Van de redactie - jrg. 76-18

Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 18
We mogen terugzien op een zeer gezegende Toogdag. Altijd werd onze Toogdag gehouden op de laatste zaterdag van augustus. Dit jaar voor het eerst verder in het najaar, omdat de EO-familiedag voorlopig op 'onze' zaterdag wordt gehouden. Dat was wel even moeilijk, omdat al spoedig bleek dat op de nieuwe datum - 21 oktober - delen van de Veluwehal reeds aan andere organisaties waren verhuurd. We konden daarom geen uitgebreide boekentafel organiseren. Het was allemaal wat krap. Maar we zijn toch bijzonder dankbaar, vooral voor de vele positieve reacties die we mochten ontvangen en waaruit blijkt dat de dag voor heel veel mensen - we hopen voor u allemaal, voor zover u er bent geweest - tot een rijke zegen is geworden. Dankbaar ook dat de EO de morgenbijeenkomst diezelfde avond voor Radio 5 heeft uitgezonden.

We zijn ook dankbaar dat de boodschap van de Wederkomst van Christus door velen als zeer belangrijk wordt gezien. Ook jonge mensen, dat merken we vooral op de Seminar-avonden die we overal in het land houden, willen weten wat de Bijbel leert over de toekomst van kerk en wereld. Hoewel het officiële geluid uit de kerk nog zeer sporadisch is als het gaat om de tekenen van de eindtijd, trachten veel christenen in hun eigen kerk of gemeente, met name ook de eigen voorganger, te bewegen tot meer aandacht voor het profetisch Woord. Men voelt: christenen moeten wakker worden. De roep klinkt steeds luider: "De Bruidegom komt, zie, gaat uit. Hem tegemoet!" (Matth. 25:6).

Aan de wereldkerk, de RK-kerk, de Oosters-Orthodoxe kerken en de Anglicaanse kerk gaan de tekenen van de tijd volkomen voorbij. In de strijd om Jeruzalem, die zal uitmonden in de profetische eindstrijd, vlak voor de komst van de Messias, kiezen deze kerken meestal voor de vijand. In een aangrijpende column in de Amerikaanse krant, The Wallstreet Journal, van 31 oktober jl. schrijft de auteur Cynthia Ozick onder de kop "Waarom spreken christenen zich niet uit?" over de veelzeggende stilte vanuit de kerken in de strijd om Jeruzalem.

De wereld - zo blijkt - tolereert geen enkele Joodse tegenwoordigheid op de Tempelberg. Uit het gebeuren van de afgelopen tijd rondom Jeruzalem blijkt een volstrekt ontkennen van de Joodse geschiedenis en zelfs van het Joodse geloof. Immers, dáár stond de Tempel! Nu doen Arabieren, en met hen de rest van de wereld inclusief de kerken, alsof de Tempel nooit heeft bestaan. Er kwam geen enkel protest uit de kerken tegen de rellen die ontstonden, omdat een Jood wandelde over historische Joodse grond, de Tempelberg. Ook niet tegen Arabische uitdrukkingen als "de poging tot verjoodsing van Oost-Jeruzalem door Israël", zoals dat steeds komt van de lippen van Arafat-woordvoerster Hannan Ashrawi; een 'christin'!

Het geldt nu als (op z'n minst) 'onfatsoenlijk' dat de wereldkerk zweeg ten tijde van de holocaust. Nu de Joden zich op eigen grondgebied kunnen verdedigen worden ze ook door kerken zwaar bekritiseerd of tenminste doodgezwegen. Arafat die Israëls premier naar de hel verwees, blinde woede van een massa die Jozefs graf verwoestte of een primitieve Arabische menigte, die twee Joodse jongens te pakken kreeg en hen letterlijk aan stukken scheurde, het kan de wereldkerk niet tot spreken brengen. Daarmee ontkent ze haar eigen afkomst, namelijk Jeruzalem. Want als Jezus nooit in de Tempel - het huis van Zijn Vader(!) - heeft geleerd en gepredikt, wat is dan de betekenis van dat christelijke geloof? Een indringende vraag!

Namens de redactie
FtV