Verdrukking bewerkt heerlijkheid
Els ter Welle • 94 - 2018 • Uitgave: 8
‘Door Mij zullen uw dagen talrijk worden, en zullen jaren van leven u worden toegevoegd’ (Spreuken 9:11).
Ouder worden is als een berg beklimmen; hoe hoger je komt, hoe moeilijker het wordt, maar hoe weidser je uitzicht is. Daar gaat het over in 2 Korintiërs 4: ‘De lichte last van de verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig’ (vers 17 en 18).
Als de klim van het ouder worden zwaar wordt, bemoedigt Paulus ons om de blik naar Boven te richten en daar de hemelse vergezichten te aanschouwen. Het vooruitzicht op het eeuwige leven is een enorme kracht en een diepe troost voor de gelovige. De ouderdom kan veel moeite met zich meebrengen, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de heerlijkheid die ons wacht.
Dat druk ik echter veel te zwak uit. Deze tekst spreekt niet alleen over heerlijkheid maar over een eeuwig gewicht van heerlijkheid. En dat is nog te mager: het is een alles te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid. Maar dan ben ik nog niet compleet. We zullen in de hemel een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid ontvangen!
Paulus kan er eigenlijk geen woorden genoeg voor vinden om te beschrijven hoe prachtig onze eeuwige bestemming zal zijn. Het gaat onze voorstelling verre te boven. In vergelijking met die heerlijkheid is de verdrukking in onze laatste levensfase licht. Daarmee bagatelliseert Paulus de moeilijkheden niet waar we doorheen kunnen gaan. Pijn en verdriet lijken een eeuwigheid te duren, maar, zegt hij: ze gaan voorbij, ze zijn tijdelijk. Wat ons wacht in de hemel gaat echter nooit voorbij, dat is voor altijd. Dáár zullen jaren van leven ons worden toegevoegd zonder einde! Paulus roept ons op onze ogen daarop te vestigen, moed te vatten en niet te bezwijken onder de last.
Wat mij nog meer intrigeert in deze tekst is het woordje ‘bewerken’. Verdrukking bewerkt heerlijkheid. Steenkool wordt onder druk uiteindelijk diamant en druk van de melk brengt boter voort.
Als we aan Zijn hand door de moeiten van de oude dag heengaan, mogen we Zijn hulp en bijstand ervaren en dan brengt het iets positiefs te weeg. We zullen in de hemel zijn wat God op aarde van ons heeft kunnen maken. Mag God u bewerken? Mag Hij door moeite heen innerlijke versieringen bij u aanbrengen? Mag Hij u blijven vormen naar Zijn beeld?
Het lijden is niet voor niets, het heeft zin. Wat is dat belangrijk om te zien!
Els ter Welle
Ouder worden is als een berg beklimmen; hoe hoger je komt, hoe moeilijker het wordt, maar hoe weidser je uitzicht is. Daar gaat het over in 2 Korintiërs 4: ‘De lichte last van de verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig’ (vers 17 en 18).
Als de klim van het ouder worden zwaar wordt, bemoedigt Paulus ons om de blik naar Boven te richten en daar de hemelse vergezichten te aanschouwen. Het vooruitzicht op het eeuwige leven is een enorme kracht en een diepe troost voor de gelovige. De ouderdom kan veel moeite met zich meebrengen, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de heerlijkheid die ons wacht.
Dat druk ik echter veel te zwak uit. Deze tekst spreekt niet alleen over heerlijkheid maar over een eeuwig gewicht van heerlijkheid. En dat is nog te mager: het is een alles te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid. Maar dan ben ik nog niet compleet. We zullen in de hemel een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid ontvangen!
Paulus kan er eigenlijk geen woorden genoeg voor vinden om te beschrijven hoe prachtig onze eeuwige bestemming zal zijn. Het gaat onze voorstelling verre te boven. In vergelijking met die heerlijkheid is de verdrukking in onze laatste levensfase licht. Daarmee bagatelliseert Paulus de moeilijkheden niet waar we doorheen kunnen gaan. Pijn en verdriet lijken een eeuwigheid te duren, maar, zegt hij: ze gaan voorbij, ze zijn tijdelijk. Wat ons wacht in de hemel gaat echter nooit voorbij, dat is voor altijd. Dáár zullen jaren van leven ons worden toegevoegd zonder einde! Paulus roept ons op onze ogen daarop te vestigen, moed te vatten en niet te bezwijken onder de last.
Wat mij nog meer intrigeert in deze tekst is het woordje ‘bewerken’. Verdrukking bewerkt heerlijkheid. Steenkool wordt onder druk uiteindelijk diamant en druk van de melk brengt boter voort.
Als we aan Zijn hand door de moeiten van de oude dag heengaan, mogen we Zijn hulp en bijstand ervaren en dan brengt het iets positiefs te weeg. We zullen in de hemel zijn wat God op aarde van ons heeft kunnen maken. Mag God u bewerken? Mag Hij door moeite heen innerlijke versieringen bij u aanbrengen? Mag Hij u blijven vormen naar Zijn beeld?
Het lijden is niet voor niets, het heeft zin. Wat is dat belangrijk om te zien!
Els ter Welle
