Spreuken 6:9-11
Els ter Welle • 85 - 2009 • Uitgave: 8
‘Hoe lang, luiaard, zult gij nederliggen, wanneer zult gij opstaan uit uw slaap? Nog even slapen, nog even sluimeren, nog even liggen met gevouwen handen - daar komt uw armoede over u als een snelle loper en uw gebrek als een gewapend man.’
Spreuken 6:9-11
Zelfs op de stralendste zomerdag is het toch niet eenvoudig om bij het wakker worden gelijk de benen buiten bed te steken, laat staan in de winter wanneer het nog donker is en koud. Hoewel: er is verschil in mensen. Mijn man hoort de wekker en staat gelijk op, maar als ik door dat wrede geluid wakker word gemaakt, heb ik het gevoel vanuit een andere planeet op de aarde te belanden. Opstaan kost mij moeite en ik denk de meeste mensen. Het vraagt dan ook van ons lichaam een gigantische omschakeling. Als de hersenen ontwaken, geven ze de rest van het lichaam een soort hormonale koude douche. De bijnieren storten opwekkende chemische boodschappers uit. Vervolgens stijgt de bloeddruk, loopt de temperatuur op en veranderen de hersengolven. Als we ons dan gaan bewegen, versnelt de hartslag en de ademhaling. En dat speelt zich allemaal af als we opstaan!
Ik zou meestal nog een hele poos kunnen blijven sluimeren en doezelen. Maar wat levert dat op? Niet veel! Ik heb gemerkt dat ik daardoor niet veel meer uitrust, zelfs het omgekeerde. Vermoeidheid is een gevoel dat niets te maken hoeft te hebben met de lengte van de nachtrust. Als we ons slaperig voelen dan helpt beweging soms beter. Daardoor neemt de zuurstoftoevoer naar het lichaam en hersenen toe, wat de bloedsomloop bevordert en iemand wakkerder maakt. En als we net iets eerder opstaan, kunnen we alles in rust doen. Eigenlijk begint de discipline de avond ervoor. Wie ’s morgens moeite heeft met opstaan, zou moeten proberen ’s avonds wat vroeger naar bed te gaan.
In onze tekst horen luiheid en lang slapen bij elkaar. Stradivari was de grootste vioolbouwer van de wereld. Zijn instrumenten waren onovertreffelijk. Tot op vandaag is het niemand gelukt om deze Italiaanse meester van de 17e en 18e eeuw te evenaren. Hij zei eens: “Als mijn hand zou verslappen, zou ik God beroven.” Wat een geweldige uitspraak! En dat geldt voor ieder mens. God heeft gaven en talenten gegeven aan elk van ons en we zijn verantwoordelijk voor God en mensen die goed te gebruiken.
Door tijdig op te staan winnen we kostbare tijd om de dingen te doen die we moeten doen, die we mogen doen en die we graag willen doen.
Els ter Welle
Spreuken 6:9-11
Zelfs op de stralendste zomerdag is het toch niet eenvoudig om bij het wakker worden gelijk de benen buiten bed te steken, laat staan in de winter wanneer het nog donker is en koud. Hoewel: er is verschil in mensen. Mijn man hoort de wekker en staat gelijk op, maar als ik door dat wrede geluid wakker word gemaakt, heb ik het gevoel vanuit een andere planeet op de aarde te belanden. Opstaan kost mij moeite en ik denk de meeste mensen. Het vraagt dan ook van ons lichaam een gigantische omschakeling. Als de hersenen ontwaken, geven ze de rest van het lichaam een soort hormonale koude douche. De bijnieren storten opwekkende chemische boodschappers uit. Vervolgens stijgt de bloeddruk, loopt de temperatuur op en veranderen de hersengolven. Als we ons dan gaan bewegen, versnelt de hartslag en de ademhaling. En dat speelt zich allemaal af als we opstaan!
Ik zou meestal nog een hele poos kunnen blijven sluimeren en doezelen. Maar wat levert dat op? Niet veel! Ik heb gemerkt dat ik daardoor niet veel meer uitrust, zelfs het omgekeerde. Vermoeidheid is een gevoel dat niets te maken hoeft te hebben met de lengte van de nachtrust. Als we ons slaperig voelen dan helpt beweging soms beter. Daardoor neemt de zuurstoftoevoer naar het lichaam en hersenen toe, wat de bloedsomloop bevordert en iemand wakkerder maakt. En als we net iets eerder opstaan, kunnen we alles in rust doen. Eigenlijk begint de discipline de avond ervoor. Wie ’s morgens moeite heeft met opstaan, zou moeten proberen ’s avonds wat vroeger naar bed te gaan.
In onze tekst horen luiheid en lang slapen bij elkaar. Stradivari was de grootste vioolbouwer van de wereld. Zijn instrumenten waren onovertreffelijk. Tot op vandaag is het niemand gelukt om deze Italiaanse meester van de 17e en 18e eeuw te evenaren. Hij zei eens: “Als mijn hand zou verslappen, zou ik God beroven.” Wat een geweldige uitspraak! En dat geldt voor ieder mens. God heeft gaven en talenten gegeven aan elk van ons en we zijn verantwoordelijk voor God en mensen die goed te gebruiken.
Door tijdig op te staan winnen we kostbare tijd om de dingen te doen die we moeten doen, die we mogen doen en die we graag willen doen.
Els ter Welle
