Tijdcirkels in Gods wereldplan (1)
Emile-Andr Vanbeckevoort & Arno Lamm • 92 - 2016 • Uitgave: 8
De volheid van de zevens
De God van de Bijbel is niet reactief, maar heeft de Tijden vooraf bepaald. Die tijdslijnen zijn voor ons waarneembaar als we terugkijken in de geschiedenis. In drie artikelen kijken Emile Vanbeckevoort en Arno Lamm op een andere manier naar de tijd, namelijk in ‘cirkels’.
In het Westen zijn wij gewend om tijd te zien als lineair, of eenvoudiger gezegd: tijd heeft een begin en een einde, ‘wat je achter je laat, komt niet opnieuw terug’. De geschiedenis verloopt dan via elkaar opvolgende ontwikkelingsstadia. Binnen die gedachte verloopt ook de dag lineair, omdat de dag immers in de ochtend begint, de middag doorloopt en in de avond eindigt. De seizoenen en jaren verlopen op dezelfde manier. Elke dag laten we een stukje van ons leven achter ons, een stukje dat niet meer terugkomt. Dat mechanisme heeft zich vastgezet in ons denken, maar is het ook altijd de hele werkelijkheid? Niet als we bijvoorbeeld naar onze ronde klokken kijken, hoewel we dat in ons digitale tijdperk een beetje verleerd zijn.
Cirkels van de tijd
Je kunt ook anders naar tijd kijken; in feite wordt de cyclus van tijd dan telkens weer herhaald en eerdere stadia komen terug. De dag-cyclus begint bij zonsondergang weer opnieuw en na de winter beginnen de seizoenen opnieuw en dit proces kent geen einde. Je ziet tijdcirkels ontstaan. Een klok is geen tijdslijn om de eenvoudige reden dat tijd nooit stopt. Het begin is niet het begin en het einde niet het einde. Kleine cirkels worden opgenomen in grotere cirkels. Zelfs verleden, heden en toekomst doorlopen hun cyclus in een heel groot verband. De oude Hebreeërs en veel volken uit het Oosten hebben tijd altijd als circulair begrepen. Zij letten ook op de hemellichamen. Zodra we er op gaan letten komen we ook in de Bijbel deze cirkels van tijd tegen. Ze blijken niet louter illustratief, maar hebben daadwerkelijk betekenis.
Volheid van de zevens
De zes dagen van de scheppingsweek werden een volheid door de toevoeging van de zevende dag en het getal 7 staat dan ook voor die volheid. Maar God liet de tijd bij voleinding van de eerste weekcirkel niet stoppen; de tijd begon opnieuw door een tweede cirkel. Dat proces ging door tot 7 cirkels van 7 dagen een nieuwe eenheid vormden. Op die manier werd later het Pinksterfeest ingesteld op de 50e dag. Die 50e dag was dus niet zomaar bepaald, maar was een dag die volgde op de volheid van 7 zevens.
Telkens weer maakt God gebruik van deze cirkel van 7. Je kunt zeggen dat de 7 steeds apart wordt gezet (‘geheiligd’) en God verbindt zich met dat getal. We zien dat de cirkel van zeven van de Scheppingsweek terugkomt in de normale week van zeven dagen en ook daar werd in de Tien Woorden de zevende dag ingesteld als de rustdag. Op hun beurt zijn de zeven Bijbelse Feesten van God ook door God vastgesteld van de eerste tot en met de zevende maand.
Maar die kleine cirkel van zeven dagen werd door God ook ingesteld als dagen van jaren, waarbij het zevende jaar het sabbatsjaar (‘de sjmieta’) voor het land was. Zoals God rustte, zo rust de mens en zo rust het land. Vervolgens is er dan een Jubeljaar na het verstrijken van 7 x 7 jaren. En dan zien we uiteindelijk dat God ook een nog grotere cirkel instelde van dagen van 1000 jaar, omdat 1000 jaar bij God is als één dag. Ook die cirkel kent zes dagen van 1000 jaar en een zevende dag die de grotere cirkel ‘vol’maakt.
Ook die zevende periode van 1000 jaar staat weer in het teken van de Rustdag, maar nu is het de Grote Sabbat die door het 1000-jarige Vrederijk wordt gevormd. Deze cirkels heeft de soevereine God in de Schepping, in de tijdsorde voor de mens én in de Wereldtijd ‘ingeprogrammeerd’ en de zevende dag wordt daarbinnen steeds door God geheiligd.
In elke ‘7’ staat God dus centraal en stelt de mens zich afhankelijk van God op. We kunnen op deze manier ook eenvoudig de betekenis van deze zevens met elkaar vergelijken en met elkaar in verband brengen. Je kunt als het ware stellen dat deze patronen bewijskracht aan elkaar verlenen. Het geheel vormt een heel krachtige bewijsstructuur. Op die manier worden Gods Rustdag, de rustdag voor de mens, de rust voor het land en het toekomstige Vrederijk met elkaar in verband gebracht via die ‘7’. Ze wijzen naar elkaar.
