Van de redactie - jrg. 75-12
Feike ter Velde • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 12
Vorige week vond de Toogdag van 'Het Zoeklicht' plaats. In het volgende nummer van ons blad hopen we er iets over te schrijven.
Met de Toogdag begint eigenlijk ook het nieuwe seizoen. De zomer loopt ten einde, al het kerkenwerk begint straks weer, verenigingen houden hun openingsavond als start van het nieuwe seizoen en de scholen zijn weer begonnen. Veel jonge mensen beginnen aan een nieuwe school met alle spanningen van dien. De kleintjes, die voor het eerst gaan, de tieners, die naar het middelbaar gaan en de grotere jongeren die aan mbo/hbo of universiteit gaan beginnen. Kortom, wat spannend voor onze jonge mensen! Laten we eens aan ze denken, ze bemoedigen en ze vooral aanmoedigen. Christenen staan vaak op jonge leeftijd al alleen, op school of op hun werk. Jonge christenen hebben in deze wereld de voorbede van de gemeente heel hard nodig.
Ik hoorde van een gemeente, die vorige week de jongeren in de dienst allemaal naar voren riep; eerst de kinderen van de basisschool, toen de tieners van het beroeps- en middelbaar onderwijs en toen ook de studenten aan hbo en universiteit. Er stond een hele club daar voor in de kerk. Er was toen een zeer warm en bewogen gebed van de voorganger voor deze jonge mensen. De hele gemeente ging voor ze staan om hun betrokkenheid bij dat gebed te tonen. Wat een omarming van deze jonge mensen. Wàt een warmte en een liefde sprak daar uit. Dat hebben ze ook hard nodig. Kritiek is er genoeg, bemoediging meestal weinig.
We leven in een samenleving waarin veel huwelijken stukbreken. Vooral voor kinderen is echtscheiding een grote ramp. Ze houden van pappa en mamma evenveel. Vaak voelen ze, dat ze moeten kiezen tussen één van beiden. Soms geven ze zichzelf de schuld van de moeilijkheden. Hoe kunnen kinderen uit een dergelijke situatie goed functioneren op school en in de maatschappij? We zien vandaag veel agressie bij jongeren. Op voetbalvelden, op straat en in de nachtelijke uren van het uitgaansleven.
In deze wereld groeien ook kinderen uit christelijke gezinnen op. Veel ouders weten vaak niet waar hun kinderen uithangen in de nachten van het weekeinde. De communicatie is al jarenlang stuk. Ernaar vragen levert meestal niets op, hooguit een grote mond of ruzie. Er is zorg en verdriet bij heel veel ouders over hun kinderen. Waar is het toch fout gegaan? - vragen ze zich af. Waarom wordt het gezin door veel jongeren meer als een gevangenis ervaren dan als een veilige en vertrouwde schuilplaats, waar het goed toeven is?
Er zijn veel vragen, maar één ding is duidelijk: de zuigkracht van een goddeloze wereld is enorm. Alles daarin is gericht op de jeugd, vooral via de wereld van de muziek. De satan heeft het op onze jeugd gemunt. De boze kent het spreekwoord ook: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Die toekomst is ook de toekomst van de antichrist, wiens geest al volop in onze wereld werkzaam is.
Daarom is voorbede voor onze jongeren van zo'n groot belang. Bidden is deelnemen aan de geestelijke strijd. En die is hevig. Leest u eens over de geestelijke wapenrusting in Ef. 6:10-18, over de werkelijkheid van de vijand - vs. 12 - en over het strijdwapen in de geestelijke oorlogsvoering: het gebed - vs 18. Dan hoeven we nooit meer te twijfelen aan de noodzaak van de voorbede.
Namens de redactie
FtV
Met de Toogdag begint eigenlijk ook het nieuwe seizoen. De zomer loopt ten einde, al het kerkenwerk begint straks weer, verenigingen houden hun openingsavond als start van het nieuwe seizoen en de scholen zijn weer begonnen. Veel jonge mensen beginnen aan een nieuwe school met alle spanningen van dien. De kleintjes, die voor het eerst gaan, de tieners, die naar het middelbaar gaan en de grotere jongeren die aan mbo/hbo of universiteit gaan beginnen. Kortom, wat spannend voor onze jonge mensen! Laten we eens aan ze denken, ze bemoedigen en ze vooral aanmoedigen. Christenen staan vaak op jonge leeftijd al alleen, op school of op hun werk. Jonge christenen hebben in deze wereld de voorbede van de gemeente heel hard nodig.
Ik hoorde van een gemeente, die vorige week de jongeren in de dienst allemaal naar voren riep; eerst de kinderen van de basisschool, toen de tieners van het beroeps- en middelbaar onderwijs en toen ook de studenten aan hbo en universiteit. Er stond een hele club daar voor in de kerk. Er was toen een zeer warm en bewogen gebed van de voorganger voor deze jonge mensen. De hele gemeente ging voor ze staan om hun betrokkenheid bij dat gebed te tonen. Wat een omarming van deze jonge mensen. Wàt een warmte en een liefde sprak daar uit. Dat hebben ze ook hard nodig. Kritiek is er genoeg, bemoediging meestal weinig.
We leven in een samenleving waarin veel huwelijken stukbreken. Vooral voor kinderen is echtscheiding een grote ramp. Ze houden van pappa en mamma evenveel. Vaak voelen ze, dat ze moeten kiezen tussen één van beiden. Soms geven ze zichzelf de schuld van de moeilijkheden. Hoe kunnen kinderen uit een dergelijke situatie goed functioneren op school en in de maatschappij? We zien vandaag veel agressie bij jongeren. Op voetbalvelden, op straat en in de nachtelijke uren van het uitgaansleven.
In deze wereld groeien ook kinderen uit christelijke gezinnen op. Veel ouders weten vaak niet waar hun kinderen uithangen in de nachten van het weekeinde. De communicatie is al jarenlang stuk. Ernaar vragen levert meestal niets op, hooguit een grote mond of ruzie. Er is zorg en verdriet bij heel veel ouders over hun kinderen. Waar is het toch fout gegaan? - vragen ze zich af. Waarom wordt het gezin door veel jongeren meer als een gevangenis ervaren dan als een veilige en vertrouwde schuilplaats, waar het goed toeven is?
Er zijn veel vragen, maar één ding is duidelijk: de zuigkracht van een goddeloze wereld is enorm. Alles daarin is gericht op de jeugd, vooral via de wereld van de muziek. De satan heeft het op onze jeugd gemunt. De boze kent het spreekwoord ook: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Die toekomst is ook de toekomst van de antichrist, wiens geest al volop in onze wereld werkzaam is.
Daarom is voorbede voor onze jongeren van zo'n groot belang. Bidden is deelnemen aan de geestelijke strijd. En die is hevig. Leest u eens over de geestelijke wapenrusting in Ef. 6:10-18, over de werkelijkheid van de vijand - vs. 12 - en over het strijdwapen in de geestelijke oorlogsvoering: het gebed - vs 18. Dan hoeven we nooit meer te twijfelen aan de noodzaak van de voorbede.
Namens de redactie
FtV
