Vakantie: drama of blijspel
Henk van Blijderveen • 91 - 2015 • Uitgave: 14/15
Nederlanders scoren hoog als het om vakantie-uitgaven gaat. We geven er met zijn allen een slordige 15 miljard euro aan uit. Dit bedrag zegt alles over het belang dat wij aan vakantie hechten en… over de tredmolens waarin wordt gelopen. Of, beter gezegd, wordt gerend.
Bijvoorbeeld om werk te behouden. Werk dat continu aan een zijden draadje hangt, terwijl de managers er steeds meer gewicht aan hangen. Gewicht in de vorm van bijscholingscursussen, persoonlijke ontwikkelingsplannen en hoge prestatiedoelen. De factor arbeid wordt steeds verder uitgerekt. En is de rek eruit of knapt er iets, dan wordt de werknemer afgedankt.
Onder zo’n druk wil je wel naar vakantie snakken. Vooral ook, omdat de prestatiecultuur de hele maatschappij in zijn greep heeft. Wat een mens tegenwoordig ook doet, alles moet in de hoogste versnelling, tot in perfectie worden uitgevoerd. Steeds meer mensen raken zelfs overspannen van vrijetijdsbesteding. Zoals Facebook, waar het like een dwanghandeling is geworden. Want als je niet genoeg liket, verlies je je gezicht op Facebook.
En dan heb je de kerkmensen, die toch zouden moeten weten waar Abraham de mosterd, de rust en vrede, haalt. Zij verkeren in hoge nood, doordat ze in hun overgestructureerde kerken met businessplannen het werk van de Heilige Geest willen opknappen. Iets waar je geestelijk erg moe van wordt.
Ten slotte wil ik nog de gezinnen noemen, waar timemanagement, lees: rennen en vliegen, een modewoord is geworden, omdat het veel gecontroleerder klinkt dan stressen.
Ja, wie heeft in deze maatschappij nou geen vakantie nodig?
Eindelijk vakantie!
En dan is het eindelijk zo ver. Vakantie!!! Met de tong nog op de schoenen en de wallen onder de ogen worden de lijstjes, waar de vrouw des huizes al nachten van wakker ligt, nog één keer nagelopen. Op een A4-tje met lettergrootte 8 lijkt het nog te overzien, maar probeer het eens in de steeds kleiner lijkende auto te proppen! En er moet wat mee hoor! Allemaal echt basis. Zoals dozen vol elektronica, opladers, spelletjes etc. Want kernvoorwaarde voor een geslaagde vakantie is wifi (draadloos internet), zodat je je niet hoeft te vervelen. Maar ook heel veel voedsel, waar ze in het buitenland geen weet van hebben, wordt meegesleept. Zoals pindakaas, hagelslag, kaas en een mud vertrouwde aardappels. En omdat zelfs buitenlands weer geen garanties biedt, draagt de gouden koe, naast alle al genoemde bagage, ook nog eens verschillende garderobes.
Vakantie-angsten
Goed, de auto is dus de avond van tevoren gepakt en gezakt. En na een nacht vol hazenslaapjes, door imaginaire geluidjes van autokrakers, wordt er de volgende dag uitgeput een begin gemaakt met het grote genieten. De rollen zijn keurig verdeeld: vader rijdt en moeder, die de lijstjes maar niet uit haar hoofd kan krijgen, moet achterstevoren de vrede onder het wiiënde1 kroost handhaven. Op de rustige momenten houden de echtelieden zichzelf wakker met mijmeringen over hun bestemming in den vreemde. Hoe zou het er zijn? En allengs steken vervelende gedachten de kop op. Want iedere vakantieganger heeft vakantie-angsten, die als verstekelingen met hem meereizen. Ik zal u de top drie noemen:
1. De angst om in een buitenlands ziekenhuis be- of misschien wel mishandeld te moeten worden.
2. De angst om bestolen te worden.
3. De angst om geconfronteerd te worden met een zwaar tegenvallende bestemming.
Je vraagt je af waarom een mens eigenlijk op vakantie wil… En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele zonneschijn, waarin een mens maagdelijk wit kan beginnen en rood als een kreeft kan eindigen.
Of wat dacht u van de relationele kant van de zaak? Veel echtparen zien elkaar tijdens hun drukke leven, letterlijk en figuurlijk, niet meer zitten. Al tijden wordt er, behalve geld en goed, weinig meer gedeeld. Tja, dan valt het niet mee om ineens drie weken op elkaars lip te zitten. Heel wat echtparen besluiten dan ook om na de vakantie een punt achter hun huwelijk te zetten. Want niet alleen de vakantie viel tegen, maar ook de partner. Niet gek dus dat de ‘month after’, september, topmaand is in echtscheidingsland. Een soort feestmaand voor de florerende echtscheidingsbranche. Met als ultieme feestdag de ‘Dag van de Echtscheiding’.2
Wist u dat een op de vijf vakantiegangers uitgeput en dat bijna de helft moe terugkomt? En als je nog niet moe bent, dan word je het wel. Want eenmaal thuis is het auto uitpakken, zorgen dat alles weer zijn plekje krijgt, wassen draaien, gras maaien, caravan stallingrijp maken, je geduld bewaren met de ontregelde kinderen, etc.
