Troost, troost Mijn volk...
Jan van Barneveld • 77 - 2001/02 • Uitgave: 9
De afdeling van de Israëlische politie die explosieven onschadelijk maakt, heeft het enorm druk. Elke dag komen er zo'n 700 meldingen binnen van verdachte voorwerpen. De mannen die die voorwerpen onderzoeken en de bommen onschadelijk maken staan onder een ongelooflijk zware spanning. Die druk hangt ook over heel Israël. Ouders durven hun kinderen niet met vakantie te sturen. De officiële mededeling van de Joodse Reform Beweging in de VS dat alle zomerkampen in Israël worden afgezegd, is in Israël niet best gevallen. Natuurlijk heeft men begrip voor ouders die zich verantwoordelijk weten voor de veiligheid van hun kinderen. Maar zo'n officiële mededeling wordt gezien als een overwinning voor de Palestijnse terroristen. Israël voelt zich in de steek gelaten. Ook door de toeristen, die wegblijven terwijl grote delen van Israël veilig zijn. De Israëlische bevolking is gewaarschuwd tegen vakantie in het buitenland. Beit Shin (Israëlische geheime dienst) heeft aanwijzingen dat Hezbollah van plan is Israëli's met vakantie te ontvoeren.
Gelukkig worden verreweg de meeste aanslagen in Israël verijdeld. De totale omvang van dit wonder van God zal wel nooit bekend worden. De aanslagen van de Palestijnen zijn na het eenzijdige staakt-het-vuren van Israël gewoon doorgegaan. Zelfs na de vreselijke Dolphinarium-moorden, waarbij 21 kinderen omkwamen, bleef premier Sharon zijn gebaar van goede wil vasthouden. De Palestijnse terroristen hebben elk recht om nog maar één stap in Israël te zetten, verbeurd. Het is een politiek en ethisch schandaal en een aanklacht tegen de hele wereld dat het Joodse volk niet eens veilig kan wonen in het eigen land. Vanuit een bijbels-geestelijk standpunt weten wij dat de hele wereld hierdoor een oordeel over zich haalt. Maar wat een wonden en wat een emotionele schade worden er nu weer aan Israël toegebracht! Wie troost de families van die 21 kinderen en de andere slachtoffers van de Palestijnse terreur? Komt er dan nooit een eind aan het lijden van het Joodse volk?
TROOST MIJN VOLK
Wie de Bijbel enigszins kent weet dat Israël in deze tijd de barensweeën van de komende Messias en van Zijn Koninkrijk ondergaat. Het lijden van het Joodse volk heeft messiaanse dimensies. Het behoort tot de taak van de Gemeente van Messias Jezus om Israël tot steun te zijn op deze zware weg naar Gods doel met Israël en met de aarde. Wij bemoedigen Gods volk dat op weg is naar de Grote Dag van de Verlossing. De weg die Israël gaat is een weg van zo'n 3500 jaar lijden en strijd. De HERE God zegt nu tegen de Gemeente: 'Troost, troost Mijn volk' (Jes. 40:1). Op veel plaatsen spreekt de profeet Jesaja over deze troost van de HEER:
• Jubelt gij hemelen, en juich gij aarde, breekt uit in gejubel gij bergen, want de HERE heeft zijn volk getroost en Zich over Zijn ellendigen ontfermd' (49:13).
• Want de HERE troost Sion. Hij troost al haar puinhopen; Hij maakt haar woestijn als Eden en haar wildernis als de hof van de HERE; blijdschap en vreugde zullen er gevonden worden, loflied en geklank van gezang (51:3).
• Ik, Ik ben het die u troost (51:12).
• Breekt uit in gejuich, jubelt eenparig, puinhopen van Jeruzalem, want de HERE heeft Zijn volk getroost. Hij heeft Jeruzalem verlost (52:9).
• Gij ellendige, door storm voortgedrevene, ongetrooste, zie Ik leg uw stenen in blinkend erts… al uw zonen zullen leerlingen van de HERE zijn… (54:11.12).
