Turkije houdt Europa in de houdgreep
Feike ter Velde • 92 - 2016 • Uitgave: 7
De Turkse president Erdogan, die steeds meer trekken begint te vertonen van een echte dictator, weet loepzuiver de Europese leiders te bespelen en in zijn greep te houden. Hij heeft grote belangen, namelijk om lid te worden van de Europese Unie, ondanks zijn onderdrukking van steeds meer democratische vrijheden: de pers wordt gemuilkorfd, kritiek op de regering is verboden, de Koerden worden militair zwaar bestreden en de rechterlijke macht aan banden gelegd.
Zijn belangrijkste wapen? De vluchtelingen uit het Midden-Oosten.
Turkije heeft van de EU drie miljard euro toegezegd gekregen om de omstandigheden van de vluchtelingen in Turkse kampen te verbeteren. Het kostte nogal wat moeite om dat geld in Europa bij elkaar te sprokkelen, maar dat is nu toch aardig gelukt. Alleen wil Brussel het niet uitbetalen aan de Turkse regering, maar aan instanties dit zich met de vluchtelingen bezighouden, hoewel de regering van Turkije daar bovenop zit en eigenlijk alle touwtjes in handen heeft. Ons land draagt bijna vierennegentig miljoen euro bij. Inmiddels is er nog bijna niets gebeurd aan verbetering van de vaak erbarmelijke omstandigheden van de vluchtelingen en hun gezinnen in dat land.
Akkoord met Turkije
De EU heeft een urgente eis aan Turkije: dam de stroom van vluchtelingen naar Europa – met name West-Europa – in. Turkije had toegezegd de grenzen te gaan bewaken en mensensmokkelaars te bestrijden. Tot nu toe is daarvan ook bijna niets terecht gekomen. Volgens onze premier, Mark Rutte, zou het aantal vluchtelingen richting de nul moeten worden ingedamd, maar nog steeds blijven er dagelijks grote aantallen aankomen op de Griekse eilanden. Turkije, met name premier Davutoglu, blijkt geen betrouwbare partner in de politieke besprekingen. Ze zeggen ‘ja’ – hoera, er is een akkoord gesloten met Turkije, zegt de EU(!) – maar ze doen vervolgens ‘nee’. Na maanden is er nog niets veranderd. Nu ligt er een nieuw akkoord in Brussel dat verder moet worden uitgewerkt op details.
De hoofdlijnen zijn als volgt: Vluchtelingen die geen kans hebben om in Europa te blijven moeten door Turkije al meteen worden teruggenomen en mogen Europa niet verder in. Dat levert al direct een enorme beperking op van het totale aantal vluchtelingen in Europa. Europa haalt de echte vluchtelingen – uit Syrië en Irak – met vliegtuigen op en verdeelt ze over de landen van de Europese Unie. Turkije krijgt geen drie, maar zes miljard Euro om de Turkse kampen en de leefomstandigheden van vluchtelingen daar te verbeteren.
Betrouwbaarheid van de islam
Ondertussen, nu Europa de Turken zo hard nodig heeft om de vluchtelingencrisis in de Europese Unie politiek op te lossen, gaat Erdogan door met het verder onderdrukken van de persvrijheid. Journalisten worden gevangen gezet, redacteuren vervangen door vriendjes van Erdogan en de pers schrijft nu steeds vaker met lovende woorden over deze grote president van het land. En dat alles terwijl Turkije bij de onderhandelingen over de vluchtelingencrisis de eis bij Europa op tafel heeft gelegd om van het EU-lidmaatschap nu toch wel serieus werk te maken. Bovendien moeten de Turken vrij kunnen reizen in Europa zonder een visum. Dit soort chantagemiddelen gebruiken ze om de enorme humanitaire nood van vluchtelingen uit een afschuwelijk oorlogsgebied op te lossen. Het kan niet anders dan dit crimineel gedrag te noemen. De vrome islamitische Erdogan zou toch beter moeten weten, denken naïeve mensen. Europa heeft zich laten gijzelen en zit nu in de houdgreep van Turkije.
Maar, wat we hier zien is het ware gezicht van islam, zoals het zich in de geschiedenis en nu nog in tal van landen voordoet. Een mens telt niet, een mensenleven telt niet, gezinnen met kinderen… het zijn de troeven in handen van mensensmokkelaars, maar ook van presidenten, sommige imams, sjeiks en noem maar op. Omdat handel en geld voorop staan, worden de gruwelijke misstanden maar op fluisterende toon aangekaart. Dat geldt voor Turkije, maar ook voor andere landen in het Midden-Oosten, zoals Saoedi-Arabië, dat weigert vluchtelingen uit Syrië op te nemen, dagelijks mensen martelt, toetakelt en ombrengt in een verwrongen islamitisch rechtssysteem, de sharia. Europese handel met het land staat echter voorop. Heel het vluchtelingenprobleem staat onder de spanning van deze economische werkelijkheid.
Vluchtelingenprobleem?
