Verlangen naar opwekking
ds. Oscar Lohuis • 90 - 2014 • Uitgave: 23
Als student aan de Bijbelschool raakte ik voor het eerst gefascineerd door verslagen van geestelijke opwekkingen in kerk en samenleving. In tijden dat God zijn kerk bezoekt met een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest gebeurt er in korte tijd wat men voorheen in geen tientallen jaren voor elkaar kreeg. Een plotseling besef van de aanwezigheid en heiligheid van God, oprecht en diep berouw over begane zonden, bekering en vernieuwing van het leven, grote vreugde over het heil in Christus en een krachtige invloed op de samenleving in zijn geheel.
Wanneer opwekking komt tot een dorp of stad nemen de criminaliteit en misdaad af, zitten de kroegen minder vol, hebben rechters minder te doen en gaan minder echtparen uit elkaar. Wat zou dat de overheid veel geld schelen! Zo veel van de problematiek waar in Den Haag over vergaderd moet worden en waar burgerlijke gemeenten veel tijd en geld in moeten steken, wordt veroorzaakt door het belabberde geestelijke en morele klimaat in ons land. We moeten de bijl bij de wortel van de boom leggen.
De afval van God, het niet meer lezen in de Bijbel, het niet onderwezen worden uit het Woord van God is oorzaak van heel veel ellende. Ons land neemt in rap tempo afscheid van de Joods-christelijke wortels die onze identiteit eeuwenlang hebben bepaald. De gevolgen blijven niet uit en zullen alleen maar ernstiger worden. Tenzij de Here ons genadig is en ons opnieuw bezoekt. Aan 's Heren zegen is 't al gelegen. En dan lezen we ook in de Bijbel dat God tegen Israël zegt: ‘Wie u zegent zal gezegend worden.’
Het is pure genade
In Romeinen 11 komen we twee ernstige waarschuwingen tegen. Paulus heeft geschreven aan de gelovigen uit de heidenen dat het mogelijk is ‘dat God u niet spaart’ (Romeinen 11:21). Dat gebeurt wanneer wij een hoge dunk van onszelf krijgen (vers 20). Als de wilde takken, die tegen de natuur in op de edele olijf zijn geënt (de heidenen), zich gaan beroemen tegenover de natuurlijke takken die van de edele olijf zijn afgerukt (ongelovige Joden), dan halen wij het oordeel van God over onszelf.
Ten tweede waarschuwt de apostel Paulus ons, dat wanneer wij niet in de goedertierenheid blijven, wij ook zullen worden afgehouwen van de edele olijf (vers 22). Wat betekent het om ‘in de goedertierenheid te blijven’? Dat betekent dat wij blijven beseffen hoe bijzonder het is dat wij als wilde takken op die edele olijf zijn geënt. Dat is Gods goedertierenheid over ons. Het is pure genade dat wij deel mogen hebben aan het heil dat door Israël in deze wereld is gekomen.
Dat is helemaal geen verdienste, daar verdienen wij helemaal niets van, maar we hebben het van God gekregen. We verdienen een 1 maar krijgen een 10. Daarvoor heeft God wel de natuurlijke takken van de olijfboom moeten afsnijden. Alleen daardoor konden wij worden geënt, want zonder een wond aan de stam kan je niet enten. Daarom betekent ‘blijven in de goedertierenheid’ ook dat wij dankbaar en nederig blijven ten opzichte van Israël. Want door hun val is de rijkdom naar ons toe gekomen. Niet in de goedertierenheid blijven houdt daarom ook in dat wij hooghartig worden ten opzichte van Israël en vergeten om hen te zegenen. In de goedertierenheid blijven betekent dat wij Israël liefhebben en waar mogelijk zegenen. Dat wij bewogen met hen zijn en voor hen bidden, zeker nu de dreiging rondom Israël zo toeneemt.
Link tussen holocaust en kerkverlating?
Helaas is en wordt Israël veelvuldig vervloekt vanuit christelijke hoek. Ik hoef u neem ik aan niet te vertellen dat er verschrikkelijke dingen zijn gebeurd vanuit de christelijke kerk richting het Joodse volk. Vele Joden zijn vermoord zogenaamd in de naam van Christus, letterlijk met het kruis van Christus. Synagogen zijn in brand gestoken met Joodse mannen, vrouwen en kinderen daar binnenin, terwijl christenen eromheen liepen en zongen ‘Jezus is Heer’. De diepste wortels van het Europese antisemitisme zitten in de christelijke theologie, die ging beweren dat de Kerk in de plaats van Israël is gekomen. De climax van dit antisemitisme is de holocaust geweest, de grootste genocide uit de menselijke geschiedenis, die nota bene in ons deel van de wereld, toen nog het meest ‘christelijke’ deel van de wereld, heeft plaatsgevonden.