• Ik zal het genezen, het leiden en het weer vertroosting schenken, namelijk aan de treurenden er van… (57:18).
• De Geest des HEREN is op Mij… om alle treurenden te troosten (61:2: Matt. 2:18).
• Als iemand die zijn moeder troost zal Ik u troosten, ja in Jeruzalem zult gij getroost worden (66:13).
Ook de profeten Jeremia. Ezechiël en Zacharia spreken van die troost. Enkele opmerkingen over deze profetieën van Jesaja:
- Het is de HERE Zelf die Israël troost. Maar daar gebruikt Hij ook mensen voor. De opdracht luidt: Troost Mijn volk!
- Die troost komt onder andere door herstel van het land en door de terugkeer van Israël naar het Beloofde Land. Wee de volken die door hun felle haat deze troost van de HEER proberen teniet te doen door het grote verdriet en de grote zorg in Israël over het, Gode zij dank, kleine percentage moordaanslagen, dat toch slaagt.
- Bij die troost hoort ook een geestelijke genezing en terugkeer van Israël naar God.
- Als er troost van de HERE over Israël komt, is dat reden tot grote vreugde. Niet alleen voor Israël maar voor hemel en aarde. De troost van de HEER zal gepaard gaan met de Verlossing.
Als het profetische Woord al zoveel aandacht geeft aan de troost voor Israël, hoeveel te meer hoort de Gemeente van Christus daarbij betrokken te zijn. Als de God van Israël zo vaak en met zoveel tederheid en liefde over de troost voor Zijn volk spreekt, hoeveel te meer horen wij liefde en troost te brengen aan Israël in deze tijd van nood en lijden. Als de Here Jezus huilt over al het lijden dat over Zijn volk zou gaan komen, hoeveel te meer huilen wij mee met Israël. Als de Here God 'benauwd was in al hun benauwdheden' (Jes. 63:9), hoeveel te meer wordt van ons medeleven verwacht.
HET GROTE VERDRIET
Helaas staat er eeuwenlang een muur tussen Israël en de kerk. Door de eeuwen heen is het Joodse volk veracht en vervolgd. In de Naam van de Here Jezus werden er onvoorstelbare wreedheden begaan: Joden werden vernederd, van hun rechten beroofd, gedwongen zich te laten dopen en bij duizenden naar de brandstapel gevoerd. De laatste 2000 jaar heeft het Joodse volk meer geleden van 'Christenen' dan van wie dan ook. De vloek van dit besmette verleden ligt nog steeds op het westerse Christendom en vertroebelt onze relatie met het Joodse volk. Israël vergeet niet. Daarom was Boete 99 zo belangrijk en daarom was het van groot geestelijk belang dat half april dit jaar een groep van 700, meest protestantse, Christenen uit 22 verschillende landen in Israël openlijk schuld heeft beleden. De 70 Nederlandse deelnemers, die geleid werden door ds. C. Sybrandi en dhr. H. Goudswaard, getuigen van een diepe, ontroerende geestelijke ervaring.
Zuster Pista van de organiserende Marienschwestern, zegt: 'antisemitisme is haat tegen God. Misschien is het ook wel jaloersheid dat de Joden Gods uitverkoren volk zijn'. Ook Joodse deelnemers waren diep getroffen. Zeer ontroerend was het moment dat een rabbijn de groep een zegen gaf. De bijeenkomst had tot doel om 'te overwegen, te bekeren en om weer tot een juiste verhouding tegenover God en tegenover onze oudere broer Israël te komen'. De Jerusalem Post bracht een positief verslag onder de kop: 'Christenen komen samen om zich te bekeren van 2000 jaar antisemitisme'. Een wat meer kritische rabbijn dr. Efraïm Zuroff van het Simon Wiesental Centrum vindt publieke schuldbelijdenissen wel belangrijk, maar 'het is even belangrijk om dergelijke verklaringen door actieve daden te doen vergezellen'. Na schuldbelijdenis komen daden van bekering. Die kunnen enige troost aan het Joodse volk bieden.
