Vallen of aanvallen? Islam en Israël
Bram Krol • 97 - 2021 • Uitgave: 2
Opeens was hij er. Een gedegen criticus van de islam. Een vooraanstaande islamitische theoloog, een Australiër van Iraanse afkomst. Hij schreef een boek dat geen spaan heel laat van zijn religie, hoewel de man zichzelf als een moslim ziet en zichzelf ‘vredesimam’ noemt. Hij heeft toegang tot de oudste islamitische documenten over het leven van Mohammed, het ontstaan van de Koran en de oudste kaliefen, boeken die alleen in het oud-Arabisch bestaan.
Tawhidi draagt in zijn boek ‘The tragedy of Islam’ (verschenen in 2018) goed gedocumenteerde feiten aan, die zelfs onder moslims vrijwel onbekend zijn. Wanneer dit wereldwijd in gepopulariseerde vorm bekend zou worden, zouden wel eens miljoenen de islam kunnen verlaten. Zoals te verwachten viel, zijn er al meerdere moordaanslagen op hem geweest. Wat vaak gebeurt onder afvallige moslims: Hij ziet zichzelf als een vriend van Israël.
Een gedegen antwoord
Meteen wordt de man aangevallen, ook door niet-moslims. Zijn diploma’s zouden niet deugen, hij zou politiek in de verkeerde hoek zitten, enzovoorts. Dat is niet zo belangrijk, want daar gaat het uiteindelijk niet om. Maar niemand nam nog de moeite om een gedegen antwoord te geven op zijn kritiek. Het is gemakkelijker om iemand zwart te maken, dan met een kundig antwoord te komen. Maar toch. Overal op aarde zijn er moslims, die een andere weg in willen slaan. En honderdduizenden van hen volgen Tawhidi. Dat is een teken van hoop.
“Geen Hadith!”, zegt Tawhidi. De moslims hebben feitelijk twee heilige boeken. Naast de dunne Koran ook de zeer omvangrijke Hadith. Die gaat over allerlei daden en uitspraken van Mohammed. Maar de ‘vredesimam’ laat zien dat die laatste zo onbetrouwbaar is, dat je er nauwelijks een woord van kunt geloven. Hij noemt het leugenachtige propaganda, die niets met de waarheid van doen heeft. Maar ook de Koran volgt hij niet blindelings. Alle geweldsteksten wil hij op symbolische wijze uitleggen. Dan blijft er geen wrok en haat tegen het Jodendom en de christenen meer over. Het land Israël is voor het volk van Israël, vindt Tawhidi. Dat heeft daar historische rechten, en verder niemand anders. De Palestijnen kunnen zijn bloed wel drinken.
Niet meer van deze tijd
Behoudende moslims willen graag de sharia als wet laten gelden. Die bestaat uit woestijnwetten uit de tijd van Mohammed, die heel vaak onrechtvaardig en onbarmhartig zijn. Natuurlijk verwerpt Tawhidi deze claim. De sharia is niet geschikt voor deze tijd. Daarmee wil hij een eind maken aan ‘eremoorden’, moord op afvalligheid, slechte behandeling van vrouwen en andersdenkenden. Dat zijn grote woorden voor een sjiiet. Juist zijn stroming wil Israël aanvallen, omdat men meent dat het geluk pas op aarde neerdaalt als de Joden vernietigd zijn. “Niet meer van deze tijd, en geheel verkeerd begrepen,” klinkt de tegenstem.
