Wanhoop
Jan van Barneveld • 76 - 2000/01 • Uitgave: 18
“Worden de uitingen van een wanhopige als wind geacht?” (Job 6:26b).
Ofra Cohen is 42 jaar en woont in Jeruzalem. Allang voordat ook maar één Knessetlid van de Arbeiderspartij er ook maar aan dacht, pleitte zij voor een Palestijnse staat in Judea en Samaria. Ofra is dus behoorlijk progressief, zeg maar gerust: uiterst links. Nu zucht ze wanhopig: "Mijn hoop en mijn dromen over een rustig en normaal leven in dit land zijn vervlogen". Heel 'links' in Israël is diep geschokt. Het vredesproces, hun hoop op vrede, is voorbij. De Palestijnen hebben hun 'ware gezicht' laten zien. Natuurlijk, men wil zo gauw mogelijk weer om de tafel gaan zitten, maar vrede zal er in elk geval de eerste generaties niet komen. Ook links en seculier Israël heeft zich gerealiseerd dat de haat bij de Palestijnen te diep zit.
'Rechts' Israël heeft nooit veel gezien in het vredesproces. Maar ook daar heerst wanhoop. Hun visie op het 'Groter Israël' is verdwenen. De uitdrukking 'Groter Israël' op zich is al één van de subtiele en grove leugens die gebruikt worden om Israël in een kwaad daglicht te stellen en het antisemitisme te voeden. Immers Israël is klein en onder 'Groot Israël' verstaan gelovige Joden een onafhankelijk Israël met bijbelse grenzen, dus met Judea en Samaria erbij.
WANHOOP
Links en rechts hebben de hoop op vrede verloren. 'Wij zijn bang' zei een Israëlische vriendin van onze dochter in een telefoongesprek uit Tel Aviv. Haar man voegde eraan toe: 'De hele wereld haat ons'. Het aantal Israëli's dat het nieuwe jaar vol hoop is ingegaan viel terug van 48% tot 33%. Hoop maakt plaats voor vrees en wanhoop. Ook bij de Joden buiten Israël. Zij zien en voelen hoe de haat en het antisemitisme weer over hen heenkomen. Herinneringen aan de situatie van voor de Tweede Wereldoorlog en zelfs van de Middeleeuwen jagen hen schrik aan. Ook binnen Israël voelt men zich nauwelijks meer veilig. Zelfmoordcommando's van de Harnas zijn door Arafat op Israël losgelaten. De Israëlische Arabieren hebben duidelijk partij gekozen tegen Israël.
Gershon Adani reed in zijn jeep naar huis in Acre. Een Arabische menigte hield hem aan, sleepte hem uit zijn jeep en sloeg hem in elkaar. Een Jood die in de Joodse staat in elkaar geslagen wordt omdat hij een Jood is! De Israëlische Arabieren worden zelfs door progressief links in Israël gezien als een 'vijfde colonne' d.w.z. als potentiële verraders in het land. De wereld staat erbij en is kwaad als het Joodse volk zich verdedigt. De anti-joodse hypocrisie van de wereld kwam duidelijk en ook schrijnend aan het licht toen de pers moord en brand schreeuwde toe Ariel Sharon zijn wandeling maakte op het Tempelplein, de meest heilige plaats voor het Joodse geloof. Maar die wereld zweeg toen de Palestijnse massa's het graf van Jozef, een Joodse heilige plaats, juichend vernielde. Zodra Israël zich voorzichtig verdedigt tegen Palestijnse agressie, komen de anti-Israël resoluties van de internationale organisaties los. Arafat heeft de propaganda-oorlog tegen Israël en het Joodse volk met behulp van kinderoffers opgevoerd tot een wanhopig gevaarlijke hoogte. Toch gaan sommige vredesgroepen, ook van Messiaanse Joden en Christen-Arabieren moedig verder met hun vergeefse maar nodige pogingen om te werken aan en bidden voor vrede.
DE LAATSTE HOOP
De enige hoop die voor Israël overblijft is de wanhoop. Want deze wanhoop drijft Israël naar Hem die gezegd heeft: 'Israël hope op de HERE van nu aan en voor immer… bij Hem is veel verlossing' (Psalm 130:7 en 131:3). In een commentaar schrijft de Jerusalem Post: "Tijdens dit Loofhuttenfeest missen we 'het gevoel van veiligheid, dat hE wezen van dit feest uitmaakt. Misschien is het de tijd dat we ophouden met ons vertrouwen te stellen op de goden van deze aarde het Israëlische leger, onze Amerikaanse beschermheer, of de vervliegende internationale goedkeuring na Camp David. Laten we ons wenden tot Hem, die ons heeft bewaard sedert de dag dat wij Hem volgden in 'een woest land van het gehuil in de wildernis' (zie Deut. 32:10)". Alleen zo brengt wanhoop een lichtstraal van hoop.
