Verlangen naar geestelijk leven
Dirk van Genderen • 82 - 2006/07 • Uitgave: 13
Afgelopen zomer was ik uitgenodigd om te spreken op een gezinskamp. Voor mij was het bijzonder om te ontdekken dat een paar honderd mensen hele gezinnen vaak een week lang op zon kamp waren, waar ze intensief bezig waren met de studie van het Woord van God. Mensen uit de kring van de Gereformeerde Gemeenten. En heel veel jongeren.
Het is een uiting van een verlangen naar geestelijk leven en geestelijke groei in de rechterflank van de gereformeerde gezindte. In de Gereformeerde Gemeenten, Christelijke Gereformeerde Kerken en de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk.
Vooral jongeren
Wat opvalt, is dat er binnen dit deel van kerkelijk Nederland opmerkelijke ontwikkelingen plaatsvinden. Met name onder jongeren zijn velen op zoek naar de Here Jezus. Ze hebben al vaak gehoord dat ze zondig zijn, en dat ze verloren zullen gaan wanneer ze geen vrede met God vinden. En hun grote vraag is: Hoe leren we de Here Jezus kennen? Een vraag waar ze niet altijd een antwoord op krijgen.
Met de nodige voorzichtigheid kun je zeggen dat er een soort van opwekking in deze groep gaande is. Verspreid door het land worden speciaal voor deze jongeren bijeenkomsten georganiseerd, waar werkelijk vele honderden bezoekers op af komen. En zeker niet in de eerste plaats voor de gezelligheid en de ontmoeting dat ook. Maar ze komen om de boodschap. Omdat ze meer willen horen over de Here Jezus. Omdat ze op zoek zijn naar vrede en vergeving van hun zonden.
Over de mensen in deze kerken spreken we vaak veel te negatief. Alsof het daar alleen maar somber en duister is, waar het uitsluitend over de zonde gaat, over het oordeel en waar geen ruimte is voor Gods genade. Als er ergens mensen doordrongen zijn van de grootheid en de heiligheid van God, dan is het daar wel. Je komt er mensen tegen ik spreek uit ervaring die werkelijk kinderen van God zijn, met Hem leven, maar die dat helaas niet van zichzelf durven zeggen. Dat is in hun ogen te groot. Dat kun je zomaar niet zeggen. Een wat ruimere Evangelieprediking zou letterlijk wonderen doen.
Samen met alle heiligen
Wie neerkijkt op deze groep mensen, verheft zich boven hen. Dat levert zeker geen geestelijke zegen op. Integendeel. Stel je eens voor dat je met elkaar de eeuwigheid moet doorbrengen voor het aangezicht van God. Alleen al met het oog daarop is het maar beter om nu al oog en hart voor elkaar te hebben. Is dat ook niet de boodschap van Efeze 3:17-19: Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan, samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.
Gebed gevraagd
Weer terug naar de ontwikkelingen die ik in het begin signaleerde. Niemand in evangelisch Nederland zou hebben verwacht dat de Here God zo krachtig zou gaan werken in reformatorische kring en met name onder jongeren. Laten we Hem daar zeer dankbaar voor zijn en bidden of Hij door wil gaan met Zijn werk.
Er is helaas ook veel tegenstand. Laten we niet uit het oog verliezen dat waar God met Zijn Geest werkt, er ook altijd sprake is van geestelijke strijd. Strijd die soms gevoerd wordt door mensen binnen hetzelfde kerkverband, soms in dezelfde gemeente en zelfs in één familie. En dat doet pijn, heel veel pijn, wanneer mensen, die allen denken dat God aan hun kant staat, zo tegenover elkaar staan. Reken maar dat de satan de lachende derde is.
Wat nodig is, is ootmoed, verootmoediging. Dat we knielen voor een heilig God. Wie kan rechtop blijven staan in de ontmoeting met Hem? Denk eens aan Johannes op Patmos (Openbaring 1:17): Toen ik Hem zag, viel ik als dood voor Zijn voeten.
Zouden we, als we zo voor Hem staan of misschien wel liggen, nog zo hard kunnen oordelen over hen die getuigen dat ze de Here Jezus hebben leren kennen? En zouden we dan niet bewogen zijn met hen die de zekerheid van het geloof, van vergeving en eeuwig leven nog niet kennen?
