Want de dag van die sabbat was groot
Feike ter Velde • 88 - 2012 • Uitgave: 8
Goede Vrijdag en Pasen zijn voorbij. Terugkijkend en de Bijbelgedeelten nog eens lezend, komen we bij een tekst over de sabbat die volgde op de kruisiging van de Here Jezus. Er mocht niemand aan het kruis blijven hangen gedurende die sabbat, want de dag van die sabbat, juist die sabbat, was groot!
Het evangelie van Johannes vermeldt dit detail, zonder verdere toelichting. Laten we proberen in het vizier te krijgen wat de diepere zin is van dit ogenschijnlijke detail! Wat een dag was dat, die sabbat!
Die Sabbatdag was niet zo maar een Sabbat, zoals elke laatste dag van de week, de zevende dag, een Sabbat is. De week die volgde zou de week van Pesach, Paasfeest, zijn. Alles was in de weer om deze feestweek voor te bereiden, maar eerst zou het Sabbat worden. De Joodse leiders die Jezus naar het gerechtsgebouw brachten, gingen dat gebouw zelf niet binnen om zich niet te verontreinigen, want dan zouden zij het Pascha niet kunnen eten (Johannes 18:28). Zij hadden zich misschien al ‘geheiligd’.
Pesach is het eerste van de drie grote feesten van Israël: Pesach, het feest van de verlossing uit Egypte, Sjawoe’ot of Wekenfeest, het feest van de schenking van de Thora op de berg Sinaï en dan Soekot of Loofhuttenfeest, het feest van Gods bescherming tijdens de lange reis door de woestijn.
Het feest van Pesach wil de mensen, de Joden, herinneren dat de God van Israël de mens tot vrijheid heeft geroepen en niet wil dat een mens in slavernij leeft. Iedere Pesachviering moet de man als hoofd van zijn gezin, zichzelf beschouwen alsof hij het zelf was die uit de slavernij van Egypte werd bevrijd. Ieder Pesach is een hernieuwd verzet tegen slavernij en overheersing. Verzet tegen elke vorm van onderdrukking en gevangenschap. Pesach is de bron van inspiratie tot vrijheidsdenken en strijd om de ware vrijheid van mens en medemens! Wie zelf het brood der slavernij heeft gegeten – de matse – en wie vervolgens via verdrukking en vervolging, uiteindelijk in Auschwitz kwam of welk ander vernietigingskamp dan ook, viert Pesach met vernieuwde vreugde. Eens zal de dag van de grote bevrijding komen… als de Messias komt!
Die Sabbat
Maar groter dan de Joodse leiders en het Joodse volk konden vermoeden was deze Sabbat, volgend op de dood van Jeshua Messiah. Waarom? Wel rond het graf, in de graftuin was het stil, het was immers Sabbat. Maar in de hemel hield men de adem in. Want Jezus was in Zijn sterven afgedaald in het dodenrijk! Daar, waar de zielen van de overledenen verbleven, wachtend op het oordeel van de levende God, naar Zijn wet! Wat niemand op aarde kon zien, was dat de reine ziel van Jezus, die nooit had gezondigd, afdaalde in het dodenrijk, waar de zielen der zondaars waren verzameld tot het oordeel. Heel de mensheid is gevangen in de ketenen van de dood… tot die grote Sabbat! Toen daalde de Here zelf af in het dodenrijk. Die Sabbat trad Jezus de gevolgen binnen van Zijn eigen goddelijk doodsoordeel over zonde en zondaar. Dat moet daar te merken zijn geweest. Wat doet Hij hier? moeten de meesten hebben gedacht.
Maar hier waren ook de gelovigen(!) uit het Oude Testament: Abraham, Isaäk en Jakob, de profeten, de ouders van Mozes, Elisa en Jozef de man van Maria. Daar waren Adam en Eva, Abel en Noach, David en Salomo. En plotseling kwam daar Iemand die anders was dan zij allemaal, maar op Wie zij in hun leven wel hun hoop hadden gebouwd. Zij hadden Zijn dag niet gezien. Ze waren gestorven en hun ziel had zich gevoegd bij die van hun voorvaderen. Maar die dag breekt nu aan! Halleluja! Groot is die Sabbat! Hij proclameert de overwinning over de zonde, door Zijn zondeloos leven op aarde! Maar Hij proclameert daar ook de overwinning over de dood, omdat morgen(!) – de Paasmorgen – de dag zal worden van Zijn opstanding. Dan breekt Hij de macht van dood en dodenrijk in de overwinning van Zijn opstanding. Wat een dag, die Sabbatdag!
