Vragen - jrg. 88-06
ds. Theo Niemeijer • 88 - 2012 • Uitgave: 6
Het duizendjarig rijk: wanneer?
In Openbaring 20:1-3 lezen we over de draak, de oude slang, die gebonden wordt en in de afgrond geworpen wordt, waarop deze duizend jaar gesloten en verzegeld wordt. Wat moet ik me hier van voorstellen? (M. v. T. te S.)
Antwoord:
Augustinus leerde de gemeenten in de vierde eeuw dat bovenstaande gebeurtenis plaatsvond toen Christus aan het kruis “Het is volbracht” riep. Toen werd volgens hem de duivel gebonden en in de afgrond geworpen. Op dat moment is ook Gods koninkrijk op aarde begonnen, dat verder uitgroeide tot de wereldwijde kerk. We hebben hier te maken met een dwaalleer die diep in de hedendaagse theologie doorgedrongen is. De kerk is het nieuw gestichte koninkrijk van God op aarde en zal uiteindelijk zo uitgroeien dat Gods koninkrijk de gehele aarde zal vullen. Zij is de steen die het beeld van Nebukadnezar verpulvert en de gehele aarde zal vullen (Daniël 2:44 en 45). Daarmee werd geleerd dat het Messiaanse vrederijk bij de geboorte van de kerk begonnen was. Vandaar dat duizend jaar na Christus een sterke verwachting was van het vergaan van de aarde en de komst van de nieuwe aarde. Keizers en stadhouders smeekten de monniken en priesters rond die tijd om te mogen overnachten binnen de muren van de kloosters of in de schaduw van de kathedralen om zo aan het oordeel Gods te ontkomen. De komst van deze dag bleef echter uit, waarop aangenomen werd dat de vermelde duizend jaar uit Openbaring 20 als een symbolisch getal gezien diende te worden.
Het boek Openbaring is chronologisch van opbouw
Laat het duidelijk zijn dat het boek Openbaring chronologisch van opbouw is en dat Openbaring 20 pas zal plaatsvinden na de wederkomst van Christus op aarde (Openbaring 19) en dus nog niet vervuld is! Het gaat hier om de toekomst. In Openbaring 1:19 vindt u een globaal chronologisch overzicht van het boek Openbaring: ‘Schrijf dan hetgeen gij gezien hebt, en hetgeen is en hetgeen na dezen geschieden zal’, dus over het verleden, het heden en de toekomst. Openbaring 1 gaat over de dingen die Johannes gezien heeft. Openbaring 2 en 3 gaan over de zeven gemeenten in Klein Azië, die gezamenlijk een beeld vormen van het tijdperk van de gemeente, dat met de afvallige gemeente Laodicea zal eindigen. Daarna vinden we in de resterende hoofdstukken waarin Johannes schrijft over:
• De voorbereidingen van de grote verdrukking (4-5)
• De verbreking van de zeven zegels als inleiding tot de grote verdrukking (6-7)
• De zeven bazuinen als inhoud van de grote verdrukking (8-14)
• De zeven oordeelsschalen als afsluiting van de grote verdrukking (15-18)
• De zichtbare wederkomst van Christus op aarde (19)
• Het Messiaanse vrederijk (20:1-10 en 21:9-5)
• Het laatste oordeel over satan en de ongelovigen (20:7-15)
• De komst van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde (21:1-8)
• Het slot en nog een laatste oproep tot bekering (21:6-21)
Het niet in acht nemen van deze chronologische opbouw van het boek Openbaring leidt al vele jaren tot grote verwarring in de theologie. Zo is het boek Openbaring voor vele theologen een Bijbelboek geworden dat niet over de toekomst handelt, maar als vervulde geschiedenis gezien moet worden. Voor hen vond de grote verdrukking plaats bij de val en verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 na Chr. Voor hen wordt de stichting van Gods Koninkrijk op aarde vervuld door de vestiging van de kerk op aarde.