Op reis gaan om thuis te komen
Goed beschouwd is de voorpret nog het leukst. Dan kan de fantasie nog allerhande ideale scenario’s fabriceren.
Schrijver Godfried Bomans formuleerde het ooit heel raak: “Men gaat op reis om thuis te komen.” Een quote waarin een diepere laag valt te ontdekken. Want in wezen is ieder mens een reiziger. Hij wordt geboren, reist door het leven en sterft. Een ongelovige zal zeggen: dat is het dan. Maar God zegt in de Bijbel: dan pas bereikt een mens zijn eindbestemming. Ofwel de hel voor hen die Jezus verwerpen, ofwel de hemel voor hen die zich met God hebben laten verzoenen door het kruisoffer van Jezus. Het is dus van levensbelang, dat een mens tijdens dit leven een keus maakt! De keus om Jezus af te wijzen, om vervolgens eeuwig gescheiden te zijn van God. Of de keus om Jezus aan te nemen. Jezus, de Weg naar zaligheid, Jezus, de Waarheid die ons naar het Leven leidt. God ziet dan zijn Zoon Jezus in ons. En niks of niemand anders! Dat houdt in, dat geen mens ook maar iets van zichzelf mee kan nemen, waardoor er beweging komt in een gesloten hemelpoort. Nee, het entreekaartje is door Jezus alleen, tot de laatste eurocent, met Zijn kostbaar bloed betaald.
En heeft een mens zich tijdens zijn aardse reis laten reinigen van zonden, dan volgt er een proces van levensheiliging. Een moeilijk woord dat inhoudt, dat een christen leert te leven naar Gods wil. Uit eigen ervaring weet ik dat niets moeilijker, maar ook dat niets mooier is! Gods wil doen, geeft onnoemelijk veel voldoening. Hoe die wil te ontdekken is? Door de hulp van Gods Geest, die iedereen op het moment van bekering ontvangt. En door het lezen van Gods Woord, de Bijbel. Gods Woord dat door koning David niet voor niets een licht op zijn pad en een lamp voor zijn voet werd genoemd.
Al met al durf ik te stellen, dat iemand die in afhankelijkheid van Jezus leeft, minder afhankelijk wordt van vakantie. Want een christen die zich de dingen van boven bedenkt, maakt andere keuzes en ziet prachtige vergezichten. Van een hemels land, druipend van melk en honing. Een land waarin Christus de volkomen vervulling zal zijn.
Ik wens u een voorspoedige reis en een behouden aankomst!
Henk van Blijderveen
1 De Wii is een spelcomputer
2 Dit jaar op 15 september
Bijvoorbeeld om werk te behouden. Werk dat continu aan een zijden draadje hangt, terwijl de managers er steeds meer gewicht aan hangen. Gewicht in de vorm van bijscholingscursussen, persoonlijke ontwikkelingsplannen en hoge prestatiedoelen. De factor arbeid wordt steeds verder uitgerekt. En is de rek eruit of knapt er iets, dan wordt de werknemer afgedankt.
Onder zo’n druk wil je wel naar vakantie snakken. Vooral ook, omdat de prestatiecultuur de hele maatschappij in zijn greep heeft. Wat een mens tegenwoordig ook doet, alles moet in de hoogste versnelling, tot in perfectie worden uitgevoerd. Steeds meer mensen raken zelfs overspannen van vrijetijdsbesteding. Zoals Facebook, waar het like een dwanghandeling is geworden. Want als je niet genoeg liket, verlies je je gezicht op Facebook.
En dan heb je de kerkmensen, die toch zouden moeten weten waar Abraham de mosterd, de rust en vrede, haalt. Zij verkeren in hoge nood, doordat ze in hun overgestructureerde kerken met businessplannen het werk van de Heilige Geest willen opknappen. Iets waar je geestelijk erg moe van wordt.
Ten slotte wil ik nog de gezinnen noemen, waar timemanagement, lees: rennen en vliegen, een modewoord is geworden, omdat het veel gecontroleerder klinkt dan stressen.
Ja, wie heeft in deze maatschappij nou geen vakantie nodig?
Eindelijk vakantie!
En dan is het eindelijk zo ver. Vakantie!!! Met de tong nog op de schoenen en de wallen onder de ogen worden de lijstjes, waar de vrouw des huizes al nachten van wakker ligt, nog één keer nagelopen. Op een A4-tje met lettergrootte 8 lijkt het nog te overzien, maar probeer het eens in de steeds kleiner lijkende auto te proppen! En er moet wat mee hoor! Allemaal echt basis. Zoals dozen vol elektronica, opladers, spelletjes etc. Want kernvoorwaarde voor een geslaagde vakantie is wifi (draadloos internet), zodat je je niet hoeft te vervelen. Maar ook heel veel voedsel, waar ze in het buitenland geen weet van hebben, wordt meegesleept. Zoals pindakaas, hagelslag, kaas en een mud vertrouwde aardappels. En omdat zelfs buitenlands weer geen garanties biedt, draagt de gouden koe, naast alle al genoemde bagage, ook nog eens verschillende garderobes.
