Waarom gaat het profetisch Woord steeds verder dicht?
Feike ter Velde • 89 - 2013 • Uitgave: 8
Men zou het tegendeel verwachten naarmate de tijd voortschrijdt: kennis van Gods Woord en inzicht in de tekenen van de tijd zouden moeten toenemen. Immers, de tekenen van de tijd worden steeds duidelijker. De Wederkomst van de Here Jezus Christus zou steeds vaker een onderwerp in de prediking moeten zijn. Maar het omgekeerde vindt plaats.
De afkeer van en vijandschap tegen de profetie en de Wederkomst groeien met de dag. Wat gebeurt ons?
In een grote evangelische Gemeente in ons land kreeg ik het op mijn hart te preken over de tekenen van de tijd en de Bijbelse profetie over de Wederkomst des Heren. Ik had geïnformeerd of er in die Gemeente vaak over dit thema wordt gepreekt, maar dat was geenszins het geval. De broeder die mij die informatie gaf, was verheugd met mijn voornemen. Na afloop kwam een man naar mij toe die mij vertelde dat hij dit vroeger ook geloofde, zoals ik had gepreekt, maar daar sinds korte tijd definitief afscheid van had genomen en de Bijbel nu met heel andere ogen is gaan lezen. Ik vroeg hem naar de oorzaak daarvan. Hij noemde mij een internationale Bijbelconferentie, waaraan hij had deelgenomen en waar zijn ‘ogen waren geopend’. Ik was redelijk onthutst, moet ik eerlijk bekennen. Die week ben ik daar nogal mee bezig geweest in mijn stille tijd om de Here te raadplegen.
Enkele maanden geleden maakte ik een ééndagsconferentie mee over de vraag hoe de kerk zich zou moeten verhouden tot de samenleving en hoe de boodschap vanuit de Bijbel zou moeten klinken. De bijdragen van geleerde theologen klonk mij als zeer zwak in de oren. Je kon er eigenlijk geen kant mee op. Vanuit diverse kerkelijke richtingen werd er een duit in het zakje gedaan, maar eens te meer bleek toch de geestelijke armoede de boventoon te voeren. Er waren verhalen over kerken in de steden die moesten gaan sluiten of reeds leeg stonden. Er kwamen verhalen over hoe het er vroeger aan toe ging in kerk en samenleving, maar een zinnig woord dat hout sneed over de tijd waarin we nu leven en Gods antwoord daarop vanuit de Schrift, bleef helaas uit. Ik vond dat ernstig en werd er heel treurig van. Temeer daar bleek dat de leiding van die conferentie geen boodschap had aan wat de Bijbel noemt de tekenen van de tijd, de plaats van de Joden in onze tijd en de toekomst van Israël.
Ook geen moment van een blik naar binnen, de rol van de kerk gedurende de Holocaust en het antwoord erop vanuit het profetisch Woord. De uitkomst van die dag was dat een ieder in verwarring naar huis ging. Wat gebeurt ons vandaag binnen kerk en christendom?
De kleine spaarder
Zelfs het zware geestelijke weer boven Europa met zwarte luchten, stormen en natuurrampen wordt niet opgemerkt. Niets wordt profetisch geduid, nergens gaat de Bijbel open en horen we: ‘Land, land, land, hoor des Heren Woord!’
Het vertrouwen in de Euro zakt verder weg in Europa, nu weer door de ontwikkelingen op Cyprus. Dat kleine eiland, voor de helft Grieks en de helft Turks kent nu grote financiële problemen, d.w.z. het Griekse deel van Cyprus. Om de zaak te redden en om het plan te kunnen verdedigen voor de Europese belastingbetaler, moeten de Cypriotische spaarders meebetalen aan het reddingsplan van het eiland. De spaarders wordt geld afgepakt, zodat het erop lijkt dat de spaarders zelf opdraaien voor de financiële ellende en het dreigende faillissement van het eiland.
De gewone Cypriotische burger wordt de kleine spaarder genoemd. Die heeft een overheidsgarantie op zijn spaargeld tot honderdduizend euro, net als wij in Nederland. Dat geldt voor de hele eurozone. Maar niets is minder waar. De overheid doet nu een greep naar dat spaargeld van die kleine spaarder. Voorbeeld: iemand heeft zestigduizend euro op zijn spaarrekening staan, bedoeld voor de oude dag en als aanvulling op zijn kleine staatspensioen, zoals bij ons de AOW. In het plan dat werd gelanceerd door de Cypriotische regering en onder druk van Europa, moet deze kleine spaarder direct al vierduizend euro van zijn spaargeld afstaan. En die garantie tot honderdduizend euro? Niks waard! Nu is dat teruggedraaid onder druk van protesten op straat, maar onze regeringen waren bereid tot deze schending van de spaardersgarantie. Net als de belofte van Mark Rutte dat alle werkende Nederlanders duizend euro zouden ontvangen als ze op hem zouden stemmen. Rutte heeft nooit betaald! Onze regeringen in Europa zijn volstrekt onbetrouwbaar geworden in de ogen van veel mensen. Want wát moet er in feite gered worden op Cyprus? Het geld dat veel rijke Grieken wegsluisden uit hun eigen land naar Cypriotische banken om de belasting in eigen land te ontduiken. Miljarden staan daar op weggemoffelde rekeningen. Wist de Cypriotische overheid dat? Natuurlijk wel. Wist de Griekse regering dat? Natuurlijk wel. Wisten de Europese politici dat? Natuurlijk wel. Dat was allemaal bekend, maar ze zeiden niets en ze deden tot voor kort niets.