Het onderscheid tussen de kerk en Israël
Voor hen is er geen onderscheid tussen de komst van de Here Jezus voor Zijn gemeente als Hoofd van het lichaam en als Bruidegom, die Zijn bruid van deze aarde op zal halen en de zichtbare komst van de Here Jezus als koning voor Zijn verbondsvolk Israël. Zij gaan voorbij aan het feit dat de Here Jezus nergens in de Bijbel de Koning van de kerk genoemd wordt, maar wel veelvuldig de Koning van Israël! Zij hebben zich niet verdiept in het geheimenis van de gemeente dat aan Paulus geopenbaard werd en waarin de gemeente niet in plaats van Israël gekomen is. Als de Gemeente voltallig is, dan zal God de draad met Zijn verbondsvolk weer oppakken om hier op aarde met Zijn aardse volk tot Zijn heerlijk doel te komen: ‘…hoe God van meet aan er op bedacht geweest is een volk voor zijn naam uit de heidenen te vergaderen… daarna zal Ik wederkeren om de vervallen hut van David weder op te bouwen… Ik zal haar weder oprichten, opdat het overige deel der mensen de Here zoeken’ (Handelingen 15:14-17). Duidelijker en overzichtelijker kan het bijna niet.
Nu is Hij bezig de gemeente uit de heidenen te vergaderen. Wanneer de gemeente voltallig is, wordt de gemeente opgenomen en pakt God de draad met Israël op en zal de hut van David, zijn koningshuis, hersteld worden en het volk Israël in al haar facetten opgericht worden, zodat door de zegen in en vanuit Israël nog velen de Here leren kennen en dit volk alsnog tot wereldwijde zegen zal worden. Jammerlijk gaan vele theologen aan deze heerlijke toekomst voor Israël voorbij en laten alle beloften voor Israël op de kerk slaan!
Is Jezus nu al koning?
Zo leerde Augustinus dat de kerk het ware Israël is en dat de Here geen bemoeienis meer heeft met het aardse volk Israël. Deze on-Bijbelse theologie heeft helaas ook vele evangelische gemeenten en bewegingen geïnfecteerd. De meesten weten niet meer wat het onderscheid is tussen Gods plan met de Gemeente en Gods plan met Israël. Zij menen dat het koninkrijk Gods nu al op aarde is en willen met ‘geestelijk geweld’ nu al Zijn koninkrijk op aarde vestigen. In Lucas 19:11 dachten de mensen ook al dat het ‘koninkrijk terstond openbaar zou worden’, waarop de Here Jezus hen uitlegt dat Hij eerst naar een ver land moet gaan om daar de Koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen om daarna, pas na vele dagen, terug te keren. Zo leert Gods Woord ons dat de Here Jezus eerst ten hemel opgevaren is (naar een ver land vertrokken is), om daar uiteindelijk de Koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen om daarna op aarde terug te komen om Zijn koninkrijk te vestigen.
We lezen pas in Openbaring 19:6 dat Hij het koningschap aanvaard heeft, het ligt dus nog in de toekomst! Zij die nu al Zijn koningschap op aarde proclameren, lopen dus op de feiten vooruit en hebben geen enkel zicht op Gods heilshandelen met Israël. Zijn koningschap op aarde is onlosmakelijk verbonden met het herstel van Israël en niet met het functioneren van de kerk op aarde.
Kan de kerk nog gespaard worden?
Mijn gebed is dat de Here de kerk van vandaag nog genadig zal zijn, want Paulus waarschuwt de kerk in Romeinen 11:20 om niet hoogmoedig te zijn ten opzichte van Israël, want dan bestaat de kans dat ook de kerk van Gods zegen afgesneden kan worden. Zien we dit, vooral de laatste tijd, niet steeds meer gebeuren? Wat is het vreselijk te moeten zien hoeveel kerken hun kerkdeuren voorgoed moeten sluiten en overbodig worden! Het is de hoogste tijd dat de verdwaalde theologen zich van hun kerkelijke hoogmoed ten opzichte van Israël bekeren. Misschien dat er dan nog veel kerken te redden zijn.
Zo leert de Bijbel ons dat de duivel nog niet in de afgrond geworpen is, want hij gaat ook vandaag nog steeds rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden (1 Petrus 5:8). Het Messiaanse vrederijk breekt pas aan bij de zichtbare wederkomst van Christus op aarde, niet eerder en niet later.