DADEN VAN TROOST
De reactie van de bekende Elie Wiesel was er één vol hoop: 'Nooit tevoren hebben zoveel Christenen in de wereld, Katholieken en Protestanten, over vergeving gesproken… Het is goed hen te bemoedigen en te zeggen dat we hun solidariteit op prijs stellen'. Zo mogen we daden van troost stellen. We noemen een paar voorbeden:
• Gebed en zegen. Dagelijks lezen we van de vervloekingen die over Israël worden uitgesproken. Ook dat legt een druk op Gods volk. Wij gaan Israël elke dag zegenen in onze gebeden en ook zondags in de samenkomsten van de gemeenten.
• De Tweede Kamer wil dat de EU de producten van de nederzettingen in Judea en Samaria boycot. Wij kopen juist die producten. Ook is het bemoedigend dat veel lezers hebben gereageerd op onze oproep in Zoeklichtnr. 5 om via de stg. Davidka een partnerschap aan te gaan met die nederzettingen.
• Het Exobusproject heeft nu bijna 70.000 Joodse mensen uit Rusland op weg naar Israël geholpen. De Joodse gemeenschap in een plaats in de Oekraïne verklaart: 'In de Torah wordt gesproken over de exodus van het Joodse volk uit Egypte en er wordt voorzegd dat er nog een exodus zal plaatsvinden vanuit het Noorderland en dat heidenen de Joodse mensen op hun schouders zullen dragen. Jullie brengen ons naar het Beloofde Land… wij eren jullie daarvoor'. Toen het hoofd van het Joods Agentschap in Kiev werd gevraagd wat er zou gebeuren als exobus zou ophouden, zei hij: 'Het zou zijn als het verliezen van onze rechterhand'. Zo wordt troost en bemoediging gebracht.
• We denken aan het fijne werk van de stg. Boete en Verzoening, waarbij in een sfeer van liefde en bescheidenheid Joodse begraafplaatsen worden opgeknapt.
Zo zijn er nog veel meer mogelijkheden om bemoediging en troost van de Heer te brengen aan Zijn volk. De Heer Zelf troost Rachel, de 'moeder van Israël': 'Weerhoud uw stem van wenen, uw ogen van tranen; want er is loon voor uw arbeid, luidt het Woord van de HERE, zij zullen terugkeren uit het land van de vijand. Ja er is hoop voor uw toekomst, luidt het Woord van de HERE, de kinderen zullen naar hun gebied terugkeren'. Zij keerden terug en zullen terugkeren. Ook in geestelijke zin. Als we zo Israël troosten en bemoedigen zal Zijn troost ook ons deel worden.
drs. Jan van Barneveld
Gelukkig worden verreweg de meeste aanslagen in Israël verijdeld. De totale omvang van dit wonder van God zal wel nooit bekend worden. De aanslagen van de Palestijnen zijn na het eenzijdige staakt-het-vuren van Israël gewoon doorgegaan. Zelfs na de vreselijke Dolphinarium-moorden, waarbij 21 kinderen omkwamen, bleef premier Sharon zijn gebaar van goede wil vasthouden. De Palestijnse terroristen hebben elk recht om nog maar één stap in Israël te zetten, verbeurd. Het is een politiek en ethisch schandaal en een aanklacht tegen de hele wereld dat het Joodse volk niet eens veilig kan wonen in het eigen land. Vanuit een bijbels-geestelijk standpunt weten wij dat de hele wereld hierdoor een oordeel over zich haalt. Maar wat een wonden en wat een emotionele schade worden er nu weer aan Israël toegebracht! Wie troost de families van die 21 kinderen en de andere slachtoffers van de Palestijnse terreur? Komt er dan nooit een eind aan het lijden van het Joodse volk?
