‘Vastgestelde tijden’
Arno Lamm & Emile-Andre Vanbeckevoort • 93 - 2017 • Uitgave: 18
2017: Waarom de Najaarsfeesten juist nu belangrijk zijn?
Tijdens de tweede wereldoorlog schreef Johannes de Heer al een boekje over ‘Gods Reddingsplan, neergelegd in de gezette hoogtijden van Leviticus 23’. Hij besefte toen al dat de blauwdruk van Gods Reddingsplan ook terug te vinden was in de opeenvolgende Bijbelse Feesten. In deze bijdrage willen we uitdiepen waarom de betekenis van de Najaarsfeesten juist nu de Kerk wakker moet maken. Wat hebben de Najaarsfeesten van God eigenlijk met deze eindtijd te maken?
De Bijbelse Feestenreeks omvat de feesten die God instelde rondom de exodus uit Egypte. Het volk dat uit de ballingschap werd bevrijd kreeg een order mee als onderdeel van het verbond dat de onzichtbare God sloot met het zichtbare volk van bevrijde slaven. God gaf Instructies aan Zijn volk, zodat het zich zou onderscheiden van de andere volken en zij een goed en God welgevallig leven zouden leiden.
Als onderdeel daarvan gaf Hij ze ook zeven bijzondere feesten mee die ze op vaste tijden moesten vieren. Deze zeven feesten werden onderverdeeld in Voorjaars- en Najaarsfeesten omdat God hen instrueerde om ze te vieren in specifieke (oogst)seizoenen. Maar waarom instrueerde God überhaupt Zijn volk om bepaalde feesten te vieren? Omdat Hij Zijn Reddingsplan in een patroon zichtbaar wilde maken. Elk van deze feesten kreeg een betekenis mee. Elk jaar werden ze gevierd als ‘repetities’ voor gebeurtenissen in Gods Plan, waarvan de hele werkelijkheid pas in de toekomst duidelijk zou worden. Door de vervulling van elk van deze feesten zou en zal duidelijk worden dat God een vooropgezet Plan had.
Voorjaarsfeesten
De voorjaarsfeesten vinden hun oorsprong in Egypte, de uittocht en de bevrijdende tocht door de Schelfzee, waarna het volk 50 dagen later in het verbond trad met de God die hen had bevrijd uit de macht van de onderdrukker. Maar de werkelijke betekenis zou pas ongeveer 1600 jaar later, tijdens de Lijdensweek van Christus, duidelijk worden. Toen God Zijn Zoon stuurde om Middelaar te worden van een nieuwe Verbondsrelatie, liet Hij ook zien wat de Voorjaarsfeesten ten diepste betekenden. Immers, Jezus Christus vervulde precies de betekenis van elk van deze voorjaarsfeesten op de kalenderdata van deze vieringen:
• Hij stierf als het Pesachlam op Pesach (het eerste feest)
• Hij ging tijdens ‘Ongezuurde Broden’ zonder zonde de dood in en de Dood had geen grip op Hem (het tweede feest)
• Hij stond als Eersteling op uit de dood op Eerstelingen (het derde feest)
Van de betekenisvolle rituelen tijdens deze feesten werd ook de cruciale Nieuwe Verbondsbetekenis in Christus’ heilsdaden zichtbaar.
Ten slotte werd die nieuwe verbondsrelatie bezegeld door de uitstorting van de Heilige Geest, precies op het aloude Wekenfeest dat wij kennen als het Pinksterfeest (vierde feest), maar dat al 1600 jaar lang in het teken van de Verbondssluiting stond.
Dat deze feesten ook vandaag nog betekenis hebben voor christenen blijkt uit de overduidelijke centraliteit van Christus in deze feestenreeks. Zonder Christus missen deze feesten hun diepe betekenis en zijn het gewone feestdagen die ons hoogstens herinneren aan de Exodus. Dan lijken ze ook alleen voor Israël bestemd. Maar met Christus herinneren ze ons aan de ‘Grote Exodus’ die in Jezus mogelijk is geworden, ingeluid door het plaatsvervangend bloed van het Pesachlam aan onze ‘deurposten’. Deze feesten liggen niet achter ons, want zij die vandaag tot geloof in Christus komen en zich bekeren, beleven hun Nieuwe Verbondsbetekenis voor het eerst in hun leven als zij hun ‘Exodus’ meemaken.