En zouden wij, als we van buitenaf naar dit deel van kerkelijk Nederland kijken, dan ook niet op onze knieën gaan om de Here God te danken voor Zijn werk in deze kerken en Hem vragen krachtig door te werken met Zijn Geest.
Dirk van Genderen
Het is een uiting van een verlangen naar geestelijk leven en geestelijke groei in de rechterflank van de gereformeerde gezindte. In de Gereformeerde Gemeenten, Christelijke Gereformeerde Kerken en de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk.
Vooral jongeren
Wat opvalt, is dat er binnen dit deel van kerkelijk Nederland opmerkelijke ontwikkelingen plaatsvinden. Met name onder jongeren zijn velen op zoek naar de Here Jezus. Ze hebben al vaak gehoord dat ze zondig zijn, en dat ze verloren zullen gaan wanneer ze geen vrede met God vinden. En hun grote vraag is: Hoe leren we de Here Jezus kennen? Een vraag waar ze niet altijd een antwoord op krijgen.
Met de nodige voorzichtigheid kun je zeggen dat er een soort van opwekking in deze groep gaande is. Verspreid door het land worden speciaal voor deze jongeren bijeenkomsten georganiseerd, waar werkelijk vele honderden bezoekers op af komen. En zeker niet in de eerste plaats voor de gezelligheid en de ontmoeting dat ook. Maar ze komen om de boodschap. Omdat ze meer willen horen over de Here Jezus. Omdat ze op zoek zijn naar vrede en vergeving van hun zonden.
Over de mensen in deze kerken spreken we vaak veel te negatief. Alsof het daar alleen maar somber en duister is, waar het uitsluitend over de zonde gaat, over het oordeel en waar geen ruimte is voor Gods genade. Als er ergens mensen doordrongen zijn van de grootheid en de heiligheid van God, dan is het daar wel. Je komt er mensen tegen ik spreek uit ervaring die werkelijk kinderen van God zijn, met Hem leven, maar die dat helaas niet van zichzelf durven zeggen. Dat is in hun ogen te groot. Dat kun je zomaar niet zeggen. Een wat ruimere Evangelieprediking zou letterlijk wonderen doen.
Samen met alle heiligen
Wie neerkijkt op deze groep mensen, verheft zich boven hen. Dat levert zeker geen geestelijke zegen op. Integendeel. Stel je eens voor dat je met elkaar de eeuwigheid moet doorbrengen voor het aangezicht van God. Alleen al met het oog daarop is het maar beter om nu al oog en hart voor elkaar te hebben. Is dat ook niet de boodschap van Efeze 3:17-19: Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan, samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.
Gebed gevraagd
Weer terug naar de ontwikkelingen die ik in het begin signaleerde. Niemand in evangelisch Nederland zou hebben verwacht dat de Here God zo krachtig zou gaan werken in reformatorische kring en met name onder jongeren. Laten we Hem daar zeer dankbaar voor zijn en bidden of Hij door wil gaan met Zijn werk.
Er is helaas ook veel tegenstand. Laten we niet uit het oog verliezen dat waar God met Zijn Geest werkt, er ook altijd sprake is van geestelijke strijd. Strijd die soms gevoerd wordt door mensen binnen hetzelfde kerkverband, soms in dezelfde gemeente en zelfs in één familie. En dat doet pijn, heel veel pijn, wanneer mensen, die allen denken dat God aan hun kant staat, zo tegenover elkaar staan. Reken maar dat de satan de lachende derde is.
Wat nodig is, is ootmoed, verootmoediging. Dat we knielen voor een heilig God. Wie kan rechtop blijven staan in de ontmoeting met Hem? Denk eens aan Johannes op Patmos (Openbaring 1:17): Toen ik Hem zag, viel ik als dood voor Zijn voeten.
Zouden we, als we zo voor Hem staan of misschien wel liggen, nog zo hard kunnen oordelen over hen die getuigen dat ze de Here Jezus hebben leren kennen? En zouden we dan niet bewogen zijn met hen die de zekerheid van het geloof, van vergeving en eeuwig leven nog niet kennen?
En zouden wij, als we van buitenaf naar dit deel van kerkelijk Nederland kijken, dan ook niet op onze knieën gaan om de Here God te danken voor Zijn werk in deze kerken en Hem vragen krachtig door te werken met Zijn Geest.
Dirk van Genderen