WANHOOP OVER ONS LAND
Er is veel wanhoop in deze wereld. Denk alleen maar aan de vluchtelingenkampen, de nood van miljoenen kinderen, aan hongergebieden en landen waar oorlog is. Maar laten we nog even stilstaan bij de geestelijke toestand in ons eigen land. Velen maken zich hier terecht al jaren grote zorgen over. De leegloop van de kerken gaat 'gewoon' door. Bij veel gelovigen is de bijbelkennis zo goed als nihil. Dit gebrek aan kennis van Gods Woord en van de fundamentele bijbelse waarheden geeft geestelijke bedriegers in kerken maar ook in de evangelische beweging vrij baan. Ruzies en scheuringen in groepen, gemeenten en christelijke organisaties blijven de pers halen en zijn oorzaak van veel en diepe geestelijke wonden. Oordeelsprofetieën en andere waarschuwingen van de Here worden snel vergeten. Verschillende ernstige broeders (en zusters) zijn diep verontrust en sommigen zelfs wanhopig. Andere broeders wijzen erop dat het 'oordeel al begonnen is bij het huis van God'. Waarschuwingen zijn er al heel wat geweest.
EEUWIG GERITSEL
Er zijn in ons land ook heel wat geestelijke leiders die niet zo somber tegen de situatie in ons land en volk aankijken. Zij zien nog aardig wat lichtpuntjes. Buitenlandse predikers beloven graag dat de Heer 'grote dingen' gaat doen in Nederland en door de Gemeente in ons land. Anderen horen hier en daar al het 'ritselen' en zien de voortekens van een 'machtige werking' van Gods Geest. Ook de nuchtere en gerespecteerde ds. Bram Krol ziet ondanks de doorgaande achteruitgang toch allerlei positieve ontwikkelingen bij de jeugd en in bijvoorbeeld de Alpha-cursussen. Maar dat 'ritselen' van het werk van Gods Geest wordt al meer dan 20 jaar door onze leiders gehoord en de achteruitgang blijft maar doorgaan en de oppervlakkigheid blijft maar toenemen. Pas als dit 'geritsel' overgaat in het roepen van de wanhoop, kan er ook voor ons land en onze kerk een straal van hoop doorbreken.
WANHOOP ALS KRACHT
In de Bijbel komen we veel wanhopige mensen en situaties tegen. Die wanhoop was in veel gevallen de drijvende kracht naar de Here.
* Wanhoop dreef Jaïrus naar de Here Jezus en… zijn dochtertje werd opgewekt uit de doden.
* Wanhoop gaf de bloedvloeiende vrouw. die onrein was, de moed dwars door de menigte naar de Here Jezus te sluipen en Zijn kleed aan te raken en… zij werd genezen.
* Door wanhoop gedreven bleef de Kananese vrouw naar Jezus roepen om hulp en… haar dochtertje werd bevrijd van de boze geest.
* In haar wanhoop joeg de Sunamitische vrouw achter Elisa aan. Elisa ging met haar mee, bad en haar zoontje kwam weer tot leven.
* In hun wanhoop riepen de Israëlieten vele malen tot hun God en Hij zond telkens weer richters om hen te redden van hun vijanden.
* Toen Israël zuchtte 'onze hoop is vervlogen, het is met ons gedaan', sprak de Here HERE: 'zie Ik open uw graven… 0, Mijn volk en zal u brengen naar het land van Israël' (Exe.37:11,12). De wanhoop van Israël doet hen roepen naar de HERE en zo breekt er nog een straal van hoop door de wanhoop heen.
* Ook voor de volken, ook voor ons, is er nog steeds een Toevlucht in onze wanhoop. Immers er staat geschreven: 'op mij zullen de kustlanden wachten en op Mijn arm zullen zij hopen' (Jes.51:5).
Zo blijft dan de wanhoop die Israël naar hun God en Zijn Messias drijft. Bij Hem alleen is uitkomst. Hij zal Zijn beloften aan Zijn volk vervullen.
