Vragen - jrg. 78-09
ds. Theo Niemeijer • 78 - 2002/03 • Uitgave: 9
Vragen
Regelmatig bid ik (M. V. te S.) voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122) Wat er vandaag gebeurt baart me zorgen en dan bid ik des te meer voor deze vrede van Jeruzalem. Toch komen er ook kritische vragen op mij af, die mij in verlegenheid brengen zoals:
• Wat zijn de grenzen van Israël?
• Wie hebben nu gelijk, de orthodoxe of de liberale Joden?
• Ismaël is toch de vader van de Arabieren en ontving toch ook een zegen van Abraham? (Genesis 21:18b). Zijn Palestijnen ook Arabieren?
• Is het handvest van de Palestijnen veranderd of erkennen ze nog steeds niet het bestaan van Israël?
Antwoord:
De Here beloofde aan Abraham een land, dat zich helemaal tot aan de rivier de Eufraat uitstrekte (Genesis 15:18). In Psalm 80:12 lezen we: "Israël breidde zijn taken uit tot aan de zee (Middellandse zee), zijn scheuten tot aan de Rivier" (de Eufraat), hetgeen onder de regering van koning Salomo gebeurde. In Ezechiël 47:18 lezen we echter dat de toekomstige oostgrens niet door de Eufraat, maar door de Jordaan gevormd zal worden. Dan behoort dus ook de Westelijke Jordaanoever bij Israël. De Noord- en de Zuidgrens liggen nu zo ongeveer op de plaats waar ze uiteindelijk ook zullen liggen en de Westgrens wordt, zoals u misschien wel wist, door de Middellandse zee gevormd.
Het is heel moeilijk om te zeggen, welke Joden nu gelijk hebben. Natuurlijk gaat het tegen Gods belofte in om het beloofde land aan de Palestijnen weg te geven. God heeft de Joden het gehele land beloofd. Maar we weten ook vanuit Joël 3:2, dat het land verdeeld wordt... en dat zien we vandaag voor onze ogen gebeuren. De Joden hebben een veel langere band met Israël dan de Palestijnen. Jeruzalem was ruim drieduizend jaar geleden al de hoofdstad van Israël. Je kunt dan ook niet spreken van "kolonisten" die op de Westelijke Jordaanoever wonen, maar van Joden, die hun eigen land weer opzoeken. De Arabieren zijn inder- daad nakomelingen van Ismaël, de Palestijnen zijn echter geen nakomelingen van Ismaël. Hun wortels voeren uiteindelijk terug naar het volk der Filistijnen.
Een volk, dat zich in bijbelse tijden met name ophield in de Gazastrook. Ook Gaza is nu nog een hele belangrijke stad voor dit volk. Het is wel heel triest wat er met dit volk gebeurt. Syrië heeft ze hun land uitgedreven, ze werden uit Egypte verdreven, Jordanië en Libanon wilde dit volk ook niet huisvesten, ook voor dit volk lijkt het een onoplosbaar probleem. Uiteindelijk zal er wel een verbond gesloten worden, waarin de antichrist een belangrijke rol zal spelen. Jesaja 28:15 spreekt zelfs over een verbond met de dood, een verbond dat midden in de grote verdrukking verbroken zal worden en waarmee Israël zich de haat van de gehele wereld op zijn hals zal halen. Maar juist dit moment leidt tot de ontknoping van het Middenoosten probleem: de wederkomst van de Messias!
Het handvest van de Palestijnen is, na zware politieke druk, veranderd...de praktijk is anders. De Palestijnse leiders zouden de Joden nog steeds het liefst de Middellandse zee in drijven.
A. D. te H. schrijft ons over hun zoon die homofiel blijkt te zijn en dit nu ook praktiseert. Als ouders vinden ze dit heel erg en een gruwel in Gods ogen en ze hebben er dan ook heel veel verdriet van. Hun zoon woont vlak bij hen maar ze weten niet hoe ze nu met elkaar, om moe- ten gaan.