Het volgende is een interpretatie van de geschiedenis waar u met mij over in discussie mag gaan, maar ik wil u prikkelen om hier over na te denken. Verlangend naar geestelijke opwekking, in het besef dat alleen een nieuwe uitstorting van Gods Geest het tij van verloedering in kerk en samenleving kan keren, en op grond van de waarschuwingen van Paulus in Romeinen 11: Zou het kunnen dat de dramatische kerkverlating, die in de tweede helft van de vorige eeuw heeft ingezet, de secularisatie van Europa, iets te maken heeft met wat er ons deel van de wereld met het Joodse volk is gebeurd?
Talloze Joodse gemeenten zijn verdwenen uit Nederland en andere Europese landen. Ze kwamen niet terug uit de concentratiekampen. In de vallei van de gemeenten in Yad va Shem in Jeruzalem kan je op de muren geschreven onder andere de namen van tientallen steden en dorpen in Nederland vinden. Allemaal plaatsen waar de Joodse gemeente is verdwenen. Gods oogappel is aangeraakt en dat heeft Hem zeer veel pijn gedaan. Israël, Gods volk, is door velen als nooit te voren vervloekt. Maar met God valt niet te spotten. Hij spaart niet wie dat doen en Hij houwt af van de edele olijf.
Puinruimen
Als u verlangt naar de vettigheid van de olijfboom (Romeinen 11:17), naar het leven en de overvloed die de wortel en de stam doorgeven aan de takken, als u verlangt naar het leven en de overvloed waar Jezus over sprak en de stromen van levend water die de Heilige Geest geeft, dan moeten we werk maken van het puinruimen dat nodig is, vanwege de puinhoop die wij ervan gemaakt hebben in onze relatie met Gods aloude volk, onze oudere broer, Israël. Daarom is gebed voor en bewogenheid met Israël niet een optie, maar noodzaak. Het mag niet langer één van de onderwerpen zijn, waar slechts sommigen wat meer aandacht voor hebben vanuit interesse, maar de meesten niet. Het heeft alles te maken met onze eigen vervulling met de Heilige Geest en de gezondheid van de kerk in ons land.
De glorie is verdwenen, maar God heeft ons niet afgewezen. Hij kan en wil genadig zijn. Maar dan moeten we wel ons verootmoedigen, niet langer een hoge dunk van onszelf hebben en in de goedertierenheid blijven.
Oscar Lohuis
Wanneer opwekking komt tot een dorp of stad nemen de criminaliteit en misdaad af, zitten de kroegen minder vol, hebben rechters minder te doen en gaan minder echtparen uit elkaar. Wat zou dat de overheid veel geld schelen! Zo veel van de problematiek waar in Den Haag over vergaderd moet worden en waar burgerlijke gemeenten veel tijd en geld in moeten steken, wordt veroorzaakt door het belabberde geestelijke en morele klimaat in ons land. We moeten de bijl bij de wortel van de boom leggen.
De afval van God, het niet meer lezen in de Bijbel, het niet onderwezen worden uit het Woord van God is oorzaak van heel veel ellende. Ons land neemt in rap tempo afscheid van de Joods-christelijke wortels die onze identiteit eeuwenlang hebben bepaald. De gevolgen blijven niet uit en zullen alleen maar ernstiger worden. Tenzij de Here ons genadig is en ons opnieuw bezoekt. Aan 's Heren zegen is 't al gelegen. En dan lezen we ook in de Bijbel dat God tegen Israël zegt: ‘Wie u zegent zal gezegend worden.’
Het is pure genade
In Romeinen 11 komen we twee ernstige waarschuwingen tegen. Paulus heeft geschreven aan de gelovigen uit de heidenen dat het mogelijk is ‘dat God u niet spaart’ (Romeinen 11:21). Dat gebeurt wanneer wij een hoge dunk van onszelf krijgen (vers 20). Als de wilde takken, die tegen de natuur in op de edele olijf zijn geënt (de heidenen), zich gaan beroemen tegenover de natuurlijke takken die van de edele olijf zijn afgerukt (ongelovige Joden), dan halen wij het oordeel van God over onszelf.
