Uitgeperst om te leven
Op m’n aanrecht staat een grote schaal vol met mooie sinaasappelen. Daarnaast de pers en een glas. De plannen zijn helder: ik doe gezond en maak zelf sinaasappelsap. Ik snijd, draai en pers en draai en pers en… het glas zit al snel vol. Ik geniet van het lekkere sap en ben blij met de vloeibare vitamientjes die goed zijn voor mijn lichaam.
Maar de eerst zo mooie sinaasappelen zijn verworden tot een zielig hoopje uitgeperste stukken… Het lekkere sap geniet ik van, maar om dat te krijgen, moesten de sinaasappelen stuk gemaakt. Het raakt me. Wat een beeld! En, terwijl ik de stukken in de gft-emmer stop, gaan m’n gedachten verder. Want zien we dit niet op meer plaatsen? Denk aan koffie. Om dat lekkers te krijgen… moesten de koffieboontjes worden stukgemalen. Of voor de theeliefhebbers: de droge theeblaadjes moeten het water in voordat ze hun smaak en kleur afgeven.
Lekke band
Nu wij. In het nauw gedreven worden. Uitgeperst worden voor je gevoel. Meer moeten geven dan dat je krijgt. Onrecht aangedaan worden. Er zijn zoveel manieren waarop we geknepen, geperst, uitgedroogd of zelfs vermalen worden in dit leven. Die diagnose van de arts die in één zin je toekomstplannen aan flarden schoot. Maar ook de lekke band waardoor je vertraging oploopt – geen drama maar wel super irritant. Of de issues in je familie die zich al jaren voortslepen en waardoor het voelt alsof je leeggezogen wordt. Op het moment dat het leven ons pijn doet; van ongemak tot diep lijden, in al z’n diverse vormen, wat komt er dan uit ons? Als christen, leeft Christus in je en belijd je ook ‘niet meer ik maar Christus leeft in mij’ (Galaten 2:20). Komt Hij dan ook tevoorschijn als jij stuk gaat?
In de Bijbel staat dat drukking van de neus bloed voortbrengt (zie Spreuken 30:33). Best logisch: een flinke dreun op de goede plaats et voilà, een bloedneus is het gevolg. Trek dit nu eens door. Wat als je ‘geslagen’ wordt (door omstandigheden of door mensen) en je gewond raakt… komt het Bloed dan tevoorschijn? Het Bloed dat jou schoonwaste, levend maakte tot een nieuwe schepping in Christus…
Prut in eigen leven
Zou het kunnen zijn dat de prut waar je doorheen gaat, een vermomde zegen is? Want juist daardoor kan Christus door jou heen naar anderen toe zichtbaar worden! En onderwijl werkt Hij ook verder in en aan jou (denk maar aan het beeld van het tweesnijdend zwaard: Hij werkt twee kanten op!).
Dit is omdenken. Een manier van denken, beter gezegd: geloven, dat ons zo vreemd is (geworden). De maatschappij tettert al jaren iets anders: jíj moet centraal staan, jóúw belangen voorop en wie je te na komt mag de gevolgen dragen. Deze geluiden worden echter, met wat kussentjes omkleed en wat braver verwoord, ook steeds meer hoorbaar in de kerken, gemeenten en groeperingen.
We leven in deze tijd naar Pasen toe. Staan stil bij het leven, lijden en sterven van de Heere Jezus en zien uit naar de viering van Zijn opstanding. De Graankorrel Die stierf en nu vrucht mag dragen. En dat vinden we lastig. We genieten van Zijn opstanding, maar dat er zoveel lijden en de dood aan vooraf ging…
Mag ik je bemoedigen om deze dagen al wél bij het lijden en sterven van de Heere Jezus stil te staan? En in die context naar je eigen prut te kijken waar je doorheen moet? Denk hier nog eens over door terwijl je geniet van je koffie of thee of misschien zelfs je glaasje sinaasappelsap…
Corine Daane
