Vragen - jrg. 88-10
ds. Theo Niemeijer • 88 - 2012 • Uitgave: 10
Volkomen heilig én vol liefde
Het lijkt soms wel dat verschillende teksten van de Bijbel strijdig zijn met elkaar. Sommige teksten lijken de alverzoeningsleer te bevestigen, terwijl andere teksten de alverzoeningsleer resoluut afwijzen. Kunt u mij hier wat meer over vertellen? (A. B. teA.)
Antwoord:
De laatste tijd wordt er weer volop over dit onderwerp gediscussieerd. Het is een oud en bekend onderwerp dat op de één of andere manier weer eens van 'stal is gehaald'. In veel gevallen spelen bij dit onderwerp de menselijke gedachten en gevoelens een vaak belangrijker rol dan de waarheid van Gods Woord. Veel mensen kunnen en willen niet geloven in een God die mensen voor eeuwig verloren laat gaan. Hoe kan een liefdevol God Zijn eigen schepselen voor eeuwig in de hel laten branden! Zo wordt ook steeds meer op een menselijke manier over het lijden van Christus gesproken: Hoe kan een liefdevolle Vader Zijn Zoon zo laten lijden aan het kruis en Hem dan ook nog eens drie uur lang verlaten? Het zijn vragen die ons bevattingsvermogen te boven gaan en waar wij nooit een pasklaar antwoord op kunnen geven.
Steeds meer ontgaat het de mensen dat we met een heilige én liefdevolle God te maken hebben, die aan de ene kant volkomen heilig is en geen gemeenschap kan hebben met de zondige mens, maar aan de andere kant vol liefde is en er alles voor over heeft om deze zondige mens in zijn nabijheid te hebben.
Het is juist aan het kruis waar deze twee kenmerken van God bij elkaar komen. Aan het kruis zien we aan de ene kant het verschrikkelijke oordeel over de zonde, waarin God de Vader Zijn geliefde Zoon vreselijk laat lijden en het oordeel dat wij verdiend hadden plaatsvervangend ondergaat. Ondanks het feit dat Zijn eigen Zoon de straf voor onze zonden droeg, zien we geen strafvermindering, maar een rechtvaardig oordeel over de zonden.
Aan de andere kant zien we de geweldig liefde van God die Zijn enige (letterlijk: ‘Zijn alles’) opoffert voor de redding en het behoud van verloren zondaren. Hoewel de haat en verwerping rond het kruis tot een climax voeren, zien we dat de liefde van God nog veel groter was dan de haat van de wereld. Zo zien we dat zowel de gerechtigheid als de liefde van God aan het kruis geopenbaard worden, zoals ook de haat van de mensen als de overwinnende liefde van God.
Johannes 3:18 leert ons dat een mens van nature veroordeeld en verloren is. Daar hoeft een mens niets voor te doen. Zo zei iemand eens: “Je hoeft er niets aan te doen om verloren te gaan, maar je kunt er wel wat aan doen om behouden te worden.” Geen mens kan buiten Christus om behouden worden. In Handelingen 4:12 kunnen we dit klip en klaar lezen: ‘en de behoudenis is in niemand anders, want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven waardoor wij moeten behouden worden.’
Alleen door het geloof in de Here Jezus worden mensen behouden. Voor mensen die niet in de Here Jezus geloven verandert er niets en blijven in hun verloren toestand waarin ze geboren zijn! Johannes 3:16 zegt het zo: ‘opdat een iedere die in Hem gelooft niet verloren ga (SV: verderve) maar eeuwige leven hebbe.’ De Bijbel leert ons dat de eeuwige heerlijkheid tot in alle eeuwigheden duurt, dus eindeloos zal zijn. Dit is een begrip dat ons verstand ver te boven gaat. We kunnen het in het geloof aanvaarden, maar zullen het nooit begrijpen. Zo lezen we ook in de Bijbel dat de ongelovigen tot in alle eeuwigheden in de vreselijke poel des vuurs zullen verblijven, dus net zoals de hemel, is de hel ook eindeloos, eeuwig en is ook net zo goed voor ons ondoorgrondelijk. Elke discussie over de eeuwigheid is onvruchtbaar, omdat deze begrippen ons denken te boven gaan. Daar dienen wij ons als mensen niet mee bezig te houden. We zullen ons moeten laten waarschuwen voor de gevolgen van ongeloof: ‘een vreselijk uitzicht op het oordeel, dat de weerspannigen zal verteren… Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God!’ (Hebreeën 10:27,31).