TROOST MIJN VOLK
Wie de Bijbel enigszins kent weet dat Israël in deze tijd de barensweeën van de komende Messias en van Zijn Koninkrijk ondergaat. Het lijden van het Joodse volk heeft messiaanse dimensies. Het behoort tot de taak van de Gemeente van Messias Jezus om Israël tot steun te zijn op deze zware weg naar Gods doel met Israël en met de aarde. Wij bemoedigen Gods volk dat op weg is naar de Grote Dag van de Verlossing. De weg die Israël gaat is een weg van zo'n 3500 jaar lijden en strijd. De HERE God zegt nu tegen de Gemeente: 'Troost, troost Mijn volk' (Jes. 40:1). Op veel plaatsen spreekt de profeet Jesaja over deze troost van de HEER:
• Jubelt gij hemelen, en juich gij aarde, breekt uit in gejubel gij bergen, want de HERE heeft zijn volk getroost en Zich over Zijn ellendigen ontfermd' (49:13).
• Want de HERE troost Sion. Hij troost al haar puinhopen; Hij maakt haar woestijn als Eden en haar wildernis als de hof van de HERE; blijdschap en vreugde zullen er gevonden worden, loflied en geklank van gezang (51:3).
• Ik, Ik ben het die u troost (51:12).
• Breekt uit in gejuich, jubelt eenparig, puinhopen van Jeruzalem, want de HERE heeft Zijn volk getroost. Hij heeft Jeruzalem verlost (52:9).
• Gij ellendige, door storm voortgedrevene, ongetrooste, zie Ik leg uw stenen in blinkend erts… al uw zonen zullen leerlingen van de HERE zijn… (54:11.12).
• Ik zal het genezen, het leiden en het weer vertroosting schenken, namelijk aan de treurenden er van… (57:18).
• De Geest des HEREN is op Mij… om alle treurenden te troosten (61:2: Matt. 2:18).
• Als iemand die zijn moeder troost zal Ik u troosten, ja in Jeruzalem zult gij getroost worden (66:13).
Ook de profeten Jeremia. Ezechiël en Zacharia spreken van die troost. Enkele opmerkingen over deze profetieën van Jesaja:
- Het is de HERE Zelf die Israël troost. Maar daar gebruikt Hij ook mensen voor. De opdracht luidt: Troost Mijn volk!
- Die troost komt onder andere door herstel van het land en door de terugkeer van Israël naar het Beloofde Land. Wee de volken die door hun felle haat deze troost van de HEER proberen teniet te doen door het grote verdriet en de grote zorg in Israël over het, Gode zij dank, kleine percentage moordaanslagen, dat toch slaagt.
- Bij die troost hoort ook een geestelijke genezing en terugkeer van Israël naar God.
- Als er troost van de HERE over Israël komt, is dat reden tot grote vreugde. Niet alleen voor Israël maar voor hemel en aarde. De troost van de HEER zal gepaard gaan met de Verlossing.
Als het profetische Woord al zoveel aandacht geeft aan de troost voor Israël, hoeveel te meer hoort de Gemeente van Christus daarbij betrokken te zijn. Als de God van Israël zo vaak en met zoveel tederheid en liefde over de troost voor Zijn volk spreekt, hoeveel te meer horen wij liefde en troost te brengen aan Israël in deze tijd van nood en lijden. Als de Here Jezus huilt over al het lijden dat over Zijn volk zou gaan komen, hoeveel te meer huilen wij mee met Israël. Als de Here God 'benauwd was in al hun benauwdheden' (Jes. 63:9), hoeveel te meer wordt van ons medeleven verwacht.
HET GROTE VERDRIET
Helaas staat er eeuwenlang een muur tussen Israël en de kerk. Door de eeuwen heen is het Joodse volk veracht en vervolgd. In de Naam van de Here Jezus werden er onvoorstelbare wreedheden begaan: Joden werden vernederd, van hun rechten beroofd, gedwongen zich te laten dopen en bij duizenden naar de brandstapel gevoerd. De laatste 2000 jaar heeft het Joodse volk meer geleden van 'Christenen' dan van wie dan ook. De vloek van dit besmette verleden ligt nog steeds op het westerse Christendom en vertroebelt onze relatie met het Joodse volk. Israël vergeet niet. Daarom was Boete 99 zo belangrijk en daarom was het van groot geestelijk belang dat half april dit jaar een groep van 700, meest protestantse, Christenen uit 22 verschillende landen in Israël openlijk schuld heeft beleden. De 70 Nederlandse deelnemers, die geleid werden door ds. C. Sybrandi en dhr. H. Goudswaard, getuigen van een diepe, ontroerende geestelijke ervaring.
