Verzoening en bevrijding (1)
Joop Schotanus • 77 - 2001/02 • Uitgave: 24
U herkent de titel hierboven als die van het boekje door Het Zoeklicht uitgegeven. Een broeder heeft tamelijk uitvoerig op de inhoud van de brochure gereageerd met opmerkingen en vragen, die wellicht ook bij anderen zullen leven. Het was verheugend te vernemen dat een Hervormde predikant het boekje gebruikt voor z'n winterbijbelkring. Verder waren er nog enkele reacties in de trant van: Wie kan er nu zo leven? Of: "Dit klopt niet helemaal met onze reformatorische uitgangspunten". Deze laatste reactie heeft mij er toe geleid om in nummer 23 van Het Zoeklicht de boeken van Aad Kamsteeg aan te bevelen over de Genade die mensen verandert. Ik wil hierbij graag ingaan op bovengenoemde vragen en opmerkingen van eerstgenoemde broeder.
1. Er is maar weinig verwijzing naar het Oude Testament en dat is toch ook de Bijbel?
Dat er weinig verwijzing in de brochure is naar het Oude testament zou niemand hoeven te bevreemden, want de hoofdgedachte is de verzoening en bevrijding door Christus. Als Paulus de Efeze-brief schrijft over de Gemeente van Christus dan vinden we daar heel weinig verwijzingen naar het Oude verbond, terwijl in de brief aan de Galaten er weer heel veel staan, omdat het onderwerp zich daartoe leent. De Oudtestamentische gelovige kende nog niet het leven van de inwonende Christus als zodanig. In de brochure gaat het om de Nieuwtestamentische geloofswandel en onze positie in Christus. De God van het Oude Testament is niet een andere God, maar Zijn programma met het theocratische Israël is zo totaal anders, dan met zijn Nieuwtestamentische Gemeente. Daarom is Zijn benadering ook totaal verschillend. Het is te vergelijken met twee totaal verschillende computerprogramma's, die ondanks overeenkomsten een heel verschillende aanpak vereisen.
2. Broeder Schotanus zou moeten lezen wat professor Velema schrijft over Wet en Evangelie!
Als het gaat om wet en evangelie, dan is dat wáár voor de Oudtestamentische benadering, waarvoor een theocratische regeringsvorm de wet het hoofdthema is. Bij de Gemeente van Christus valt de theocratische regeringsvorm weg, want de Gemeente valt niet samen met staats - en landsgrenzen of nationaal bestuur. Overigens kan ik laten weten dat ik wel aardig op de hoogte ben van het standpunt van dr. Velema uit de Beknopte Dogmatiek van 'Velema en Van Genderen'. Ik heb zelfs door die kennismaking een grotere huiver gekregen voor de verstrengeling van wet en evangelie, evenals voor de combinatie van belofte en eis.
Dat brengt mij er toe om in onze huidige bedeling te spreken van wet of evangelie. Paulus maakt aan Timotheus duidelijk dat, wanneer het gaat om de wet, het wel een groot verschil is of je te maken hebt met gelovigen of ongelovigen. Dit verschil is er eveneens tussen gelovigen die naar het vlees of die naar de Geest wandelen. In de brochure van onze hoofdredacteur over het "leven door de Geest" wordt benadrukt dat de gelovige die naar de Geest leeft mag leven vanuit de nieuwe schepping (uit het leven van Christus). Oftewel in overeenstemming met Romeinen 8.
3. Moet je je niet steeds meer bewust worden van je zondige aard?
Onze toenemende gevoeligheid en bewustwording van de zonde (dat we niet openbaren wat we zijn in Christus), komt voort uit de aanwezigheid van Christus in ons. Het is een gevolg van de nieuwe natuur, die we in Christus deelachtig zijn geworden. Mijn zondebesef komt juist voort uit mijn nieuwe identiteit in Christus.
