Vertrouwen in elkaar…?
Feike ter Velde • 93 - 2017 • Uitgave: 5
Het is het gesprek van de dag. We hebben geen vertrouwen meer in elkaar. De Nederlander heeft geen vertrouwen meer in de politiek of in politieke leiders. ‘Ze liegen en bedriegen volop,’ hoor je regelmatig en men kan er ook nog voorbeelden van geven. Dit betekent ook dat er een groeiend wantrouwen komt naar de toekomst. Staat onze vrijheid en onze democratie dan niet op het spel?
Jonge mensen gaan vaak niet meer stemmen, omdat ‘het toch niet helpt.’ Vertrouwen in elkaar…? Vergeet het maar.
In een politiek onzekere wereld, waar terreur bijna onderwerp van de dag is, waar oorlogen en vluchtelingen ons in verwarring brengen en waar de Koude Oorlog lijkt terug te keren, is er onder ons een groeiend probleem: hoe moeten we… hoe moeten jonge mensen… in het leven staan en positief een bijdrage leveren aan de samenleving?
Een gesprek erover levert heel vaak niet veel op. Veel jongelui leven van weekend naar weekend, of beter gezegd van feestje naar feestje. Ze denken niet zo erg na over de toekomst, ze groeiden op in een wereld van vrede en welvaart. Verder geloven ze het wel. Het levert een somber beeld op. Wie regelmatig naar nieuws uit het onderwijs luistert, wordt ook niet direct vrolijk. De overheid heeft een onderwijssysteem ontwikkeld dat aan alle kanten op de schop moet. De schoolkeuzes vanaf de lagere school worden door allerlei onzuivere motieven beïnvloed, zo blijkt steeds. Wie toevallig Achmed heet, krijgt al een schooladvies dat een stuk lager ligt dan Jan-Dirk, zoon van drs. Jansen. Als Achmed later een stageplaats zoekt, wordt hij niet eens opgeroepen in het bedrijfsleven, enkel en alleen omdat hij Achmed heet. Beschouwingen hierover zijn bijna dagelijks op de televisie te zien en op de radio te horen. Iedereen vindt dat het anders moet, maar het gebeurt niet. In zo’n wereld worden we allemaal en zeker de jongeren, ongeïnteresseerd en oppervlakkig.
Het kan ook anders
Natuurlijk is er ook een ander deel jongeren. Een deel dat wel nadenkt, meebouwt aan de toekomst van ons land en daarin ook beslist een bijdrage wil leveren. Wie zich verdiept in de jongerenorganisaties van ChristenUnie of SGP en hun opvattingen leest, krijgt weer moed. Daar wordt nagedacht, zowel over de nationale als over de internationale politiek.
Zo las ik bij de jongerenorganisatie PerspectieF (van de ChristenUnie) bijvoorbeeld deze zin: ‘De jongerenorganisatie van de ChristenUnie heeft het doel jongeren te verbinden met christelijke politiek, jongeren te verbinden met politiek. PerspectieF doet dit op lokaal niveau door jongerenambassadeurs en op landelijke niveau door politieke acties en door politieke activiteiten te organiseren.’
En bij de SGP-Jongeren op hun website: ‘Als kandidaat-lid van de Europese Unie (EU) krijgt Turkije in de periode 2014-2020 4,45 miljard euro. Dit geld gaat naar een corrupt, onderdrukkend en antidemocratisch regime. SGP-jongeren willen dat hier een einde aan komt. Turkije heeft om verschillende redenen niets te zoeken in de EU. Daarom moeten de toetredingsonderhandelingen zo snel mogelijk definitief gestopt worden.’
Twee willekeurige voorbeelden van initiatieven of opvattingen die met ons eigen land te maken hebben of op het buitenland zijn gericht.
Geïnteresseerd ga je dan vanzelf verder zoeken. Ik kwam ook bij de CDA-Jongeren (het CDJA) uit en las o.a. dit: ‘De christendemocratie is geïnspireerd door de Bijbel en christelijke tradities, maar is niet exclusief voor christenen. Iedereen die zich kan vinden in ons gedachtegoed is welkom. De basis van de christendemocratie is het mensbeeld. Dit is de manier waarop we de mens zien.’
Drie voorbeelden van groepen jongeren uit onze samenleving die gezamenlijk een visie, opvattingen en ideeën, verwoorden uit hun eigen beraadslagingen. Ik zie het voor me. Een hele zaterdag als organisatie of als bestuur bijeenkomen om woorden te geven aan die standpunten en over de problemen die politiek moeten worden behandeld en opgelost in eigen land en in de grote wereld daarbuiten. Alle drie vanuit een beginpunt: de christelijke levensvisie en de christelijke visie op mens en maatschappij.