De auteur laat zien dat Mohammed door zijn naaste medestanders (de twee eerste kaliefen die hem opvolgden) werd vergiftigd, met behulp van twee van zijn vrouwen. Dat wil de islam niet horen! Honderden miljoenen moslims wensen juist een herstel van het kalifaat, met als meest opvallende voorstanders ISIS/Al Qaida en de Turkse president Erdogan, die zelf voor die post in aanmerking wenst te komen. Dan zal er pas een tijd van geluk en voorspoed aanbreken. “Vergeet het maar,” klinkt de waarschuwing van Tawhidi. Hij laat zien hoe bloeddorstig de eerste kaliefen waren. Ze gingen over lijken, als ze maar de macht kregen. Het geloof interesseerde hen niet, Mohammed ook niet. De tweede kalief, Omar, heeft zelfs zijn eigen dochtertje levend onder het woestijnzand begraven. Hij was ook een onverbeterlijke alcoholist. Als klap op de vuurpijl heeft hij Fatima, de dochter van Mohammed en vrouw van de vierde kalief (Ali) vermoord. De derde kalief, Othman, heeft zijn eigen vrouw vermoord toen ze ziek op bed lag. Dat kalifaat is niet iets om naar uit te zien. Die eerste kaliefen waren seriemoordenaars en criminelen. “Zij verdienen onze veroordeling, niet onze bewondering,” waarschuwt Tawhidi. Ze heten onder de moslims ‘de rechtgeleide kaliefen’, maar in feite waren het slechts huichelaars.
Israël respecteren
Er is een hele reeks moslims, die zich verzet tegen de kluisters van wetticisme en gewetensdwang. Zij willen andersdenkenden respecteren, en zeker ook Israël en het Jodendom, door de islam gebombardeerd tot hun grootste vijanden. Zo bijvoorbeeld in Canada een befaamd journalist, de liberale moslim Tarek Fatah (oorspronkelijk uit Pakistan). Of ook Walid Shoebat (VS), die met de PLO (Palestijnse bevrijdingsorganisatie) aanslagen in Israël heeft gepleegd. Sinds hij christen werd ziet hij alles in een ander licht. Net als Tarek Fatah publiceert hij diepgaande studies over het gevaar van de islam.
Tawhidi wil, net als de ons bekende Ayaan Hirsi Ali, de moslims bijeenbrengen in een soort reform-moskeeën, waar een andere islam wordt gepredikt. In Berlijn wordt daar al mee geëxperimenteerd door de advocate van Turkse huize Seyran Ates. Maar veel levert dat niet op. De aanhang daarvan blijft heel gering. Het is te filosofisch, een vorm van zelfbedachte religiositeit. Willen we een verandering in de islam? Laat dan de hele wereldkerk beginnen met een enorm evangelisatie- en informatie offensief onder moslims. De reform-islam bestaat (net als de vrijzinnigheid binnen het christendom) uit ontkenningen van het geloof van de meerderheid. Op ontkenningen kun je geen leer en geen toekomst bouwen.
Banden met Israël aanhalen
Hoewel er een enorme kloof ligt tussen de soennieten (de grootste groepering in de islam) en de sjiieten (denk maar aan de oorlog in Jemen), werken die twee wel samen in het buitenland, zoals in de VS, waar grote groepen moslims zijn geïnfiltreerd in de Democratic Party. Het is geen vergissing, dat Biden zich vaak ten gunste van moslims uitspreekt. Dat levert in zijn eigen land veel discussies op. Officiële Iraanse bronnen vertellen dat moslims in de VS (vooral van Iraanse afkomst) een enorme pressie uitoefenen op hun partij om Israël los te laten en ook om Iran meer ruimte te geven met haar atoomprogramma. Samen met andere moslims voeren ze strijd om meer invloed, waar vooral de Democraten voor openstaan. Hun grootste belangenorganisatie, de machtige Islamic Society of North-America, heeft volgens veel deskundigen banden met de Moslim Broederschap en staat voor een anti-Israël koers.
Banden met Israël aanhalen? Tawhidi ziet het als een noodzaak, ter wille van een meer humane vorm van zijn religie. Israël is een graadmeter voor hem. (Een ‘struikelblok’, zegt de Bijbel). Je kunt er niet omheen. Hij ziet het Joodse geloof als kampioen van de vrijheid van meningsuiting. Daarom schrijft hij ook in de ‘Times of Israel’, een internetkrant, gevestigd in Jeruzalem. Dat roept boosheid op in de hele moslimwereld, maar Tawhidi antwoordt: “Bij de Times of Israel, voel ik de democratie die zij vertegenwoordigt.”