Nadat de wet en de overtuiging van de Heilige Geest mij in mijn hulpeloosheid tot Christus heeft gedreven, neemt Christus het in mij over. Het is niet de bedoeling dat ik gericht ben op eigen bekwaamheid, maar ik mag ontdekken, dat ik niet meer uit mijn oude natuur leef. Dan ga je ontdekken dat er bevrijding is van de moeite en strijd die inherent is aan het zelf presteren en dat de basis van het nieuwe levenspatroon 'het nieuwe overwinnende leven in Christus' is. Voor dat normale christenleven kunnen we opnieuw verwijzen naar Romeinen 8. Vanuit het leven naar het vlees van Romeinen 7, dat gericht is op zelf doen (24 keer "ik"). kom je dan uit wanhoop terecht bij het "code zij dank die ons te allen tijde de overwinning in Christus" kan schenken. Het is jammer dat onze dankbaarheid vaak niet verder reikt dan de vergeving van zonden en zich niet uitstrekt tot een onuitsprekelijke dankbaarheid voor de nieuwe mogelijkheden die we in Christus hebben verkregen. Alsof de Here Jezus alleen maar gekomen zou zijn om vergeving van zonden mogelijk te maken. We lezen toch al maar dat Hij kwam om in ons de werken van de Tegenstander te verbreken en door Zijn Geest overwinning mogelijk te maken. Dat Hij kwam om ons te kunnen vrijwaren van de invloed van de oude mens en de nieuwe mens in ons te scheppen, door de vereenzelviging met Zijn dood en opstanding (Rom. 6).
4. Het lijkt dat de genade voor evangelische christenen zo goedkoop is!
Hoe algemeen bekend de term "goedkope genade" ook moge zijn, kan ik er eerlijk gezegd heel weinig mee. Want wat de menselijke kant van de genade betreft kan er helemaal geen sprake zijn van goedkoop. Genade is kosteloos, terwijl van Gods kant het Zijn Zoon heeft gekost. Als we er maar voor oppassen dat we ons zondebesef beschouwen als verdienstelijk voor het heilig oog van God. Ondertussen merken we dat we vanuit het nieuwe menszijn steeds gevoeliger worden voor die dingen die niet bij het leven in Christus horen en dat we met de oplossing daarvan ook ogenblikkelijk raad mogen weten. Als we verschijnselen tegenkomen die dan meestal geduid worden als goedkope genade, kan men beter spreken van een gemakkelijk geloof. Bij een gemakkelijk geloof denken we meer aan een soort onverschilligheid in het omgaan met de dingen van de Here.
5. Leert ook de Here Jezus ons niet te bidden: vergeef ons onze schulden?...
Ja, om van daaruit terecht te komen bij wat in 1 Johannes 1 zo duidelijk uitgewerkt wordt. Erkenning van schuld (belijden) voor het aangezicht van God en dan vergeving en reiniging ervaren. Maar tegelijkertijd weten we dat de Here God kijkt naar de intentie van ons hart. Als wij onze naaste de schuld vergeven dan gaat het om weer een zuivere relatie met hem of haar te verkrijgen. Als de Here God ons onze schulden vergeeft, dan gaat het om een zuivere relatie met Hem te herstellen. Om welke schulden gaat het hierbij dan eerst en vooral? Wat maakt mijn hart onzuiver? Dat ik:
a. mijn roeping niet versta, om te beantwoorden aan de bedoeling die de Here God met mij heeft, om te zijn die ik in Christus ben, (dat is schuld),
b. niet leef in overeenstemming met mijn rijkdom die ik in Christus bezit, (dat is schuld),
c. mij niet open stel voor het geheim van het vrucht dragen door de Geest, (dat is schuld),
d. geen aanspraak maak op de kracht, die Hij beschikbaar stelt, (dat is schuld),
e. niet in het licht wandel, zoals Hij in het licht is, (dat is schuld),
f. mijn positie in Christus niet inneem, (dat is schuld).