God doet bijzondere dingen op bijzondere, door Hem ingestelde, kalenderdagen. Juist omdat Hij het patroon wilde duidelijk maken van Zijn Reddingsplan. Maar na Hemelvaart en Pinksteren bleef de Gemeente van gelovigen achter met nog drie onvervulde feesten.
Waarom zijn de Najaarsfeesten juist nu zo belangrijk voor gelovigen?
Het is bijna 2000 jaar geleden dat het laatste Voorjaarsfeest in Christus vervuld werd, want na het Pinksterfeest bleven de daaropvolgende feesten tot nu toe onvervuld. Als je echter het patroon van deze feesten bestudeert, dan blijkt ook in de werkelijkheid dat na het Pinksterfeest voor lange tijd geen feesten op de agenda staan. Pas na de lange droge zomer komt het eerste Najaarsfeest. En dan gaat het snel, want binnen 15 dagen staan dan alle Najaarsfeesten op de agenda.
Als Christus precies op dag van die voorjaarsfeesten hun werkelijke betekenis onthulde, zou Hij dan ook niet de Najaarsfeesten op die kalenderdagen vervullen… in de toekomst?
Als we kijken naar de tijdslijnen en tekenen dan ontkomen we niet aan de conclusie dat we in het ‘laatst van het laatst der dagen’ leven. We zitten midden in de periode waarin allerlei Jubilea plaats vinden. De tijdslijnen lopen als het ware naar elkaar toe om samen te komen in Gods Plan en Israël speelt daarbij zeker een heel belangrijke rol, ook als tijdwijzer:
In 2017 viert de Staat Israël:
• De 50e verjaardag van Jeruzalem als de ongedeelde hoofdstad van Israël (1967)
• De 70e verjaardag van de beslissing van de VN tot de oprichting van de Joodse Staat Israël (1947)
• De 100e verjaardag van de Balfour Verklaring (1917)
• De 120e verjaardag van het Eerste Zionistisch Congres (1897)
Er zijn echter nog maar weinig kerken waar Israël echt een warm onderwerp is op de kansel en er zijn ook maar weinig kerken die de onvervulde Najaarsfeesten in het vizier houden. Toch wijst alles er op dat Jezus Christus rondom Zijn tweede komst en het daarop volgende Vrederijk, de Nieuwe Verbondsbetekenis van deze feesten zal onthullen.
Het patroon van de Najaarsfeesten
Ook in de Najaarsfeesten zit weer een patroon en deze feesten verhouden zich ook duidelijk tot elkaar. Het bazuinenfeest is het eerste feest dat op vervulling wacht. Voor christenen die uitkijken naar het klinken van de laatste bazuin (Hebr: ‘tekia gedola’) waar Paulus het over heeft (1 Korintiërs 15:51,52), zal de diepere betekenis van dit feest het hart sneller laten kloppen. Het heeft alles te maken met het moment dat Christus dit feest in volle glorie zal openbaren door Zijn Gemeente tot zich te nemen, ook uit hen die al eerder in Christus ontslapen zijn.
Maar als dat moment gekomen is, wachten er nog twee feesten op vervulling. De Hebreeënbrief beschrijft zo indringend dat Christus onze Hogepriester is die voortdurend voor ons pleit. Hoewel gelovigen in Christus het Pesachfeest al ten diepste hebben doorleefd, kunnen zij nog wel zondigen. Gelukkig hebben we een Middelaar in het Hemelse Heiligdom. Maar de Hebreeën-brief beschrijft ook dat die taak bij Zijn Wederkomst beëindigd zal zijn.1 Dan zijn het feest en de cyclus van de Grote Verzoendag helemaal voltooid. Hoe schitterend zal Jezus Christus bij Zijn wederkomst het beeld vervullen van de hogepriester die naar buiten komt op Grote Verzoendag om daarna de ‘bok’, die altijd al aan de oorsprong van de zonde heeft gestaan, voor 1000 jaar in de afgrond te werpen en op te sluiten.
We zien uit naar het moment dat ook het laatste feest – het Loofhuttenfeest – zijn vervulling in Christus zal krijgen na Zijn Wederkomst, dat Hij met de zijnen zal ‘tabernakelen’ in het Vrederijk.
God legde niet voor niets een jaarcyclus met deze feesten neer voor Zijn volk. Ongelovigen zullen er weinig van begrijpen, maar gelovigen zullen het zien (Matteüs 13:10-17, Johannes 16:13) en met blijdschap en hoop uitzien of de betekenis van deze feesten in onze tijd voltooid mag worden.
