal! Al deze dingen zijn wellicht zelfs vruchtbaar in de samenleving, maar helaas geven ze dikwijls slechts schijn van een ommekeer en ontbreekt het wezen van bekering.
Godsdienstige opvoeding
Duizenden hebben genoten van een godsdienstige opvoeding. Niet zelden heeft dit een keurig leven bewerkt en treden mensen anders naar buiten dan zij die een vrije opvoeding genoten. Men kan een afkeer hebben van grove onreinheid wat bij zovelen in onze wereld gevonden wordt. Mensen zullen geen spel kaarten in de hand nemen, geen theater bezoeken, geen danszaal betreden, zich niet afgeven in het nachtleven. Wellicht zitten deze mensen in allerlei besturen van maatschappelijk nut. In alles drukken ze de vrome voetsporen van hun ouders en grootouders. Niet zelden zijn het zelfs steunpilaren binnen de kerk. Alleen men vergisse zich niet door te denken dat dit alles te doen heeft met persoonlijke bekering. Ook onkreukbare, eerbare en achtbare personen van vrome families moeten bekeerd worden.
Emotionele aandoeningen
Een preek of een gebeurtenis kan ons raken en tot tranen toe beroeren. Het kan ertoe bijdragen dat we zaken met andere mensen in orde maken, waar we wellicht oneerlijk waren, anderen bedrogen hebben. En toch na verloop van tijd blijkt dat we niet echt veranderd zijn. Hoe kan dat?
Dat komt omdat we de emotionele aandoening niet vervolgden met de stap van bekering. Felix had zo’n aandoening (Handelingen 24:25) Herodes had ze meerdere malen (Marcus 6:20), Agrippa was zelfs zo aangegrepen dat hij bijna christen werd… Maar toch niet geworden is (Handelingen 26:28).
Aandoeningen zijn heerlijk; ik wenste wel, dat u onder het lezen zo bewogen werd, dat u zich als te gronde gericht voelde… alleen ze zijn de bekering niet, die moet erop volgen.
Overtuiging van zonde
Dit is een element dat bij bekering hoort, maar je kunt overtuigd zijn, zonder je te bekeren. Er zijn mensen die jaren lang overtuigd zijn van hun zonde, maar het zo laten en er niets mee doen. Ik moet christen worden, ik moet beginnen dit of dat, maar ze beginnen nooit. Overtuigd zijn van zonde is nog geen bekering.
(Uit: ‘Hoe kom ik tot bekering?’, Joh. de Heer. Overgenomen en bewerkt door Henk Schouten.)