Bram Krol
Tawhidi draagt in zijn boek ‘The tragedy of Islam’ (verschenen in 2018) goed gedocumenteerde feiten aan, die zelfs onder moslims vrijwel onbekend zijn. Wanneer dit wereldwijd in gepopulariseerde vorm bekend zou worden, zouden wel eens miljoenen de islam kunnen verlaten. Zoals te verwachten viel, zijn er al meerdere moordaanslagen op hem geweest. Wat vaak gebeurt onder afvallige moslims: Hij ziet zichzelf als een vriend van Israël.
Een gedegen antwoord
Meteen wordt de man aangevallen, ook door niet-moslims. Zijn diploma’s zouden niet deugen, hij zou politiek in de verkeerde hoek zitten, enzovoorts. Dat is niet zo belangrijk, want daar gaat het uiteindelijk niet om. Maar niemand nam nog de moeite om een gedegen antwoord te geven op zijn kritiek. Het is gemakkelijker om iemand zwart te maken, dan met een kundig antwoord te komen. Maar toch. Overal op aarde zijn er moslims, die een andere weg in willen slaan. En honderdduizenden van hen volgen Tawhidi. Dat is een teken van hoop.
“Geen Hadith!”, zegt Tawhidi. De moslims hebben feitelijk twee heilige boeken. Naast de dunne Koran ook de zeer omvangrijke Hadith. Die gaat over allerlei daden en uitspraken van Mohammed. Maar de ‘vredesimam’ laat zien dat die laatste zo onbetrouwbaar is, dat je er nauwelijks een woord van kunt geloven. Hij noemt het leugenachtige propaganda, die niets met de waarheid van doen heeft. Maar ook de Koran volgt hij niet blindelings. Alle geweldsteksten wil hij op symbolische wijze uitleggen. Dan blijft er geen wrok en haat tegen het Jodendom en de christenen meer over. Het land Israël is voor het volk van Israël, vindt Tawhidi. Dat heeft daar historische rechten, en verder niemand anders. De Palestijnen kunnen zijn bloed wel drinken.
Niet meer van deze tijd
Behoudende moslims willen graag de sharia als wet laten gelden. Die bestaat uit woestijnwetten uit de tijd van Mohammed, die heel vaak onrechtvaardig en onbarmhartig zijn. Natuurlijk verwerpt Tawhidi deze claim. De sharia is niet geschikt voor deze tijd. Daarmee wil hij een eind maken aan ‘eremoorden’, moord op afvalligheid, slechte behandeling van vrouwen en andersdenkenden. Dat zijn grote woorden voor een sjiiet. Juist zijn stroming wil Israël aanvallen, omdat men meent dat het geluk pas op aarde neerdaalt als de Joden vernietigd zijn. “Niet meer van deze tijd, en geheel verkeerd begrepen,” klinkt de tegenstem.
De auteur laat zien dat Mohammed door zijn naaste medestanders (de twee eerste kaliefen die hem opvolgden) werd vergiftigd, met behulp van twee van zijn vrouwen. Dat wil de islam niet horen! Honderden miljoenen moslims wensen juist een herstel van het kalifaat, met als meest opvallende voorstanders ISIS/Al Qaida en de Turkse president Erdogan, die zelf voor die post in aanmerking wenst te komen. Dan zal er pas een tijd van geluk en voorspoed aanbreken. “Vergeet het maar,” klinkt de waarschuwing van Tawhidi. Hij laat zien hoe bloeddorstig de eerste kaliefen waren. Ze gingen over lijken, als ze maar de macht kregen. Het geloof interesseerde hen niet, Mohammed ook niet. De tweede kalief, Omar, heeft zelfs zijn eigen dochtertje levend onder het woestijnzand begraven. Hij was ook een onverbeterlijke alcoholist. Als klap op de vuurpijl heeft hij Fatima, de dochter van Mohammed en vrouw van de vierde kalief (Ali) vermoord. De derde kalief, Othman, heeft zijn eigen vrouw vermoord toen ze ziek op bed lag. Dat kalifaat is niet iets om naar uit te zien. Die eerste kaliefen waren seriemoordenaars en criminelen. “Zij verdienen onze veroordeling, niet onze bewondering,” waarschuwt Tawhidi. Ze heten onder de moslims ‘de rechtgeleide kaliefen’, maar in feite waren het slechts huichelaars.