Antwoord:
Er is waarschijnlijk verdriet van twee kanten. Zowel ouders als hun zoon zullen het met deze situatie knap moeilijk hebben. De Bijbel leert ons de zonde te haten maar de zondaar lief te hebben...en dat valt in de praktijk niet mee! Laat het duidelijk zijn dat homofilie in de ogen van God een gruwel is. Leest u maar in Leviticus 18:22 "Gij zult geen gemeenschap hebben met één, die van het mannelijk geslacht is, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw, een gruwel is het" Het was de zonde die in Sodom en Gomorra uiteindelijk tot de verwoesting leidde (Genesis 19) en de' schandelijke lusten waardoor zij "het welverdiende loon voor hun afdwaling in zichzelf zullen ontvangen" (Romeinen 1:26-27).
In Mattheus 19:4 lezen we: "Hebt gij niet gelezen dat de Schepper hen van den beginne als man en als vrouw gemaakt heeft". We hebben hier op aarde met een gevallen en gebroken schepping te maken. Homofilie als normaal en natuurlijk te beschouwen is gelijk aan het ontkennen van de gebroken schepping. In deze gebroken schepping wordt ook de gevallen mens geboren met in zich de kenmerken van de gebroken schepping. De mens draagt niet alleen lichamelijk, maar ook in zijn ziel deze gebroken schepping met zich mee en is daarmee als zondaar reddeloos verloren! Nu kunnen we ons hierbij neerleggen om vanuit deze gebroken schepping te gaan leven. We kunnen ons echter ook tot Hem wenden (bekeren), die gekomen is om ons te vernieuwen door de wedergeboorte.
Door de wedergeboorte stelt God ons weer in staat om naar mannen en vrouwen uit te groeien, die in overeenstemming met zijn scheppingsplan zijn. Dit gaat niet van het één op het andere moment. De wedergeboorte is een wonder, dat zich op één moment van onze bekering in ons voltrekt. De groei die daarop volgt is een proces dat ons gehele leven in beslag neemt. In deze groei naar geestelijke volwassenheid sterven we steeds meer aan onszelf om Christus meer in ons te laten leven. De oude, zondige en gebroken, mens kent dan misschien nog wel deze homofiele gevoelens, maar omdat de nieuwe mens (Christus in ons) groeit en sterker wordt, zullen deze gevoelens op den duur overwonnen worden. We leven in een tijd waarin velen zich aan hun gevoelens overgeven. Steeds meer wordt de mens geleerd om aan alle gevoelens toe te geven want het beheersen van deze gevoelens zou te veel tot frustratie leiden. De mens moet zich toch vrij kunnen voelen, en dan moet ook alles kunnen en mogen! We hebben echter nog nooit een tijd mee gemaakt, waarin de mens zo met zichzelf worstelt als de laatste tijd. De moderne mens beweert vrij te zijn maar is nog nooit zo als nu gebonden geweest.
Steeds meer ontdekt de mens dat hij niet de mens is, die God geschapen heeft, maar hij zal dat niet gauw toegeven. Als christenen hebben we een belangrijke boodschap voor de wereld: 'Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbij gegaan, zie, het nieuwe is gekomen" (2 Corinthiërs 5:17). De vraagsteller wil ik oproepen om zijn zoon toch vooral met de liefde Gods tegemoet te treden, hem te aanvaarden, maar zijn zondige levenswandel te verwerpen. Verder wil ik nog zeggen, dat satan altijd probeert iemand op zijn zwakke plekken te pakken! Dat deed hij o.a. in Exodus 17 door Amelek die het volk Israël aanviel in de achterhoede bij de ouderen en zwakken van het volk.. .en dat doet hij ook vandaag nog net zo! Ook vandaag worden er "Ezau's en Jacobs" geboren, mannen, die wat meer mannelijke hormonen hebben dan andere mannen. Hoewel Ezau, een echte man en Jacob, een wat vrouwelijker type was, werden beiden de mannen waaruit machtige volkeren geboren zijn. De 'Jacobs' van vandaag vormen een risicogroep die satan het eerst op de korrel neemt! Versterkt door de veranderde samenleving met de emancipatiebeweging en de rolverwisseling tussen man en vrouw lopen dergelijke mannen in onze samenleving een groot risico! Goed is het, wanneer we als gemeente van dergelijke problemen op de hoogte zijn en pastoraal adequaat kunnen handelen, wanneer we er mee te maken krijgen. Als gemeente mogen we hen bemoedigen, de weg wijzen en hen zo helpen hun homofiele gevoelens te overwinnen.
ds. Theo Niemeijer
Regelmatig bid ik (M. V. te S.) voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122) Wat er vandaag gebeurt baart me zorgen en dan bid ik des te meer voor deze vrede van Jeruzalem. Toch komen er ook kritische vragen op mij af, die mij in verlegenheid brengen zoals:
• Wat zijn de grenzen van Israël?