Ds. Theo Niemeijer
In Openbaring 20:1-3 lezen we over de draak, de oude slang, die gebonden wordt en in de afgrond geworpen wordt, waarop deze duizend jaar gesloten en verzegeld wordt. Wat moet ik me hier van voorstellen? (M. v. T. te S.)
Antwoord:
Augustinus leerde de gemeenten in de vierde eeuw dat bovenstaande gebeurtenis plaatsvond toen Christus aan het kruis “Het is volbracht” riep. Toen werd volgens hem de duivel gebonden en in de afgrond geworpen. Op dat moment is ook Gods koninkrijk op aarde begonnen, dat verder uitgroeide tot de wereldwijde kerk. We hebben hier te maken met een dwaalleer die diep in de hedendaagse theologie doorgedrongen is. De kerk is het nieuw gestichte koninkrijk van God op aarde en zal uiteindelijk zo uitgroeien dat Gods koninkrijk de gehele aarde zal vullen. Zij is de steen die het beeld van Nebukadnezar verpulvert en de gehele aarde zal vullen (Daniël 2:44 en 45). Daarmee werd geleerd dat het Messiaanse vrederijk bij de geboorte van de kerk begonnen was. Vandaar dat duizend jaar na Christus een sterke verwachting was van het vergaan van de aarde en de komst van de nieuwe aarde. Keizers en stadhouders smeekten de monniken en priesters rond die tijd om te mogen overnachten binnen de muren van de kloosters of in de schaduw van de kathedralen om zo aan het oordeel Gods te ontkomen. De komst van deze dag bleef echter uit, waarop aangenomen werd dat de vermelde duizend jaar uit Openbaring 20 als een symbolisch getal gezien diende te worden.
Het boek Openbaring is chronologisch van opbouw
Laat het duidelijk zijn dat het boek Openbaring chronologisch van opbouw is en dat Openbaring 20 pas zal plaatsvinden na de wederkomst van Christus op aarde (Openbaring 19) en dus nog niet vervuld is! Het gaat hier om de toekomst. In Openbaring 1:19 vindt u een globaal chronologisch overzicht van het boek Openbaring: ‘Schrijf dan hetgeen gij gezien hebt, en hetgeen is en hetgeen na dezen geschieden zal’, dus over het verleden, het heden en de toekomst. Openbaring 1 gaat over de dingen die Johannes gezien heeft. Openbaring 2 en 3 gaan over de zeven gemeenten in Klein Azië, die gezamenlijk een beeld vormen van het tijdperk van de gemeente, dat met de afvallige gemeente Laodicea zal eindigen. Daarna vinden we in de resterende hoofdstukken waarin Johannes schrijft over:
• De voorbereidingen van de grote verdrukking (4-5)
• De verbreking van de zeven zegels als inleiding tot de grote verdrukking (6-7)
• De zeven bazuinen als inhoud van de grote verdrukking (8-14)
• De zeven oordeelsschalen als afsluiting van de grote verdrukking (15-18)
• De zichtbare wederkomst van Christus op aarde (19)
• Het Messiaanse vrederijk (20:1-10 en 21:9-5)
• Het laatste oordeel over satan en de ongelovigen (20:7-15)
• De komst van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde (21:1-8)
• Het slot en nog een laatste oproep tot bekering (21:6-21)
Het niet in acht nemen van deze chronologische opbouw van het boek Openbaring leidt al vele jaren tot grote verwarring in de theologie. Zo is het boek Openbaring voor vele theologen een Bijbelboek geworden dat niet over de toekomst handelt, maar als vervulde geschiedenis gezien moet worden. Voor hen vond de grote verdrukking plaats bij de val en verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 na Chr. Voor hen wordt de stichting van Gods Koninkrijk op aarde vervuld door de vestiging van de kerk op aarde.