Een stuk lichter
Dan wordt ineens de inleiding van dit artikel geplaatst in een heel ander licht. Dan krijgen we weer moed! Met het oog op de komende verkiezingen moeten ouderen vooral ook jongeren aanspreken op hun verantwoordelijk om te kiezen, te stemmen. Vraag een folder aan bij één of meer van deze politieke jongerenorganisaties en spoor jongeren aan zich in te zetten voor het land, voor de samenleving en voor de medemens. Want wie daaraan begint, proeft dat het leven zo veel meer wordt.
De moderne leegte
Ook christenen zijn vaak de weg kwijtgeraakt. Dat merk ik aan reacties, bijvoorbeeld op Facebook als het gaat over vluchtelingen. Er zijn christenen – althans dat zeggen zij zelf – die niet schromen om de meest grove woorden te gebruiken om vluchtelingen af te schilderen. Ook dreigt dan het gevaar van geweld tegen buitenlandse gezinnen die hier komen wonen. Juist ook daarom heeft ons land behoefte aan leiderschap als het om politieke vraagstukken gaat als bij voorbeeld de vluchtelingen. Onze minister-president komt niet verder dan vluchtelingen op te roepen uit ons land te vertrekken als het je hier niet bevalt. Wat een mentale en geestelijke armoede! Maar zó is het liberalisme van Mark Rutte en de VVD. Meer hebben ze niet in huis.
Maar hier spreekt ook de geest van deze tijd: de moderne leegte, zoals wijlen professor Bob Smalhout dat noemde. Inspelen op onderbuikgevoelens van velen in ons land die – en dat zijn vooral mensen in de onderklasse van de samenleving – zeer negatief oordelen over vluchtelingen. Dat blijkt uit hun armoedige taalgebruik.
Christenen moeten keuzes maken. Er is genoeg te kiezen. Niet meelopen met de massa, met het moderne levensgevoel dat de moderne leegte verkondigt, maar een Bijbelse visie op de samenleving ontwikkelen en daaraan bijdragen, samen met anderen, bijvoorbeeld in een plaatselijke, of landelijke politieke partij met herkenbaar christelijke uitgangspunten. Zo kan een mens investeren in zijn eigen ontwikkeling en bijdragen aan zijn eigen plaats in ons land.
Vredestichter
We moeten ook leren de tijd te verstaan in het licht van het profetische Woord. Niet het heidense wereldbeeld dat alles altijd maar blijft doorgaan, maar dat er eindigheid is en over dat einde heeft de Here Jezus meer onderwijs gegeven dan over bijvoorbeeld over doop en avondmaal, of over hoe de kerkdienst er zou moeten uitzien. Juist dat onderwijs wordt door velen gemeden. En dan vluchten ook christenen in een somber wereldbeeld van wantrouwen en pessimisme. Wie de Bijbel gaat leren kennen op dit punt, wordt vredestichter en draagt bij aan de levensvreugde van anderen.
Feike ter Velde
Jonge mensen gaan vaak niet meer stemmen, omdat ‘het toch niet helpt.’ Vertrouwen in elkaar…? Vergeet het maar.
In een politiek onzekere wereld, waar terreur bijna onderwerp van de dag is, waar oorlogen en vluchtelingen ons in verwarring brengen en waar de Koude Oorlog lijkt terug te keren, is er onder ons een groeiend probleem: hoe moeten we… hoe moeten jonge mensen… in het leven staan en positief een bijdrage leveren aan de samenleving?
Een gesprek erover levert heel vaak niet veel op. Veel jongelui leven van weekend naar weekend, of beter gezegd van feestje naar feestje. Ze denken niet zo erg na over de toekomst, ze groeiden op in een wereld van vrede en welvaart. Verder geloven ze het wel. Het levert een somber beeld op. Wie regelmatig naar nieuws uit het onderwijs luistert, wordt ook niet direct vrolijk. De overheid heeft een onderwijssysteem ontwikkeld dat aan alle kanten op de schop moet. De schoolkeuzes vanaf de lagere school worden door allerlei onzuivere motieven beïnvloed, zo blijkt steeds. Wie toevallig Achmed heet, krijgt al een schooladvies dat een stuk lager ligt dan Jan-Dirk, zoon van drs. Jansen. Als Achmed later een stageplaats zoekt, wordt hij niet eens opgeroepen in het bedrijfsleven, enkel en alleen omdat hij Achmed heet. Beschouwingen hierover zijn bijna dagelijks op de televisie te zien en op de radio te horen. Iedereen vindt dat het anders moet, maar het gebeurt niet. In zo’n wereld worden we allemaal en zeker de jongeren, ongeïnteresseerd en oppervlakkig.
Het kan ook anders
Natuurlijk is er ook een ander deel jongeren. Een deel dat wel nadenkt, meebouwt aan de toekomst van ons land en daarin ook beslist een bijdrage wil leveren. Wie zich verdiept in de jongerenorganisaties van ChristenUnie of SGP en hun opvattingen leest, krijgt weer moed. Daar wordt nagedacht, zowel over de nationale als over de internationale politiek.