Zo roepen wij in onze wanhoop naar de Here Jezus, die 'gisteren en heden dezelfde is en tot in eeuwigheid' (Hebr.13:8).
drs. Jan van Barneveld
Ofra Cohen is 42 jaar en woont in Jeruzalem. Allang voordat ook maar één Knessetlid van de Arbeiderspartij er ook maar aan dacht, pleitte zij voor een Palestijnse staat in Judea en Samaria. Ofra is dus behoorlijk progressief, zeg maar gerust: uiterst links. Nu zucht ze wanhopig: "Mijn hoop en mijn dromen over een rustig en normaal leven in dit land zijn vervlogen". Heel 'links' in Israël is diep geschokt. Het vredesproces, hun hoop op vrede, is voorbij. De Palestijnen hebben hun 'ware gezicht' laten zien. Natuurlijk, men wil zo gauw mogelijk weer om de tafel gaan zitten, maar vrede zal er in elk geval de eerste generaties niet komen. Ook links en seculier Israël heeft zich gerealiseerd dat de haat bij de Palestijnen te diep zit.
'Rechts' Israël heeft nooit veel gezien in het vredesproces. Maar ook daar heerst wanhoop. Hun visie op het 'Groter Israël' is verdwenen. De uitdrukking 'Groter Israël' op zich is al één van de subtiele en grove leugens die gebruikt worden om Israël in een kwaad daglicht te stellen en het antisemitisme te voeden. Immers Israël is klein en onder 'Groot Israël' verstaan gelovige Joden een onafhankelijk Israël met bijbelse grenzen, dus met Judea en Samaria erbij.
WANHOOP
Links en rechts hebben de hoop op vrede verloren. 'Wij zijn bang' zei een Israëlische vriendin van onze dochter in een telefoongesprek uit Tel Aviv. Haar man voegde eraan toe: 'De hele wereld haat ons'. Het aantal Israëli's dat het nieuwe jaar vol hoop is ingegaan viel terug van 48% tot 33%. Hoop maakt plaats voor vrees en wanhoop. Ook bij de Joden buiten Israël. Zij zien en voelen hoe de haat en het antisemitisme weer over hen heenkomen. Herinneringen aan de situatie van voor de Tweede Wereldoorlog en zelfs van de Middeleeuwen jagen hen schrik aan. Ook binnen Israël voelt men zich nauwelijks meer veilig. Zelfmoordcommando's van de Harnas zijn door Arafat op Israël losgelaten. De Israëlische Arabieren hebben duidelijk partij gekozen tegen Israël.
Gershon Adani reed in zijn jeep naar huis in Acre. Een Arabische menigte hield hem aan, sleepte hem uit zijn jeep en sloeg hem in elkaar. Een Jood die in de Joodse staat in elkaar geslagen wordt omdat hij een Jood is! De Israëlische Arabieren worden zelfs door progressief links in Israël gezien als een 'vijfde colonne' d.w.z. als potentiële verraders in het land. De wereld staat erbij en is kwaad als het Joodse volk zich verdedigt. De anti-joodse hypocrisie van de wereld kwam duidelijk en ook schrijnend aan het licht toen de pers moord en brand schreeuwde toe Ariel Sharon zijn wandeling maakte op het Tempelplein, de meest heilige plaats voor het Joodse geloof. Maar die wereld zweeg toen de Palestijnse massa's het graf van Jozef, een Joodse heilige plaats, juichend vernielde. Zodra Israël zich voorzichtig verdedigt tegen Palestijnse agressie, komen de anti-Israël resoluties van de internationale organisaties los. Arafat heeft de propaganda-oorlog tegen Israël en het Joodse volk met behulp van kinderoffers opgevoerd tot een wanhopig gevaarlijke hoogte. Toch gaan sommige vredesgroepen, ook van Messiaanse Joden en Christen-Arabieren moedig verder met hun vergeefse maar nodige pogingen om te werken aan en bidden voor vrede.
DE LAATSTE HOOP
De enige hoop die voor Israël overblijft is de wanhoop. Want deze wanhoop drijft Israël naar Hem die gezegd heeft: 'Israël hope op de HERE van nu aan en voor immer… bij Hem is veel verlossing' (Psalm 130:7 en 131:3). In een commentaar schrijft de Jerusalem Post: "Tijdens dit Loofhuttenfeest missen we 'het gevoel van veiligheid, dat hE wezen van dit feest uitmaakt. Misschien is het de tijd dat we ophouden met ons vertrouwen te stellen op de goden van deze aarde het Israëlische leger, onze Amerikaanse beschermheer, of de vervliegende internationale goedkeuring na Camp David. Laten we ons wenden tot Hem, die ons heeft bewaard sedert de dag dat wij Hem volgden in 'een woest land van het gehuil in de wildernis' (zie Deut. 32:10)". Alleen zo brengt wanhoop een lichtstraal van hoop.