Vakantie-angsten
Goed, de auto is dus de avond van tevoren gepakt en gezakt. En na een nacht vol hazenslaapjes, door imaginaire geluidjes van autokrakers, wordt er de volgende dag uitgeput een begin gemaakt met het grote genieten. De rollen zijn keurig verdeeld: vader rijdt en moeder, die de lijstjes maar niet uit haar hoofd kan krijgen, moet achterstevoren de vrede onder het wiiënde1 kroost handhaven. Op de rustige momenten houden de echtelieden zichzelf wakker met mijmeringen over hun bestemming in den vreemde. Hoe zou het er zijn? En allengs steken vervelende gedachten de kop op. Want iedere vakantieganger heeft vakantie-angsten, die als verstekelingen met hem meereizen. Ik zal u de top drie noemen:
1. De angst om in een buitenlands ziekenhuis be- of misschien wel mishandeld te moeten worden.
2. De angst om bestolen te worden.
3. De angst om geconfronteerd te worden met een zwaar tegenvallende bestemming.
Je vraagt je af waarom een mens eigenlijk op vakantie wil… En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele zonneschijn, waarin een mens maagdelijk wit kan beginnen en rood als een kreeft kan eindigen.
Of wat dacht u van de relationele kant van de zaak? Veel echtparen zien elkaar tijdens hun drukke leven, letterlijk en figuurlijk, niet meer zitten. Al tijden wordt er, behalve geld en goed, weinig meer gedeeld. Tja, dan valt het niet mee om ineens drie weken op elkaars lip te zitten. Heel wat echtparen besluiten dan ook om na de vakantie een punt achter hun huwelijk te zetten. Want niet alleen de vakantie viel tegen, maar ook de partner. Niet gek dus dat de ‘month after’, september, topmaand is in echtscheidingsland. Een soort feestmaand voor de florerende echtscheidingsbranche. Met als ultieme feestdag de ‘Dag van de Echtscheiding’.2
Wist u dat een op de vijf vakantiegangers uitgeput en dat bijna de helft moe terugkomt? En als je nog niet moe bent, dan word je het wel. Want eenmaal thuis is het auto uitpakken, zorgen dat alles weer zijn plekje krijgt, wassen draaien, gras maaien, caravan stallingrijp maken, je geduld bewaren met de ontregelde kinderen, etc.
Op reis gaan om thuis te komen
Goed beschouwd is de voorpret nog het leukst. Dan kan de fantasie nog allerhande ideale scenario’s fabriceren.
Schrijver Godfried Bomans formuleerde het ooit heel raak: “Men gaat op reis om thuis te komen.” Een quote waarin een diepere laag valt te ontdekken. Want in wezen is ieder mens een reiziger. Hij wordt geboren, reist door het leven en sterft. Een ongelovige zal zeggen: dat is het dan. Maar God zegt in de Bijbel: dan pas bereikt een mens zijn eindbestemming. Ofwel de hel voor hen die Jezus verwerpen, ofwel de hemel voor hen die zich met God hebben laten verzoenen door het kruisoffer van Jezus. Het is dus van levensbelang, dat een mens tijdens dit leven een keus maakt! De keus om Jezus af te wijzen, om vervolgens eeuwig gescheiden te zijn van God. Of de keus om Jezus aan te nemen. Jezus, de Weg naar zaligheid, Jezus, de Waarheid die ons naar het Leven leidt. God ziet dan zijn Zoon Jezus in ons. En niks of niemand anders! Dat houdt in, dat geen mens ook maar iets van zichzelf mee kan nemen, waardoor er beweging komt in een gesloten hemelpoort. Nee, het entreekaartje is door Jezus alleen, tot de laatste eurocent, met Zijn kostbaar bloed betaald.
En heeft een mens zich tijdens zijn aardse reis laten reinigen van zonden, dan volgt er een proces van levensheiliging. Een moeilijk woord dat inhoudt, dat een christen leert te leven naar Gods wil. Uit eigen ervaring weet ik dat niets moeilijker, maar ook dat niets mooier is! Gods wil doen, geeft onnoemelijk veel voldoening. Hoe die wil te ontdekken is? Door de hulp van Gods Geest, die iedereen op het moment van bekering ontvangt. En door het lezen van Gods Woord, de Bijbel. Gods Woord dat door koning David niet voor niets een licht op zijn pad en een lamp voor zijn voet werd genoemd.
Al met al durf ik te stellen, dat iemand die in afhankelijkheid van Jezus leeft, minder afhankelijk wordt van vakantie. Want een christen die zich de dingen van boven bedenkt, maakt andere keuzes en ziet prachtige vergezichten. Van een hemels land, druipend van melk en honing. Een land waarin Christus de volkomen vervulling zal zijn.
Ik wens u een voorspoedige reis en een behouden aankomst!
Henk van Blijderveen
1 De Wii is een spelcomputer
2 Dit jaar op 15 september