Arno Lamm & Emile-Andre Vanbeckevoort
1 Zie Hebreeën 9:29 in de D.H. Stern-vertaling.
Tijdens de tweede wereldoorlog schreef Johannes de Heer al een boekje over ‘Gods Reddingsplan, neergelegd in de gezette hoogtijden van Leviticus 23’. Hij besefte toen al dat de blauwdruk van Gods Reddingsplan ook terug te vinden was in de opeenvolgende Bijbelse Feesten. In deze bijdrage willen we uitdiepen waarom de betekenis van de Najaarsfeesten juist nu de Kerk wakker moet maken. Wat hebben de Najaarsfeesten van God eigenlijk met deze eindtijd te maken?
De Bijbelse Feestenreeks omvat de feesten die God instelde rondom de exodus uit Egypte. Het volk dat uit de ballingschap werd bevrijd kreeg een order mee als onderdeel van het verbond dat de onzichtbare God sloot met het zichtbare volk van bevrijde slaven. God gaf Instructies aan Zijn volk, zodat het zich zou onderscheiden van de andere volken en zij een goed en God welgevallig leven zouden leiden.
Als onderdeel daarvan gaf Hij ze ook zeven bijzondere feesten mee die ze op vaste tijden moesten vieren. Deze zeven feesten werden onderverdeeld in Voorjaars- en Najaarsfeesten omdat God hen instrueerde om ze te vieren in specifieke (oogst)seizoenen. Maar waarom instrueerde God überhaupt Zijn volk om bepaalde feesten te vieren? Omdat Hij Zijn Reddingsplan in een patroon zichtbaar wilde maken. Elk van deze feesten kreeg een betekenis mee. Elk jaar werden ze gevierd als ‘repetities’ voor gebeurtenissen in Gods Plan, waarvan de hele werkelijkheid pas in de toekomst duidelijk zou worden. Door de vervulling van elk van deze feesten zou en zal duidelijk worden dat God een vooropgezet Plan had.
Voorjaarsfeesten
De voorjaarsfeesten vinden hun oorsprong in Egypte, de uittocht en de bevrijdende tocht door de Schelfzee, waarna het volk 50 dagen later in het verbond trad met de God die hen had bevrijd uit de macht van de onderdrukker. Maar de werkelijke betekenis zou pas ongeveer 1600 jaar later, tijdens de Lijdensweek van Christus, duidelijk worden. Toen God Zijn Zoon stuurde om Middelaar te worden van een nieuwe Verbondsrelatie, liet Hij ook zien wat de Voorjaarsfeesten ten diepste betekenden. Immers, Jezus Christus vervulde precies de betekenis van elk van deze voorjaarsfeesten op de kalenderdata van deze vieringen:
• Hij stierf als het Pesachlam op Pesach (het eerste feest)
• Hij ging tijdens ‘Ongezuurde Broden’ zonder zonde de dood in en de Dood had geen grip op Hem (het tweede feest)
• Hij stond als Eersteling op uit de dood op Eerstelingen (het derde feest)
Van de betekenisvolle rituelen tijdens deze feesten werd ook de cruciale Nieuwe Verbondsbetekenis in Christus’ heilsdaden zichtbaar.
Ten slotte werd die nieuwe verbondsrelatie bezegeld door de uitstorting van de Heilige Geest, precies op het aloude Wekenfeest dat wij kennen als het Pinksterfeest (vierde feest), maar dat al 1600 jaar lang in het teken van de Verbondssluiting stond.
Dat deze feesten ook vandaag nog betekenis hebben voor christenen blijkt uit de overduidelijke centraliteit van Christus in deze feestenreeks. Zonder Christus missen deze feesten hun diepe betekenis en zijn het gewone feestdagen die ons hoogstens herinneren aan de Exodus. Dan lijken ze ook alleen voor Israël bestemd. Maar met Christus herinneren ze ons aan de ‘Grote Exodus’ die in Jezus mogelijk is geworden, ingeluid door het plaatsvervangend bloed van het Pesachlam aan onze ‘deurposten’. Deze feesten liggen niet achter ons, want zij die vandaag tot geloof in Christus komen en zich bekeren, beleven hun Nieuwe Verbondsbetekenis voor het eerst in hun leven als zij hun ‘Exodus’ meemaken.
God doet bijzondere dingen op bijzondere, door Hem ingestelde, kalenderdagen. Juist omdat Hij het patroon wilde duidelijk maken van Zijn Reddingsplan. Maar na Hemelvaart en Pinksteren bleef de Gemeente van gelovigen achter met nog drie onvervulde feesten.
