Verwarde jongeren

Roelof Ham • 98 - 2022 • Uitgave: 8

Over de invloed van de lhbti-ideologie en onze taak als oudere christenen

Een paar cijfers. Uit grote wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat ongeveer 3% van de volwassen bevolking een homoseksuele geaardheid heeft. Dat betekent concreet dat van iedere 100 mensen er drie homoseksueel zijn. Mensen die kampen met genderissues – dat wil zeggen dat ze zich niet thuis voelen bij het biologische geslacht dat ze hebben – zijn zeldzamer.

De cijfers in de DSM V (het boek dat als standaardwerk in de hulpverlening en psychiatrie wordt gebruikt) spreken over 1 op de 30.000 mensen.[1] Critici van dit lage percentage wijzen op het feit dat de onderzoeken hiernaar niet objectief zijn. In veel landen en culturen ligt het gender-issue immers zo gevoelig dat het heel goed kan zijn dat mensen sociaal wenselijke antwoorden geven in onderzoeken, terwijl zij in hun hart wellicht anders denken en zijn. Maar goed, zelfs als deze cijfers bijvoorbeeld 1 op de twee- tot drieduizend zouden zijn (een factor tien groter), dan nog gaat het om een heel klein aantal. Dat is het punt dat ik probeer te maken. In mijn woonplaats Delfzijl bijvoorbeeld, zou het dan op de totale bevolking van meer dan 35.000 mensen gaan om een getal van ongeveer 14 mensen.

Ontzettend veel aandacht
Toch zou je dat niet zeggen als je om je heen kijkt in de wereld waarin wij leven. Er is zo ontzettend veel aandacht voor lhbti’ers (Lesbiennes, Homoseksuelen, Transgenders en Interseksen) dat je zou vermoeden dat dit bij veel meer mensen speelt. Zo kun je geen serie of film meer kijken of er zit wel een homoseksueel iemand of stel in, naast uiteraard een transgender persoon. We hebben zogenaamde ‘gaybrapaden’ (zebrapaden in regenboogkleuren), gemeentes hangen van tijd tot de tijd de regenboogvlag van de LHBTI-gemeenschap in top, scholen moeten verplicht aandacht besteden aan deze onderwerpen in het curriculum,[2] er zijn overal in het land gay-pride evenementen, scholen kennen Paarse Vrijdag waar (jeugd)journaals aandacht aan besteden en ga zo maar door.

Er zijn zelfs al lessen in (seksuele) diversiteit voor brugklassers. Meisjes en jongens van 12 leren daar over – in mijn ogen – extreme zaken voor deze leeftijdsgroep. Voorlichting wordt er gegeven over termen als cis-gender (dat je voldoet aan het stereotype beeld dat bij je geslacht hoort en je hetero bent), pan-seksualiteit (dat je aangetrokken wordt tot een persoon, ongeacht of diegene man, vrouw, gender of wat dan ook is), wat aseksualiteit is (dat je geen behoefte aan seksuele intimiteit hebt) en ga zo maar door. Zelfs een uitleg van anale seks wordt niet geschuwd (!) als een normale vorm van seksualiteit naast de reguliere.[3]

Niet eenvoudiger
Opgroeien vandaag de dag wordt er door dit soort zaken niet eenvoudiger op. Wij volwassenen hebben dat steeds minder goed door. Als voorganger ben ik sinds een aantal maanden bezig met verdiepingsavonden voor tieners in onze gemeente. Ik spreek daarom veel met tieners en jongeren over deze onderwerpen. Wat mij daarbij steeds weer opvalt is de verwarring die speelt bij velen van hen. Juist door de samenleving en haar ideeën. Er wordt hen een wereld voorgehouden waarin iedereen ‘mag zijn wie die wil zijn.’ Elke vastigheid waarmee onze generatie nog is groot geworden verschuift daarmee naar de achtergrond. Sommigen zullen beweren dat dit een goed ding is, maar ik zie in de praktijk dat het dat niet is. Het is vooral heel erg verwarrend.