Zuster Pista van de organiserende Marienschwestern, zegt: 'antisemitisme is haat tegen God. Misschien is het ook wel jaloersheid dat de Joden Gods uitverkoren volk zijn'. Ook Joodse deelnemers waren diep getroffen. Zeer ontroerend was het moment dat een rabbijn de groep een zegen gaf. De bijeenkomst had tot doel om 'te overwegen, te bekeren en om weer tot een juiste verhouding tegenover God en tegenover onze oudere broer Israël te komen'. De Jerusalem Post bracht een positief verslag onder de kop: 'Christenen komen samen om zich te bekeren van 2000 jaar antisemitisme'. Een wat meer kritische rabbijn dr. Efraïm Zuroff van het Simon Wiesental Centrum vindt publieke schuldbelijdenissen wel belangrijk, maar 'het is even belangrijk om dergelijke verklaringen door actieve daden te doen vergezellen'. Na schuldbelijdenis komen daden van bekering. Die kunnen enige troost aan het Joodse volk bieden.
DADEN VAN TROOST
De reactie van de bekende Elie Wiesel was er één vol hoop: 'Nooit tevoren hebben zoveel Christenen in de wereld, Katholieken en Protestanten, over vergeving gesproken… Het is goed hen te bemoedigen en te zeggen dat we hun solidariteit op prijs stellen'. Zo mogen we daden van troost stellen. We noemen een paar voorbeden:
• Gebed en zegen. Dagelijks lezen we van de vervloekingen die over Israël worden uitgesproken. Ook dat legt een druk op Gods volk. Wij gaan Israël elke dag zegenen in onze gebeden en ook zondags in de samenkomsten van de gemeenten.
• De Tweede Kamer wil dat de EU de producten van de nederzettingen in Judea en Samaria boycot. Wij kopen juist die producten. Ook is het bemoedigend dat veel lezers hebben gereageerd op onze oproep in Zoeklichtnr. 5 om via de stg. Davidka een partnerschap aan te gaan met die nederzettingen.
• Het Exobusproject heeft nu bijna 70.000 Joodse mensen uit Rusland op weg naar Israël geholpen. De Joodse gemeenschap in een plaats in de Oekraïne verklaart: 'In de Torah wordt gesproken over de exodus van het Joodse volk uit Egypte en er wordt voorzegd dat er nog een exodus zal plaatsvinden vanuit het Noorderland en dat heidenen de Joodse mensen op hun schouders zullen dragen. Jullie brengen ons naar het Beloofde Land… wij eren jullie daarvoor'. Toen het hoofd van het Joods Agentschap in Kiev werd gevraagd wat er zou gebeuren als exobus zou ophouden, zei hij: 'Het zou zijn als het verliezen van onze rechterhand'. Zo wordt troost en bemoediging gebracht.
• We denken aan het fijne werk van de stg. Boete en Verzoening, waarbij in een sfeer van liefde en bescheidenheid Joodse begraafplaatsen worden opgeknapt.
Zo zijn er nog veel meer mogelijkheden om bemoediging en troost van de Heer te brengen aan Zijn volk. De Heer Zelf troost Rachel, de 'moeder van Israël': 'Weerhoud uw stem van wenen, uw ogen van tranen; want er is loon voor uw arbeid, luidt het Woord van de HERE, zij zullen terugkeren uit het land van de vijand. Ja er is hoop voor uw toekomst, luidt het Woord van de HERE, de kinderen zullen naar hun gebied terugkeren'. Zij keerden terug en zullen terugkeren. Ook in geestelijke zin. Als we zo Israël troosten en bemoedigen zal Zijn troost ook ons deel worden.
drs. Jan van Barneveld