Ten tweede waarschuwt de apostel Paulus ons, dat wanneer wij niet in de goedertierenheid blijven, wij ook zullen worden afgehouwen van de edele olijf (vers 22). Wat betekent het om ‘in de goedertierenheid te blijven’? Dat betekent dat wij blijven beseffen hoe bijzonder het is dat wij als wilde takken op die edele olijf zijn geënt. Dat is Gods goedertierenheid over ons. Het is pure genade dat wij deel mogen hebben aan het heil dat door Israël in deze wereld is gekomen.
Dat is helemaal geen verdienste, daar verdienen wij helemaal niets van, maar we hebben het van God gekregen. We verdienen een 1 maar krijgen een 10. Daarvoor heeft God wel de natuurlijke takken van de olijfboom moeten afsnijden. Alleen daardoor konden wij worden geënt, want zonder een wond aan de stam kan je niet enten. Daarom betekent ‘blijven in de goedertierenheid’ ook dat wij dankbaar en nederig blijven ten opzichte van Israël. Want door hun val is de rijkdom naar ons toe gekomen. Niet in de goedertierenheid blijven houdt daarom ook in dat wij hooghartig worden ten opzichte van Israël en vergeten om hen te zegenen. In de goedertierenheid blijven betekent dat wij Israël liefhebben en waar mogelijk zegenen. Dat wij bewogen met hen zijn en voor hen bidden, zeker nu de dreiging rondom Israël zo toeneemt.
Link tussen holocaust en kerkverlating?
Helaas is en wordt Israël veelvuldig vervloekt vanuit christelijke hoek. Ik hoef u neem ik aan niet te vertellen dat er verschrikkelijke dingen zijn gebeurd vanuit de christelijke kerk richting het Joodse volk. Vele Joden zijn vermoord zogenaamd in de naam van Christus, letterlijk met het kruis van Christus. Synagogen zijn in brand gestoken met Joodse mannen, vrouwen en kinderen daar binnenin, terwijl christenen eromheen liepen en zongen ‘Jezus is Heer’. De diepste wortels van het Europese antisemitisme zitten in de christelijke theologie, die ging beweren dat de Kerk in de plaats van Israël is gekomen. De climax van dit antisemitisme is de holocaust geweest, de grootste genocide uit de menselijke geschiedenis, die nota bene in ons deel van de wereld, toen nog het meest ‘christelijke’ deel van de wereld, heeft plaatsgevonden.
Het volgende is een interpretatie van de geschiedenis waar u met mij over in discussie mag gaan, maar ik wil u prikkelen om hier over na te denken. Verlangend naar geestelijke opwekking, in het besef dat alleen een nieuwe uitstorting van Gods Geest het tij van verloedering in kerk en samenleving kan keren, en op grond van de waarschuwingen van Paulus in Romeinen 11: Zou het kunnen dat de dramatische kerkverlating, die in de tweede helft van de vorige eeuw heeft ingezet, de secularisatie van Europa, iets te maken heeft met wat er ons deel van de wereld met het Joodse volk is gebeurd?
Talloze Joodse gemeenten zijn verdwenen uit Nederland en andere Europese landen. Ze kwamen niet terug uit de concentratiekampen. In de vallei van de gemeenten in Yad va Shem in Jeruzalem kan je op de muren geschreven onder andere de namen van tientallen steden en dorpen in Nederland vinden. Allemaal plaatsen waar de Joodse gemeente is verdwenen. Gods oogappel is aangeraakt en dat heeft Hem zeer veel pijn gedaan. Israël, Gods volk, is door velen als nooit te voren vervloekt. Maar met God valt niet te spotten. Hij spaart niet wie dat doen en Hij houwt af van de edele olijf.
Puinruimen
Als u verlangt naar de vettigheid van de olijfboom (Romeinen 11:17), naar het leven en de overvloed die de wortel en de stam doorgeven aan de takken, als u verlangt naar het leven en de overvloed waar Jezus over sprak en de stromen van levend water die de Heilige Geest geeft, dan moeten we werk maken van het puinruimen dat nodig is, vanwege de puinhoop die wij ervan gemaakt hebben in onze relatie met Gods aloude volk, onze oudere broer, Israël. Daarom is gebed voor en bewogenheid met Israël niet een optie, maar noodzaak. Het mag niet langer één van de onderwerpen zijn, waar slechts sommigen wat meer aandacht voor hebben vanuit interesse, maar de meesten niet. Het heeft alles te maken met onze eigen vervulling met de Heilige Geest en de gezondheid van de kerk in ons land.
De glorie is verdwenen, maar God heeft ons niet afgewezen. Hij kan en wil genadig zijn. Maar dan moeten we wel ons verootmoedigen, niet langer een hoge dunk van onszelf hebben en in de goedertierenheid blijven.
Oscar Lohuis