Maar hoe groot is het vluchtelingenprobleem voor Europa nu werkelijk? Niet groot. Is het een crisis? Ja, maar dan voor Europa zelf, omdat haar morele standaard en haar humanistische medemenselijkheid niet deugen. Oost-Europese landen, die tientallen jaren geleden hebben onder Russische bezetting en onderdrukking, weigeren nu zelf om een menselijk gezicht te tonen en barmhartigheid te bewijzen aan ontredderde vluchtelingen. Bang als ze zijn voor de eigen verworven welvaart, bang voor de werkgelegenheid, voor de woningmarkt en… bang voor de islam. Zijn dat reële en legitieme angsten? Natuurlijk wel!
De islam is een groot gevaar voor de directe toekomst van Europa en heel de westerse wereld en de wereldvrede (Ayaan Hirschi Ali, in haar boek ‘Nomade’). Dat moet hardop ook door politici – niet alleen door Geert Wilders – worden gezegd. Het is onnozel om dat gevaar niet te zien. Het is onnozel om het humanisme van de Amsterdamse grachtengordel te stellen tegenover de enorme zendingsdrang van de islam.
Maar dat vraagstuk is op dit moment niet primair aan de orde. Nu moeten éérst mensen geholpen worden die alles zijn kwijtgeraakt en ontredderd in Europa zijn aangekomen. Warme kleren, nieuwe schoenen, een woonplek om te douchen, te slapen en met je kinderen rustig te eten. Uitrusten van alle ontberingen. Ze moeten eerst genezen van alle traumatische ervaringen toen de bommen kwamen en er duizenden vielen aan hun linker- en rechterzijde. Hun verhalen moeten hier worden gehoord. Hun verdriet moet worden meegevoeld. Ze moeten worden geholpen de taal van hun nieuwe land te leren en ze moeten voelen dat ze welkom zijn in een land van vrede – in dit geval in Nederland. Er mag geen politiek gewin worden nagestreefd ten koste van deze mensen, zoals het islamitische Turkije nu doet. Als het ‘christelijke’ Nederland hetzelfde zou doen, zijn we geen haar beter dan president Erdogan van Turkije.
Ere aan hulpverleners
Maar… leve de vrijwilligers(!) die naar de Griekse eilanden afreisden om te helpen de gammele bootjes het strand op te trekken, de kinderen in hun armen te nemen, de baby’tjes aan hun borst te drukken en de tranen van geluk te drogen in de ogen van aangekomen vaders en moeders. Zijn dat geen emotionele argumenten? Jazeker(!) en daar moeten we veel meer van hebben. Warme emoties voor gebroken en ontredderde mensen. Laat je tranen maar de vrije loop als je de tranen ziet van deze mensen. Laat je hart breken als je deze gebroken mensen ziet en spreekt.
Onze God wil ons kronen met goedertierenheid en barmhartigheid (Psalm 103:4). Bent u al door God gekroond? Dan is onze taak op dit moment in de geschiedenis van Nederland en Europa daar… om te worden gedaan.
Feike ter Velde
Zijn belangrijkste wapen? De vluchtelingen uit het Midden-Oosten.
Turkije heeft van de EU drie miljard euro toegezegd gekregen om de omstandigheden van de vluchtelingen in Turkse kampen te verbeteren. Het kostte nogal wat moeite om dat geld in Europa bij elkaar te sprokkelen, maar dat is nu toch aardig gelukt. Alleen wil Brussel het niet uitbetalen aan de Turkse regering, maar aan instanties dit zich met de vluchtelingen bezighouden, hoewel de regering van Turkije daar bovenop zit en eigenlijk alle touwtjes in handen heeft. Ons land draagt bijna vierennegentig miljoen euro bij. Inmiddels is er nog bijna niets gebeurd aan verbetering van de vaak erbarmelijke omstandigheden van de vluchtelingen en hun gezinnen in dat land.
Akkoord met Turkije
De EU heeft een urgente eis aan Turkije: dam de stroom van vluchtelingen naar Europa – met name West-Europa – in. Turkije had toegezegd de grenzen te gaan bewaken en mensensmokkelaars te bestrijden. Tot nu toe is daarvan ook bijna niets terecht gekomen. Volgens onze premier, Mark Rutte, zou het aantal vluchtelingen richting de nul moeten worden ingedamd, maar nog steeds blijven er dagelijks grote aantallen aankomen op de Griekse eilanden. Turkije, met name premier Davutoglu, blijkt geen betrouwbare partner in de politieke besprekingen. Ze zeggen ‘ja’ – hoera, er is een akkoord gesloten met Turkije, zegt de EU(!) – maar ze doen vervolgens ‘nee’. Na maanden is er nog niets veranderd. Nu ligt er een nieuw akkoord in Brussel dat verder moet worden uitgewerkt op details.
De hoofdlijnen zijn als volgt: Vluchtelingen die geen kans hebben om in Europa te blijven moeten door Turkije al meteen worden teruggenomen en mogen Europa niet verder in. Dat levert al direct een enorme beperking op van het totale aantal vluchtelingen in Europa. Europa haalt de echte vluchtelingen – uit Syrië en Irak – met vliegtuigen op en verdeelt ze over de landen van de Europese Unie. Turkije krijgt geen drie, maar zes miljard Euro om de Turkse kampen en de leefomstandigheden van vluchtelingen daar te verbeteren.