Waarom zijn de Najaarsfeesten juist nu zo belangrijk voor gelovigen?
Het is bijna 2000 jaar geleden dat het laatste Voorjaarsfeest in Christus vervuld werd, want na het Pinksterfeest bleven de daaropvolgende feesten tot nu toe onvervuld. Als je echter het patroon van deze feesten bestudeert, dan blijkt ook in de werkelijkheid dat na het Pinksterfeest voor lange tijd geen feesten op de agenda staan. Pas na de lange droge zomer komt het eerste Najaarsfeest. En dan gaat het snel, want binnen 15 dagen staan dan alle Najaarsfeesten op de agenda.
Als Christus precies op dag van die voorjaarsfeesten hun werkelijke betekenis onthulde, zou Hij dan ook niet de Najaarsfeesten op die kalenderdagen vervullen… in de toekomst?
Als we kijken naar de tijdslijnen en tekenen dan ontkomen we niet aan de conclusie dat we in het ‘laatst van het laatst der dagen’ leven. We zitten midden in de periode waarin allerlei Jubilea plaats vinden. De tijdslijnen lopen als het ware naar elkaar toe om samen te komen in Gods Plan en Israël speelt daarbij zeker een heel belangrijke rol, ook als tijdwijzer:
In 2017 viert de Staat Israël:
• De 50e verjaardag van Jeruzalem als de ongedeelde hoofdstad van Israël (1967)
• De 70e verjaardag van de beslissing van de VN tot de oprichting van de Joodse Staat Israël (1947)
• De 100e verjaardag van de Balfour Verklaring (1917)
• De 120e verjaardag van het Eerste Zionistisch Congres (1897)
Er zijn echter nog maar weinig kerken waar Israël echt een warm onderwerp is op de kansel en er zijn ook maar weinig kerken die de onvervulde Najaarsfeesten in het vizier houden. Toch wijst alles er op dat Jezus Christus rondom Zijn tweede komst en het daarop volgende Vrederijk, de Nieuwe Verbondsbetekenis van deze feesten zal onthullen.
Het patroon van de Najaarsfeesten
Ook in de Najaarsfeesten zit weer een patroon en deze feesten verhouden zich ook duidelijk tot elkaar. Het bazuinenfeest is het eerste feest dat op vervulling wacht. Voor christenen die uitkijken naar het klinken van de laatste bazuin (Hebr: ‘tekia gedola’) waar Paulus het over heeft (1 Korintiërs 15:51,52), zal de diepere betekenis van dit feest het hart sneller laten kloppen. Het heeft alles te maken met het moment dat Christus dit feest in volle glorie zal openbaren door Zijn Gemeente tot zich te nemen, ook uit hen die al eerder in Christus ontslapen zijn.
Maar als dat moment gekomen is, wachten er nog twee feesten op vervulling. De Hebreeënbrief beschrijft zo indringend dat Christus onze Hogepriester is die voortdurend voor ons pleit. Hoewel gelovigen in Christus het Pesachfeest al ten diepste hebben doorleefd, kunnen zij nog wel zondigen. Gelukkig hebben we een Middelaar in het Hemelse Heiligdom. Maar de Hebreeën-brief beschrijft ook dat die taak bij Zijn Wederkomst beëindigd zal zijn.1 Dan zijn het feest en de cyclus van de Grote Verzoendag helemaal voltooid. Hoe schitterend zal Jezus Christus bij Zijn wederkomst het beeld vervullen van de hogepriester die naar buiten komt op Grote Verzoendag om daarna de ‘bok’, die altijd al aan de oorsprong van de zonde heeft gestaan, voor 1000 jaar in de afgrond te werpen en op te sluiten.
We zien uit naar het moment dat ook het laatste feest – het Loofhuttenfeest – zijn vervulling in Christus zal krijgen na Zijn Wederkomst, dat Hij met de zijnen zal ‘tabernakelen’ in het Vrederijk.
God legde niet voor niets een jaarcyclus met deze feesten neer voor Zijn volk. Ongelovigen zullen er weinig van begrijpen, maar gelovigen zullen het zien (Matteüs 13:10-17, Johannes 16:13) en met blijdschap en hoop uitzien of de betekenis van deze feesten in onze tijd voltooid mag worden.
Arno Lamm & Emile-Andre Vanbeckevoort
1 Zie Hebreeën 9:29 in de D.H. Stern-vertaling.