Het onderscheid tussen de kerk en Israël
Voor hen is er geen onderscheid tussen de komst van de Here Jezus voor Zijn gemeente als Hoofd van het lichaam en als Bruidegom, die Zijn bruid van deze aarde op zal halen en de zichtbare komst van de Here Jezus als koning voor Zijn verbondsvolk Israël. Zij gaan voorbij aan het feit dat de Here Jezus nergens in de Bijbel de Koning van de kerk genoemd wordt, maar wel veelvuldig de Koning van Israël! Zij hebben zich niet verdiept in het geheimenis van de gemeente dat aan Paulus geopenbaard werd en waarin de gemeente niet in plaats van Israël gekomen is. Als de Gemeente voltallig is, dan zal God de draad met Zijn verbondsvolk weer oppakken om hier op aarde met Zijn aardse volk tot Zijn heerlijk doel te komen: ‘…hoe God van meet aan er op bedacht geweest is een volk voor zijn naam uit de heidenen te vergaderen… daarna zal Ik wederkeren om de vervallen hut van David weder op te bouwen… Ik zal haar weder oprichten, opdat het overige deel der mensen de Here zoeken’ (Handelingen 15:14-17). Duidelijker en overzichtelijker kan het bijna niet.
Nu is Hij bezig de gemeente uit de heidenen te vergaderen. Wanneer de gemeente voltallig is, wordt de gemeente opgenomen en pakt God de draad met Israël op en zal de hut van David, zijn koningshuis, hersteld worden en het volk Israël in al haar facetten opgericht worden, zodat door de zegen in en vanuit Israël nog velen de Here leren kennen en dit volk alsnog tot wereldwijde zegen zal worden. Jammerlijk gaan vele theologen aan deze heerlijke toekomst voor Israël voorbij en laten alle beloften voor Israël op de kerk slaan!
Is Jezus nu al koning?
Zo leerde Augustinus dat de kerk het ware Israël is en dat de Here geen bemoeienis meer heeft met het aardse volk Israël. Deze on-Bijbelse theologie heeft helaas ook vele evangelische gemeenten en bewegingen geïnfecteerd. De meesten weten niet meer wat het onderscheid is tussen Gods plan met de Gemeente en Gods plan met Israël. Zij menen dat het koninkrijk Gods nu al op aarde is en willen met ‘geestelijk geweld’ nu al Zijn koninkrijk op aarde vestigen. In Lucas 19:11 dachten de mensen ook al dat het ‘koninkrijk terstond openbaar zou worden’, waarop de Here Jezus hen uitlegt dat Hij eerst naar een ver land moet gaan om daar de Koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen om daarna, pas na vele dagen, terug te keren. Zo leert Gods Woord ons dat de Here Jezus eerst ten hemel opgevaren is (naar een ver land vertrokken is), om daar uiteindelijk de Koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen om daarna op aarde terug te komen om Zijn koninkrijk te vestigen.
We lezen pas in Openbaring 19:6 dat Hij het koningschap aanvaard heeft, het ligt dus nog in de toekomst! Zij die nu al Zijn koningschap op aarde proclameren, lopen dus op de feiten vooruit en hebben geen enkel zicht op Gods heilshandelen met Israël. Zijn koningschap op aarde is onlosmakelijk verbonden met het herstel van Israël en niet met het functioneren van de kerk op aarde.
Kan de kerk nog gespaard worden?
Mijn gebed is dat de Here de kerk van vandaag nog genadig zal zijn, want Paulus waarschuwt de kerk in Romeinen 11:20 om niet hoogmoedig te zijn ten opzichte van Israël, want dan bestaat de kans dat ook de kerk van Gods zegen afgesneden kan worden. Zien we dit, vooral de laatste tijd, niet steeds meer gebeuren? Wat is het vreselijk te moeten zien hoeveel kerken hun kerkdeuren voorgoed moeten sluiten en overbodig worden! Het is de hoogste tijd dat de verdwaalde theologen zich van hun kerkelijke hoogmoed ten opzichte van Israël bekeren. Misschien dat er dan nog veel kerken te redden zijn.
Zo leert de Bijbel ons dat de duivel nog niet in de afgrond geworpen is, want hij gaat ook vandaag nog steeds rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden (1 Petrus 5:8). Het Messiaanse vrederijk breekt pas aan bij de zichtbare wederkomst van Christus op aarde, niet eerder en niet later.
Ds. Theo Niemeijer
