Vragen - jrg. 88-20
ds. Theo Niemeijer • 88 - 2012 • Uitgave: 20
Kerk heeft Geestvervulde predikers nodig
Er is de laatste tijd veel te doen rond de beweging ‘Emerging Church’. Komende herfst wordt weer een bijeenkomst gehouden onder het manifest ‘Wij kiezen voor eenheid’. Wanneer ik zie welke denominaties in deze groep vertegenwoordigd zijn, dan voelt dit bij mij niet goed. Ik weet dat in de eindtijd Europa een eenheid zal vormen. Heeft deze beweging te maken met de opkomst van één kerk? Ze timmeren hiermee al aardig aan de weg. Wat vindt u hiervan? (A. R. te @)
Antwoord:
Emerging Church is aan het einde van de 20e eeuw ontstaan en wordt letterlijk vertaald met ‘de opkomende kerk’. Het gaat hier om christelijke gemeenschappen die vanuit een niet-christelijke cultuur ontstaan zijn, zonder christelijke structuren.
Emerging Church is op zoek naar nieuwe kerkvormen en een vernieuwende theologie die de huidige samenleving aanspreekt. Voor hen is de bestaande kerk te vast geworteld in traditie en is in haar boodschap irrelevant geworden voor haar lokale omgeving. Kerken die soms op aansprekende wijze buitenkerkelijken proberen te bereiken.
Emerging Church streeft naar een sterk missionaire beweging die niet naar binnen gericht, maar hoofdzakelijk naar buitengericht is. In deze beweging is geen plaats voor een dominee, die zich hoofdzakelijk met ‘onderhoudswerkzaamheden’ bezighoudt, maar uitsluitend voor evangelisatie en zending. Via de media is de laatste tijd regelmatig aandacht aan deze beweging, die uiteindelijk vanuit Amerika naar Europa overgewaaid is, geschonken. Zo besteedde het programma ‘Door de wereld’ aandacht aan deze nieuwe kerkvormen, maar ook het blad Elsevier schreef erover. Van de hand van Johan ter Beek, een zeer toonaangevend theoloog in Nederland, die nog niet zolang geleden zich uitsprak als voorstander van de eenwording tussen de kerk van de Reformatie en de Roomse kerk, verschenen de laatste tijd drie boeken over de Emerging Church.
Samenvattend kom je tot zo’n negen speerpunten van deze beweging:
1. Identificatie met Jezus. Hem navolgen in deze tijd.
2. Transformatie van seculiere omgeving. Voor Emerging Church zijn er geen scherpe scheidslijnen tussen heilig en onheilig. Ze leggen sterk de nadruk op God de Schepper.
3. Leven als gemeenschap in kleine groepen waar de nadruk op relaties ligt en niet op programma’s.
4. Openheid voor anderen. Dit leidt tot het verwelkomen van andersdenkenden, andere denkbeelden en andere levensstijlen.
5. Dienstbaarheid staat hoog in het vaandel. Emerging Church is sterk betrokken in de samenleving.
6. De beweging kent geen consumenten, maar producenten.
7. De nadruk ligt op creativiteit in navolging van de Schepper. men staat dan ook open voor nieuwe expressie in kerk en samenleving.
8. De beweging kent geen autoritair leiderschap. Leiderschap staat ten dienste van de gemeenschap en is niet bedoeld om de baas te spelen.
9. Spiritualiteit neemt een belangrijke plaats in die opnieuw beleefd dient te worden.
Tot zover de informatie van Wikemedia Foundation.
Ik kan me de ongerustheid van de vraagsteller goed voorstellen. We moeten niet vergeten dat de kerk al zo’n tweeduizend jaar bestaat. Het lijkt er op dat door deze beweging de kerk opnieuw uitgevonden moet worden. Is niet tweeduizend jaar geleden het fundament van de kerk door de apostelen en profeten gelegd (Efeziërs 2:20)? Moet het nu allemaal weer opnieuw gedaan worden? Moeten we de lange historie en de rijke geestelijk erfenissen van de kerk vergeten en helemaal opnieuw beginnen? Gaat het bij deze nieuwe kerkvormen niet hoofdzakelijk om de vorm en speelt de inhoud daarbij geen ondergeschikte rol?