• Wie hebben nu gelijk, de orthodoxe of de liberale Joden?
• Ismaël is toch de vader van de Arabieren en ontving toch ook een zegen van Abraham? (Genesis 21:18b). Zijn Palestijnen ook Arabieren?
• Is het handvest van de Palestijnen veranderd of erkennen ze nog steeds niet het bestaan van Israël?
Antwoord:
De Here beloofde aan Abraham een land, dat zich helemaal tot aan de rivier de Eufraat uitstrekte (Genesis 15:18). In Psalm 80:12 lezen we: "Israël breidde zijn taken uit tot aan de zee (Middellandse zee), zijn scheuten tot aan de Rivier" (de Eufraat), hetgeen onder de regering van koning Salomo gebeurde. In Ezechiël 47:18 lezen we echter dat de toekomstige oostgrens niet door de Eufraat, maar door de Jordaan gevormd zal worden. Dan behoort dus ook de Westelijke Jordaanoever bij Israël. De Noord- en de Zuidgrens liggen nu zo ongeveer op de plaats waar ze uiteindelijk ook zullen liggen en de Westgrens wordt, zoals u misschien wel wist, door de Middellandse zee gevormd.
Het is heel moeilijk om te zeggen, welke Joden nu gelijk hebben. Natuurlijk gaat het tegen Gods belofte in om het beloofde land aan de Palestijnen weg te geven. God heeft de Joden het gehele land beloofd. Maar we weten ook vanuit Joël 3:2, dat het land verdeeld wordt... en dat zien we vandaag voor onze ogen gebeuren. De Joden hebben een veel langere band met Israël dan de Palestijnen. Jeruzalem was ruim drieduizend jaar geleden al de hoofdstad van Israël. Je kunt dan ook niet spreken van "kolonisten" die op de Westelijke Jordaanoever wonen, maar van Joden, die hun eigen land weer opzoeken. De Arabieren zijn inder- daad nakomelingen van Ismaël, de Palestijnen zijn echter geen nakomelingen van Ismaël. Hun wortels voeren uiteindelijk terug naar het volk der Filistijnen.
Een volk, dat zich in bijbelse tijden met name ophield in de Gazastrook. Ook Gaza is nu nog een hele belangrijke stad voor dit volk. Het is wel heel triest wat er met dit volk gebeurt. Syrië heeft ze hun land uitgedreven, ze werden uit Egypte verdreven, Jordanië en Libanon wilde dit volk ook niet huisvesten, ook voor dit volk lijkt het een onoplosbaar probleem. Uiteindelijk zal er wel een verbond gesloten worden, waarin de antichrist een belangrijke rol zal spelen. Jesaja 28:15 spreekt zelfs over een verbond met de dood, een verbond dat midden in de grote verdrukking verbroken zal worden en waarmee Israël zich de haat van de gehele wereld op zijn hals zal halen. Maar juist dit moment leidt tot de ontknoping van het Middenoosten probleem: de wederkomst van de Messias!
Het handvest van de Palestijnen is, na zware politieke druk, veranderd...de praktijk is anders. De Palestijnse leiders zouden de Joden nog steeds het liefst de Middellandse zee in drijven.
A. D. te H. schrijft ons over hun zoon die homofiel blijkt te zijn en dit nu ook praktiseert. Als ouders vinden ze dit heel erg en een gruwel in Gods ogen en ze hebben er dan ook heel veel verdriet van. Hun zoon woont vlak bij hen maar ze weten niet hoe ze nu met elkaar, om moe- ten gaan.