WANHOOP OVER ONS LAND
Er is veel wanhoop in deze wereld. Denk alleen maar aan de vluchtelingenkampen, de nood van miljoenen kinderen, aan hongergebieden en landen waar oorlog is. Maar laten we nog even stilstaan bij de geestelijke toestand in ons eigen land. Velen maken zich hier terecht al jaren grote zorgen over. De leegloop van de kerken gaat 'gewoon' door. Bij veel gelovigen is de bijbelkennis zo goed als nihil. Dit gebrek aan kennis van Gods Woord en van de fundamentele bijbelse waarheden geeft geestelijke bedriegers in kerken maar ook in de evangelische beweging vrij baan. Ruzies en scheuringen in groepen, gemeenten en christelijke organisaties blijven de pers halen en zijn oorzaak van veel en diepe geestelijke wonden. Oordeelsprofetieën en andere waarschuwingen van de Here worden snel vergeten. Verschillende ernstige broeders (en zusters) zijn diep verontrust en sommigen zelfs wanhopig. Andere broeders wijzen erop dat het 'oordeel al begonnen is bij het huis van God'. Waarschuwingen zijn er al heel wat geweest.
EEUWIG GERITSEL
Er zijn in ons land ook heel wat geestelijke leiders die niet zo somber tegen de situatie in ons land en volk aankijken. Zij zien nog aardig wat lichtpuntjes. Buitenlandse predikers beloven graag dat de Heer 'grote dingen' gaat doen in Nederland en door de Gemeente in ons land. Anderen horen hier en daar al het 'ritselen' en zien de voortekens van een 'machtige werking' van Gods Geest. Ook de nuchtere en gerespecteerde ds. Bram Krol ziet ondanks de doorgaande achteruitgang toch allerlei positieve ontwikkelingen bij de jeugd en in bijvoorbeeld de Alpha-cursussen. Maar dat 'ritselen' van het werk van Gods Geest wordt al meer dan 20 jaar door onze leiders gehoord en de achteruitgang blijft maar doorgaan en de oppervlakkigheid blijft maar toenemen. Pas als dit 'geritsel' overgaat in het roepen van de wanhoop, kan er ook voor ons land en onze kerk een straal van hoop doorbreken.
WANHOOP ALS KRACHT
In de Bijbel komen we veel wanhopige mensen en situaties tegen. Die wanhoop was in veel gevallen de drijvende kracht naar de Here.
* Wanhoop dreef Jaïrus naar de Here Jezus en… zijn dochtertje werd opgewekt uit de doden.
* Wanhoop gaf de bloedvloeiende vrouw. die onrein was, de moed dwars door de menigte naar de Here Jezus te sluipen en Zijn kleed aan te raken en… zij werd genezen.
* Door wanhoop gedreven bleef de Kananese vrouw naar Jezus roepen om hulp en… haar dochtertje werd bevrijd van de boze geest.
* In haar wanhoop joeg de Sunamitische vrouw achter Elisa aan. Elisa ging met haar mee, bad en haar zoontje kwam weer tot leven.
* In hun wanhoop riepen de Israëlieten vele malen tot hun God en Hij zond telkens weer richters om hen te redden van hun vijanden.
* Toen Israël zuchtte 'onze hoop is vervlogen, het is met ons gedaan', sprak de Here HERE: 'zie Ik open uw graven… 0, Mijn volk en zal u brengen naar het land van Israël' (Exe.37:11,12). De wanhoop van Israël doet hen roepen naar de HERE en zo breekt er nog een straal van hoop door de wanhoop heen.
* Ook voor de volken, ook voor ons, is er nog steeds een Toevlucht in onze wanhoop. Immers er staat geschreven: 'op mij zullen de kustlanden wachten en op Mijn arm zullen zij hopen' (Jes.51:5).
Zo blijft dan de wanhoop die Israël naar hun God en Zijn Messias drijft. Bij Hem alleen is uitkomst. Hij zal Zijn beloften aan Zijn volk vervullen.
Zo roepen wij in onze wanhoop naar de Here Jezus, die 'gisteren en heden dezelfde is en tot in eeuwigheid' (Hebr.13:8).
drs. Jan van Barneveld