Natuurlijk hebben we met kerken te maken die in een bepaalde traditie zo vastgeroest zijn, dat ze niet meer van deze tijd zijn en de moderne mens helemaal niet meer aanspreken. Het gevaar bestaat dan dat je doorslaat naar de andere kant en het lijkt me, dat dit de laatste tijd steeds vaker het geval is. Wat de kerk van vandaag nodig heeft, is niet in de eerste plaats vernieuwde kerkvormen en een vernieuwende theologie, wat dit ook moge zijn, maar Geestvervulde predikers, die vanuit hun bewogenheid voor een verloren wereld, het evangelie van ‘Christus en dien gekruisigd’ prediken en toegewijde herders die geroepen zijn, de gemeente te onderwijzen zodat deze in kennis en toewijding zal groeien.
Vanmorgen las ik 1 Tessalonicenzen 3:13 ‘Om uw harten te versterken, zodat zij onberispelijk zijn in heiligheid voor onze God en Vader bij de komst van onze Here Jezus met al zijn heiligen.’ Ik neem aan dat het hier om de wederkomst van de Here Jezus gaat in heerlijkheid op aarde en niet om de opname van de gemeente. Behoorden de christenen uit Tessalonicenzen dan niet bij de heiligen die met Christus op aarde wederkomen zullen? (W. B. te P.)
Antwoord:
Het ‘onberispelijk zijn in heiligheid’ geldt in dit vers niet voor hen die op het moment van Zijn komst op aarde zijn, maar voor hen die als heiligen met Hem wederkomen. We zullen pas heilig en onbesmet zijn, wanneer we als gemeente opgenomen zijn en als reine bruid voor Christus geplaatst worden (Efeziërs 5:27). Deze volmaakte reinheid en onberispelijkheid zullen wij hier op aarde nooit kunnen bereiken, ook Paulus niet, die getuigde dat hij de volmaaktheid nog niet bereikt had (Filippenzen 3:12-14)!
Het werk van Paulus was erop gericht om de gemeente als een ‘reine maagd’ voor Christus te stellen (2 Korintiërs 11:2). Al zijn inspanningen waren hierop gericht. Wat mooi, dat Paulus zich mocht verblijden dat straks, bij de wederkomst van Christus, de gemeente onberispelijk in heiliging met Hem zal wederkomen om met Hem op Zijn troon te regeren. Er wordt in dit vers uitdrukkelijk over al Zijn heiligen gesproken die bij Zijn komst (in dit vers wordt voor het woord ‘komst’ de Griekse uitdrukking ‘parousia’ gebruikt, wat letterlijk Zijn ‘aankomst’ op aarde betekent) met Hem in volmaakte heerlijkheid zullen verschijnen. Dit betekent dat de gemeente voorafgaand aan deze parousia eerst compleet opgenomen zal zijn om na de grote verdrukking, ook voltallig met Hem te verschijnen.
Wat gebeurt er met jonge kinderen die overlijden. Ik denk bijvoorbeeld aan alle eerstgeboren kinderen uit Egypte die bij de uittocht gedood werden. Zijn deze kinderen behouden? (T. v.d. V. te @)
Antwoord:
In Matteüs 18:1-11 plaatste de Here Jezus de kinderen centraal. Kleine kinderen zijn ontvankelijk, afhankelijk, puur, eerlijk en goedgelovig. De Here Jezus moedigde de mensen aan ‘om als de kinderen te worden’ en zich te bekeren. Juist de geringheid van een kind leidt tot de grootsheid in het koninkrijk der hemelen. In vers 6 zegt de Here Jezus: ‘Maar een ieder, die één dezer kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee.’ Hier zien we hoe belangrijk de kleine kinderen voor de Here Jezus zijn! Met name de uitspraak: ‘Deze kleinen die in Mij geloven’.
Kleine kinderen kunnen dus wel degelijk in de Here Jezus geloven. Grote Gods mannen getuigden regelmatig, dat zij al heel vroeg in hun leven de Here Jezus in hun leven toegelaten hadden. Ook kinderen die daarvoor nog te jong zijn hebben voor Hem een speciale plek. Natuurlijk mogen we niet op Gods troon gaan zitten, maar het lijkt me, dat de Here God, die ‘wil dat alle mensen behouden worden’ (1 Timoteüs 2:4), juist kleine kinderen behouden zal. Het offer op Golgotha was ook voldoende voor de erfzonde van deze kleinen!