Israël respecteren
Er is een hele reeks moslims, die zich verzet tegen de kluisters van wetticisme en gewetensdwang. Zij willen andersdenkenden respecteren, en zeker ook Israël en het Jodendom, door de islam gebombardeerd tot hun grootste vijanden. Zo bijvoorbeeld in Canada een befaamd journalist, de liberale moslim Tarek Fatah (oorspronkelijk uit Pakistan). Of ook Walid Shoebat (VS), die met de PLO (Palestijnse bevrijdingsorganisatie) aanslagen in Israël heeft gepleegd. Sinds hij christen werd ziet hij alles in een ander licht. Net als Tarek Fatah publiceert hij diepgaande studies over het gevaar van de islam.
Tawhidi wil, net als de ons bekende Ayaan Hirsi Ali, de moslims bijeenbrengen in een soort reform-moskeeën, waar een andere islam wordt gepredikt. In Berlijn wordt daar al mee geëxperimenteerd door de advocate van Turkse huize Seyran Ates. Maar veel levert dat niet op. De aanhang daarvan blijft heel gering. Het is te filosofisch, een vorm van zelfbedachte religiositeit. Willen we een verandering in de islam? Laat dan de hele wereldkerk beginnen met een enorm evangelisatie- en informatie offensief onder moslims. De reform-islam bestaat (net als de vrijzinnigheid binnen het christendom) uit ontkenningen van het geloof van de meerderheid. Op ontkenningen kun je geen leer en geen toekomst bouwen.
Banden met Israël aanhalen
Hoewel er een enorme kloof ligt tussen de soennieten (de grootste groepering in de islam) en de sjiieten (denk maar aan de oorlog in Jemen), werken die twee wel samen in het buitenland, zoals in de VS, waar grote groepen moslims zijn geïnfiltreerd in de Democratic Party. Het is geen vergissing, dat Biden zich vaak ten gunste van moslims uitspreekt. Dat levert in zijn eigen land veel discussies op. Officiële Iraanse bronnen vertellen dat moslims in de VS (vooral van Iraanse afkomst) een enorme pressie uitoefenen op hun partij om Israël los te laten en ook om Iran meer ruimte te geven met haar atoomprogramma. Samen met andere moslims voeren ze strijd om meer invloed, waar vooral de Democraten voor openstaan. Hun grootste belangenorganisatie, de machtige Islamic Society of North-America, heeft volgens veel deskundigen banden met de Moslim Broederschap en staat voor een anti-Israël koers.
Banden met Israël aanhalen? Tawhidi ziet het als een noodzaak, ter wille van een meer humane vorm van zijn religie. Israël is een graadmeter voor hem. (Een ‘struikelblok’, zegt de Bijbel). Je kunt er niet omheen. Hij ziet het Joodse geloof als kampioen van de vrijheid van meningsuiting. Daarom schrijft hij ook in de ‘Times of Israel’, een internetkrant, gevestigd in Jeruzalem. Dat roept boosheid op in de hele moslimwereld, maar Tawhidi antwoordt: “Bij de Times of Israel, voel ik de democratie die zij vertegenwoordigt.”
Bram Krol