Gokken met ons spaargeld
Maar nóg erger wordt het als we gaan zien wat er nog meer moet worden gered. Het geld van – vooral – Russische ‘spaarders’, die hun eigen Russische banken niet vertrouwen. Zij hebben Cyprus uitgekozen als veilige haven voor – in veel gevallen – crimineel geld. Dat moet worden witgewassen en deel worden van het Europese eurosysteem. Vallen de Cypriotische banken om, dan gaat ook dat geld mee de afgrond in. Om dat te voorkomen – en vooral de eurozone betrouwbaar te laten schijnen – heeft het Europese noodfonds tien miljard euro op tafel gelegd. Op dit moment lijkt de Cypriotische regering bereid de kleine spaarders tegemoet te komen en hun bijdrage terug te brengen naar zo’n drie procent. Maar daarmee blijft de onbetrouwbaarheid van de Europese overheid.
Ook ons spaargeld is nu niet meer in goede handen, omdat men de ene leugen op de andere stapelt. De banken kunnen verder gokken met ons spaargeld op de grote wereldwijde geldmarkt. Want er is geen waterdicht systeem om de controle op bankdirecteuren en hun bonusregelingen in de gaten te houden. Verliezen de banken het gokspel dan is overheidssteun voor hen altijd verzekerd. Bovendien moet elke minister ook nog denken aan zijn eigen toekomst, als zijn ministerschap ten einde komt. Een mooie baan bij een grote bank is aantrekkelijk. Hij heeft alle gelegenheid om die toekomst veilig te stellen door nu de banken te steunen met ons belastinggeld.
Gezocht: sterke leider
Het vertrouwen heeft een ernstige deuk opgelopen. De wereld hangt van leugens aan elkaar, regeringen voorop. De hang naar de sterke man die orde op zaken gaat stellen wordt overal gevoeld naarmate de Europese leiders hun bedrieglijke maatregelen kunnen blijven verkopen aan onbekwame parlementen die geen greep hebben op de machtige bankinstellingen. Het duidelijke teken van de tijd wordt ook hier niet onderkend.
Feike ter Velde
De afkeer van en vijandschap tegen de profetie en de Wederkomst groeien met de dag. Wat gebeurt ons?
In een grote evangelische Gemeente in ons land kreeg ik het op mijn hart te preken over de tekenen van de tijd en de Bijbelse profetie over de Wederkomst des Heren. Ik had geïnformeerd of er in die Gemeente vaak over dit thema wordt gepreekt, maar dat was geenszins het geval. De broeder die mij die informatie gaf, was verheugd met mijn voornemen. Na afloop kwam een man naar mij toe die mij vertelde dat hij dit vroeger ook geloofde, zoals ik had gepreekt, maar daar sinds korte tijd definitief afscheid van had genomen en de Bijbel nu met heel andere ogen is gaan lezen. Ik vroeg hem naar de oorzaak daarvan. Hij noemde mij een internationale Bijbelconferentie, waaraan hij had deelgenomen en waar zijn ‘ogen waren geopend’. Ik was redelijk onthutst, moet ik eerlijk bekennen. Die week ben ik daar nogal mee bezig geweest in mijn stille tijd om de Here te raadplegen.
Enkele maanden geleden maakte ik een ééndagsconferentie mee over de vraag hoe de kerk zich zou moeten verhouden tot de samenleving en hoe de boodschap vanuit de Bijbel zou moeten klinken. De bijdragen van geleerde theologen klonk mij als zeer zwak in de oren. Je kon er eigenlijk geen kant mee op. Vanuit diverse kerkelijke richtingen werd er een duit in het zakje gedaan, maar eens te meer bleek toch de geestelijke armoede de boventoon te voeren. Er waren verhalen over kerken in de steden die moesten gaan sluiten of reeds leeg stonden. Er kwamen verhalen over hoe het er vroeger aan toe ging in kerk en samenleving, maar een zinnig woord dat hout sneed over de tijd waarin we nu leven en Gods antwoord daarop vanuit de Schrift, bleef helaas uit. Ik vond dat ernstig en werd er heel treurig van. Temeer daar bleek dat de leiding van die conferentie geen boodschap had aan wat de Bijbel noemt de tekenen van de tijd, de plaats van de Joden in onze tijd en de toekomst van Israël.