Hierover mogen we ons verootmoedigen voor de Here. Omdat ons hart niet in alles volkomen op Hem gericht is! Hij is op zoek naar een ongedeeld hart. Niet naar duizend en een zaken. Zelfs als je de hele wet zou houden, dan is er nog dat ene dat kan ontbreken. Een hart dat er volkomen op gericht is om de Here te volgen. Denk maar aan de rijke jongeling.
(wordt vervolgd)
Joop Schotanus
1. Er is maar weinig verwijzing naar het Oude Testament en dat is toch ook de Bijbel?
Dat er weinig verwijzing in de brochure is naar het Oude testament zou niemand hoeven te bevreemden, want de hoofdgedachte is de verzoening en bevrijding door Christus. Als Paulus de Efeze-brief schrijft over de Gemeente van Christus dan vinden we daar heel weinig verwijzingen naar het Oude verbond, terwijl in de brief aan de Galaten er weer heel veel staan, omdat het onderwerp zich daartoe leent. De Oudtestamentische gelovige kende nog niet het leven van de inwonende Christus als zodanig. In de brochure gaat het om de Nieuwtestamentische geloofswandel en onze positie in Christus. De God van het Oude Testament is niet een andere God, maar Zijn programma met het theocratische Israël is zo totaal anders, dan met zijn Nieuwtestamentische Gemeente. Daarom is Zijn benadering ook totaal verschillend. Het is te vergelijken met twee totaal verschillende computerprogramma's, die ondanks overeenkomsten een heel verschillende aanpak vereisen.
2. Broeder Schotanus zou moeten lezen wat professor Velema schrijft over Wet en Evangelie!
Als het gaat om wet en evangelie, dan is dat wáár voor de Oudtestamentische benadering, waarvoor een theocratische regeringsvorm de wet het hoofdthema is. Bij de Gemeente van Christus valt de theocratische regeringsvorm weg, want de Gemeente valt niet samen met staats - en landsgrenzen of nationaal bestuur. Overigens kan ik laten weten dat ik wel aardig op de hoogte ben van het standpunt van dr. Velema uit de Beknopte Dogmatiek van 'Velema en Van Genderen'. Ik heb zelfs door die kennismaking een grotere huiver gekregen voor de verstrengeling van wet en evangelie, evenals voor de combinatie van belofte en eis.
Dat brengt mij er toe om in onze huidige bedeling te spreken van wet of evangelie. Paulus maakt aan Timotheus duidelijk dat, wanneer het gaat om de wet, het wel een groot verschil is of je te maken hebt met gelovigen of ongelovigen. Dit verschil is er eveneens tussen gelovigen die naar het vlees of die naar de Geest wandelen. In de brochure van onze hoofdredacteur over het "leven door de Geest" wordt benadrukt dat de gelovige die naar de Geest leeft mag leven vanuit de nieuwe schepping (uit het leven van Christus). Oftewel in overeenstemming met Romeinen 8.
3. Moet je je niet steeds meer bewust worden van je zondige aard?
Onze toenemende gevoeligheid en bewustwording van de zonde (dat we niet openbaren wat we zijn in Christus), komt voort uit de aanwezigheid van Christus in ons. Het is een gevolg van de nieuwe natuur, die we in Christus deelachtig zijn geworden. Mijn zondebesef komt juist voort uit mijn nieuwe identiteit in Christus.