Zo las ik bij de jongerenorganisatie PerspectieF (van de ChristenUnie) bijvoorbeeld deze zin: ‘De jongerenorganisatie van de ChristenUnie heeft het doel jongeren te verbinden met christelijke politiek, jongeren te verbinden met politiek. PerspectieF doet dit op lokaal niveau door jongerenambassadeurs en op landelijke niveau door politieke acties en door politieke activiteiten te organiseren.’
En bij de SGP-Jongeren op hun website: ‘Als kandidaat-lid van de Europese Unie (EU) krijgt Turkije in de periode 2014-2020 4,45 miljard euro. Dit geld gaat naar een corrupt, onderdrukkend en antidemocratisch regime. SGP-jongeren willen dat hier een einde aan komt. Turkije heeft om verschillende redenen niets te zoeken in de EU. Daarom moeten de toetredingsonderhandelingen zo snel mogelijk definitief gestopt worden.’
Twee willekeurige voorbeelden van initiatieven of opvattingen die met ons eigen land te maken hebben of op het buitenland zijn gericht.
Geïnteresseerd ga je dan vanzelf verder zoeken. Ik kwam ook bij de CDA-Jongeren (het CDJA) uit en las o.a. dit: ‘De christendemocratie is geïnspireerd door de Bijbel en christelijke tradities, maar is niet exclusief voor christenen. Iedereen die zich kan vinden in ons gedachtegoed is welkom. De basis van de christendemocratie is het mensbeeld. Dit is de manier waarop we de mens zien.’
Drie voorbeelden van groepen jongeren uit onze samenleving die gezamenlijk een visie, opvattingen en ideeën, verwoorden uit hun eigen beraadslagingen. Ik zie het voor me. Een hele zaterdag als organisatie of als bestuur bijeenkomen om woorden te geven aan die standpunten en over de problemen die politiek moeten worden behandeld en opgelost in eigen land en in de grote wereld daarbuiten. Alle drie vanuit een beginpunt: de christelijke levensvisie en de christelijke visie op mens en maatschappij.
Een stuk lichter
Dan wordt ineens de inleiding van dit artikel geplaatst in een heel ander licht. Dan krijgen we weer moed! Met het oog op de komende verkiezingen moeten ouderen vooral ook jongeren aanspreken op hun verantwoordelijk om te kiezen, te stemmen. Vraag een folder aan bij één of meer van deze politieke jongerenorganisaties en spoor jongeren aan zich in te zetten voor het land, voor de samenleving en voor de medemens. Want wie daaraan begint, proeft dat het leven zo veel meer wordt.
De moderne leegte
Ook christenen zijn vaak de weg kwijtgeraakt. Dat merk ik aan reacties, bijvoorbeeld op Facebook als het gaat over vluchtelingen. Er zijn christenen – althans dat zeggen zij zelf – die niet schromen om de meest grove woorden te gebruiken om vluchtelingen af te schilderen. Ook dreigt dan het gevaar van geweld tegen buitenlandse gezinnen die hier komen wonen. Juist ook daarom heeft ons land behoefte aan leiderschap als het om politieke vraagstukken gaat als bij voorbeeld de vluchtelingen. Onze minister-president komt niet verder dan vluchtelingen op te roepen uit ons land te vertrekken als het je hier niet bevalt. Wat een mentale en geestelijke armoede! Maar zó is het liberalisme van Mark Rutte en de VVD. Meer hebben ze niet in huis.
Maar hier spreekt ook de geest van deze tijd: de moderne leegte, zoals wijlen professor Bob Smalhout dat noemde. Inspelen op onderbuikgevoelens van velen in ons land die – en dat zijn vooral mensen in de onderklasse van de samenleving – zeer negatief oordelen over vluchtelingen. Dat blijkt uit hun armoedige taalgebruik.
Christenen moeten keuzes maken. Er is genoeg te kiezen. Niet meelopen met de massa, met het moderne levensgevoel dat de moderne leegte verkondigt, maar een Bijbelse visie op de samenleving ontwikkelen en daaraan bijdragen, samen met anderen, bijvoorbeeld in een plaatselijke, of landelijke politieke partij met herkenbaar christelijke uitgangspunten. Zo kan een mens investeren in zijn eigen ontwikkeling en bijdragen aan zijn eigen plaats in ons land.
Vredestichter
We moeten ook leren de tijd te verstaan in het licht van het profetische Woord. Niet het heidense wereldbeeld dat alles altijd maar blijft doorgaan, maar dat er eindigheid is en over dat einde heeft de Here Jezus meer onderwijs gegeven dan over bijvoorbeeld over doop en avondmaal, of over hoe de kerkdienst er zou moeten uitzien. Juist dat onderwijs wordt door velen gemeden. En dan vluchten ook christenen in een somber wereldbeeld van wantrouwen en pessimisme. Wie de Bijbel gaat leren kennen op dit punt, wordt vredestichter en draagt bij aan de levensvreugde van anderen.
Feike ter Velde