Ook geen moment van een blik naar binnen, de rol van de kerk gedurende de Holocaust en het antwoord erop vanuit het profetisch Woord. De uitkomst van die dag was dat een ieder in verwarring naar huis ging. Wat gebeurt ons vandaag binnen kerk en christendom?
De kleine spaarder
Zelfs het zware geestelijke weer boven Europa met zwarte luchten, stormen en natuurrampen wordt niet opgemerkt. Niets wordt profetisch geduid, nergens gaat de Bijbel open en horen we: ‘Land, land, land, hoor des Heren Woord!’
Het vertrouwen in de Euro zakt verder weg in Europa, nu weer door de ontwikkelingen op Cyprus. Dat kleine eiland, voor de helft Grieks en de helft Turks kent nu grote financiële problemen, d.w.z. het Griekse deel van Cyprus. Om de zaak te redden en om het plan te kunnen verdedigen voor de Europese belastingbetaler, moeten de Cypriotische spaarders meebetalen aan het reddingsplan van het eiland. De spaarders wordt geld afgepakt, zodat het erop lijkt dat de spaarders zelf opdraaien voor de financiële ellende en het dreigende faillissement van het eiland.
De gewone Cypriotische burger wordt de kleine spaarder genoemd. Die heeft een overheidsgarantie op zijn spaargeld tot honderdduizend euro, net als wij in Nederland. Dat geldt voor de hele eurozone. Maar niets is minder waar. De overheid doet nu een greep naar dat spaargeld van die kleine spaarder. Voorbeeld: iemand heeft zestigduizend euro op zijn spaarrekening staan, bedoeld voor de oude dag en als aanvulling op zijn kleine staatspensioen, zoals bij ons de AOW. In het plan dat werd gelanceerd door de Cypriotische regering en onder druk van Europa, moet deze kleine spaarder direct al vierduizend euro van zijn spaargeld afstaan. En die garantie tot honderdduizend euro? Niks waard! Nu is dat teruggedraaid onder druk van protesten op straat, maar onze regeringen waren bereid tot deze schending van de spaardersgarantie. Net als de belofte van Mark Rutte dat alle werkende Nederlanders duizend euro zouden ontvangen als ze op hem zouden stemmen. Rutte heeft nooit betaald! Onze regeringen in Europa zijn volstrekt onbetrouwbaar geworden in de ogen van veel mensen. Want wát moet er in feite gered worden op Cyprus? Het geld dat veel rijke Grieken wegsluisden uit hun eigen land naar Cypriotische banken om de belasting in eigen land te ontduiken. Miljarden staan daar op weggemoffelde rekeningen. Wist de Cypriotische overheid dat? Natuurlijk wel. Wist de Griekse regering dat? Natuurlijk wel. Wisten de Europese politici dat? Natuurlijk wel. Dat was allemaal bekend, maar ze zeiden niets en ze deden tot voor kort niets.
Gokken met ons spaargeld
Maar nóg erger wordt het als we gaan zien wat er nog meer moet worden gered. Het geld van – vooral – Russische ‘spaarders’, die hun eigen Russische banken niet vertrouwen. Zij hebben Cyprus uitgekozen als veilige haven voor – in veel gevallen – crimineel geld. Dat moet worden witgewassen en deel worden van het Europese eurosysteem. Vallen de Cypriotische banken om, dan gaat ook dat geld mee de afgrond in. Om dat te voorkomen – en vooral de eurozone betrouwbaar te laten schijnen – heeft het Europese noodfonds tien miljard euro op tafel gelegd. Op dit moment lijkt de Cypriotische regering bereid de kleine spaarders tegemoet te komen en hun bijdrage terug te brengen naar zo’n drie procent. Maar daarmee blijft de onbetrouwbaarheid van de Europese overheid.
Ook ons spaargeld is nu niet meer in goede handen, omdat men de ene leugen op de andere stapelt. De banken kunnen verder gokken met ons spaargeld op de grote wereldwijde geldmarkt. Want er is geen waterdicht systeem om de controle op bankdirecteuren en hun bonusregelingen in de gaten te houden. Verliezen de banken het gokspel dan is overheidssteun voor hen altijd verzekerd. Bovendien moet elke minister ook nog denken aan zijn eigen toekomst, als zijn ministerschap ten einde komt. Een mooie baan bij een grote bank is aantrekkelijk. Hij heeft alle gelegenheid om die toekomst veilig te stellen door nu de banken te steunen met ons belastinggeld.
Gezocht: sterke leider
Het vertrouwen heeft een ernstige deuk opgelopen. De wereld hangt van leugens aan elkaar, regeringen voorop. De hang naar de sterke man die orde op zaken gaat stellen wordt overal gevoeld naarmate de Europese leiders hun bedrieglijke maatregelen kunnen blijven verkopen aan onbekwame parlementen die geen greep hebben op de machtige bankinstellingen. Het duidelijke teken van de tijd wordt ook hier niet onderkend.
Feike ter Velde
