U kent mij (1)
Willem de Vink • 77 - 2001/02 • Uitgave: 12
HERE, Gij doorgrondt en kent mij… Psalm 139 vers 1
De meest gestelde vraag door jongeren is: "Wie ben ik?" Dat is niet zo vreemd. Omdat je veel keuzes moet maken, word je gedwongen om over die vraag na te denken. Ga maar na wat
er allemaal op je afkomt. Welke opleiding ga je volgen? Welk beroep kies je straks? Waar ga je wonen? Wie wordt jouw levenspartner? Zelfs bij je kledingkeuze moet jij je afvragen wat bij jou past. In al die gevallen word je voor de vraag gesteld wie jij eigenlijk bent. En dat is knap lastig. Geen wonder dat je af en toe graag languit op de bank voor de televisie wilt hangen zonder ergens over na te hoeven denken.
Vorige generaties hadden het makkelijker. Er viel niet zoveel te kiezen. Was je een jongen, dan volgde je je vader op. En was je een meisje, dan werd je huisvrouw. Trouwen deed je met iemand uit de buurt en uit dezelfde kerk. Meestal bleef je wonen waar je familie woonde. En je kledingkeuze was niet elk seizoen aan nieuwe mode onderhevig. Daarom was bij die generaties Psalm 23 zo geliefd. De HERE is mijn herder, die mij lekker rustig in grazige weiden laat liggen. Momenteel is Psalm 139 favoriet. Logisch. Als ik worstel niet de vraag wie ik ben, is het fijn om te horen dat God het antivoord weet.
"HERE, Gij doorgrondt en kent mij!" Psalm 139 opent niet vuurwerk. Hier spreekt iemand met uitroeptekens. David, de schrijver, heeft vast en zeker veel nagedacht over zichzelf. Hij was de jongste thuis. Een beetje aan z'n lot overgelaten. Zijn broers .varen kanjers, strijdlustige soldaten. Hij was een herdersjongen, alleen op het veld. Wie was hij eigenlijk? David heeft ook veel nagedacht over God. Sterker nog: hij heeft geleerd om zijn vragen aan de Almachtige voor te leggen. "Wie ben ik? Weet U dat?" En in dat gesprek met God heeft hij ontdekt waar hij houvast voor zijn identiteit moet zoeken. Hij hoeft niet zo zeker te zijn van zichzelf, als hij maar zeker is van God. Die kent hem. Die mag hij vertrouwen. Zeker weten!
Psalm 139 is een fantastisch bijbelgedeelte. Het zegt iets over mijzelf, maar meer nog over de Here God. Belangrijker dan het antwoord op de vraag wie ik ben is de zekerheid dat God weet wie ik ben. Ik mag erop vertrouwen dat Hij mij kent. En dat ik er mag zijn - voor Hem.
Willem de Vink
De meest gestelde vraag door jongeren is: "Wie ben ik?" Dat is niet zo vreemd. Omdat je veel keuzes moet maken, word je gedwongen om over die vraag na te denken. Ga maar na wat
er allemaal op je afkomt. Welke opleiding ga je volgen? Welk beroep kies je straks? Waar ga je wonen? Wie wordt jouw levenspartner? Zelfs bij je kledingkeuze moet jij je afvragen wat bij jou past. In al die gevallen word je voor de vraag gesteld wie jij eigenlijk bent. En dat is knap lastig. Geen wonder dat je af en toe graag languit op de bank voor de televisie wilt hangen zonder ergens over na te hoeven denken.
Vorige generaties hadden het makkelijker. Er viel niet zoveel te kiezen. Was je een jongen, dan volgde je je vader op. En was je een meisje, dan werd je huisvrouw. Trouwen deed je met iemand uit de buurt en uit dezelfde kerk. Meestal bleef je wonen waar je familie woonde. En je kledingkeuze was niet elk seizoen aan nieuwe mode onderhevig. Daarom was bij die generaties Psalm 23 zo geliefd. De HERE is mijn herder, die mij lekker rustig in grazige weiden laat liggen. Momenteel is Psalm 139 favoriet. Logisch. Als ik worstel niet de vraag wie ik ben, is het fijn om te horen dat God het antivoord weet.
"HERE, Gij doorgrondt en kent mij!" Psalm 139 opent niet vuurwerk. Hier spreekt iemand met uitroeptekens. David, de schrijver, heeft vast en zeker veel nagedacht over zichzelf. Hij was de jongste thuis. Een beetje aan z'n lot overgelaten. Zijn broers .varen kanjers, strijdlustige soldaten. Hij was een herdersjongen, alleen op het veld. Wie was hij eigenlijk? David heeft ook veel nagedacht over God. Sterker nog: hij heeft geleerd om zijn vragen aan de Almachtige voor te leggen. "Wie ben ik? Weet U dat?" En in dat gesprek met God heeft hij ontdekt waar hij houvast voor zijn identiteit moet zoeken. Hij hoeft niet zo zeker te zijn van zichzelf, als hij maar zeker is van God. Die kent hem. Die mag hij vertrouwen. Zeker weten!
Psalm 139 is een fantastisch bijbelgedeelte. Het zegt iets over mijzelf, maar meer nog over de Here God. Belangrijker dan het antwoord op de vraag wie ik ben is de zekerheid dat God weet wie ik ben. Ik mag erop vertrouwen dat Hij mij kent. En dat ik er mag zijn - voor Hem.
Willem de Vink
