Van de redactie - jrg. 76-23
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 23
De conferentie voor mannen op Het Brandpunt is erg goed verlopen en we mogen er met grote dankbaarheid op terugzien. Al spoedig na de eerste aankondiging stroomden de aanmeldingen binnen. Het Brandpunt was volgeboekt. Daarnaast kwam er nog een aantal 'daggasten'. Na de speciale samenkomsten voor vrouwen is er de laatste tijd ook aandacht gekomen voor mannen. Het thema was 'Man naar Gods beeld'. Dominee Dick van Keulen, dominee Auke van Slooten en ondergetekende waren de sprekers op de conferentie.
Het christenleven op allerlei terreinen is complex geworden, net als trouwens het hele leven. We moeten dagelijks keuzes maken en prioriteiten stellen. Van alle kanten - en in een grote overvloed van aanbiedingen - worden er aanslagen gedaan op onze tijd, ons geld, onze interesses en noem maar op. Ook mannen moeten daarin hun keuzes maken: aan hun carrière werken, voldoende tijd nemen voor het gezin en vooral interesse ontwikkelen voor het belang van vrouw en kinderen, ze moeten tijd vinden voor sport en recreatie, voor het werk in de kerk en het ontwikkelen van hun geestelijke gaven, vooral ook in het priesterschap binnen het gezin.
In alle drukte die deze dingen met zich meebrengen is er soms nauwelijks tijd voor stilte, persoonlijke bijbelstudie, het zoeken van de Here in de binnenkamer. Om nog maar te zwijgen over de gebrekkige communicatie bij velen binnen het huwelijk. Er gaat dan ook veel mis. Er zijn er velen die tekenen vertonen van een 'burned out' (= opgebrand) gedrag, soms al op jonge leeftijd. Niet voor niets kwam een minister, mevrouw De Boer, destijds met een nieuw idee: we moeten 'onthaasten'. Ze introduceerde een nieuw woord, dat in Van Dale's Nederlandse woordenboek niet voorkwam. Maar 't was de spijker op z'n kop. Een zó overvol leven is zeker voor het functioneren als christen funest. Niet alleen voor de man zelf, maar ook voor zijn huwelijk en zijn kinderen. Een recent rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt in 1999 méér dan een miljoen zelfmoorden, met tweemaal meer mannen dan vrouwen. In deze ontwikkeling wordt zelfdoding over 20 jaar doodsoorzaak nummer één.
Vaak lopen de dingen vast, wordt er helemaal niet meer gepraat en raken de partners ten opzichte van elkaar in een isolement. Ze hebben beiden hun eigen leven en bijna niets meer gemeenschappelijk. Voor veel mannen dreigt daar het gevaar. Veel huwelijken ontsporen daarna, omdat er soms een andere vrouw in zijn leven kwam. Er is veel verdriet, ook onder christenen.
Mannen moeten het leren, moeten het leren 'durven' om over hun zwakheden te praten met andere mannenbroeders. Het isolement waarin het vaak komt tot zoeken naar (vaak seksueel) vermaak, dat tegenwoordig overal verkrijgbaar is, kan doorbroken worden, voordat het te laat is. Te laat, zoals bij die broeder wiens collega ontdekte dat hij op de computer van zijn baas naar pornografische plaatjes keek. Hij werd betrapt met alle gevolgen van dien: zijn baan, zijn huwelijk, zijn reputatie als christen, de Naam van Christus. Die gevaren liggen overal op de loer.
Elke gelovige moet leren wandelen in de 'volle wapenrusting Gods' (Ef. 6:11) om als christen stand te kunnen houden in deze wereld. De Here heeft ons zijn toerusting toegezegd in de gaven, die Hij ons gaf: Zijn Zoon, Zijn Geest en Zijn Woord. Die gaven in ons leven moeten we leren toepassen, zodat we kunnen strijden tegen de grootste vijand van ons christenleven: onze 'oude mens', dat is, zoals de Bijbel het noemt 'het vlees'. Dat te overwinnen is een grootse, een bijbelse, taak voor elke christen. Alleen radicaal bijbels geloof werkt (Rom. 8:13).
FtV
Het christenleven op allerlei terreinen is complex geworden, net als trouwens het hele leven. We moeten dagelijks keuzes maken en prioriteiten stellen. Van alle kanten - en in een grote overvloed van aanbiedingen - worden er aanslagen gedaan op onze tijd, ons geld, onze interesses en noem maar op. Ook mannen moeten daarin hun keuzes maken: aan hun carrière werken, voldoende tijd nemen voor het gezin en vooral interesse ontwikkelen voor het belang van vrouw en kinderen, ze moeten tijd vinden voor sport en recreatie, voor het werk in de kerk en het ontwikkelen van hun geestelijke gaven, vooral ook in het priesterschap binnen het gezin.
In alle drukte die deze dingen met zich meebrengen is er soms nauwelijks tijd voor stilte, persoonlijke bijbelstudie, het zoeken van de Here in de binnenkamer. Om nog maar te zwijgen over de gebrekkige communicatie bij velen binnen het huwelijk. Er gaat dan ook veel mis. Er zijn er velen die tekenen vertonen van een 'burned out' (= opgebrand) gedrag, soms al op jonge leeftijd. Niet voor niets kwam een minister, mevrouw De Boer, destijds met een nieuw idee: we moeten 'onthaasten'. Ze introduceerde een nieuw woord, dat in Van Dale's Nederlandse woordenboek niet voorkwam. Maar 't was de spijker op z'n kop. Een zó overvol leven is zeker voor het functioneren als christen funest. Niet alleen voor de man zelf, maar ook voor zijn huwelijk en zijn kinderen. Een recent rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt in 1999 méér dan een miljoen zelfmoorden, met tweemaal meer mannen dan vrouwen. In deze ontwikkeling wordt zelfdoding over 20 jaar doodsoorzaak nummer één.
Vaak lopen de dingen vast, wordt er helemaal niet meer gepraat en raken de partners ten opzichte van elkaar in een isolement. Ze hebben beiden hun eigen leven en bijna niets meer gemeenschappelijk. Voor veel mannen dreigt daar het gevaar. Veel huwelijken ontsporen daarna, omdat er soms een andere vrouw in zijn leven kwam. Er is veel verdriet, ook onder christenen.
Mannen moeten het leren, moeten het leren 'durven' om over hun zwakheden te praten met andere mannenbroeders. Het isolement waarin het vaak komt tot zoeken naar (vaak seksueel) vermaak, dat tegenwoordig overal verkrijgbaar is, kan doorbroken worden, voordat het te laat is. Te laat, zoals bij die broeder wiens collega ontdekte dat hij op de computer van zijn baas naar pornografische plaatjes keek. Hij werd betrapt met alle gevolgen van dien: zijn baan, zijn huwelijk, zijn reputatie als christen, de Naam van Christus. Die gevaren liggen overal op de loer.
Elke gelovige moet leren wandelen in de 'volle wapenrusting Gods' (Ef. 6:11) om als christen stand te kunnen houden in deze wereld. De Here heeft ons zijn toerusting toegezegd in de gaven, die Hij ons gaf: Zijn Zoon, Zijn Geest en Zijn Woord. Die gaven in ons leven moeten we leren toepassen, zodat we kunnen strijden tegen de grootste vijand van ons christenleven: onze 'oude mens', dat is, zoals de Bijbel het noemt 'het vlees'. Dat te overwinnen is een grootse, een bijbelse, taak voor elke christen. Alleen radicaal bijbels geloof werkt (Rom. 8:13).
FtV