Een nieuw begin
Er gebeurt daadwerkelijk iets met ons besef van tijd zodra we die factor tijd niet alleen maar als een rechte lijn bezien, maar ook op een Bijbelse manier in deze cirkels plaatsen. Deze cirkels wijzen steeds weer op vernieuwing, op een nieuw begin, in het besef dat kleine tijdcirkels doorlopen in grote tijdcirkels tot de gestelde tijd echt de volheid heeft bereikt.
Het is prima als gelovigen discussiëren over het houden van de sabbat of de zondag, maar in die discussie kan de zegenrijke betekenis van die zevende dag nooit worden genegeerd, want zij vormt een onderdeel van een hele schakel. Dit wil overigens niet zeggen dat gelovigen niet op de zondag bij elkaar kunnen komen of mogen rusten. Hebreeën 4 geeft weer op welke wijze de sabbatsrust voor gelovigen in het Nieuwe Verbond moet worden gekaderd.
Jubeljaarcyclus
Door het inzicht in deze cirkels van tijd kunnen we bijvoorbeeld ook niet volhouden dat God de Jubeljaarcyclus pas instelde bij het binnengaan van het Beloofde Land (Leviticus 25), want vanaf de Scheppingsweek zijn deze tijdcirkels al aangebracht. God heeft Zijn structuur in de tijd aangebracht en het volk Israël kreeg na een eeuwenlange periode van slavernij en vervreemding opnieuw de opdracht de cyclus in te stellen bij het binnengaan van het Beloofde Land. Zij moesten opnieuw ‘gericht’ worden naar Gods Structuur. Maar de cirkels van tijd laten zien dat deze al vanaf de Schepping werden ingesteld. Zo zien we eerder in de geschiedenis dat Jakob voor zowel Lea als Rachel een sabbatsjaarcyclus(!) van zeven jaar moest werken.
Zonder het zicht op deze tijdcirkels is het veel moeilijker om het boek Openbaring goed te doorgronden. In de volgende artikelen zullen we dieper ingaan op de zeven-cirkels in het boek Openbaring en hoe God op een bijzondere manier via deze cirkels de tijd ‘vol’maakt. Alles wijst er op dat de laatste periode van zeven jaar immers niet zomaar een willekeurige periode is.
Emile-André Vanbeckevoort & Arno Lamm
Auteurs van Wake Up
De God van de Bijbel is niet reactief, maar heeft de Tijden vooraf bepaald. Die tijdslijnen zijn voor ons waarneembaar als we terugkijken in de geschiedenis. In drie artikelen kijken Emile Vanbeckevoort en Arno Lamm op een andere manier naar de tijd, namelijk in ‘cirkels’.
In het Westen zijn wij gewend om tijd te zien als lineair, of eenvoudiger gezegd: tijd heeft een begin en een einde, ‘wat je achter je laat, komt niet opnieuw terug’. De geschiedenis verloopt dan via elkaar opvolgende ontwikkelingsstadia. Binnen die gedachte verloopt ook de dag lineair, omdat de dag immers in de ochtend begint, de middag doorloopt en in de avond eindigt. De seizoenen en jaren verlopen op dezelfde manier. Elke dag laten we een stukje van ons leven achter ons, een stukje dat niet meer terugkomt. Dat mechanisme heeft zich vastgezet in ons denken, maar is het ook altijd de hele werkelijkheid? Niet als we bijvoorbeeld naar onze ronde klokken kijken, hoewel we dat in ons digitale tijdperk een beetje verleerd zijn.
Cirkels van de tijd
Je kunt ook anders naar tijd kijken; in feite wordt de cyclus van tijd dan telkens weer herhaald en eerdere stadia komen terug. De dag-cyclus begint bij zonsondergang weer opnieuw en na de winter beginnen de seizoenen opnieuw en dit proces kent geen einde. Je ziet tijdcirkels ontstaan. Een klok is geen tijdslijn om de eenvoudige reden dat tijd nooit stopt. Het begin is niet het begin en het einde niet het einde. Kleine cirkels worden opgenomen in grotere cirkels. Zelfs verleden, heden en toekomst doorlopen hun cyclus in een heel groot verband. De oude Hebreeërs en veel volken uit het Oosten hebben tijd altijd als circulair begrepen. Zij letten ook op de hemellichamen. Zodra we er op gaan letten komen we ook in de Bijbel deze cirkels van tijd tegen. Ze blijken niet louter illustratief, maar hebben daadwerkelijk betekenis.