Hoe weet je als jongere immers wie je bent? Ik wist dat op die leeftijd ook niet helemaal. Je moet jezelf dan nog zo leren kennen en als je dan zoveel onduidelijkheid en simpelweg onzekerheid voorgeschoteld krijgt, raak je al snel in de war.
‘Dominee, mag ik nog vinden wat ik vind, want op school denken ze zo anders? Ben ik misschien gek?’
‘Dominee, ik heb een vriendin die een goede vriendschap heeft met een ander meisje. Ze wil nu met dat meisje gaan zoenen om te kijken of ze misschien lesbisch is. Wat vindt u daarvan?’

God is de maatstaf
Dit is de praktijk van opgroeien nu. Kinderen, jongeren en tieners weten het niet meer. Ik hield een avond over de vraag of er zoiets als waarheid is en wat dan die waarheid zou zijn? Alle tieners zeiden aan het begin van de avond dat dé waarheid niet bestond. Van kleins af aan wordt hun immers verteld dat waarheid is wat jij waar vindt, wat voor jou waar voelt. En dat waarheid afhankelijk is van waar je wieg staat, van hoe je wordt opgevoed. Was je in Afrika geboren of in Azië dan had je een andere waarheid. Die avond heb ik uitgelegd wat de Bijbel zegt over de waarheid. Ik heb laten zien dat er wel degelijk waarheid is, want God is de maatstaf voor waar en onwaar. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Aan het einde van de avond zei een van aanwezige tieners: ‘Ik heb dit nog nooit gehoord. Maar ik ben blij dat iemand mij dit eens verteld heeft. Ik voelde altijd al aan dat het anders was en nu weet ik het.’

En dat brengt mij bij de kern van dit betoog. Onze jongeren groeien op in een wereld die niet eens meer antichristelijk, maar ronduit heidens en duivels is. Alles wat goed is en vertrouwd voor ons, alles wat God heeft ingesteld wordt met een gemak overboord gegooid. Het enige dat overblijft is het duivelse adagium: doe wat je wilt en wat voor jou goed voelt, dat is de enige maatstaf. Het is niet toevallig dat de grote satanist Aleister Crowley in 1904 met deze woorden het satanisme samenvatte: “Do as thou willst.” Of in het Nederlands: ‘Doe wat je wilt.’[4] Toen was dit een duivelse leer, nu is het gangbaar. Het is meer en meer het motto van onze maatschappij. Het is normaal en heel gewoon. Het wordt zelfs gepresenteerd als de gezonde manier van leven. Maar dat is het niet.

Onze verantwoordelijkheid
Laten wij, die uit een andere tijd komen, voor onze jongeren een voorbeeld zijn en het ware licht doen schijnen. Laten we dat niet vergeten, maar dat vooral (blijven) doen. Jongeren veroordelen en met onbegrip naar hen kijken is makkelijk. Dat hebben oudere generaties altijd gedaan. Maar onze kinderen zijn ons toevertrouwd door God en onze eerste verantwoordelijkheid is hen met de liefde van Jezus in aanraking te brengen. Terwijl de wereld waarin wij leven ontspoort, terwijl de satan meer en meer vrij spel heeft, is het aan ons om staande te blijven in het goede, in dat wat God leert. Laten wij daarom de orde, de rust en de vrede van God uitdragen naar recht en waarheid naar onze kinderen. Dat ze houvast mogen vinden bij de Heer Die leven is en waarheid. Dat ze met Hem de gezonde weg in het leven mogen vinden en vasthouden. Daar wil God ons voor gebruiken. Draag onze jeugd daarom in gebed, maar ook in het goede. Leef als een voorbeeld en een licht naar hen. Laat aan hen Christus zien. Ze hebben het nu meer dan ooit nodig.