Televisie en de ondergang van de wereld
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 23
DE MENSELIJKE GEEST WERD IN DE AFGELOPEN TIENTALLEN JAREN DOOR DE TELEVISIE ONTLEDIGD VAN ALLE NORMBESEF. DE MENSELIJKE GEEST IS NU ALS EEN LEEG BOUWTERREIN, WAAROP ECHTER NIET WORDT GEBOUWD. TOEVALLIGE PASSANTEN DUMPEN DAAR HUN AFVAL EN DREK.
Dit waren in de woorden van de bekende Engelse journalist, Malcolm Muggeridge, in de jaren '80. Hij omschrijft de televisie als het medium dat de mensheid naar de afgrond brengt. Voortdurend worden waarden en normen met voeten getreden, de geboden van God worden massaal overtreden en telkens worden de grenzen verlegd. De oorzaak hiervan is dat men kijkers nodig heeft. Hoe meer kijkers, des te meer geld voor de reclamespots.
De commerciële omroepen gaan veel verder dan de publieke omroepen in ons land. Met de komst van een omroep als BNN, die er niet voor terugdeinst om zo grof mogelijk op de beeldbuis te komen, moet betwijfeld worden of de terughoudendheid van publieke omroepen nog lang zal duren. Ook zij gaan voor de kijkcijfers. Ook zij moeten reclame maken, geld verdienen en dus kijkers trekken. Het kan daarbij niet meer over 'inhoud' gaan. Het moeten publiekstrekkers zijn. Dat betekent: men moet 'impact' maken, shockeren, grenzen overschrijden. Reclamemakers hebben begin jaren '90 al uitgevonden dat seks in programma's het beste scoort. Hoe meer er geshockeerd wordt hoe meer kijkers.
De vunzigheid is ten top gestegen. Wie er wat zegt wordt al gauw een 'moraalridder' genoemd. We mogen niet meer 'moraliseren', of 'met het vingertje wijzen', zoals kritiek op dit soort tv-drek al heel gauw wordt genoemd. Dus voorziet onze wetgever ons van een mediawet waarbinnen eigenlijk alles kan. Van een officieel terugfluiten van mensen die het 'te bont' maken kan geen sprake zijn, want, zegt men, wat de één slecht vindt, vindt de ander mooi. Wie zal bepalen waar de normen voor goed en slecht liggen? Er zijn immers geen andere normen dan dat wat de meerderheid ervan vindt. De grenzen van die 'normen' bleken de afgelopen decennia erg rekkelijk.
In de jaren '60 was het nieuws voor alle vóórpagina's toen een Britse mevrouw, Phil Bloom, haar blote borsten voor de camera toonde. De VPRO zond het uit. De meeste kranten spraken er schande van. Maar sinds die tijd is er veel, héél veel, veranderd. De moderne mens werd van geestelijke waarden beroofd en het gevolg ervan is dat uiteindelijk ook de kleren uitgaan.
De commerciële televisie is een miljardenbedrijf in ons land. Kennelijk moeten hun programma's zoveel mogelijk domheid en leegheid bevatten, want anders kijken mensen niet meer. Vooral voor deze commerciële zenders gelden de kijkcijfers, want er moet geld verdiend worden, veel geld. Dat betekent voor de programma's: veel domheid en leegheid, en vooral veel vunzigheid.
DE OVERHEID VOOROP
Omdat de leegheid en de vunzigheid veel publiek trekt, dus een hoog kijkcijfer oplevert, dreigt het gevaar dat ook publieke omroepen die weg zullen gaan. Want ook zij hebben hoge kijkcijfers nodig. Ook zij moeten geld verdienen. De overheid heeft nu een net-manager aangesteld, die moet uitmaken welk programma van de omroepen wáár uitgezonden wordt. Trekt het onvoldoende kijkers, dan verdwijnt dat programma naar één of ander nachtelijk uur. Een snellere impuls om af te zakken naar datzelfde niveau van de domheid en de vunzigheid is nauwelijks denkbaar. Onze eigen overheid gaat dus in dit proces van verloedering van de samenleving voorop. Sterker nog: de overheid stimuleert het! In het parlement heeft met name de Staatkundig Gereformeerde Partij de overheid gewezen op haar morele verplichtingen. Zij was echter een roepende in de woestijn.
