Te veel ik
Bert Reinds • 91 - 2015 • Uitgave: 5
‘Maar hoe u of een menselijke instelling over mij oordeelt interesseert mij niet, en hoe ik over mezelf oordeel ook niet. Ik ben me weliswaar van geen kwaad bewust, maar dat betekent niet dat mij niets ten laste kan worden gelegd. Het is de Heer die over mij oordeelt. Houd dus op te oordelen en wacht de tijd af dat de Heer komt, omdat Hij het is die aan het licht zal brengen wat in het duister verborgen is en zal onthullen wat de mensen heimelijk beweegt’ (1 Korintiërs 4:3-5). (NBV)
De afgelopen periode ben ik op verschillende manieren bepaald bij de gedachte: ‘Minderwaardigheid en meerwaardigheid kennen beiden hetzelfde probleem, namelijk te veel bezig zijn met eigen ik. Een gezonde kijk op eigenwaarde, die ook stabiel blijft onder de omstandigheden, is geworteld in de waarde die God door zijn Zoon aan jou toekent.’
Ook al kende ik deze gedachte en erken hem ook als waarheid, toch was het weer een pijnlijke verrassing. Wat is er in mijn leven regelmatig een kloof tussen wenselijkheid en werkelijkheid. Heeft u dat ook? Ik denk het wel en daarom neem ik u mee langs de confrontaties.
Liefde in kwade dagen
De eerste confrontatie vond plaats tijdens het lezen van het boek ‘De Godvrezende man’, geschreven door Stuart Scott. Een boek dat als doel heeft de man Bijbels te onderwijzen in zijn rol en positie in het huwelijk en gezin. Een van de thema’s is het liefhebben van zijn vrouw. De man wordt daartoe opgeroepen, maar, zo schrijft Scott, ik ontdek bij mezelf en andere mannen dat het ego van de man de grootste tegenstander is in het liefhebben van zijn vrouw.
Liefhebben als het huwelijk op rolletjes loopt is niet zo ingewikkeld, maar wanneer de neiging ontstaat emotioneel bij je vrouw weg te lopen, dan pas wordt zichtbaar of het liefhebben een werkelijkheid is. Wanneer de kwade dagen aanwezig zijn en de goede dagen ver weg, dan juist doorgaan met het liefhebben, in plaats van druk bezig zijn met de vraag: En ik dan?
Leeggelopen ballon
Op Twitter had ik een tweet/bericht over deze confrontatie geplaatst en een volger reageerde daarop met een boekentip: ‘Bevrijd van jezelf’, geschreven door Tim Keller. Nieuwsgierig geworden door de titel heb ik het gekocht. Het is een dun boekje, ik dacht; een uurtje lezen en dan afvinken. Maar dat ging even anders, het werd een tweede confrontatie.
De schrijver zegt onder andere dat de oorzaak van een minderwaardigheidsgevoel niets te maken heeft met te weinig aandacht geven aan het ego, maar juist te veel. In het aandacht ontvangen ontdek je dat het nooit genoeg is. En dat maakt je neerslachtig.
De conclusie luidde: ‘Meerwaardigheidsgevoel is een opgeblazen ballon (je ego) en minderwaardigheidsgevoel een leeggelopen ballon (je ego). Het fundament van onze menswaarde wordt dan bepaald door omstandigheden en mensen.
Maar bij God is het: ‘In Mijn Zoon ben je waardevol, mag je rechtop staan, waardevast, onafhankelijk van de omstandigheden en je gemoedsrust.’
Verliezen is winnen
En of het nog niet genoeg was, werd de derde confrontatie een preek. Het ging over het verloochenen van jezelf. In Matteüs 16:25-27 staat: ‘Wie het leven (psyché) wil winnen moet het verliezen. Want wat baat het de mens als hij de wereld wint maar schade lijdt aan zijn ziel.’
Dat waren scherpe woorden. Het bijzondere (venijn) zat in de staart van de preek. De voorganger vertelde dat hij samen met zijn vrouw het boek van Tim Keller over het huwelijk bestudeerde en dat hij als man behoorlijk was geconfronteerd met zijn in de weg zittend ego.
Het was niet alleen heel stil in de zaal, maar ook in mijn hart. Het kwam tot een climax, drie keer is scheepsrecht!
Herhalingsrecept
Wellicht dat u tijdens het lezen hebt gedacht: dit thema komt me bekend voor. Die gedachte klopt. Het was in 2011 dat wij als gezin op vakantie waren in Italië. Ik schreef er een opiniestuk over in 2012. We werden onder andere getrakteerd op grote hagelstenen en werden door het natuurgeweld erg bepaald bij onze nietigheid.
Ik ben dus na drie jaar nog steeds niet af. De komende tijd heb ik weer huiswerk. Niet meer een opgeblazen ballon zijn als het in mijn leven voor de wind gaat, niet meer een leeggelopen ballon zijn als er tegenwind is. Maar in alles me uitstrekken naar die geweldige waardevaste erkenning in Hem.