Nadat de wet en de overtuiging van de Heilige Geest mij in mijn hulpeloosheid tot Christus heeft gedreven, neemt Christus het in mij over. Het is niet de bedoeling dat ik gericht ben op eigen bekwaamheid, maar ik mag ontdekken, dat ik niet meer uit mijn oude natuur leef. Dan ga je ontdekken dat er bevrijding is van de moeite en strijd die inherent is aan het zelf presteren en dat de basis van het nieuwe levenspatroon 'het nieuwe overwinnende leven in Christus' is. Voor dat normale christenleven kunnen we opnieuw verwijzen naar Romeinen 8. Vanuit het leven naar het vlees van Romeinen 7, dat gericht is op zelf doen (24 keer "ik"). kom je dan uit wanhoop terecht bij het "code zij dank die ons te allen tijde de overwinning in Christus" kan schenken. Het is jammer dat onze dankbaarheid vaak niet verder reikt dan de vergeving van zonden en zich niet uitstrekt tot een onuitsprekelijke dankbaarheid voor de nieuwe mogelijkheden die we in Christus hebben verkregen. Alsof de Here Jezus alleen maar gekomen zou zijn om vergeving van zonden mogelijk te maken. We lezen toch al maar dat Hij kwam om in ons de werken van de Tegenstander te verbreken en door Zijn Geest overwinning mogelijk te maken. Dat Hij kwam om ons te kunnen vrijwaren van de invloed van de oude mens en de nieuwe mens in ons te scheppen, door de vereenzelviging met Zijn dood en opstanding (Rom. 6).
4. Het lijkt dat de genade voor evangelische christenen zo goedkoop is!
Hoe algemeen bekend de term "goedkope genade" ook moge zijn, kan ik er eerlijk gezegd heel weinig mee. Want wat de menselijke kant van de genade betreft kan er helemaal geen sprake zijn van goedkoop. Genade is kosteloos, terwijl van Gods kant het Zijn Zoon heeft gekost. Als we er maar voor oppassen dat we ons zondebesef beschouwen als verdienstelijk voor het heilig oog van God. Ondertussen merken we dat we vanuit het nieuwe menszijn steeds gevoeliger worden voor die dingen die niet bij het leven in Christus horen en dat we met de oplossing daarvan ook ogenblikkelijk raad mogen weten. Als we verschijnselen tegenkomen die dan meestal geduid worden als goedkope genade, kan men beter spreken van een gemakkelijk geloof. Bij een gemakkelijk geloof denken we meer aan een soort onverschilligheid in het omgaan met de dingen van de Here.
5. Leert ook de Here Jezus ons niet te bidden: vergeef ons onze schulden?...
Ja, om van daaruit terecht te komen bij wat in 1 Johannes 1 zo duidelijk uitgewerkt wordt. Erkenning van schuld (belijden) voor het aangezicht van God en dan vergeving en reiniging ervaren. Maar tegelijkertijd weten we dat de Here God kijkt naar de intentie van ons hart. Als wij onze naaste de schuld vergeven dan gaat het om weer een zuivere relatie met hem of haar te verkrijgen. Als de Here God ons onze schulden vergeeft, dan gaat het om een zuivere relatie met Hem te herstellen. Om welke schulden gaat het hierbij dan eerst en vooral? Wat maakt mijn hart onzuiver? Dat ik:
a. mijn roeping niet versta, om te beantwoorden aan de bedoeling die de Here God met mij heeft, om te zijn die ik in Christus ben, (dat is schuld),
b. niet leef in overeenstemming met mijn rijkdom die ik in Christus bezit, (dat is schuld),
c. mij niet open stel voor het geheim van het vrucht dragen door de Geest, (dat is schuld),
d. geen aanspraak maak op de kracht, die Hij beschikbaar stelt, (dat is schuld),
e. niet in het licht wandel, zoals Hij in het licht is, (dat is schuld),
f. mijn positie in Christus niet inneem, (dat is schuld).
Hierover mogen we ons verootmoedigen voor de Here. Omdat ons hart niet in alles volkomen op Hem gericht is! Hij is op zoek naar een ongedeeld hart. Niet naar duizend en een zaken. Zelfs als je de hele wet zou houden, dan is er nog dat ene dat kan ontbreken. Een hart dat er volkomen op gericht is om de Here te volgen. Denk maar aan de rijke jongeling.
(wordt vervolgd)
Joop Schotanus