STEEDS ERGER
De ontwikkelingen gaan gewoon door, want het kijkcijfer moet worden gehaald. Uit Amerika komen de meest smerige talkshows bij de commerciële omroepen in ons land op het scherm. Als men niet gelooft hoe ver een volk, een samenleving, kan wegzakken in de smerigheid, dan moet men deze programma's zien en na één maal is men beslist overtuigd. Bij één van de pretfabrieken in ons land, een producent van televisieprogramma's, is een mevrouw die al eerder grote, maar onfrisse kassuccessen had bedacht met een nieuw idee gekomen. Haar ideeën doen het goed, want ze had ook al het onfrisse plan bedacht voor een programma onder de naam 'Big Brother'. Een soort peepshow in een huis met allemaal mannen en vrouwen, die nergens aan het oog van de camera konden ontsnappen. Vierentwintig uur lang kon men overal in het huis - dat in Almere stond - waarnemen wat er gebeurde. Iedere dag een uitzending op de televisie bij Veronica met dagelijks meer dan een miljoen kijkers. Een miljoen mensen, Nederlanders, die gespannen zaten te wachten op het ultieme moment wie het met wie zou doen.
Nu ligt er een nieuw plan op tafel, want er moet opnieuw gescoord worden. Via de televisie zal, volgens dit programmavoorstel, een vrouw publiekelijk uitkiezen van welke man ze zwanger zou willen worden. De mannen treden aan, geheel of gedeeltelijk ontkleed, zo moeten we verwachten. Het Nederlandse publiek mag er getuige van zijn hoe de keuze van de vrouw wordt bepaald en met welke criteria ze het lot van haar toekomstige kind zal beslissen.
De geestelijke duisternis in ons land is nu wel volkomen geworden. In de media hebben verschillende mensen er al bij voorbaat afstand van genomen. Doen christenen dat, dan wordt het als 'moraliseren' gezien. Nu kwam een vernietigend oordeel van niemand minder dan de cabaretier Youp van 't Hek in NRC-Handelsblad. Hij gebruikte ook schuttingtaal in zijn column, maar de conclusie was helder. Een citaat:
"Het programma is gewoon het zoveelste tussenstation op weg naar de hel. En als we straks kijken naar een euthanasiequiz voor demente bejaarden, dan vind ik het niet raar. Of is de definitieve zelfmoordshow het beste? Onbeperkt Duitse biefstuk eten, live uitgezonden. En het hele volk moet meedoen! Kotsend ten onder in een Almeerse studio. Tot het doodstil is in ons land. En dan? Heel lief en heel zacht opnieuw beginnen!"
Hier leest men van deze man de ultieme oplossing voor zoveel walging. De dood! En dan met nieuwe mensen in ons land opnieuw beginnen. Lief en zacht! Hier wordt het oordeel voorgesteld als het enige dat nog helpt!
LICHTPUNT VAN LUCIFER
Malcolm Muggeridge in zijn 'Londense lezingen' over het hedendaags christendom, zegt: "De TV-kanalen hebben de duivel de grootste gelegenheid geboden sinds Adam en Eva werden verdreven uit de hof van Eden. Ik had gehoopt dat C.S. Lewis (Engelse schrijver, wetenschapper en christen) lang genoeg had geleefd om hierover te schrijven in een nieuwe meesterlijke "Brieven uit de hel" - een boekje waarin een opperdemon andere demonen instrueert hoe de mensheid moet worden verleid -, waarin hij gewezen zou hebben op de grote voordelen van infiltratie van de media om de mensheid dusdanig op het slechte pad te brengen, dat zelfs de vorst der duisternis er jaloers op zou worden."
In deze wereld leven wij als christenen. We kunnen de wereld niet uitgaan. Laten we daarom als christenen ons licht laten schijnen in deze duisternis. Laten we dagelijks voorbede doen voor de mensen, de vele jonge mensen ook, die werken in de media en daar als christen willen zijn. Laten we voorbede doen voor de Evangelische Omroep, een zegen voor ons land, en alle medewerkers, die de boodschap van het Evangelie nog mogen uitzenden. Laten we hen allen wijsheid, inzicht en moed toebidden. Er komen zodoende nog 'lichtstralen van boven' door in vele huiskamers via diezelfde televisie; denk alleen maar aan de zondagmorgen met Ds. Arie v.d. Veer. Moge de EO steeds worden als Jona in Ninevé, als Paulus in Athene (Hand. 17:16), als Luther in Worms of Johannes Hus in Praag. Het goede Woord tegen de vloedgolven van zonden.