De grote overwinning
Toen Hij die Paasmorgen opstond uit de dood en vertrok uit het dodenrijk, voerde Hij krijgsgevangen mede (Psalm 68:18,19 en Efeziërs 4:8). Achter Hem aan een lange stoet van de rechtvaardigen uit het Oude Testament en al die anderen, die wij niet bij name kennen. Hun zielen werden meegenomen naar het Paradijs, want de Wet was volbracht, de prijs was betaald! Ze mochten mee; mee met de Overwinnaar van Golgotha.
‘Gods wagens zijn tweemaal tienduizend, duizenden bij duizenden; de Here is van de Sinai het heiligdom binnengegaan. Gij zijt opgevaren naar den hoge; Gij hebt gevangenen meegevoerd; Gij hebt gaven in ontvangst genomen onder de mensen’ (Psalm 68:18,19).
Als we dit vers aandachtig bestuderen, komen we tot de ontdekking dat het hier gaat om de Here Jezus. Er wordt gesproken over Adonai (Here), de Oudtestamentische naam voor de Here Jezus. Hij was in het oordeel op het kruis, dat Hij vrijwillig inging, present op de Sinaï, plaats van de Wetgeving en strafmaat en ging het Heiligdom binnen, om voor de Vader te verklaren dat het is volbracht! ‘En hier zijn ze Vader, de gelovigen uit vroegere tijden, aan wie U een Verlosser, dè Verlosser, hebt beloofd.’
Nu zijn er alleen nog maar ongelovigen in het dodenrijk. Want wie gelooft in de Here Jezus Christus, zal de dood niet zien, zelfs al is hij gestorven! (Johannes 11:25). Wij zijn overgegaan uit de dood in het Leven, toen we tot een levend geloof mochten komen in de Here Jezus.
Dit was de proclamatie in het dodenrijk op die grote Sabbat! Want de duivel raakte toen zijn macht over de dood kwijt. Halleluja! Hem werden de sleutels van het dodenrijk ontnomen (Hebreeën 2:14). Jezus zegt: ‘Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk’ (Openbaring 1:18). Halleluja! Op die Sabbat heeft Hij een ieder bevrijd van de angst voor de dood, die tot slavernij had gebracht (Hebreeën 2:15). Die Sabbat is groot, onderstreept het grote werk dat Jezus op die Sabbat heeft verricht, onttrokken aan ieders oog op aarde. Maar niet voor ons die Zijn Woord mogen kennen!
Feike ter Velde
Het evangelie van Johannes vermeldt dit detail, zonder verdere toelichting. Laten we proberen in het vizier te krijgen wat de diepere zin is van dit ogenschijnlijke detail! Wat een dag was dat, die sabbat!
Die Sabbatdag was niet zo maar een Sabbat, zoals elke laatste dag van de week, de zevende dag, een Sabbat is. De week die volgde zou de week van Pesach, Paasfeest, zijn. Alles was in de weer om deze feestweek voor te bereiden, maar eerst zou het Sabbat worden. De Joodse leiders die Jezus naar het gerechtsgebouw brachten, gingen dat gebouw zelf niet binnen om zich niet te verontreinigen, want dan zouden zij het Pascha niet kunnen eten (Johannes 18:28). Zij hadden zich misschien al ‘geheiligd’.
Pesach is het eerste van de drie grote feesten van Israël: Pesach, het feest van de verlossing uit Egypte, Sjawoe’ot of Wekenfeest, het feest van de schenking van de Thora op de berg Sinaï en dan Soekot of Loofhuttenfeest, het feest van Gods bescherming tijdens de lange reis door de woestijn.
Het feest van Pesach wil de mensen, de Joden, herinneren dat de God van Israël de mens tot vrijheid heeft geroepen en niet wil dat een mens in slavernij leeft. Iedere Pesachviering moet de man als hoofd van zijn gezin, zichzelf beschouwen alsof hij het zelf was die uit de slavernij van Egypte werd bevrijd. Ieder Pesach is een hernieuwd verzet tegen slavernij en overheersing. Verzet tegen elke vorm van onderdrukking en gevangenschap. Pesach is de bron van inspiratie tot vrijheidsdenken en strijd om de ware vrijheid van mens en medemens! Wie zelf het brood der slavernij heeft gegeten – de matse – en wie vervolgens via verdrukking en vervolging, uiteindelijk in Auschwitz kwam of welk ander vernietigingskamp dan ook, viert Pesach met vernieuwde vreugde. Eens zal de dag van de grote bevrijding komen… als de Messias komt!