Antwoord:
Er is waarschijnlijk verdriet van twee kanten. Zowel ouders als hun zoon zullen het met deze situatie knap moeilijk hebben. De Bijbel leert ons de zonde te haten maar de zondaar lief te hebben...en dat valt in de praktijk niet mee! Laat het duidelijk zijn dat homofilie in de ogen van God een gruwel is. Leest u maar in Leviticus 18:22 "Gij zult geen gemeenschap hebben met één, die van het mannelijk geslacht is, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw, een gruwel is het" Het was de zonde die in Sodom en Gomorra uiteindelijk tot de verwoesting leidde (Genesis 19) en de' schandelijke lusten waardoor zij "het welverdiende loon voor hun afdwaling in zichzelf zullen ontvangen" (Romeinen 1:26-27).
In Mattheus 19:4 lezen we: "Hebt gij niet gelezen dat de Schepper hen van den beginne als man en als vrouw gemaakt heeft". We hebben hier op aarde met een gevallen en gebroken schepping te maken. Homofilie als normaal en natuurlijk te beschouwen is gelijk aan het ontkennen van de gebroken schepping. In deze gebroken schepping wordt ook de gevallen mens geboren met in zich de kenmerken van de gebroken schepping. De mens draagt niet alleen lichamelijk, maar ook in zijn ziel deze gebroken schepping met zich mee en is daarmee als zondaar reddeloos verloren! Nu kunnen we ons hierbij neerleggen om vanuit deze gebroken schepping te gaan leven. We kunnen ons echter ook tot Hem wenden (bekeren), die gekomen is om ons te vernieuwen door de wedergeboorte.
Door de wedergeboorte stelt God ons weer in staat om naar mannen en vrouwen uit te groeien, die in overeenstemming met zijn scheppingsplan zijn. Dit gaat niet van het één op het andere moment. De wedergeboorte is een wonder, dat zich op één moment van onze bekering in ons voltrekt. De groei die daarop volgt is een proces dat ons gehele leven in beslag neemt. In deze groei naar geestelijke volwassenheid sterven we steeds meer aan onszelf om Christus meer in ons te laten leven. De oude, zondige en gebroken, mens kent dan misschien nog wel deze homofiele gevoelens, maar omdat de nieuwe mens (Christus in ons) groeit en sterker wordt, zullen deze gevoelens op den duur overwonnen worden. We leven in een tijd waarin velen zich aan hun gevoelens overgeven. Steeds meer wordt de mens geleerd om aan alle gevoelens toe te geven want het beheersen van deze gevoelens zou te veel tot frustratie leiden. De mens moet zich toch vrij kunnen voelen, en dan moet ook alles kunnen en mogen! We hebben echter nog nooit een tijd mee gemaakt, waarin de mens zo met zichzelf worstelt als de laatste tijd. De moderne mens beweert vrij te zijn maar is nog nooit zo als nu gebonden geweest.
Steeds meer ontdekt de mens dat hij niet de mens is, die God geschapen heeft, maar hij zal dat niet gauw toegeven. Als christenen hebben we een belangrijke boodschap voor de wereld: 'Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbij gegaan, zie, het nieuwe is gekomen" (2 Corinthiërs 5:17). De vraagsteller wil ik oproepen om zijn zoon toch vooral met de liefde Gods tegemoet te treden, hem te aanvaarden, maar zijn zondige levenswandel te verwerpen. Verder wil ik nog zeggen, dat satan altijd probeert iemand op zijn zwakke plekken te pakken! Dat deed hij o.a. in Exodus 17 door Amelek die het volk Israël aanviel in de achterhoede bij de ouderen en zwakken van het volk.. .en dat doet hij ook vandaag nog net zo! Ook vandaag worden er "Ezau's en Jacobs" geboren, mannen, die wat meer mannelijke hormonen hebben dan andere mannen. Hoewel Ezau, een echte man en Jacob, een wat vrouwelijker type was, werden beiden de mannen waaruit machtige volkeren geboren zijn. De 'Jacobs' van vandaag vormen een risicogroep die satan het eerst op de korrel neemt! Versterkt door de veranderde samenleving met de emancipatiebeweging en de rolverwisseling tussen man en vrouw lopen dergelijke mannen in onze samenleving een groot risico! Goed is het, wanneer we als gemeente van dergelijke problemen op de hoogte zijn en pastoraal adequaat kunnen handelen, wanneer we er mee te maken krijgen. Als gemeente mogen we hen bemoedigen, de weg wijzen en hen zo helpen hun homofiele gevoelens te overwinnen.
ds. Theo Niemeijer