Feike ter Velde
Dit waren in de woorden van de bekende Engelse journalist, Malcolm Muggeridge, in de jaren '80. Hij omschrijft de televisie als het medium dat de mensheid naar de afgrond brengt. Voortdurend worden waarden en normen met voeten getreden, de geboden van God worden massaal overtreden en telkens worden de grenzen verlegd. De oorzaak hiervan is dat men kijkers nodig heeft. Hoe meer kijkers, des te meer geld voor de reclamespots.
De commerciële omroepen gaan veel verder dan de publieke omroepen in ons land. Met de komst van een omroep als BNN, die er niet voor terugdeinst om zo grof mogelijk op de beeldbuis te komen, moet betwijfeld worden of de terughoudendheid van publieke omroepen nog lang zal duren. Ook zij gaan voor de kijkcijfers. Ook zij moeten reclame maken, geld verdienen en dus kijkers trekken. Het kan daarbij niet meer over 'inhoud' gaan. Het moeten publiekstrekkers zijn. Dat betekent: men moet 'impact' maken, shockeren, grenzen overschrijden. Reclamemakers hebben begin jaren '90 al uitgevonden dat seks in programma's het beste scoort. Hoe meer er geshockeerd wordt hoe meer kijkers.
De vunzigheid is ten top gestegen. Wie er wat zegt wordt al gauw een 'moraalridder' genoemd. We mogen niet meer 'moraliseren', of 'met het vingertje wijzen', zoals kritiek op dit soort tv-drek al heel gauw wordt genoemd. Dus voorziet onze wetgever ons van een mediawet waarbinnen eigenlijk alles kan. Van een officieel terugfluiten van mensen die het 'te bont' maken kan geen sprake zijn, want, zegt men, wat de één slecht vindt, vindt de ander mooi. Wie zal bepalen waar de normen voor goed en slecht liggen? Er zijn immers geen andere normen dan dat wat de meerderheid ervan vindt. De grenzen van die 'normen' bleken de afgelopen decennia erg rekkelijk.
In de jaren '60 was het nieuws voor alle vóórpagina's toen een Britse mevrouw, Phil Bloom, haar blote borsten voor de camera toonde. De VPRO zond het uit. De meeste kranten spraken er schande van. Maar sinds die tijd is er veel, héél veel, veranderd. De moderne mens werd van geestelijke waarden beroofd en het gevolg ervan is dat uiteindelijk ook de kleren uitgaan.
De commerciële televisie is een miljardenbedrijf in ons land. Kennelijk moeten hun programma's zoveel mogelijk domheid en leegheid bevatten, want anders kijken mensen niet meer. Vooral voor deze commerciële zenders gelden de kijkcijfers, want er moet geld verdiend worden, veel geld. Dat betekent voor de programma's: veel domheid en leegheid, en vooral veel vunzigheid.
DE OVERHEID VOOROP
Omdat de leegheid en de vunzigheid veel publiek trekt, dus een hoog kijkcijfer oplevert, dreigt het gevaar dat ook publieke omroepen die weg zullen gaan. Want ook zij hebben hoge kijkcijfers nodig. Ook zij moeten geld verdienen. De overheid heeft nu een net-manager aangesteld, die moet uitmaken welk programma van de omroepen wáár uitgezonden wordt. Trekt het onvoldoende kijkers, dan verdwijnt dat programma naar één of ander nachtelijk uur. Een snellere impuls om af te zakken naar datzelfde niveau van de domheid en de vunzigheid is nauwelijks denkbaar. Onze eigen overheid gaat dus in dit proces van verloedering van de samenleving voorop. Sterker nog: de overheid stimuleert het! In het parlement heeft met name de Staatkundig Gereformeerde Partij de overheid gewezen op haar morele verplichtingen. Zij was echter een roepende in de woestijn.