Die Sabbat
Maar groter dan de Joodse leiders en het Joodse volk konden vermoeden was deze Sabbat, volgend op de dood van Jeshua Messiah. Waarom? Wel rond het graf, in de graftuin was het stil, het was immers Sabbat. Maar in de hemel hield men de adem in. Want Jezus was in Zijn sterven afgedaald in het dodenrijk! Daar, waar de zielen van de overledenen verbleven, wachtend op het oordeel van de levende God, naar Zijn wet! Wat niemand op aarde kon zien, was dat de reine ziel van Jezus, die nooit had gezondigd, afdaalde in het dodenrijk, waar de zielen der zondaars waren verzameld tot het oordeel. Heel de mensheid is gevangen in de ketenen van de dood… tot die grote Sabbat! Toen daalde de Here zelf af in het dodenrijk. Die Sabbat trad Jezus de gevolgen binnen van Zijn eigen goddelijk doodsoordeel over zonde en zondaar. Dat moet daar te merken zijn geweest. Wat doet Hij hier? moeten de meesten hebben gedacht.
Maar hier waren ook de gelovigen(!) uit het Oude Testament: Abraham, Isaäk en Jakob, de profeten, de ouders van Mozes, Elisa en Jozef de man van Maria. Daar waren Adam en Eva, Abel en Noach, David en Salomo. En plotseling kwam daar Iemand die anders was dan zij allemaal, maar op Wie zij in hun leven wel hun hoop hadden gebouwd. Zij hadden Zijn dag niet gezien. Ze waren gestorven en hun ziel had zich gevoegd bij die van hun voorvaderen. Maar die dag breekt nu aan! Halleluja! Groot is die Sabbat! Hij proclameert de overwinning over de zonde, door Zijn zondeloos leven op aarde! Maar Hij proclameert daar ook de overwinning over de dood, omdat morgen(!) – de Paasmorgen – de dag zal worden van Zijn opstanding. Dan breekt Hij de macht van dood en dodenrijk in de overwinning van Zijn opstanding. Wat een dag, die Sabbatdag!
De grote overwinning
Toen Hij die Paasmorgen opstond uit de dood en vertrok uit het dodenrijk, voerde Hij krijgsgevangen mede (Psalm 68:18,19 en Efeziërs 4:8). Achter Hem aan een lange stoet van de rechtvaardigen uit het Oude Testament en al die anderen, die wij niet bij name kennen. Hun zielen werden meegenomen naar het Paradijs, want de Wet was volbracht, de prijs was betaald! Ze mochten mee; mee met de Overwinnaar van Golgotha.
‘Gods wagens zijn tweemaal tienduizend, duizenden bij duizenden; de Here is van de Sinai het heiligdom binnengegaan. Gij zijt opgevaren naar den hoge; Gij hebt gevangenen meegevoerd; Gij hebt gaven in ontvangst genomen onder de mensen’ (Psalm 68:18,19).
Als we dit vers aandachtig bestuderen, komen we tot de ontdekking dat het hier gaat om de Here Jezus. Er wordt gesproken over Adonai (Here), de Oudtestamentische naam voor de Here Jezus. Hij was in het oordeel op het kruis, dat Hij vrijwillig inging, present op de Sinaï, plaats van de Wetgeving en strafmaat en ging het Heiligdom binnen, om voor de Vader te verklaren dat het is volbracht! ‘En hier zijn ze Vader, de gelovigen uit vroegere tijden, aan wie U een Verlosser, dè Verlosser, hebt beloofd.’
Nu zijn er alleen nog maar ongelovigen in het dodenrijk. Want wie gelooft in de Here Jezus Christus, zal de dood niet zien, zelfs al is hij gestorven! (Johannes 11:25). Wij zijn overgegaan uit de dood in het Leven, toen we tot een levend geloof mochten komen in de Here Jezus.
Dit was de proclamatie in het dodenrijk op die grote Sabbat! Want de duivel raakte toen zijn macht over de dood kwijt. Halleluja! Hem werden de sleutels van het dodenrijk ontnomen (Hebreeën 2:14). Jezus zegt: ‘Ik heb de sleutels van de dood en het dodenrijk’ (Openbaring 1:18). Halleluja! Op die Sabbat heeft Hij een ieder bevrijd van de angst voor de dood, die tot slavernij had gebracht (Hebreeën 2:15). Die Sabbat is groot, onderstreept het grote werk dat Jezus op die Sabbat heeft verricht, onttrokken aan ieders oog op aarde. Maar niet voor ons die Zijn Woord mogen kennen!
Feike ter Velde