De laatste tijd wordt er in de gemeente bijna niet meer over het oordeel gesproken, terwijl dit thema in de apostolische prediking in Handelingen regelmatig aan de orde kwam. Mag er niet meer over gesproken worden, gaat het tegenwoordig alleen nog maar over de liefde van God en niet meer over de rechtvaardigheid en heiligheid van God? Ik denk dat we dan te maken krijgen met een zwak en zeer onvolledig evangelie!
Het lijkt soms dat Bijbelteksten elkaar tegenspreken als het om het behoud van de wereld gaat. Aan de ene kant zien we het verlangen van God die wil dat alle mensen behouden worden en het heil ook aan alle mensen aanbiedt, maar aan de andere kant zien we ook dat velen het heil afwijzen. We hebben het dan over een verzoening vóór alle mensen, maar niet van alle mensen! Ook het stukje uit 1 Petrus 3:19-20 en 4:6 wil ons niet leren dat aan de doden, als een soort tweede kans, het evangelie nogmaals verkondigd zal worden en de kans bestaat om na het sterven alsnog gered te worden. De Bijbel leert ons duidelijk dat na het sterven de dag van genade voorbij is en er geen gelegenheid meer is tot bekering (leest u maar in Lucas 16:19-31).
1 Petrus 3 gaat over hen die onder de prediking van Noach de reddende boodschap afgewezen hebben. Ook toen was het Christus die door Noach heen gesproken heeft. Zo heeft Hij, toentertijd in Noach, gesproken tot hen, die nu in de gevangenis, het dodenrijk, zijn.
De alverzoeningsleer is een list van de duivel, die met deze leer de noodzaak van bekering en wedergeboorte afzwakt, want iedereen wordt toch immers behouden!
Zoals reeds gezegd, satan vond het weer eens tijd om na lange tijd met deze oude leer in een nieuw, liefdevol jasje de fundamenten van het christelijk geloof aan het wankelen te brengen. Ik hoop en bid van ganser harte, dat uw geloofsleven zo verankerd is in Gods Woord, dat het satan niet zal lukken om u op een verkeerd, on-Bijbels, spoor te zetten!
Ds. Theo Niemeijer
Het lijkt soms wel dat verschillende teksten van de Bijbel strijdig zijn met elkaar. Sommige teksten lijken de alverzoeningsleer te bevestigen, terwijl andere teksten de alverzoeningsleer resoluut afwijzen. Kunt u mij hier wat meer over vertellen? (A. B. teA.)
Antwoord:
De laatste tijd wordt er weer volop over dit onderwerp gediscussieerd. Het is een oud en bekend onderwerp dat op de één of andere manier weer eens van 'stal is gehaald'. In veel gevallen spelen bij dit onderwerp de menselijke gedachten en gevoelens een vaak belangrijker rol dan de waarheid van Gods Woord. Veel mensen kunnen en willen niet geloven in een God die mensen voor eeuwig verloren laat gaan. Hoe kan een liefdevol God Zijn eigen schepselen voor eeuwig in de hel laten branden! Zo wordt ook steeds meer op een menselijke manier over het lijden van Christus gesproken: Hoe kan een liefdevolle Vader Zijn Zoon zo laten lijden aan het kruis en Hem dan ook nog eens drie uur lang verlaten? Het zijn vragen die ons bevattingsvermogen te boven gaan en waar wij nooit een pasklaar antwoord op kunnen geven.
Steeds meer ontgaat het de mensen dat we met een heilige én liefdevolle God te maken hebben, die aan de ene kant volkomen heilig is en geen gemeenschap kan hebben met de zondige mens, maar aan de andere kant vol liefde is en er alles voor over heeft om deze zondige mens in zijn nabijheid te hebben.
Het is juist aan het kruis waar deze twee kenmerken van God bij elkaar komen. Aan het kruis zien we aan de ene kant het verschrikkelijke oordeel over de zonde, waarin God de Vader Zijn geliefde Zoon vreselijk laat lijden en het oordeel dat wij verdiend hadden plaatsvervangend ondergaat. Ondanks het feit dat Zijn eigen Zoon de straf voor onze zonden droeg, zien we geen strafvermindering, maar een rechtvaardig oordeel over de zonden.