STEEDS ERGER
De ontwikkelingen gaan gewoon door, want het kijkcijfer moet worden gehaald. Uit Amerika komen de meest smerige talkshows bij de commerciële omroepen in ons land op het scherm. Als men niet gelooft hoe ver een volk, een samenleving, kan wegzakken in de smerigheid, dan moet men deze programma's zien en na één maal is men beslist overtuigd. Bij één van de pretfabrieken in ons land, een producent van televisieprogramma's, is een mevrouw die al eerder grote, maar onfrisse kassuccessen had bedacht met een nieuw idee gekomen. Haar ideeën doen het goed, want ze had ook al het onfrisse plan bedacht voor een programma onder de naam 'Big Brother'. Een soort peepshow in een huis met allemaal mannen en vrouwen, die nergens aan het oog van de camera konden ontsnappen. Vierentwintig uur lang kon men overal in het huis - dat in Almere stond - waarnemen wat er gebeurde. Iedere dag een uitzending op de televisie bij Veronica met dagelijks meer dan een miljoen kijkers. Een miljoen mensen, Nederlanders, die gespannen zaten te wachten op het ultieme moment wie het met wie zou doen.
Nu ligt er een nieuw plan op tafel, want er moet opnieuw gescoord worden. Via de televisie zal, volgens dit programmavoorstel, een vrouw publiekelijk uitkiezen van welke man ze zwanger zou willen worden. De mannen treden aan, geheel of gedeeltelijk ontkleed, zo moeten we verwachten. Het Nederlandse publiek mag er getuige van zijn hoe de keuze van de vrouw wordt bepaald en met welke criteria ze het lot van haar toekomstige kind zal beslissen.
De geestelijke duisternis in ons land is nu wel volkomen geworden. In de media hebben verschillende mensen er al bij voorbaat afstand van genomen. Doen christenen dat, dan wordt het als 'moraliseren' gezien. Nu kwam een vernietigend oordeel van niemand minder dan de cabaretier Youp van 't Hek in NRC-Handelsblad. Hij gebruikte ook schuttingtaal in zijn column, maar de conclusie was helder. Een citaat:
"Het programma is gewoon het zoveelste tussenstation op weg naar de hel. En als we straks kijken naar een euthanasiequiz voor demente bejaarden, dan vind ik het niet raar. Of is de definitieve zelfmoordshow het beste? Onbeperkt Duitse biefstuk eten, live uitgezonden. En het hele volk moet meedoen! Kotsend ten onder in een Almeerse studio. Tot het doodstil is in ons land. En dan? Heel lief en heel zacht opnieuw beginnen!"
Hier leest men van deze man de ultieme oplossing voor zoveel walging. De dood! En dan met nieuwe mensen in ons land opnieuw beginnen. Lief en zacht! Hier wordt het oordeel voorgesteld als het enige dat nog helpt!
LICHTPUNT VAN LUCIFER
Malcolm Muggeridge in zijn 'Londense lezingen' over het hedendaags christendom, zegt: "De TV-kanalen hebben de duivel de grootste gelegenheid geboden sinds Adam en Eva werden verdreven uit de hof van Eden. Ik had gehoopt dat C.S. Lewis (Engelse schrijver, wetenschapper en christen) lang genoeg had geleefd om hierover te schrijven in een nieuwe meesterlijke "Brieven uit de hel" - een boekje waarin een opperdemon andere demonen instrueert hoe de mensheid moet worden verleid -, waarin hij gewezen zou hebben op de grote voordelen van infiltratie van de media om de mensheid dusdanig op het slechte pad te brengen, dat zelfs de vorst der duisternis er jaloers op zou worden."
In deze wereld leven wij als christenen. We kunnen de wereld niet uitgaan. Laten we daarom als christenen ons licht laten schijnen in deze duisternis. Laten we dagelijks voorbede doen voor de mensen, de vele jonge mensen ook, die werken in de media en daar als christen willen zijn. Laten we voorbede doen voor de Evangelische Omroep, een zegen voor ons land, en alle medewerkers, die de boodschap van het Evangelie nog mogen uitzenden. Laten we hen allen wijsheid, inzicht en moed toebidden. Er komen zodoende nog 'lichtstralen van boven' door in vele huiskamers via diezelfde televisie; denk alleen maar aan de zondagmorgen met Ds. Arie v.d. Veer. Moge de EO steeds worden als Jona in Ninevé, als Paulus in Athene (Hand. 17:16), als Luther in Worms of Johannes Hus in Praag. Het goede Woord tegen de vloedgolven van zonden.
Feike ter Velde