Ds. Theo Niemeijer
Er is de laatste tijd veel te doen rond de beweging ‘Emerging Church’. Komende herfst wordt weer een bijeenkomst gehouden onder het manifest ‘Wij kiezen voor eenheid’. Wanneer ik zie welke denominaties in deze groep vertegenwoordigd zijn, dan voelt dit bij mij niet goed. Ik weet dat in de eindtijd Europa een eenheid zal vormen. Heeft deze beweging te maken met de opkomst van één kerk? Ze timmeren hiermee al aardig aan de weg. Wat vindt u hiervan? (A. R. te @)
Antwoord:
Emerging Church is aan het einde van de 20e eeuw ontstaan en wordt letterlijk vertaald met ‘de opkomende kerk’. Het gaat hier om christelijke gemeenschappen die vanuit een niet-christelijke cultuur ontstaan zijn, zonder christelijke structuren.
Emerging Church is op zoek naar nieuwe kerkvormen en een vernieuwende theologie die de huidige samenleving aanspreekt. Voor hen is de bestaande kerk te vast geworteld in traditie en is in haar boodschap irrelevant geworden voor haar lokale omgeving. Kerken die soms op aansprekende wijze buitenkerkelijken proberen te bereiken.
Emerging Church streeft naar een sterk missionaire beweging die niet naar binnen gericht, maar hoofdzakelijk naar buitengericht is. In deze beweging is geen plaats voor een dominee, die zich hoofdzakelijk met ‘onderhoudswerkzaamheden’ bezighoudt, maar uitsluitend voor evangelisatie en zending. Via de media is de laatste tijd regelmatig aandacht aan deze beweging, die uiteindelijk vanuit Amerika naar Europa overgewaaid is, geschonken. Zo besteedde het programma ‘Door de wereld’ aandacht aan deze nieuwe kerkvormen, maar ook het blad Elsevier schreef erover. Van de hand van Johan ter Beek, een zeer toonaangevend theoloog in Nederland, die nog niet zolang geleden zich uitsprak als voorstander van de eenwording tussen de kerk van de Reformatie en de Roomse kerk, verschenen de laatste tijd drie boeken over de Emerging Church.
Samenvattend kom je tot zo’n negen speerpunten van deze beweging:
1. Identificatie met Jezus. Hem navolgen in deze tijd.
2. Transformatie van seculiere omgeving. Voor Emerging Church zijn er geen scherpe scheidslijnen tussen heilig en onheilig. Ze leggen sterk de nadruk op God de Schepper.
3. Leven als gemeenschap in kleine groepen waar de nadruk op relaties ligt en niet op programma’s.
4. Openheid voor anderen. Dit leidt tot het verwelkomen van andersdenkenden, andere denkbeelden en andere levensstijlen.
5. Dienstbaarheid staat hoog in het vaandel. Emerging Church is sterk betrokken in de samenleving.
6. De beweging kent geen consumenten, maar producenten.
7. De nadruk ligt op creativiteit in navolging van de Schepper. men staat dan ook open voor nieuwe expressie in kerk en samenleving.
8. De beweging kent geen autoritair leiderschap. Leiderschap staat ten dienste van de gemeenschap en is niet bedoeld om de baas te spelen.
9. Spiritualiteit neemt een belangrijke plaats in die opnieuw beleefd dient te worden.
Tot zover de informatie van Wikemedia Foundation.
Ik kan me de ongerustheid van de vraagsteller goed voorstellen. We moeten niet vergeten dat de kerk al zo’n tweeduizend jaar bestaat. Het lijkt er op dat door deze beweging de kerk opnieuw uitgevonden moet worden. Is niet tweeduizend jaar geleden het fundament van de kerk door de apostelen en profeten gelegd (Efeziërs 2:20)? Moet het nu allemaal weer opnieuw gedaan worden? Moeten we de lange historie en de rijke geestelijk erfenissen van de kerk vergeten en helemaal opnieuw beginnen? Gaat het bij deze nieuwe kerkvormen niet hoofdzakelijk om de vorm en speelt de inhoud daarbij geen ondergeschikte rol?