Betrouwbaarheid van de islam
Ondertussen, nu Europa de Turken zo hard nodig heeft om de vluchtelingencrisis in de Europese Unie politiek op te lossen, gaat Erdogan door met het verder onderdrukken van de persvrijheid. Journalisten worden gevangen gezet, redacteuren vervangen door vriendjes van Erdogan en de pers schrijft nu steeds vaker met lovende woorden over deze grote president van het land. En dat alles terwijl Turkije bij de onderhandelingen over de vluchtelingencrisis de eis bij Europa op tafel heeft gelegd om van het EU-lidmaatschap nu toch wel serieus werk te maken. Bovendien moeten de Turken vrij kunnen reizen in Europa zonder een visum. Dit soort chantagemiddelen gebruiken ze om de enorme humanitaire nood van vluchtelingen uit een afschuwelijk oorlogsgebied op te lossen. Het kan niet anders dan dit crimineel gedrag te noemen. De vrome islamitische Erdogan zou toch beter moeten weten, denken naïeve mensen. Europa heeft zich laten gijzelen en zit nu in de houdgreep van Turkije.
Maar, wat we hier zien is het ware gezicht van islam, zoals het zich in de geschiedenis en nu nog in tal van landen voordoet. Een mens telt niet, een mensenleven telt niet, gezinnen met kinderen… het zijn de troeven in handen van mensensmokkelaars, maar ook van presidenten, sommige imams, sjeiks en noem maar op. Omdat handel en geld voorop staan, worden de gruwelijke misstanden maar op fluisterende toon aangekaart. Dat geldt voor Turkije, maar ook voor andere landen in het Midden-Oosten, zoals Saoedi-Arabië, dat weigert vluchtelingen uit Syrië op te nemen, dagelijks mensen martelt, toetakelt en ombrengt in een verwrongen islamitisch rechtssysteem, de sharia. Europese handel met het land staat echter voorop. Heel het vluchtelingenprobleem staat onder de spanning van deze economische werkelijkheid.
Vluchtelingenprobleem?
Maar hoe groot is het vluchtelingenprobleem voor Europa nu werkelijk? Niet groot. Is het een crisis? Ja, maar dan voor Europa zelf, omdat haar morele standaard en haar humanistische medemenselijkheid niet deugen. Oost-Europese landen, die tientallen jaren geleden hebben onder Russische bezetting en onderdrukking, weigeren nu zelf om een menselijk gezicht te tonen en barmhartigheid te bewijzen aan ontredderde vluchtelingen. Bang als ze zijn voor de eigen verworven welvaart, bang voor de werkgelegenheid, voor de woningmarkt en… bang voor de islam. Zijn dat reële en legitieme angsten? Natuurlijk wel!
De islam is een groot gevaar voor de directe toekomst van Europa en heel de westerse wereld en de wereldvrede (Ayaan Hirschi Ali, in haar boek ‘Nomade’). Dat moet hardop ook door politici – niet alleen door Geert Wilders – worden gezegd. Het is onnozel om dat gevaar niet te zien. Het is onnozel om het humanisme van de Amsterdamse grachtengordel te stellen tegenover de enorme zendingsdrang van de islam.
Maar dat vraagstuk is op dit moment niet primair aan de orde. Nu moeten éérst mensen geholpen worden die alles zijn kwijtgeraakt en ontredderd in Europa zijn aangekomen. Warme kleren, nieuwe schoenen, een woonplek om te douchen, te slapen en met je kinderen rustig te eten. Uitrusten van alle ontberingen. Ze moeten eerst genezen van alle traumatische ervaringen toen de bommen kwamen en er duizenden vielen aan hun linker- en rechterzijde. Hun verhalen moeten hier worden gehoord. Hun verdriet moet worden meegevoeld. Ze moeten worden geholpen de taal van hun nieuwe land te leren en ze moeten voelen dat ze welkom zijn in een land van vrede – in dit geval in Nederland. Er mag geen politiek gewin worden nagestreefd ten koste van deze mensen, zoals het islamitische Turkije nu doet. Als het ‘christelijke’ Nederland hetzelfde zou doen, zijn we geen haar beter dan president Erdogan van Turkije.
Ere aan hulpverleners
Maar… leve de vrijwilligers(!) die naar de Griekse eilanden afreisden om te helpen de gammele bootjes het strand op te trekken, de kinderen in hun armen te nemen, de baby’tjes aan hun borst te drukken en de tranen van geluk te drogen in de ogen van aangekomen vaders en moeders. Zijn dat geen emotionele argumenten? Jazeker(!) en daar moeten we veel meer van hebben. Warme emoties voor gebroken en ontredderde mensen. Laat je tranen maar de vrije loop als je de tranen ziet van deze mensen. Laat je hart breken als je deze gebroken mensen ziet en spreekt.
Onze God wil ons kronen met goedertierenheid en barmhartigheid (Psalm 103:4). Bent u al door God gekroond? Dan is onze taak op dit moment in de geschiedenis van Nederland en Europa daar… om te worden gedaan.
Feike ter Velde
