Van de redactie - jrg. 77-03
Feike ter Velde • 77 - 2001/02 • Uitgave: 3
Voortdurend horen we over de ontworteling van de samenleving, waardoor het verlies aan waarden en normen tot een rampzalige situatie leidt. Ook politici die uitgesproken onkerkelijk zijn pleiten ervoor, dat de christelijke waarden en normen terugkeren in school en maatschappij. Ondertussen gaat de stroom kerkverlaters nog steeds door. Ook lijkt, blijkens recente berichten, de rek eruit bij veel - tot nu toe - groeiende evangelische gemeenten. De wervingskracht van de kerk - kerk in de brede zin van het woord - is kennelijk zeer minimaal geworden en soms geheel verdwenen. Daardoor krijgt de samenleving een ander gezicht. We spreken nu dagelijks over de groeiende criminaliteit, het zinloze geweld op straat, het gevoel van onveiligheid in onze steden. Maar ook over de nood van veel kinderen in gebroken gezinssituaties, misbruik van kinderen, mishandeling van kinderen door ouders, ontspoorde jongeren en noem maar op. Kortom, de moraal van ons volk zakt steeds verder weg.
Hoe staan we daarin als gelovigen, als de kerk? We kunnen wegvluchten naar binnen. We kunnen ons heil zoeken in het isolement van de eigen kerk of kring, maar dat houdt nooit lang stand. In sommige orthodoxe kringen is er die neiging. Men schermt alles wat niet eigen is af en zoekt veiligheid binnen eigen muren. Maar de kerk des Heren moet niet vluchten. Ze heeft altijd gestaan in een Gode vijandige wereld. Daartoe is nu juist de Kerk, de Gemeente, bedoeld, als een oase in de woestijn, als een baken op woeste golven, als een houvast in weer en wind, als een anker van hoop voor een hopeloze wereld.
Wat we vandaag nodig hebben is niet een vluchten naar binnen, maar een belijden van de Waarheid naar buiten. Het belijden van de waarheid van Gods Woord tegenover een wereld van leegheid en zinloosheid. Door het kwijtraken van de belijdenis raakt de kerk op drift als een schip dat van zijn ankers los is. Door de uitholling van de Bijbel door vrijzinnige theologen, die beweren ineens iets heel anders te lezen dan wat er al eeuwen lang staat en wat al eeuwen lang beleden wordt door de Kerk van alle tijden.
Het belijden van de Waarheid is het leren uitspreken ervan, nadat men het zich heeft eigen gemaakt. Dat is wel de kern van het ware belijden: het moet tot beléven worden. Die beleefde belijdenis moet weer helder uit de kerk naar buiten komen. Nu protesteren we als het mis gaat, zoals bij de nieuwe euthanasie-wet. Dat protest moet en dat is goed, maar er moet meer zijn. De dynamiek van een levende kerk moet door de samenleving worden gezien en opgemerkt, zodat de mensen het de moeite waard gaat lijken kennis te nemen van de Waarheid, die Christus is.
Door de grote ontkerkelijking raken steeds meer mensen van Gods Woord en geboden vervreemd en verwildert de samenleving. Steeds meer jonge mensen groeien op in die wereld zonder het kompas van de Waarheid. Eigenlijk zeiden hun ouders bij de geboorte, meestal zonder woorden: "Hier ben je, zoek het zelf maar uit en vind je weg". Is het dan verwonderlijk dat jonge mensen op drift geraken, in de drank verzeild raken en ontsporen?
Als de kerk uit de samenleving gaat verdwijnen keren we massaal terug naar het heidendom. Dat wordt zichtbaar, vooral op de commerciële televisie. Daar kan men zien tot welk laag moreel niveau ons volk al is weggezonken. "We verworden tot een troep huilende wolven in het oerwoud van de absurditeit", zei de hervormde hoogleraar, Dr. A.A. van Ruler.
Laten we niet moede worden het Woord te verkondigen, het Woord te horen en het Woord te leven. Het is Pasen geweest en het is nog steeds Pinksteren.
FtV
Hoe staan we daarin als gelovigen, als de kerk? We kunnen wegvluchten naar binnen. We kunnen ons heil zoeken in het isolement van de eigen kerk of kring, maar dat houdt nooit lang stand. In sommige orthodoxe kringen is er die neiging. Men schermt alles wat niet eigen is af en zoekt veiligheid binnen eigen muren. Maar de kerk des Heren moet niet vluchten. Ze heeft altijd gestaan in een Gode vijandige wereld. Daartoe is nu juist de Kerk, de Gemeente, bedoeld, als een oase in de woestijn, als een baken op woeste golven, als een houvast in weer en wind, als een anker van hoop voor een hopeloze wereld.
Wat we vandaag nodig hebben is niet een vluchten naar binnen, maar een belijden van de Waarheid naar buiten. Het belijden van de waarheid van Gods Woord tegenover een wereld van leegheid en zinloosheid. Door het kwijtraken van de belijdenis raakt de kerk op drift als een schip dat van zijn ankers los is. Door de uitholling van de Bijbel door vrijzinnige theologen, die beweren ineens iets heel anders te lezen dan wat er al eeuwen lang staat en wat al eeuwen lang beleden wordt door de Kerk van alle tijden.
Het belijden van de Waarheid is het leren uitspreken ervan, nadat men het zich heeft eigen gemaakt. Dat is wel de kern van het ware belijden: het moet tot beléven worden. Die beleefde belijdenis moet weer helder uit de kerk naar buiten komen. Nu protesteren we als het mis gaat, zoals bij de nieuwe euthanasie-wet. Dat protest moet en dat is goed, maar er moet meer zijn. De dynamiek van een levende kerk moet door de samenleving worden gezien en opgemerkt, zodat de mensen het de moeite waard gaat lijken kennis te nemen van de Waarheid, die Christus is.
Door de grote ontkerkelijking raken steeds meer mensen van Gods Woord en geboden vervreemd en verwildert de samenleving. Steeds meer jonge mensen groeien op in die wereld zonder het kompas van de Waarheid. Eigenlijk zeiden hun ouders bij de geboorte, meestal zonder woorden: "Hier ben je, zoek het zelf maar uit en vind je weg". Is het dan verwonderlijk dat jonge mensen op drift geraken, in de drank verzeild raken en ontsporen?
Als de kerk uit de samenleving gaat verdwijnen keren we massaal terug naar het heidendom. Dat wordt zichtbaar, vooral op de commerciële televisie. Daar kan men zien tot welk laag moreel niveau ons volk al is weggezonken. "We verworden tot een troep huilende wolven in het oerwoud van de absurditeit", zei de hervormde hoogleraar, Dr. A.A. van Ruler.
Laten we niet moede worden het Woord te verkondigen, het Woord te horen en het Woord te leven. Het is Pasen geweest en het is nog steeds Pinksteren.
FtV