Natuurlijk hebben we met kerken te maken die in een bepaalde traditie zo vastgeroest zijn, dat ze niet meer van deze tijd zijn en de moderne mens helemaal niet meer aanspreken. Het gevaar bestaat dan dat je doorslaat naar de andere kant en het lijkt me, dat dit de laatste tijd steeds vaker het geval is. Wat de kerk van vandaag nodig heeft, is niet in de eerste plaats vernieuwde kerkvormen en een vernieuwende theologie, wat dit ook moge zijn, maar Geestvervulde predikers, die vanuit hun bewogenheid voor een verloren wereld, het evangelie van ‘Christus en dien gekruisigd’ prediken en toegewijde herders die geroepen zijn, de gemeente te onderwijzen zodat deze in kennis en toewijding zal groeien.
Vanmorgen las ik 1 Tessalonicenzen 3:13 ‘Om uw harten te versterken, zodat zij onberispelijk zijn in heiligheid voor onze God en Vader bij de komst van onze Here Jezus met al zijn heiligen.’ Ik neem aan dat het hier om de wederkomst van de Here Jezus gaat in heerlijkheid op aarde en niet om de opname van de gemeente. Behoorden de christenen uit Tessalonicenzen dan niet bij de heiligen die met Christus op aarde wederkomen zullen? (W. B. te P.)
Antwoord:
Het ‘onberispelijk zijn in heiligheid’ geldt in dit vers niet voor hen die op het moment van Zijn komst op aarde zijn, maar voor hen die als heiligen met Hem wederkomen. We zullen pas heilig en onbesmet zijn, wanneer we als gemeente opgenomen zijn en als reine bruid voor Christus geplaatst worden (Efeziërs 5:27). Deze volmaakte reinheid en onberispelijkheid zullen wij hier op aarde nooit kunnen bereiken, ook Paulus niet, die getuigde dat hij de volmaaktheid nog niet bereikt had (Filippenzen 3:12-14)!
Het werk van Paulus was erop gericht om de gemeente als een ‘reine maagd’ voor Christus te stellen (2 Korintiërs 11:2). Al zijn inspanningen waren hierop gericht. Wat mooi, dat Paulus zich mocht verblijden dat straks, bij de wederkomst van Christus, de gemeente onberispelijk in heiliging met Hem zal wederkomen om met Hem op Zijn troon te regeren. Er wordt in dit vers uitdrukkelijk over al Zijn heiligen gesproken die bij Zijn komst (in dit vers wordt voor het woord ‘komst’ de Griekse uitdrukking ‘parousia’ gebruikt, wat letterlijk Zijn ‘aankomst’ op aarde betekent) met Hem in volmaakte heerlijkheid zullen verschijnen. Dit betekent dat de gemeente voorafgaand aan deze parousia eerst compleet opgenomen zal zijn om na de grote verdrukking, ook voltallig met Hem te verschijnen.
Wat gebeurt er met jonge kinderen die overlijden. Ik denk bijvoorbeeld aan alle eerstgeboren kinderen uit Egypte die bij de uittocht gedood werden. Zijn deze kinderen behouden? (T. v.d. V. te @)
Antwoord:
In Matteüs 18:1-11 plaatste de Here Jezus de kinderen centraal. Kleine kinderen zijn ontvankelijk, afhankelijk, puur, eerlijk en goedgelovig. De Here Jezus moedigde de mensen aan ‘om als de kinderen te worden’ en zich te bekeren. Juist de geringheid van een kind leidt tot de grootsheid in het koninkrijk der hemelen. In vers 6 zegt de Here Jezus: ‘Maar een ieder, die één dezer kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee.’ Hier zien we hoe belangrijk de kleine kinderen voor de Here Jezus zijn! Met name de uitspraak: ‘Deze kleinen die in Mij geloven’.
Kleine kinderen kunnen dus wel degelijk in de Here Jezus geloven. Grote Gods mannen getuigden regelmatig, dat zij al heel vroeg in hun leven de Here Jezus in hun leven toegelaten hadden. Ook kinderen die daarvoor nog te jong zijn hebben voor Hem een speciale plek. Natuurlijk mogen we niet op Gods troon gaan zitten, maar het lijkt me, dat de Here God, die ‘wil dat alle mensen behouden worden’ (1 Timoteüs 2:4), juist kleine kinderen behouden zal. Het offer op Golgotha was ook voldoende voor de erfzonde van deze kleinen!
Ds. Theo Niemeijer