Aan de andere kant zien we de geweldig liefde van God die Zijn enige (letterlijk: ‘Zijn alles’) opoffert voor de redding en het behoud van verloren zondaren. Hoewel de haat en verwerping rond het kruis tot een climax voeren, zien we dat de liefde van God nog veel groter was dan de haat van de wereld. Zo zien we dat zowel de gerechtigheid als de liefde van God aan het kruis geopenbaard worden, zoals ook de haat van de mensen als de overwinnende liefde van God.
Johannes 3:18 leert ons dat een mens van nature veroordeeld en verloren is. Daar hoeft een mens niets voor te doen. Zo zei iemand eens: “Je hoeft er niets aan te doen om verloren te gaan, maar je kunt er wel wat aan doen om behouden te worden.” Geen mens kan buiten Christus om behouden worden. In Handelingen 4:12 kunnen we dit klip en klaar lezen: ‘en de behoudenis is in niemand anders, want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven waardoor wij moeten behouden worden.’
Alleen door het geloof in de Here Jezus worden mensen behouden. Voor mensen die niet in de Here Jezus geloven verandert er niets en blijven in hun verloren toestand waarin ze geboren zijn! Johannes 3:16 zegt het zo: ‘opdat een iedere die in Hem gelooft niet verloren ga (SV: verderve) maar eeuwige leven hebbe.’ De Bijbel leert ons dat de eeuwige heerlijkheid tot in alle eeuwigheden duurt, dus eindeloos zal zijn. Dit is een begrip dat ons verstand ver te boven gaat. We kunnen het in het geloof aanvaarden, maar zullen het nooit begrijpen. Zo lezen we ook in de Bijbel dat de ongelovigen tot in alle eeuwigheden in de vreselijke poel des vuurs zullen verblijven, dus net zoals de hemel, is de hel ook eindeloos, eeuwig en is ook net zo goed voor ons ondoorgrondelijk. Elke discussie over de eeuwigheid is onvruchtbaar, omdat deze begrippen ons denken te boven gaan. Daar dienen wij ons als mensen niet mee bezig te houden. We zullen ons moeten laten waarschuwen voor de gevolgen van ongeloof: ‘een vreselijk uitzicht op het oordeel, dat de weerspannigen zal verteren… Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God!’ (Hebreeën 10:27,31).
De laatste tijd wordt er in de gemeente bijna niet meer over het oordeel gesproken, terwijl dit thema in de apostolische prediking in Handelingen regelmatig aan de orde kwam. Mag er niet meer over gesproken worden, gaat het tegenwoordig alleen nog maar over de liefde van God en niet meer over de rechtvaardigheid en heiligheid van God? Ik denk dat we dan te maken krijgen met een zwak en zeer onvolledig evangelie!
Het lijkt soms dat Bijbelteksten elkaar tegenspreken als het om het behoud van de wereld gaat. Aan de ene kant zien we het verlangen van God die wil dat alle mensen behouden worden en het heil ook aan alle mensen aanbiedt, maar aan de andere kant zien we ook dat velen het heil afwijzen. We hebben het dan over een verzoening vóór alle mensen, maar niet van alle mensen! Ook het stukje uit 1 Petrus 3:19-20 en 4:6 wil ons niet leren dat aan de doden, als een soort tweede kans, het evangelie nogmaals verkondigd zal worden en de kans bestaat om na het sterven alsnog gered te worden. De Bijbel leert ons duidelijk dat na het sterven de dag van genade voorbij is en er geen gelegenheid meer is tot bekering (leest u maar in Lucas 16:19-31).
1 Petrus 3 gaat over hen die onder de prediking van Noach de reddende boodschap afgewezen hebben. Ook toen was het Christus die door Noach heen gesproken heeft. Zo heeft Hij, toentertijd in Noach, gesproken tot hen, die nu in de gevangenis, het dodenrijk, zijn.
De alverzoeningsleer is een list van de duivel, die met deze leer de noodzaak van bekering en wedergeboorte afzwakt, want iedereen wordt toch immers behouden!
Zoals reeds gezegd, satan vond het weer eens tijd om na lange tijd met deze oude leer in een nieuw, liefdevol jasje de fundamenten van het christelijk geloof aan het wankelen te brengen. Ik hoop en bid van ganser harte, dat uw geloofsleven zo verankerd is in Gods Woord, dat het satan niet zal lukken om u op een verkeerd, on-Bijbels, spoor te zetten!
Ds. Theo Niemeijer
