Van de redactie - jrg. 76-13
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 13
Hoe hebben we niet meegeleefd met die honderdachttien bemanningsleden aan boord van de Russische atoomonderzeeër 'Koersk' in de hoop dat ze het nog zouden redden. Wat een ramp! Tijdens en ook nog na de ramp, konden we horen en zien dat er heel wat afgelogen werd door de politieke en militaire leiders in Rusland. Dagenlang - en dat werd vanaf het begin al duidelijk - wist men niet wie te vertrouwen en welke informatie juist was. Radio- en TV-journaals gaven van uur tot uur informatie en wij zweefden voortdurend tussen hoop en vrees. Gaandeweg bleek er heel wat te worden gelogen, verzwegen of ontkend, terwijl men in een vroeg stadium reeds moet hebben geweten wat er werkelijk aan de hand was. Een bedroevende situatie, vooral voor de vrouwen, de moeders, vaders en andere familie en vrienden van de slachtoffers. Men moet zich daar diep gekwetst voelen, naast alle verdriet over het verlies, door de eigen leiders.
Als men de eigen overheid niet kan vertrouwen dan moèt er wel veel mis gaan in een land. Erger wordt het nog als kerkelijke leiders er ook nog aan mee gaan doen. De patriarch van Moskou, Aleksej, gaf bij alle onzekerheid een wonderlijke verklaring af door te beweren dat er krachten in het land zijn, die erop uit zijn "de woorden van de politieke en militaire leiders in twijfel te trekken met het doel in ons vaderland verdeeldheid te brengen". Nu is van de Russisch Orthodoxe kerk bekend dat ze ook altijd de communistische leiders hebben gesteund. Binnen de Wereldraad van Kerken waren de Russen altijd spreekbuis van het Kremlin. Dat werd ook officieel geaccepteerd tot ergernis van veel gewone kerkleden. Nu het einde van het communisme al tien jaar achter ons ligt blijkt er helaas nog niet veel veranderd. Rusland is verder verzwakt, niet alleen militair, vooral ook economisch. Los daarvan zien we een moreel verval; een samenleving van leugen en bedrog en een straatbeeld van fatalistische mensen die alle hoop op betere tijden lijken te hebben opgegeven. Als we daarnaast bedenken dat ditzelfde Rusland in staat is enorme ruimtevaartprojecten op te zetten en uit te voeren, dan zien we tegelijkertijd in datzelfde land een groots technologisch presteren. Bij alle verval van het leger is er echter een groeiend vertrouwen bij de militaire leiders in het eigen tactische kernwapenarsenaal. Naast deze tactische kernbewapening heeft men, ondanks alle ontwapeningsresultaten, altijd nog minstens vierduizend zware kernbommen, geschikt voor de lancering op raketten of het afwerpen vanuit vliegtuigen. Al met al is er nog niet heel erg veel veranderd in deze gevaarlijke wereld. De Russische president Poetin - zelf ex-KGB'er - tracht de media in zijn land het zwijgen op te leggen om de ontmaskering van de leugens te voorkomen.
In het bijbels eindtijdscenario speelt de "grootvorst van Mesech en Tubal" (Ez.38:2) een wezenlijke rol. Hij is de "vorst van Rosh' - Rosh is 'hoofd' of 'eerste'. Mesech en Tubal zijn steden, in "het verre noorden" (Ez. 38:15). Als 'Rosh' staat voor Rusland. Mesech voor Moskou en Tubal voor Tubolsk - wat voor veel bijbeluitleggers het geval is - dan is de profetie erg concreet en zijn in dit opzicht de tekenen van de tijd nog steeds erg acuut. De Gemeente van de Here Jezus Christus behoort daarom dan ook te weten dat het al laat is op de klok van God.
FtV
Als men de eigen overheid niet kan vertrouwen dan moèt er wel veel mis gaan in een land. Erger wordt het nog als kerkelijke leiders er ook nog aan mee gaan doen. De patriarch van Moskou, Aleksej, gaf bij alle onzekerheid een wonderlijke verklaring af door te beweren dat er krachten in het land zijn, die erop uit zijn "de woorden van de politieke en militaire leiders in twijfel te trekken met het doel in ons vaderland verdeeldheid te brengen". Nu is van de Russisch Orthodoxe kerk bekend dat ze ook altijd de communistische leiders hebben gesteund. Binnen de Wereldraad van Kerken waren de Russen altijd spreekbuis van het Kremlin. Dat werd ook officieel geaccepteerd tot ergernis van veel gewone kerkleden. Nu het einde van het communisme al tien jaar achter ons ligt blijkt er helaas nog niet veel veranderd. Rusland is verder verzwakt, niet alleen militair, vooral ook economisch. Los daarvan zien we een moreel verval; een samenleving van leugen en bedrog en een straatbeeld van fatalistische mensen die alle hoop op betere tijden lijken te hebben opgegeven. Als we daarnaast bedenken dat ditzelfde Rusland in staat is enorme ruimtevaartprojecten op te zetten en uit te voeren, dan zien we tegelijkertijd in datzelfde land een groots technologisch presteren. Bij alle verval van het leger is er echter een groeiend vertrouwen bij de militaire leiders in het eigen tactische kernwapenarsenaal. Naast deze tactische kernbewapening heeft men, ondanks alle ontwapeningsresultaten, altijd nog minstens vierduizend zware kernbommen, geschikt voor de lancering op raketten of het afwerpen vanuit vliegtuigen. Al met al is er nog niet heel erg veel veranderd in deze gevaarlijke wereld. De Russische president Poetin - zelf ex-KGB'er - tracht de media in zijn land het zwijgen op te leggen om de ontmaskering van de leugens te voorkomen.
In het bijbels eindtijdscenario speelt de "grootvorst van Mesech en Tubal" (Ez.38:2) een wezenlijke rol. Hij is de "vorst van Rosh' - Rosh is 'hoofd' of 'eerste'. Mesech en Tubal zijn steden, in "het verre noorden" (Ez. 38:15). Als 'Rosh' staat voor Rusland. Mesech voor Moskou en Tubal voor Tubolsk - wat voor veel bijbeluitleggers het geval is - dan is de profetie erg concreet en zijn in dit opzicht de tekenen van de tijd nog steeds erg acuut. De Gemeente van de Here Jezus Christus behoort daarom dan ook te weten dat het al laat is op de klok van God.
FtV