Ik zal mijn naaste er ook mee lastig blijven vallen. Als ik mag spreken, in gesprekken met cliënten, in het coachen van collega’s en het schrijven van artikelen. En dat het gaat schuren dat staat vast. Maar weet: zonder wrijving is er geen glans.
Shalom,
Bert Reinds
De afgelopen periode ben ik op verschillende manieren bepaald bij de gedachte: ‘Minderwaardigheid en meerwaardigheid kennen beiden hetzelfde probleem, namelijk te veel bezig zijn met eigen ik. Een gezonde kijk op eigenwaarde, die ook stabiel blijft onder de omstandigheden, is geworteld in de waarde die God door zijn Zoon aan jou toekent.’
Ook al kende ik deze gedachte en erken hem ook als waarheid, toch was het weer een pijnlijke verrassing. Wat is er in mijn leven regelmatig een kloof tussen wenselijkheid en werkelijkheid. Heeft u dat ook? Ik denk het wel en daarom neem ik u mee langs de confrontaties.
Liefde in kwade dagen
De eerste confrontatie vond plaats tijdens het lezen van het boek ‘De Godvrezende man’, geschreven door Stuart Scott. Een boek dat als doel heeft de man Bijbels te onderwijzen in zijn rol en positie in het huwelijk en gezin. Een van de thema’s is het liefhebben van zijn vrouw. De man wordt daartoe opgeroepen, maar, zo schrijft Scott, ik ontdek bij mezelf en andere mannen dat het ego van de man de grootste tegenstander is in het liefhebben van zijn vrouw.
Liefhebben als het huwelijk op rolletjes loopt is niet zo ingewikkeld, maar wanneer de neiging ontstaat emotioneel bij je vrouw weg te lopen, dan pas wordt zichtbaar of het liefhebben een werkelijkheid is. Wanneer de kwade dagen aanwezig zijn en de goede dagen ver weg, dan juist doorgaan met het liefhebben, in plaats van druk bezig zijn met de vraag: En ik dan?
Leeggelopen ballon
Op Twitter had ik een tweet/bericht over deze confrontatie geplaatst en een volger reageerde daarop met een boekentip: ‘Bevrijd van jezelf’, geschreven door Tim Keller. Nieuwsgierig geworden door de titel heb ik het gekocht. Het is een dun boekje, ik dacht; een uurtje lezen en dan afvinken. Maar dat ging even anders, het werd een tweede confrontatie.
De schrijver zegt onder andere dat de oorzaak van een minderwaardigheidsgevoel niets te maken heeft met te weinig aandacht geven aan het ego, maar juist te veel. In het aandacht ontvangen ontdek je dat het nooit genoeg is. En dat maakt je neerslachtig.
De conclusie luidde: ‘Meerwaardigheidsgevoel is een opgeblazen ballon (je ego) en minderwaardigheidsgevoel een leeggelopen ballon (je ego). Het fundament van onze menswaarde wordt dan bepaald door omstandigheden en mensen.
Maar bij God is het: ‘In Mijn Zoon ben je waardevol, mag je rechtop staan, waardevast, onafhankelijk van de omstandigheden en je gemoedsrust.’
Verliezen is winnen
En of het nog niet genoeg was, werd de derde confrontatie een preek. Het ging over het verloochenen van jezelf. In Matteüs 16:25-27 staat: ‘Wie het leven (psyché) wil winnen moet het verliezen. Want wat baat het de mens als hij de wereld wint maar schade lijdt aan zijn ziel.’
Dat waren scherpe woorden. Het bijzondere (venijn) zat in de staart van de preek. De voorganger vertelde dat hij samen met zijn vrouw het boek van Tim Keller over het huwelijk bestudeerde en dat hij als man behoorlijk was geconfronteerd met zijn in de weg zittend ego.
Het was niet alleen heel stil in de zaal, maar ook in mijn hart. Het kwam tot een climax, drie keer is scheepsrecht!
Herhalingsrecept
Wellicht dat u tijdens het lezen hebt gedacht: dit thema komt me bekend voor. Die gedachte klopt. Het was in 2011 dat wij als gezin op vakantie waren in Italië. Ik schreef er een opiniestuk over in 2012. We werden onder andere getrakteerd op grote hagelstenen en werden door het natuurgeweld erg bepaald bij onze nietigheid.
Ik ben dus na drie jaar nog steeds niet af. De komende tijd heb ik weer huiswerk. Niet meer een opgeblazen ballon zijn als het in mijn leven voor de wind gaat, niet meer een leeggelopen ballon zijn als er tegenwind is. Maar in alles me uitstrekken naar die geweldige waardevaste erkenning in Hem.
Ik zal mijn naaste er ook mee lastig blijven vallen. Als ik mag spreken, in gesprekken met cliënten, in het coachen van collega’s en het schrijven van artikelen. En dat het gaat schuren dat staat vast. Maar weet: zonder wrijving is er geen glans.
Shalom,
Bert Reinds