Volheid van de zevens
De zes dagen van de scheppingsweek werden een volheid door de toevoeging van de zevende dag en het getal 7 staat dan ook voor die volheid. Maar God liet de tijd bij voleinding van de eerste weekcirkel niet stoppen; de tijd begon opnieuw door een tweede cirkel. Dat proces ging door tot 7 cirkels van 7 dagen een nieuwe eenheid vormden. Op die manier werd later het Pinksterfeest ingesteld op de 50e dag. Die 50e dag was dus niet zomaar bepaald, maar was een dag die volgde op de volheid van 7 zevens.
Telkens weer maakt God gebruik van deze cirkel van 7. Je kunt zeggen dat de 7 steeds apart wordt gezet (‘geheiligd’) en God verbindt zich met dat getal. We zien dat de cirkel van zeven van de Scheppingsweek terugkomt in de normale week van zeven dagen en ook daar werd in de Tien Woorden de zevende dag ingesteld als de rustdag. Op hun beurt zijn de zeven Bijbelse Feesten van God ook door God vastgesteld van de eerste tot en met de zevende maand.
Maar die kleine cirkel van zeven dagen werd door God ook ingesteld als dagen van jaren, waarbij het zevende jaar het sabbatsjaar (‘de sjmieta’) voor het land was. Zoals God rustte, zo rust de mens en zo rust het land. Vervolgens is er dan een Jubeljaar na het verstrijken van 7 x 7 jaren. En dan zien we uiteindelijk dat God ook een nog grotere cirkel instelde van dagen van 1000 jaar, omdat 1000 jaar bij God is als één dag. Ook die cirkel kent zes dagen van 1000 jaar en een zevende dag die de grotere cirkel ‘vol’maakt.
Ook die zevende periode van 1000 jaar staat weer in het teken van de Rustdag, maar nu is het de Grote Sabbat die door het 1000-jarige Vrederijk wordt gevormd. Deze cirkels heeft de soevereine God in de Schepping, in de tijdsorde voor de mens én in de Wereldtijd ‘ingeprogrammeerd’ en de zevende dag wordt daarbinnen steeds door God geheiligd.
In elke ‘7’ staat God dus centraal en stelt de mens zich afhankelijk van God op. We kunnen op deze manier ook eenvoudig de betekenis van deze zevens met elkaar vergelijken en met elkaar in verband brengen. Je kunt als het ware stellen dat deze patronen bewijskracht aan elkaar verlenen. Het geheel vormt een heel krachtige bewijsstructuur. Op die manier worden Gods Rustdag, de rustdag voor de mens, de rust voor het land en het toekomstige Vrederijk met elkaar in verband gebracht via die ‘7’. Ze wijzen naar elkaar.
Een nieuw begin
Er gebeurt daadwerkelijk iets met ons besef van tijd zodra we die factor tijd niet alleen maar als een rechte lijn bezien, maar ook op een Bijbelse manier in deze cirkels plaatsen. Deze cirkels wijzen steeds weer op vernieuwing, op een nieuw begin, in het besef dat kleine tijdcirkels doorlopen in grote tijdcirkels tot de gestelde tijd echt de volheid heeft bereikt.
Het is prima als gelovigen discussiëren over het houden van de sabbat of de zondag, maar in die discussie kan de zegenrijke betekenis van die zevende dag nooit worden genegeerd, want zij vormt een onderdeel van een hele schakel. Dit wil overigens niet zeggen dat gelovigen niet op de zondag bij elkaar kunnen komen of mogen rusten. Hebreeën 4 geeft weer op welke wijze de sabbatsrust voor gelovigen in het Nieuwe Verbond moet worden gekaderd.
Jubeljaarcyclus
Door het inzicht in deze cirkels van tijd kunnen we bijvoorbeeld ook niet volhouden dat God de Jubeljaarcyclus pas instelde bij het binnengaan van het Beloofde Land (Leviticus 25), want vanaf de Scheppingsweek zijn deze tijdcirkels al aangebracht. God heeft Zijn structuur in de tijd aangebracht en het volk Israël kreeg na een eeuwenlange periode van slavernij en vervreemding opnieuw de opdracht de cyclus in te stellen bij het binnengaan van het Beloofde Land. Zij moesten opnieuw ‘gericht’ worden naar Gods Structuur. Maar de cirkels van tijd laten zien dat deze al vanaf de Schepping werden ingesteld. Zo zien we eerder in de geschiedenis dat Jakob voor zowel Lea als Rachel een sabbatsjaarcyclus(!) van zeven jaar moest werken.
Zonder het zicht op deze tijdcirkels is het veel moeilijker om het boek Openbaring goed te doorgronden. In de volgende artikelen zullen we dieper ingaan op de zeven-cirkels in het boek Openbaring en hoe God op een bijzondere manier via deze cirkels de tijd ‘vol’maakt. Alles wijst er op dat de laatste periode van zeven jaar immers niet zomaar een willekeurige periode is.
Emile-André Vanbeckevoort & Arno Lamm
Auteurs van Wake Up
