Van de redactie - jrg. 76-15
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 15
Met dit themanummer snijden we een onderwerp aan dat het hart raakt van heel de heilige Schrift: de verzoening. Heel de bijbelse openbaring gaat over de verzoening van de zondige mens met de levende God. Hij wil het goed maken. Hij wil de kloof overbruggen die er is ontstaan door de bittere werkelijkheid van de zonde. Daartoe openbaart Hij Zichzelf en zegt wie Hij is. Maar dat niet alleen. Hij openbaart ook wie w ij zijn, wie de mens is. Wie iets wil verstaan van het grote bijbelse thema dat 'verzoening' heet, moet de twee kanten van Gods openbaring in de Schrift onder ogen zien: Wie Hij is en wie wij zijn. Wie daaraan voorbij gaat mist het wezen van de Gods Woord.
In deze tijd wordt ons denken doordrenkt van de geest van het humanisme, dat de mens in het middelpunt van alle dingen plaatst. Dit humanistisch denken heeft ook kerk en theologie sterk beïnvloed. Daarin vinden we de oorzaak van de afwijzing van het bijbelse grondgegeven dat een mens verzoend moet worden. Moderne theologen schrijven 'bestsellers' voor het kerkvolk met de boodschap dat er 'niks mis met ons is' en dat de Bijbel nergens leert dat we verzoening nodig hebben, noch dat daarvoor het offer van het zondeloze leven van Jezus Christus nodig was. Eerst kwam het humanisme met de ontkenning van de zondigheid van de mens. Het humanisme zoekt de fouten van een mens in zijn omstandigheden in plaats van in de zonde. Als de zonde wordt ontkend, dient ook de noodzaak van de verzoening te worden ontkend; dat is een logische consequentie. Met de ontkenning van de zonde wordt voorbijgegaan aan de bijbelse openbaring over wie de mens werkelijk is. In feite ontkennen we daarmee onszelf.
In werkelijkheid gaat het hier om de grote strijd tussen Gods Woord en de gedachten van mens en cultuur. Er is een geestelijke strijd aan de gang die haar weerga nauwelijks kent in de geschiedenis. Op universitair niveau - het komt uit de studeerkamers van hoogleraren - wordt de humanistische theologie onderwezen aan de aankomende predikanten, die op hun beurt vanaf de kansel de Gemeente van Christus ermee 'vergiftigen'. Het is een valse leer. We hebben er een ander soort dominees door gekregen. Daarom moet vandaag iedere theologie-student zelf eerst een fundamentele keuze maken, al heel vroeg in zijn studietijd. Wil hij kiezen voor heel de heilige Schrift met die volle openbaring over God èn mens, of voor een op het humanisme gebaseerde theologie, die Gods Woord in zijn wezen en zijn bedoelen ontkent. Deze laatste zal 'een ander evangelie' brengen (2 Cor. 11:4), de eerste wordt dienstknecht van God.
Toch is het verschil niet altijd makkelijk te onderscheiden. We moeten goed leren luisteren. Ook de meest vrijzinnige predikanten kunnen zeer mooie en boeiende betogen houden, zodat het gif van een 'ander evangelie' niet wordt opgemerkt.
We hopen met dit nummer over verzoening, dat eigenlijk het hart van het Evangelie is, ook een handreiking te doen aan velen, die vandaag geestelijk verkommeren in de eigen omgeving. Laten we onze zegeningen tellen als we zondags een goede boodschap mogen horen recht uit het Woord van God en naar de bedoelingen van de Heilige Geest. Laten we bidden voor onze predikanten en voorgangers, vooral ook voor hen die misleid werden door de geest van deze wereld.
Namens de redactie
FtV
In deze tijd wordt ons denken doordrenkt van de geest van het humanisme, dat de mens in het middelpunt van alle dingen plaatst. Dit humanistisch denken heeft ook kerk en theologie sterk beïnvloed. Daarin vinden we de oorzaak van de afwijzing van het bijbelse grondgegeven dat een mens verzoend moet worden. Moderne theologen schrijven 'bestsellers' voor het kerkvolk met de boodschap dat er 'niks mis met ons is' en dat de Bijbel nergens leert dat we verzoening nodig hebben, noch dat daarvoor het offer van het zondeloze leven van Jezus Christus nodig was. Eerst kwam het humanisme met de ontkenning van de zondigheid van de mens. Het humanisme zoekt de fouten van een mens in zijn omstandigheden in plaats van in de zonde. Als de zonde wordt ontkend, dient ook de noodzaak van de verzoening te worden ontkend; dat is een logische consequentie. Met de ontkenning van de zonde wordt voorbijgegaan aan de bijbelse openbaring over wie de mens werkelijk is. In feite ontkennen we daarmee onszelf.
In werkelijkheid gaat het hier om de grote strijd tussen Gods Woord en de gedachten van mens en cultuur. Er is een geestelijke strijd aan de gang die haar weerga nauwelijks kent in de geschiedenis. Op universitair niveau - het komt uit de studeerkamers van hoogleraren - wordt de humanistische theologie onderwezen aan de aankomende predikanten, die op hun beurt vanaf de kansel de Gemeente van Christus ermee 'vergiftigen'. Het is een valse leer. We hebben er een ander soort dominees door gekregen. Daarom moet vandaag iedere theologie-student zelf eerst een fundamentele keuze maken, al heel vroeg in zijn studietijd. Wil hij kiezen voor heel de heilige Schrift met die volle openbaring over God èn mens, of voor een op het humanisme gebaseerde theologie, die Gods Woord in zijn wezen en zijn bedoelen ontkent. Deze laatste zal 'een ander evangelie' brengen (2 Cor. 11:4), de eerste wordt dienstknecht van God.
Toch is het verschil niet altijd makkelijk te onderscheiden. We moeten goed leren luisteren. Ook de meest vrijzinnige predikanten kunnen zeer mooie en boeiende betogen houden, zodat het gif van een 'ander evangelie' niet wordt opgemerkt.
We hopen met dit nummer over verzoening, dat eigenlijk het hart van het Evangelie is, ook een handreiking te doen aan velen, die vandaag geestelijk verkommeren in de eigen omgeving. Laten we onze zegeningen tellen als we zondags een goede boodschap mogen horen recht uit het Woord van God en naar de bedoelingen van de Heilige Geest. Laten we bidden voor onze predikanten en voorgangers, vooral ook voor hen die misleid werden door de geest van deze wereld.
Namens de redactie
FtV
